Share

ตอนที่206จนมุม

last update Last Updated: 2025-09-15 23:06:59

ห้องเงียบงันในช่วงเวลาที่ทุกสายตาจับจ้องไปที่หยางลี่ที่ยืนอยู่กลางห้อง ใบหน้าของเขาฉายแวววิตกกังวล เมื่อเขาหันไปถามคำถามที่เต็มไปด้วยความสงสัย

“ข้าพลาดอะไรไปหรือเปล่า” เสียงของหยางลี่ดังก้องในห้อง ก่อนที่เขาจะถามต่อไป

“เกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านั้น ทำไมข้าไม่เคยรู้เรื่องนี้” ชวีหยายิ้มออกมาอย่างขมขื่น

คำถามของหยางลี่ทำให้ชวีหยาไม่สามารถกลั้นความรู้สึกที่ท่วมท้นได้ ยิ้มขมขื่นแล้วปล่อยให้ความเจ็บปวดที่สะสมมานานออกมาในรูปของคำพูด

“ฝ่าบาท…ฝ่าบาทไม่ใช่พลาดอย่างเดียว แต่เพราะฝ่าบาทไม่เคยใส่ใจข้า… ข้าต้องไปทนลำบากอยู่ที่ตำหนักเย็นเพราะนางมารหยางชินอวี้ใส่ความข้าว่าข้าให้มีดทำลายใบหน้าของนาง ไทเฮาจึงสั่งให้ลงทัณฑ์ข้าโดยการส่งตัวข้าไปที่ตำหนักเย็น ชวีหยาเริ่มพูดเสียงแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความคับแค้นในใจ

หยางลี่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นหายใจออกยาว รู้สึกถึงความผิดหวังที่ซ่อนไว้ในใจ เขาพยายามรวบรวมสติแล้วพูดขึ้นเสียงแผ่ว

“อวี่หรง... เหตุใดเรื่องนี้ถึงไม่มีการไต่สวน”

อวี่หรงที่ยืนอยู่ข้างๆ หยางลี่ขยับเท้าและส่ายหัวไปมา พร้อมกับกล่าวคำตอบที่หนักแน่น

“เพราะตอนนั้นสนมเอกหยางชินอวี้บาดเจ็บอย่างหนัก ไทเฮาจึงไม
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่206จนมุม

    ห้องเงียบงันในช่วงเวลาที่ทุกสายตาจับจ้องไปที่หยางลี่ที่ยืนอยู่กลางห้อง ใบหน้าของเขาฉายแวววิตกกังวล เมื่อเขาหันไปถามคำถามที่เต็มไปด้วยความสงสัย“ข้าพลาดอะไรไปหรือเปล่า” เสียงของหยางลี่ดังก้องในห้อง ก่อนที่เขาจะถามต่อไป “เกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านั้น ทำไมข้าไม่เคยรู้เรื่องนี้” ชวีหยายิ้มออกมาอย่างขมขื่นคำถามของหยางลี่ทำให้ชวีหยาไม่สามารถกลั้นความรู้สึกที่ท่วมท้นได้ ยิ้มขมขื่นแล้วปล่อยให้ความเจ็บปวดที่สะสมมานานออกมาในรูปของคำพูด“ฝ่าบาท…ฝ่าบาทไม่ใช่พลาดอย่างเดียว แต่เพราะฝ่าบาทไม่เคยใส่ใจข้า… ข้าต้องไปทนลำบากอยู่ที่ตำหนักเย็นเพราะนางมารหยางชินอวี้ใส่ความข้าว่าข้าให้มีดทำลายใบหน้าของนาง ไทเฮาจึงสั่งให้ลงทัณฑ์ข้าโดยการส่งตัวข้าไปที่ตำหนักเย็น ชวีหยาเริ่มพูดเสียงแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความคับแค้นในใจ หยางลี่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นหายใจออกยาว รู้สึกถึงความผิดหวังที่ซ่อนไว้ในใจ เขาพยายามรวบรวมสติแล้วพูดขึ้นเสียงแผ่ว “อวี่หรง... เหตุใดเรื่องนี้ถึงไม่มีการไต่สวน”อวี่หรงที่ยืนอยู่ข้างๆ หยางลี่ขยับเท้าและส่ายหัวไปมา พร้อมกับกล่าวคำตอบที่หนักแน่น “เพราะตอนนั้นสนมเอกหยางชินอวี้บาดเจ็บอย่างหนัก ไทเฮาจึงไม

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่205มุขเดิมๆ

    ในห้องไต่สวนเต็มไปด้วยบรรยากาศที่ตึงเครียด เมื่อหยางชินอวี้เดินเข้ามาในห้อง ท่ามกลางความเงียบสงัดและสายตาของผู้คนที่จับจ้องไปที่ หยางชินอวี้ที่ไม่สามารถเก็บอารมณ์ไว้ได้อีกต่อไปปล่อยให้หยาดน้ำตาไหลพราก"ฝ่าบาทชินอวี้ไม่เคยคิดจะทำร้ายฮองเฮา ถึงแม้ที่ผ่ามมาฝ่าบาทจะไม่เคยสนใจชินอวี้ข้านั่งตำแหน่งสนมเอกแค่เพียงในนามแต่ชินอวี้รู้ตัวดีไม่คิดแค้นเคืองหรือเอาตัวเองไปเปรียบกับฮองเฮา คนอย่างหยางชินอวี้ กล้าทำกล้ารับ หากข้าวางยาแล้วทำไมต้องให้ต๋วนลี่อิ๋งมาด้วย" เสียงของหยางชินอวี้ดังขึ้นอย่างอัดอั้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว มองไปที่ต๋วนลี่อิ๋งด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังต๋วนลี่อิ๋งยืนอยู่ในมุมห้อง ใจเต้นแรงด้วยความกลัวและอึดอัด รู้ดีว่าไม่สามารถหลีกเลี่ยงคำถามที่หยางชินอวี้จะโยนกลับมาได้ ก่อนที่จะพูดเสียงแผ่วเบา“ข้า…ข้ายอมทำเพราะ… เจ้าบอกเองว่าไม่กล้าสู้หน้าฮองเฮา…ให้ข้ายกมาเพื่อแสดงความยินดีกับฮองเฮาที่ตั้งครรภ์”หยางชินอวี้หันไปมองต๋วนลี่อิ๋งด้วยแววตาแค้นเคือง“ผิดแล้วเจ้าตั้งใจใส่ความข้า เจ้าเป็นคนทำให้ข้าโดนกล่าวหา ข้าไม่เคยคิดจะทำเช่นนั้น ถ้าเจ้าทำอะไรเพียงเพ

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่204ไม่ยอม

    ในห้องครัวขนาดใหญ่ของวังหลวง สนมเอกหยางชินอวี้ยืนอยู่ข้างโต๊ะไม้ที่เต็มไปด้วยวัตถุดิบต่างๆ ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นอาหารบำรุงครรภ์สำหรับเสี่ยวหนี่ หยางชินอวี้ขยับมืออย่างชำนาญไปตามขั้นตอนการปรุงที่ละเอียดรอบคอบ ความตั้งใจของนางในวันนี้ไม่ใช่แค่การทำอาหารธรรมดา แต่เป็นการสร้างความประทับใจให้กับฮองเฮาเสี่ยวหนี่ เสี่ยวหนี่จะจำไปจนตายและหวังว่าจะได้รับความโปรดปรานจากหยางลี่ต่อจากนี้“อาหารนี้จะต้องทำให้เสี่ยวหนี่รู้สึกถึงความเอาใจใส่จากข้า” หยางชินอวี้คิดในใจ ในขณะเดียวกัน สนมต๋วนลี่อิ๋งยืนอยู่ข้างๆ ดวงตาของนางมองไปที่ถาดอาหารที่หยางชินอวี้กำลังเตรียมอย่างลังเล มองดูแล้วท่าทางของต๋วนลี่อิ๋งไม่ค่อยมั่นใจ สงสัยว่าควรจะรับหน้าที่ไปให้ถึงมือฮองเฮาหนี่ฮวาหรือไม่หยางชินอวี้มองไปที่สนมต๋วนลี่อิ๋ง แล้วรู้ทันทีว่ากำลังลังเล ก่อนจะยิ้มบางๆ พร้อมกับพูดเสียงเย็นเฉียบ“กลัวหรือ เจ้าก็แค่บอกไปเลยว่า ข้าทำอาหารบำรุงครรภ์นี้เอง... แต่เพราะข้าไม่กล้าสู้หน้าฮองเฮา ข้าจึงไม่กล้านำเครื่องเสวยไปถวายเอง...เจ้าจึงอาสาดีไหม”คำพูดของหยางชินอวี้เหมือนจะเป็นคำเตือนที่แฝงความหมายอย่างชัดเจน ทำให้สนมต๋วนลี่อิ๋งไม่สามารถ

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่203 สิ่งที่ข้าไม่มี

    เช้าของวันใหม่เริ่มต้นด้วยแสงแดดอ่อนๆ ที่ส่องผ่านหน้าต่างเข้าไปในห้องที่อบอุ่น เสี่ยวหนี่รู้สึกเหมือนตื่นขึ้นมาจากความฝัน เมื่อลืมตาขึ้นมา พบว่าใบหน้าอุ่นๆ ของหยางลี่อยู่ใกล้มากเสี่ยวหนี่ซุกหน้าลงกับอกเขา หัวใจเต้นเร็วกว่าปกติ รู้สึกถึงความอบอุ่นจากเขาที่กอดเอาไว้แน่นทั้งคืน ทั้งสองยังคงอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันอย่างเงียบสงบ เสียงลมหายใจของเขาที่สม่ำเสมอทำให้รู้สึกอุ่นใจเสี่ยวหนี่เริ่มทบทวนในใจว่า… นี่มันความฝันหรือความจริงกันแน่ลูบหน้าเขาเบาๆ ราวกับต้องการยืนยันว่าเขาคือจริงๆ คือหยางลี่ ไม่ใช่ภาพในความฝันที่หลับไปแล้วไม่อยากจะตื่นขึ้นมาแม้แต่น้อย“ถ้านี่คือความฝัน…ข้าไม่อยากตื่นเลย…” เสี่ยวหนี่คิดในใจ ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมกับเสียงของตงเจี้ยนที่ตามมา"ฝ่าบาท ฮองเฮา ข้าตงเจี้ยนรับหน้าที่นำของกำนัลรับขวัญหลานคนแรกจากไทเฮามาส่งพ่ะย่ะค่ะ"เสียงของตงเจี้นดังมาถึงข้างในชัดเจน ก็มันสายป่านนี้แล้วนี่เสี่ยวหนี่ลุกขึ้นทันที หยางลี่ขยับตัวออกจากการกอดและลุกขึ้นตาม แต่ยังคงมีรอยยิ้มอบอุ่นอยู่บนใบหน้า เขาเดินออกไปตามเสี่ยวหนี่ ตงเจี้ยนยืนอยู่หน้าประตูพร้อมกับของกำนัลมากมายที่ถูกล

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่202 ทางแยก

    ท่านยมปรากฏตัวออกมาจากเงามืดกลางห้องมืดๆ ในบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเงียบสงัด เสียงลมพัดผ่านห้องน้อยๆ ที่ไม่สามารถสะท้อนภาพใดได้ กระทั่งแสงสว่างเดียวที่ส่องออกมาคือจากท่านยมที่ยืนอยู่ตรงกลางห้องเล็กๆ นั้นพลันเย็นยะเยือกไปทั้งห้อง เสี่ยวหนี่มองไปที่เขาด้วยสายตาที่ทั้งมึนงงและสงสัย แต่ก็พอรู้ได้ว่าคนที่มาอย่างแปลกประหลาดแบบนี้คงมีคนเดียว“อาฮ๊าาา ข้าหายไปแปบเดียว เจ้าก็ท้องเสียแล้ว นี่น่ะหรือการเตรียมใจของเจ้า” เสียงท่านยมเยาะเบาๆ โดยมีรอยยิ้มกว้างล้อเลียน“เจ้าจะกลับไปได้แน่หรือ ข้าเริ่มไม่แน่ใจแทนเจ้าเสียแล้วสิ”เสี่ยวหนี่ไม่ตอบอะไร แค่ยังคงยืนมองไปที่ท่านยม พยายามสะกดอารมณ์ที่สับสนภายในตัวเองเพราะคิดถึงคำถามนี้“ข้าจะกลับไปข้าสามารถกลับไปได้จริงๆ แม้ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้” เสียงของเสี่ยวหนี่ขาดหายไปเล็กน้อย ก่อนที่จะต่อคำพูดต่อ ท่านยมก้าวเข้ามาใกล้ขึ้นทีละขั้น ตอนที่ยิ้มแบบเหี้ยมอย่างเยาะเย้ยเสี่ยวหนี่“ตอนนี้เจ้ามีความสุขก็ดี แต่ว่าเจ้ารู้แน่หรือว่าทางกลับของเจ้ามันอยู่ที่ไหน เจ้าจะกลับไปได้หรือเปล่า ป่านนี้เจ้ายังไม่พยายามจะเริ่มหาทางกลับด้วยซ้ำ”คำพูดเหล่านั้นทำให้เสี่ยวหนี

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่201ตั้งครรภ์

    แต่พอเสี่ยวหนี่หันมองที่จานชีสอบเต็มไปด้วยนมสด หอมๆ ที่ทำเสร็จแล้ว มันกลับทำให้เกิดความรู้สึกแปลกๆ ขึ้นในท้อง รู้สึกเหมือนคลื่นไส้อย่างที่สุดและกำลังจะอาเจียนขึ้นมา เสี่ยวหนี่ยกมือทาบท้องเบาๆ พยายามกลั้นอาการที่มาจากภายใน แต่ก็ไม่สามารถยับยั้งมันได้ทันที จึงรีบวิ่งไปยังด้านนอกของครัวเพื่ออาเจียนเสียงโอ๊กอ๊ากๆ ดังออกมาจากเสี่ยวหนี่ ทำให้เสี่ยวอี้ตกใจไม่น้อย จึงรีบเข้าไปถาม "ฮองเฮาเจ้าขาเป็นอะไรไปเจ้าคะ "เสี่ยวหนี่กุมท้องเงียบๆ สักพักก่อนจะหันไปมองเสี่ยวอี้ด้วยใบหน้าไม่สู้ดีนัก "ข้าไม่รู้...ทำไมถึงรู้สึกเช่นนี้...เหมือน...เหมือนรู้สึกคลื่นไส้และเหม็นกลิ่นชีสอบนั่นเหลือเกิน"“กลิ่นหอมนะเจ้าคะ ไม่เหม็นเสียหน่อย”ในขณะเดียวกัน เสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยดังขึ้นจากทางเดินใกล้ๆ แล้วหยางลี่ก็วิ่งเข้ามาในห้องครัวด้วยท่าทางร้อนรนและกังวล เสี่ยวหนี่ที่กำลังยืนนิ่งก็ยิ้มแห้งๆ ให้กับเขา"ฮองเฮา เกิดอะไรขึ้น" หยางลี่ตะโกนเสียงดัง เมื่อเห็นเสี่ยวหนี่ทรุดลงไปก็นึกตกใจ รีบวิ่งเข้ามาประคองเสี่ยวหนี่ไว้"ฮองเฮาเพคะนั่งพักก่อนเจ้าคะ" เสี่ยวอี้ร้องออกมาอีกคนแล้วตงเจี้ยนที่ตามมาด้วยแววตาสดใส หันมาพูดเสียงดั

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status