LOGINShare
ตอนที่207ไต่สวน
Last Updated:
2025-09-16 21:36:07
Latest chapter
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ไต่สวน2
ทั้งสองคุมตัวทหารองครักษ์ที่ถูกกล่าวหาเข้ามาทันที ทหารองครักษ์คุกเข่าลงข้างหน้าหยางลี่ พร้อมกับเสียงสั่นเครือที่รีบกล่าวเสียงดังอย่างร้อนรน"ฝ่าบาทไว้ชีวิตให้ข้าน้อยด้วย ข้าน้อยผิดไปแล้ว ข้าน้อยเห็นแก่เงินเพียงเล็กน้อยก็ทำเรื่องเลวร้าย ไม่คาดคิดว่าจะเกี่ยวพันเรื่องร้ายแรงเพียงนี้""พูดมาให้หมด แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า"หยางลี่ก้มลงมองทหารองครักษ์ด้วยสายตาเย็นชา ทหารองครักษ์รีบพูดอย่างรวดเร็ว"ตอนนั้นข้าน้อยได้รับหน้าที่ให้ตรวจค้นเรื่องยาพิษในวังหลวง สนมเอกหยางชินอวี้จึงได้มอบทองให้ข้าน้อยจำนวนหนึ่งและมอบห่อยาพิษเพื่อให้ข้าน้อยแสร้งทำเป็นว่าค้นเจอในตำหนักเย็น ทองพวกนั้นยังอยู่ในห้องของข้าน้อย ข้าน้อยยังไม่ทันใช้เลยนะขอรับ"คำสารภาพของทหารองครักษ์ทำให้ทุกคนในห้องต่างตกตะลึง หยางลี่ไม่พูดอะไร แต่การเคลื่อนไหวเล็กน้อยของเขาบ่งบอกถึงความเครียดที่เพิ่มขึ้นหยางชินอวี้ที่ยืนอยู่ตรงนั้นสีหน้าบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธที่ทหารนายนี้รับเงินตนไปตั้งมากแต่กลับพูดออกมาหมด พูดออกมาเสียงแหลม"ฝ่าบาทไม่ใช่นะเพคะ ต้องมีใครคิดจะใส่ร้ายข้า เพื่อกำจัดตระกูลของข้าด้วย เพราะรู้ว่าตระกูลจางของข้ามีอำนาจในวังหลวง จ
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่207ไต่สวน
เสียงฝีเท้าของจี้เหวินดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงัน มือสั่นเล็กน้อยขณะเดินเข้ามาในห้องเสี่ยวอี้พยุงเสี่ยวหนี่เดินเข้ามาและพามานั่งลงข้างหยางลี่ ความตึงเครียดในอากาศชัดเจน หยางลี่ขมวดคิ้วถามเสียงอ่อนโยนลงค่อยๆ ช่วยประคองเสี่ยวหนี่นั่งลง“เจ้ามาทำไม ไหนบอกว่าจะรอข้าอยู่ที่ตำหนัก เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า เจ้ากำลังตั้งครรภ์อยู่ไม่ควรเอาตัวเองมายุ่งเรื่องวุ่นวายพวกนี้”“ข้าไม่เป็นไร” เสี่ยวหนี่ยิ้มบางๆ ให้หยางลี่จี้เหวินเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะหยุดลงทรุดตัวลงคุกเข่าต่อหน้าหยางลี่ ร่างบางสั่นระริกด้วยความวิตกกังวลและความกลัว“ข้าน้อยจี้เหวิน ขอสำนึกผิดในทุกๆ การกระทำของตน ขอสารภาพทุกอย่างที่ข้าได้ทำไปทั้งหมด” เสียงของจี้เหวินแหบแห้ง“ขอเพียงแค่ฝ่าบาทจะโปรดเมตตาให้ข้าสักครั้ง ข้าพร้อมรับทุกโทษที่สมควรได้รับ”สายตาของจี้เหวินฉายแววความวิตกกังวลและหวาดกลัว หยางลี่คิ้วขมวดขณะที่มองจี้เหวินที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าใบหน้าจะนิ่งเฉย เสี่ยวหนี่ที่อยู่ข้างๆ เห็นท่าทีของจี้เหวินก็รู้สึกถึงความลำบากของจี้เหวิน จี้เหวินหันไปมองเสี่ยวหนี่ แววตาเต็มไปด้วยความหวัง ก่อนจะพูดด้วยเสียงสั่นเครือ“น้อง
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่206จนมุม
ห้องเงียบงันในช่วงเวลาที่ทุกสายตาจับจ้องไปที่หยางลี่ที่ยืนอยู่กลางห้อง ใบหน้าของเขาฉายแวววิตกกังวล เมื่อเขาหันไปถามคำถามที่เต็มไปด้วยความสงสัย“ข้าพลาดอะไรไปหรือเปล่า” เสียงของหยางลี่ดังก้องในห้อง ก่อนที่เขาจะถามต่อไป “เกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านั้น ทำไมข้าไม่เคยรู้เรื่องนี้” ชวีหยายิ้มออกมาอย่างขมขื่นคำถามของหยางลี่ทำให้ชวีหยาไม่สามารถกลั้นความรู้สึกที่ท่วมท้นได้ ยิ้มขมขื่นแล้วปล่อยให้ความเจ็บปวดที่สะสมมานานออกมาในรูปของคำพูด“ฝ่าบาท…ฝ่าบาทไม่ใช่พลาดอย่างเดียว แต่เพราะฝ่าบาทไม่เคยใส่ใจข้า… ข้าต้องไปทนลำบากอยู่ที่ตำหนักเย็นเพราะนางมารหยางชินอวี้ใส่ความข้าว่าข้าให้มีดทำลายใบหน้าของนาง ไทเฮาจึงสั่งให้ลงทัณฑ์ข้าโดยการส่งตัวข้าไปที่ตำหนักเย็น ชวีหยาเริ่มพูดเสียงแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความคับแค้นในใจ หยางลี่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นหายใจออกยาว รู้สึกถึงความผิดหวังที่ซ่อนไว้ในใจ เขาพยายามรวบรวมสติแล้วพูดขึ้นเสียงแผ่ว “อวี่หรง... เหตุใดเรื่องนี้ถึงไม่มีการไต่สวน”อวี่หรงที่ยืนอยู่ข้างๆ หยางลี่ขยับเท้าและส่ายหัวไปมา พร้อมกับกล่าวคำตอบที่หนักแน่น “เพราะตอนนั้นสนมเอกหยางชินอวี้บาดเจ็บอย่างหนัก ไทเฮาจึงไม
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่205มุขเดิมๆ
ในห้องไต่สวนเต็มไปด้วยบรรยากาศที่ตึงเครียด เมื่อหยางชินอวี้เดินเข้ามาในห้อง ท่ามกลางความเงียบสงัดและสายตาของผู้คนที่จับจ้องไปที่ หยางชินอวี้ที่ไม่สามารถเก็บอารมณ์ไว้ได้อีกต่อไปปล่อยให้หยาดน้ำตาไหลพราก"ฝ่าบาทชินอวี้ไม่เคยคิดจะทำร้ายฮองเฮา ถึงแม้ที่ผ่ามมาฝ่าบาทจะไม่เคยสนใจชินอวี้ข้านั่งตำแหน่งสนมเอกแค่เพียงในนามแต่ชินอวี้รู้ตัวดีไม่คิดแค้นเคืองหรือเอาตัวเองไปเปรียบกับฮองเฮา คนอย่างหยางชินอวี้ กล้าทำกล้ารับ หากข้าวางยาแล้วทำไมต้องให้ต๋วนลี่อิ๋งมาด้วย" เสียงของหยางชินอวี้ดังขึ้นอย่างอัดอั้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว มองไปที่ต๋วนลี่อิ๋งด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังต๋วนลี่อิ๋งยืนอยู่ในมุมห้อง ใจเต้นแรงด้วยความกลัวและอึดอัด รู้ดีว่าไม่สามารถหลีกเลี่ยงคำถามที่หยางชินอวี้จะโยนกลับมาได้ ก่อนที่จะพูดเสียงแผ่วเบา“ข้า…ข้ายอมทำเพราะ… เจ้าบอกเองว่าไม่กล้าสู้หน้าฮองเฮา…ให้ข้ายกมาเพื่อแสดงความยินดีกับฮองเฮาที่ตั้งครรภ์”หยางชินอวี้หันไปมองต๋วนลี่อิ๋งด้วยแววตาแค้นเคือง“ผิดแล้วเจ้าตั้งใจใส่ความข้า เจ้าเป็นคนทำให้ข้าโดนกล่าวหา ข้าไม่เคยคิดจะทำเช่นนั้น ถ้าเจ้าทำอะไรเพียงเพ
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่204ไม่ยอม
ในห้องครัวขนาดใหญ่ของวังหลวง สนมเอกหยางชินอวี้ยืนอยู่ข้างโต๊ะไม้ที่เต็มไปด้วยวัตถุดิบต่างๆ ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นอาหารบำรุงครรภ์สำหรับเสี่ยวหนี่ หยางชินอวี้ขยับมืออย่างชำนาญไปตามขั้นตอนการปรุงที่ละเอียดรอบคอบ ความตั้งใจของนางในวันนี้ไม่ใช่แค่การทำอาหารธรรมดา แต่เป็นการสร้างความประทับใจให้กับฮองเฮาเสี่ยวหนี่ เสี่ยวหนี่จะจำไปจนตายและหวังว่าจะได้รับความโปรดปรานจากหยางลี่ต่อจากนี้“อาหารนี้จะต้องทำให้เสี่ยวหนี่รู้สึกถึงความเอาใจใส่จากข้า” หยางชินอวี้คิดในใจ ในขณะเดียวกัน สนมต๋วนลี่อิ๋งยืนอยู่ข้างๆ ดวงตาของนางมองไปที่ถาดอาหารที่หยางชินอวี้กำลังเตรียมอย่างลังเล มองดูแล้วท่าทางของต๋วนลี่อิ๋งไม่ค่อยมั่นใจ สงสัยว่าควรจะรับหน้าที่ไปให้ถึงมือฮองเฮาหนี่ฮวาหรือไม่หยางชินอวี้มองไปที่สนมต๋วนลี่อิ๋ง แล้วรู้ทันทีว่ากำลังลังเล ก่อนจะยิ้มบางๆ พร้อมกับพูดเสียงเย็นเฉียบ“กลัวหรือ เจ้าก็แค่บอกไปเลยว่า ข้าทำอาหารบำรุงครรภ์นี้เอง... แต่เพราะข้าไม่กล้าสู้หน้าฮองเฮา ข้าจึงไม่กล้านำเครื่องเสวยไปถวายเอง...เจ้าจึงอาสาดีไหม”คำพูดของหยางชินอวี้เหมือนจะเป็นคำเตือนที่แฝงความหมายอย่างชัดเจน ทำให้สนมต๋วนลี่อิ๋งไม่สามารถ
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่203 สิ่งที่ข้าไม่มี
เช้าของวันใหม่เริ่มต้นด้วยแสงแดดอ่อนๆ ที่ส่องผ่านหน้าต่างเข้าไปในห้องที่อบอุ่น เสี่ยวหนี่รู้สึกเหมือนตื่นขึ้นมาจากความฝัน เมื่อลืมตาขึ้นมา พบว่าใบหน้าอุ่นๆ ของหยางลี่อยู่ใกล้มากเสี่ยวหนี่ซุกหน้าลงกับอกเขา หัวใจเต้นเร็วกว่าปกติ รู้สึกถึงความอบอุ่นจากเขาที่กอดเอาไว้แน่นทั้งคืน ทั้งสองยังคงอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันอย่างเงียบสงบ เสียงลมหายใจของเขาที่สม่ำเสมอทำให้รู้สึกอุ่นใจเสี่ยวหนี่เริ่มทบทวนในใจว่า… นี่มันความฝันหรือความจริงกันแน่ลูบหน้าเขาเบาๆ ราวกับต้องการยืนยันว่าเขาคือจริงๆ คือหยางลี่ ไม่ใช่ภาพในความฝันที่หลับไปแล้วไม่อยากจะตื่นขึ้นมาแม้แต่น้อย“ถ้านี่คือความฝัน…ข้าไม่อยากตื่นเลย…” เสี่ยวหนี่คิดในใจ ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมกับเสียงของตงเจี้ยนที่ตามมา"ฝ่าบาท ฮองเฮา ข้าตงเจี้ยนรับหน้าที่นำของกำนัลรับขวัญหลานคนแรกจากไทเฮามาส่งพ่ะย่ะค่ะ"เสียงของตงเจี้นดังมาถึงข้างในชัดเจน ก็มันสายป่านนี้แล้วนี่เสี่ยวหนี่ลุกขึ้นทันที หยางลี่ขยับตัวออกจากการกอดและลุกขึ้นตาม แต่ยังคงมีรอยยิ้มอบอุ่นอยู่บนใบหน้า เขาเดินออกไปตามเสี่ยวหนี่ ตงเจี้ยนยืนอยู่หน้าประตูพร้อมกับของกำนัลมากมายที่ถูกล
You may also like
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม
จันทร์ส่องแสง40.6K viewsยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กานเฟย722.8K viewsยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
จูน424.0K viewsอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู799.9K viewsตัวร้ายผู้นั้นเก็บข้ามาเลี้ยง
suniki362 viewsมารเร้นกายดับแสงดารา
MACARONI/1Millionmilesaway552 viewsท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา
ซีไซต์3.5K viewsฮูหยินที่ท่านไม่ต้องการ
Lovedee9.9K views
