เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 6 ห่วงหา หึงหวง ห่างหาย
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-06 09:35:03คำกล่าวที่ว่า..ผู้ชายรักผู้หญิงจากร้อยไปศูนย์ และ ผู้หญิงรักผู้ชายจากศูนย์ไปร้อย คงจะจริงสินะ..คริมารู้สึกได้ว่าตั้งแต่ที่กลับมาจากไปเที่ยวทะเล อนาคินดูเปลี่ยนไป เขาไม่ค่อยโทรหา หรือส่งข้อความมา และไม่มารับส่งเธอเหมือนแต่ก่อน มีแต่เธอที่เป็นฝ่ายโทรหาเขา ส่งข้อความไปบางทีเขาก็ไม่อ่าน หรืออ่านแล้วก็ตอบแบบขอไปที ร้ายกว่านั้นคืออ่านแล้วไม่ตอบ ความกังวลและความหวาดกลัวทั้งหมดพลันถาโถมเข้ามาในพริบตา
ครีม : พี่คินคะ ทำอะไรอยู่ กินข้าวหรือยังคะ ครีม : ทำไมเดี๋ยวนี้พี่คินไม่โทรมาหาครีมเลยล่ะคะ ครีม : ครีมทำอะไรให้พี่คินโกรธหรือเปล่าคะ ครีม : พี่คินตอบครีมหน่อยสิคะ อย่าเงียบไปแบบนี้ พี่คิน : พี่ไม่ค่อยว่าง พอดีช่วงนี้พี่ต้องทำทีสิส อีกไม่กี่เดือนพี่ก็จะเรียนจบแล้ว ครีมอย่าโกรธพี่นะที่พี่ไม่ค่อยมีเวลาให้ครีม ครีม : ไม่เป็นไรค่ะ ครีมเข้าใจ ขอแค่พี่คินอย่าหายไปก็พอค่ะ ครีม : ครีมรักพี่คินนะคะ พี่คิน : สติ๊กเกอร์ยิ้ม คริมาถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้คิดไปเอง เขาแค่ไม่ว่างเพราะช่วงนี้ต้องทำทีสิสสำหรับคนที่กำลังเรียนอยู่ปีสี่ ปีสุดท้ายของช่วงชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย “นี่แก ฉันได้ข่าวว่ายัยครีมถูกพี่คินเขี่ยทิ้งแล้วว่ะแก ดูสิ! ตอนนี้พี่คินไม่มารับมาส่งยัยนั่นเลย แล้วเมื่อวานฉันก็เห็นพี่คินควงสาวสวยคนใหม่ขึ้นรถไปด้วยนะแก ดูดีกว่ายัยครีมตั้งเยอะ” เสียงนินทาดังขึ้นอยู่ข้างหลังโต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ที่เธอกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่คนเดียว “จริงเหรอแก..สมน้ำหน้าเนอะ ตอนนั้นทำเป็นเชิด ทำเป็นหยิ่ง ตอนนี้เป็นไงล่ะ ถูกเค้าทิ้งอย่างกับหมาข้างถนน” สิ้นเสียงของหญิงสาวอีกคน คริมาลุกขึ้นยืน เธอทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว เธอหันไปหาผู้หญิงสองคนที่นินทาเธอ จ้องมองพวกหล่อนด้วยสายตาดุดัน “นี่! ปากว่างมากนักหรือไง ไม่มีอะไรทำเหรอ วันๆ คอยแต่นั่งนินทาชาวบ้าน หนังสืออ่ะหัดอ่านบ้างนะ หัวสมองจะได้มีรอยหยัก อ้อ..แล้วก็ไม่ต้องสาระแนมายุ่งเรื่องของฉัน พวกเธอไม่รู้อะไรก็อย่าพูดดีกว่า พี่คินเค้าแค่ไม่ว่างเพราะต้องทำทีสิส เค้าเป็นแฟนฉัน เรายังคุยกันอยู่ทุกวัน รู้ไว้ซะด้วย!” คริมาพ่นคำพูดออกมาจากปาก ชีวิตนี้เธอไม่เคยว่าให้ใครแบบนี้เลย ครั้งนี้เธอทนไม่ไหวจริงๆ “หึ! จะโดนทิ้งยังไม่รู้ตัวอีก ปะแก..ไปกันเถอะ ปล่อยให้ยัยนี่ฝันกลางวันไปคนเดียวเถอะ” พูดจบหญิงสาวทั้งสองคนก็พากันเดินออกไปจากตรงนั้นทันที หลังจากนั้น คริมาก็เข้าเรียนคาบบ่าย เธอรู้สึกว่าไม่มีสมาธิเรียนเลยเพราะคำพูดของยัยสองคนนั้นที่บอกว่าเห็นอนาคินควงผู้หญิงคนอื่น เธอส่งข้อความไปหาเขาแต่เขาไม่อ่าน เธอได้แต่กังวลใจ จนกระทั่งหมดคาบเรียน คริมารีบเดินไปที่คณะบริหารทันที เธออยากรู้ว่าที่ยัยสองคนนั้นพูดเป็นความจริงหรือไม่ ระหว่างทางเดินไปยังตึกคณะบริหาร คริมาเห็นรถหรูของอนาคิน เธอจำได้เพราะมีแค่คันเดียวในมหาวิทยาลัยนี้ เธอเห็นชายหนุ่มกำลังเปิดประตูรถให้หญิงสาวคนหนึ่ง เธอคนนั้นช่างดูสวยและเซ็กซี่ ตอนนี้หัวใจของเธอมันกำลังเต้นแรงตึกตัก เธอรีบโทรหาชายหนุ่มแต่เขาไม่รับสาย เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังจะเดินอ้อมไปด้านคนขับ คริมารีบวิ่งไปทันที เธอตะโกนเรียกชื่อเขาเสียงดัง “พี่คิน..พี่คินคะ” อนาคินที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อของตัวเองหันไปตามต้นเสียง ชายหนุ่มอึ้งไปเล็กน้อย “เอ่อ..ครีมเองเหรอ มีอะไรหรือเปล่า?” ชายหนุ่มตะกุกตะกักเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกมา “ครีมต้องเป็นฝ่ายถามพี่คินมากกว่านะคะ..ว่านี่คืออะไร ผู้หญิงที่นั่งในรถเป็นใครคะ?” เธอถามออกไปพร้อมกับใจที่สั่นไหวเพราะกลัวในคำตอบ “ไม่มีอะไร..นั่นเพื่อนพี่เอง” เขาตอบด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก “เพื่อนจริงๆ น่ะเหรอคะ” หญิงสาวถามย้ำอีกครั้ง ดูจากการกระทำไม่น่าจะแค่เพื่อน “ใช่! นี่ครีมกลายเป็นคนไม่มีเหตุผลไปตั้งแต่เมื่อไหร่” ชายหนุ่มแสร้งทำเป็นถามออกไปด้วยน้ำเสียงเจือโมโห “ก็ตั้งแต่ที่พี่คินเปลี่ยนไป” เธอมองเขาด้วยสายตาตัดพ้อ น้ำตารื้นขึ้นมา “พี่ก็เหมือนเดิม พี่ไม่ได้เปลี่ยน พี่บอกครีมแล้วไงว่าช่วงนี้พี่ไม่ว่าง นี่พี่ก็มารับเพื่อนไปทำทีสิสเนี่ย” ชายหนุ่มอ้างเหตุผลร้อยแปดประการ “คิน..ทำอะไรอยู่ข้าวหอมรอนานแล้วนะ” สาวสวยที่นั่งรออยู่ในรถเห็นชายหนุ่มคุยกับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ สวยก็ไม่สวย ไม่ได้ครึ่งเธอสักนิด หล่อนเดินลงมาจากรถและเอ่ยถามอนาคิน ก่อนจะเบะปากใส่หญิงสาวตรงหน้าอย่างแรง “อ่อ…พอดีคินคุยกับน้องเค้าอยู่ ข้าวหอมไปรอคินในรถก่อนนะ” ชายหนุ่มหันไปบอกกับหญิงสาวที่ชื่อว่าข้าวหอม “อืม..อย่านานล่ะ” จากนั้นหล่อนก็เดินกรีดกรายขึ้นไปนั่งบนรถหรูตามเดิม “ครีมเข้าใจพี่หน่อยสิ..อย่าทำตัวงี่เง่าได้มั้ย แค่เรื่องเรียนพี่ก็เครียดมากพอแล้ว” “ครีมขอโทษค่ะ พี่คินอย่าโกรธครีมนะคะ ครีมรักพี่คินนะคะ” “ครับ..ไว้พี่ว่างแล้วพี่จะโทรหานะ ตอนนี้พี่ต้องรีบไปแล้ว พวกเพื่อนๆ พี่มันรออยู่” “ค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ” “ครับ” พูดจบชายหนุ่มก็เดินขึ้นรถขับออกไปทันที ทิ้งให้คริมายืนมองเขาห่างออกไปจนสุดสายตา หลังจากวันนั้น ความห่างเหินระหว่างอนาคินกับ คริมาก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ด้วยเพราะหญิงสาวเองก็ยุ่งๆ กับการอ่านหนังสือ ปลายเดือนนี้ก็ถึงเวลาสอบปลายภาคแล้ว เธอกำลังจะเรียนจบชั้นปีที่หนึ่ง เหลืออีกแค่สามปีเธอก็จะเรียนจบปริญญาตรี เธอเองยังไม่เคยคุยถึงเรื่องอนาคตระหว่างเธอกับอนาคินเลย เธอเคยถามชายหนุ่มหลังจากที่เขาเรียนจบแล้วเขาจะไปเรียนปริญญาโทที่ต่างประเทศ ส่วนเธอก็คงต้องรอให้เขาเรียนจบและกลับมาหาเธอ ยิ่งนับวันอนาคินก็เริ่มห่างหายออกไป จากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เป็นเดือน ข้อความหลายร้อยข้อความที่ถูกส่งไป ไม่มีการอ่านหรือการตอบรับใดๆ กลับมา ครีม : พี่คินยุ่งมากเลยเหรอคะ ไม่ตอบข้อความครีมบ้างเลย ครีม : พี่คิน ตอบครีมหน่อยสิคะ สักนิดก็ยังดี ครีม : พี่คินอย่าลืมทานเข้าให้ตรงเวลานะคะ เดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะ ครีม : ครีมคิดถึงพี่คินนะคะ เป็นห่วงพี่คินมากๆ อยากได้ยินเสียง อยากเห็นหน้า ครีม : พี่คินทำอะไรอยู่คะ สู้ๆ นะคะ ครีมเป็นกำลังใจให้
บทล่าสุด
พนันร้ายกลายรัก ตอนพิเศษ 2
สองปีต่อมาคริมาท้องอีกครั้ง เธอตั้งใจว่าหลังจากคลอดลูกคนนี้แล้วเธอจะทำหมัน เพราะมีลูกสามคนก็เพียงพอแล้วสำหรับเธอ แต่อนาคินอยากมีลูกสี่คน ในที่สุดสวรรค์ก็เข้าข้างชายหนุ่มใช่! เธอท้องลูกแฝดและเป็นฝาแฝดชายหญิงเสียด้วยอนาคินดีอกดีใจจนออกนอกหน้า ส่วนคริมานั้นก็ดีใจ แต่ลึกๆ เธอก็กังวลเล็กน้อย เพราะแค่เลี้ยงลูกน้อยคนเดียวก็เหนื่อยแล้ว นี่เธอต้องเหนื่อยคูณสอง แต่เธอก็ไม่กลัวเพราะมีอนาคินคอยช่วยเลี้ยง ในเมื่อเขาอยากได้ลูกมากนักเธอก็จะให้เขาเลี้ยงซะให้เข็ด จะได้รู้ว่าเลี้ยงลูกไม่ได้สบายอย่างที่ผู้ชายหลายๆ คนคิดหลังจากที่คริมาคลอดลูกแฝดแล้ว อนาคินก็พาครอบครัวย้ายถิ่นฐานมาอาศัยอยู่ที่ไร่พรรณิภา เพราะพ่อเลี้ยงพัฒน์ธนานั้นตอนนี้ก็แก่ชรามากแล้ว ไม่สามารถดูแลไร่ได้เหมือนเดิม เขาจึงตกเป็นผู้สืบทอดกิจการของพ่อเลี้ยงไปโดยปริยาย ส่วนอนามิกา พี่สาวของเขานั้นก็ดูแลในส่วนของบริษัทผลิตเครื่องดื่มแบรนด์ดังที่สุดทั้งในประเทศและต่างประเทศ และแน่นอนว่าไวน์ที่อนาคินคิดค้นผลิตขึ้นมานั้นกลายเป็นไวน์แบรนด์ดังที่ขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่า เพราะรสชาติของไวน์ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ไม่เหมือนกับไวน์ทั่วๆ ไป ส่งผลให้อ
พนันร้ายกลายรัก ตอนพิเศษ 1
หนึ่งปีต่อมาวันนี้อนาคินพาคริมาและลูกน้อยทั้งสองคนมาเที่ยวพักผ่อนที่ไร่พรรณิภา คนงานในไร่ต่างพากันดีอกดีใจที่ได้เจอคริมากับลูกของเธออีกครั้ง และโดยเฉพาะพ่อเลี้ยงพัฒน์ธนาที่ตอนนี้กลายเป็นคุณปู่ทวดไปแล้ว ชายชราดีใจที่ลูกหลานมาเยี่ยมเยือน พ่อเลี้ยงจึงสั่งให้มีการจัดงานเลี้ยงพิเศษขึ้นในค่ำคืนนี้ และให้คนงานทุกคนมาร่วมดื่มกินสังสรรค์กันให้เต็มที่เพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุด“พ่อเลี้ยงไม่บอกก่อน ครีมไม่มีชุดสวยๆ ติดมาเลยค่ะ” คริมายังคงเรียกคุณตาของอนาคินว่าพ่อเลี้ยง เพราะความเคยชิน“ไม่ต้องห่วง..พี่เตรียมไว้ให้หมดแล้ว ทั้งของครีมกับของลูกๆ”“จริงเหรอคะ..พี่คินไปเตรียมตอนไหน ครีมไม่เห็นรู้เลย”“ไม่บอก..แต่พี่รับรองว่าครีมต้องชอบแน่ๆ”“พี่คินคิดจะทำอะไรกันแน่ บอกครีมมาเดี๋ยวนี้เลยนะ” คริมาหันไปทำเสียงดุใส่สามี“เปล่า..ไม่ได้จะทำอะไร ก็พอดีพี่บอกกับคุณตาว่าพวกเราจะมา คุณตาก็เลยจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับพวกเรา เพียงแต่พี่ไม่ได้บอกครีมเท่านั้นเอง”“จริงนะคะ”“จริงที่สุดครับ” อนาคินยิ้มอย่างมีเลศนัยและในค่ำคืนที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง อนาคินส่งตัวลูกสาวกับลูกชายให้ป้าสายช่วยจัดการอาบน้ำแต่งตัวให้ และเขาก็บอก
พนันร้ายกลายรัก ตอนที่ 45 จากพนันร้ายกลายเป็นรัก
สามวันผ่านไปอนาคินออกจากโรงพยาบาลหลังจากที่อาการดีขึ้นมากแล้ว เพราะได้พยาบาลส่วนตัวดูแลเป็นอย่างดี รวมไปถึงกำลังใจจากคนรอบข้าง ทำให้เขาแข็งแรงขึ้นในเร็ววัน“ครีมมีนัดตรวจครรภ์อีกเมื่อไหร่” อนาคินเอ่ยถามคนรักในขณะที่เขากำลังนั่งเอามือลูบท้องของเธออยู่“วันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ค่ะ..อุ้ย!” คริมาคลี่ยิ้มก่อนจะอุทานออกมาเพราะลูกน้อยในท้องดิ้นแรงเหลือเกิน“ลูกดิ้นเหรอ?” อนาคินถามเพราะเขาก็รู้สึกได้ว่าลูกน้อยกำลังดิ้น“ค่ะ”“เราจะได้รู้แล้วใช่มั้ยว่าจะได้ลูกสาวหรือลูกชาย”“จริงๆ รู้ได้ตั้งแต่เดือนก่อนแล้วค่ะ แต่ลูกคงจะอายหนีบไว้ไม่ยอมให้เห็น”“พี่ตื่นเต้นจัง..อยากรู้ว่าได้ผู้หญิงหรือผู้ชาย”“วันอาทิตย์นี้น่าจะรู้นะคะ..ถ้าลูกไม่แอบอีก”“เรานอนกันเถอะครับ..ดึกแล้ว”“ค่ะ..ฝันดีนะคะ”“ฝันดีเหมือนกันครับ” จากนั้นทั้งสองก็นอนหลับอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันจนถึงเช้าวันอาทิตย์วันที่คริมากับอนาคินรอคอยก็มาถึง เมื่อเขาพาเธอมาหาหมอเพื่อตรวจครรภ์ตามนัด อนาคินตื่นเต้นที่ได้เห็นลูกน้อยบนหน้าจอเป็นครั้งแรก ภาพของลูกน้อยที่ดิ้นอยู่ในครรภ์ทำให้เขาน้ำตาซึมออกมา มันเป็นความรู้สึกตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก เขาพลาดโอ
พนันร้ายกลายรัก ตอนที่ 44 คนหลอกลวง
อนาคินที่แกล้งนอนหลับ อมยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อได้ยินคริมาพูดความในใจกับเขา คริมานั่งบนเก้าอี้เธอจับมือข้างหนึ่งของเขามาแนบกับแก้มของเธอ เธอพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินลดมือเขา อนาคินอดใจไม่ไหวอยากจะดึงเธอเข้ามากอดปลอบเสียเดี๋ยวนี้เขาพึ่งรู้ว่าการเกิดอุบัติเหตุในครั้งนี้มันช่างดีเหลือเกิน เพราะมันทำให้คริมาหายโกรธเขาและให้โอกาสเขาอีกครั้ง เหมือนเป็นการพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส และครั้งนี้เขาจะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจอีกเด็ดขาด อนาคินสัญญากับตัวเอง เขาจะดูแลคริมากับลูกให้ดีที่สุด เขาจะทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในที่สุดอนาคินก็ทนไม่ไหว ลืมตาขึ้นมา“ครีมพูดจริงใช่ไหม?” เขาถามออกไปพร้อมยิ้มอย่างดีใจ“จริงค่ะ ครีมพูดจริงๆ” คริมาตอบก่อนจะตกใจที่ได้ยินเสียงของเขา เธอเงยหน้ามองเขา อนาคินฟื้นเเล้ว แถมยังยิ้มหน้าแป้นใส่เธออีกนี่เธอโดนเขาหลอกอีกแล้วเหรอ..“นี่พี่คินฟื้นแล้วเหรอคะ? แล้วไม่เห็นมีใครบอกครีมเลย” คริมาหันมาถามเพื่อนๆ ของเขาเธอดีใจที่เขาฟื้น..แต่ก็เสียใจที่โดนหลอก“ก็น้องครีมไม่ได้ถามนี่นา..” เป็นเสียงของธาวินทร์เอ่ยออกมาเบาๆ“ต้องโทษไอ้คีเลย มันเป็นคนวางแผนทั้งหมด” อาทิ
พนันร้ายกลายรัก ตอนที่ 43 ให้โอกาสครั้งสุดท้าย
หลังจากที่อนาคินขับรถออกมาจากบ้านของคีตะได้สักพัก เขามุ่งหน้าไปยังผับแห่งหนึ่ง ตอนนี้เขาต้องการตัวช่วยให้ตัวเองหายเครียดอนาคินนั่งดื่มเหล้าอยู่คนเดียวโดยไม่สนสายตาของใครต่อใครที่มองเข้ามา โดยเฉพาะสาวๆ ที่ต่างก็อยากจะเข้ามาทักทายเขา แต่หลังจากที่สาวๆ เหล่านั้นเห็นสายตาที่แข็งกร้าวของเขา พวกหล่อนต่างก็พากันล่าถอยไม่ย่างกรายมาใกล้เขาอีกเลยในขณะที่เขานั่งดื่มอยู่ประมาณหนึ่งชั่วโมงผ่านไปแล้ว ใบหน้าเล็กๆ น่ารักเหมือนตุ๊กตาก็ลอยเข้ามาในหัว ใช่! ลูกสาวของเขาเอง ป่านนี้ลูกคงจะรอเขาไปอ่านนิทานให้ฟังก่อนนอนเป็นแน่..ตอนนี้ลูกสาวติดเขามากจนเขาไม่สามารถจะไปไหนได้เลย อนาคินคิดได้ดังนั้นจึงลุกขึ้นและก้าวเท้ายาวๆ ออกจากผับไปทันทีสติสัมปชัญญะของเขาตอนนี้อาจจะไม่เต็มร้อยนัก แต่เขารู้ตัวว่าตัวเองไม่ได้เมาถึงขนาดขับรถไม่ได้ เขาแค่รู้สึกมึนๆ นิดหน่อย ในระหว่างทางกลับบ้านซึ่งเป็นถนนสี่เลน เขาเห็นรถสิบล้อคันหนึ่งพุ่งข้ามฝั่งมาทางที่เขากำลังขับรถ อนาคินเห็นท่าไม่ดีรีบหักหลบรถสิบล้อคันนั้น ก่อนที่รถของเขาจะเสียหลักไปพุ่งชนกับเสาไฟฟ้าข้างทางโครม!จากแรงกระแทกอย่างแรงของการขับไปชนเสาไฟฟ้าทำให้สติของเขาดับไปใ
พนันร้ายกลายรัก ตอนที่ 42 สายไปหรือเปล่าที่จะขอโทษ
คริมาลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงเย็นของวันนั้น เธอพยายามนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น“เป็นยังไงบ้างครีม” คีตะเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าคริมาฟื้นแล้ว“ลูก..พี่คี ลูกของครีมล่ะคะ?” คริมาถามออกไปด้วยความกลัว“ลูกของครีมปลอดภัย แต่ครีมต้องนอนอยู่บนเตียงห้ามขยับจนกว่าหมอจะอนุญาต”“ลูกครีมไม่เป็นอะไรจริงๆ ใช่มั้ยคะ?”“จริงสิ..ไม่ต้องกังวล เดี๋ยวพี่เรียกหมอก่อนนะ”จากนั้นหมอและพยาบาลก็เข้ามาตรวจอาการของหญิงสาว เบื้องต้นไม่มีอะไรผิดปกติ คุณหมอบอกให้เธอพักผ่อนให้มากๆ“พี่คีคะ..แล้ว เอ่อ”“ไอ้คินมันไม่อยู่หรอก พอดีน้องเค้กไม่สบาย มันก็เลยต้องรีบกลับไปดูลูก”“ตายจริง! แล้วน้องเค้กเป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ?” คริมาอุทานออกมาด้วยความตกใจ“เห็นบอกว่าตัวร้อน แต่ครีมไม่ต้องเป็นห่วงนะ ไอ้คินมันพาน้องเค้กไปโรงพยาบาลแล้ว ตอนนี้ครีมต้องทำใจให้สบาย อย่าเครียด เดี๋ยวจะส่งผลถึงเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้อง”“ค่ะ”ค่ำคืนนั้นกว่าคริมาจะหลับลงก็กินเวลาไปเกือบเที่ยงคืน เพราะเป็นห่วงลูกสาวเช้าวันต่อมา / โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังในกรุงเทพฯตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้อนาคินยังไม่ได้นอน เมื่อวานเขาพาเด็กหญิงเค้กมาหาหมอที่โรงพยาบาล หมอบอกว่าติ
บางทีคุณอาจจะชอบ
เมียสวมรอย
ชะนีติดมันส์14.1K viewsบำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn26.1K viewsคลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.17.1K viewsคู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น37.1K viewsพยศรักคุณหมอแสนร้าย
InTheStars68 viewsStumble Love รักสะดุดใจ
คุณธิดา137 viewsBonaFide Love รักจำยอม
โนเนจัง1.5K viewsเฝ้ารักเมียเด็ก
เลดี้พิ้งค์53 views
