EP 18/2 เพราะฉันคือเพื่อน

ภายในรถยนต์ของศศิน ที่กำลังแล่นบนถนนที่รถรถรายังหนาตา ตอนเที่ยงเขาพาเวนิสาลงมาที่ลานจอดรถก็จริง แต่ไม่ได้ส่งหล่อนขึ้นรถของตัวเอง อย่างน้อยหากหล่อนไปอยู่ที่ไหน เขาก็ควรรู้ไม่ใช่หรือ แต่หล่อนน่ะ...เหมือนอยากหลบเลี่ยงไม่ยอมให้เขารู้ ตั้งท่าจะกลับเอง เขายื้อหล่อนไว้ตลอดบ่าย พาไปหาอะไรกิน พาไปดูหนังฟังเพลงจนตะวันลับขอบฟ้า แต่หล่อนก็ไม่ยอมตกหลุมพราง สุดท้ายก็ให้เขาพาไปส่งยังบ้านที่หล่อนอยู่กับเพื่อน และในระหว่างที่นั่งรถอยู่นั้น รวีกานต์ก็โทรหาหล่อน แล้วเรื่องทั้งหมดก็มาถึงจุดนี้ จุดที่เขากลายเป็นสารถีในขณะที่สองสาวนั่งเป็นคุณนายอยู่ที่เบาะข้างหลัง

หยดน้ำตายังเปื้อนใบหน้าของรวีกานต์แต่ไร้ซึ่งเสียงสะอื้น เวนิสาไม่รู้จะทำอย่างไรดี จำได้ว่าตอนที่มาถึงรวีกานต์กำลังวิ่งหนีนักข่าวอยู่ คนพวกนั้นช่างแล้งน้ำใจ คนกำลังลำบากยังมาหากินแบบนี้ ทุเรศที่สุด

“เขาอยู่ที่นั่นเหรอ” เวนิสาเป็นฝ่ายเอ่ยทำลายความเงียบ รถคันหรูจอดติดไฟแดงอยู่ที่สี่แยกแห่งหนึ่ง ยังไม่ถึงบ้านของพวกเธอง่ายๆ รวีกานต์เอาแต่นั่งร้องไห้ หันหน้าเข้าหาประตูรถไม่ยอมมองหน้ากัน

“อือ...กับผู้หญิงอีกคน ที