EP 18/3 เพราะฉันคือเพื่อน

คำพูดของเวนิสาสั่นสะเทือนหัวใจของรวีกานต์ ในเวลาที่เธอเป็นทุกข์ เวนิสากลับมาคอยห่วงใย ไม่สนว่าเธอจะเมินใส่ มาอยู่เป็นเพื่อน ไม่ให้เธอต้องเศร้าเพียงลำพัง ในขณะที่ตอนหล่อนเศร้า เธอไม่เคยแม้แต่ถามไถ่หล่อนด้วยซ้ำ

“มานอนได้แล้ว คนท้องนอนดึกไม่ดีนะ” กวักมือเรียกเพื่อนรักหย็อยๆ ทั้งตบหมอนดังป้าบๆ

รวีกานต์เลยต้องปิดไฟแล้วปีนขึ้นเตียง เธอนอนทางซ้าย เวนิสานอนทางขวา เธอหันหลังให้เพื่อน หันหน้าเข้าหาตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่ โทรศัพท์ที่วางไว้บนหมอนยังสั่นครืดๆ ไม่หยุด ไม่รู้จะรับดีไหม สิ่งที่เห็น สิ่งที่ได้ยินมันช่างบาดหัวใจเหลือเกิน พวกเขาเป็นอะไรกันนะ เป็นแค่คนรู้จักเหรอ ไม่หรอก คนรู้จักที่ไหนจะกอดกันแน่นขนาดนั้น

ครืดๆ ครืดๆ

“รับซะทีเถอะน่า หรือไม่ก็ปิดเครื่องไป ไม่งั้นแกไม่ได้นอนแน่ๆ”

“ไม่อยากรับ แต่ก็ไม่อยากปิดเครื่อง จะดูซิว่าเขาจะอึดแค่ไหน”

“หนึ่งเดือนที่ผ่านมาไม่ได้พิสูจน์หรือไง เขารักแกนะ เชื่อฉันสิ”

“แล้วทำไม...ถึงอยู่กับผู้หญิงคนนั้นล่ะ แถมยังโกหกฉันว่าเป็นคนจน”

“หือ?&rd