“พูดมากจริง ง่วงไม่ใช่เหรอ นอนสิ นอนๆ”
แนะแล้วต้องเดินกลับมาเอาหมอนของเวนิสาโยนไปบนที่นอนฝั่งของตัวเองแทนที่หมอนอันเดิมที่ยกให้หล่อน
หญิงสาวดึงขาขึ้นมาอย่างยากลำบาก การออกกำลังกายวันแรกทำเอาเธอร้าวระบมไปทั้งตัว ศศินแลเห็นรอยแดงบนหน้าแข้ง แอบส่ายหน้าให้กับท่อนขาอันบอบบาง เขาเปิดลิ้นชักข้างเตียงหายาที่มีไว้เพื่อนวดบรรเทาอาการกล้ามเนื้ออักเสบ หน้าแข้งของเวนิสาเริ่มบวมนิดๆ แลเห็นเป็นมันวาว พรุ่งนี้คงได้ปวดกว่านี้หากไม่รีบหายากันเอาไว้
เขาปีนขึ้นไปบนที่นอน หยิบหมอนข้างทิ้งไปเสียแล้วดึงขาหล่อนมาวางบนตัก ก่อนจะเริ่มทายาแล้วนวดเบาๆ
“อย่าเตะกระสอบทรายอีกล่ะ เธอไม่เหมาะกับมันหรอก ใช้เครื่องเล่นอย่างอื่นที่พอเล่นได้ก็พอ”
“พี่ให้ฉันเข้าไปในนั้นหรือคะ สาวใช้บอกว่านั่นเป็นที่ส่วนตัวของพี่ พี่หวงนี่นา”
เขาเบะปากใส่คนที่ออกตัวราวกับเกรงอกเกรงใจ
“เธอข้ามขั้นตอนการขออนุญาตไปแล้วนี่ หรือไม่จริง”
แม่จอมแสบยิ้มแหยๆ เรื่องนั้นมันก็จริงละนะ
“อืม...เย็นดีจัง มือพี่นิ้ม...นิ่ม”
[6]ความหึงเป็นเหตุ________________ศศินขับรถกลับบ้านด้วยอารมณ์ที่ดีเป็นพิเศษ เขาเพิ่งเสร็จธุระกับลูกค้าที่ออกมาพบตั้งแต่บ่าย การเจรจาเรื่องงานผ่านไปได้ด้วยดี เขาเหลือบมองถุงของฝากบนเบาะข้างตัวแล้วอมยิ้มบางๆ เวนิสาต้องยิ้มแป้นตอนได้รับแน่ๆบิ๊กบอสขับรถไปเรื่อยๆ ตามเส้นทางที่ไม่คุ้นชิน ผ่านห้างใหญ่ โรงเรียน ร้านสะดวกซื้อหรือแม้แต่สถานีรถไฟฟ้า รถจอดติดไฟแดงที่แยกอันแออัดแยกหนึ่ง เขากวาดสายตามองไปด้านข้าง จำได้ว่ามีร้านกาแฟของคนรู้จักตั้งอยู่นี่ที่“อ้อ...อยู่นั่นเอง ทำเลเหมาะน่าจะขายดีละนะ” เปรยแล้วสอดส่ายสายตามองทางนั้น แล้วจู่ๆ หัวคิ้วเข้มก็ได้เลื่อนเข้าหากัน สตรีและบุรุษคู่หนึ่งเป็นต้นเหตุทำให้เขาต้องมุ่นคิ้ว ฝ่ายชายเหมือนเดินออกมาส่งฝ่ายหญิงที่ลานจอดรถ ท่าทางสนิทสนมกัน พูดคุยหยอกล้อ บ้างมีตบหัวลูบหลังราวคุ้นเคยกันนักหนา รอยยิ้มที่ฝ่ายหญิงมีให้ฝ่ายชายทำให้เขาต้องส่งเสียงครางออกมาอย่างรำคาญใจ หล่อนจะยิ้มกว้างอะไรขนาดนั้น มีความสุขมากหรืออย่างไร
ก่อนเข้าบริษัทวันนี้ศศินแวะซื้อของกำนัลเล็กน้อย เขาไม่รู้จะให้อะไรกับรวีกานต์ดี ค่าที่หล่อนช่วยไม่ให้เขาโดนรถเฉี่ยวเมื่อวาน ทว่าเมื่อนึกดีๆ ก็จำได้ว่ามีของอยู่อย่างที่จำเป็นสำหรับหล่อน เขาได้ของสิ่งนั้นจากร้านสินค้าแบรนด์เนม ก่อนจะออกจากห้างก็จำได้ว่ามีสตรีอีกคนที่ควรซื้ออะไรไปปลอบขวัญเสียหน่อย เขาได้ของสองสิ่งที่มูลค่าต่างกันอย่างสิ้นเชิง หนึ่งคือร่มลายดอกไม้เล็กๆ คันละเกือบสองพัน มันเป็นของนำเข้าเลยราคาแพง ส่วนอีกอย่างคือช็อกโกแลตกล่องเหมาะมือ ราคาไม่กี่ร้อยบาทเขามาถึงที่ทำงานเกือบสิบเอ็ดโมง ตั้งใจว่าจะเอาของไปให้รวีกานต์ด้วยตัวเองเพื่อแสดงความจริงใจ อีกอย่าง...เขาคิดว่าควรลงไปดูสวัสดิการเรื่องอาหารการกินของพนักงานสักหน่อย____________บุรุษร่างสูงยืนเก้กังอยู่หน้าโต๊ะรับประทานอาหารที่ตั้งเรียงไว้เต็มบริเวณ ในมือมีถุงกระดาษแบรนด์ดังถืออยู่พร้อมกับถาดอาหารที่เลขาอาสาไปตักมาให้ อาหารเที่ยงของบริษัทหน้าตาสู้อาหารในร้านแพงๆ ไม่ได้เลย“ไปนั่งกับพวกผมไหมครับบอส”ณพพร เลขาร่างผอมเอ่ยกับเจ้านายอย่างเกรงอกเกรงใจ“อย
“พูดมากจริง ง่วงไม่ใช่เหรอ นอนสิ นอนๆ”แนะแล้วต้องเดินกลับมาเอาหมอนของเวนิสาโยนไปบนที่นอนฝั่งของตัวเองแทนที่หมอนอันเดิมที่ยกให้หล่อนหญิงสาวดึงขาขึ้นมาอย่างยากลำบาก การออกกำลังกายวันแรกทำเอาเธอร้าวระบมไปทั้งตัว ศศินแลเห็นรอยแดงบนหน้าแข้ง แอบส่ายหน้าให้กับท่อนขาอันบอบบาง เขาเปิดลิ้นชักข้างเตียงหายาที่มีไว้เพื่อนวดบรรเทาอาการกล้ามเนื้ออักเสบ หน้าแข้งของเวนิสาเริ่มบวมนิดๆ แลเห็นเป็นมันวาว พรุ่งนี้คงได้ปวดกว่านี้หากไม่รีบหายากันเอาไว้เขาปีนขึ้นไปบนที่นอน หยิบหมอนข้างทิ้งไปเสียแล้วดึงขาหล่อนมาวางบนตัก ก่อนจะเริ่มทายาแล้วนวดเบาๆ“อย่าเตะกระสอบทรายอีกล่ะ เธอไม่เหมาะกับมันหรอก ใช้เครื่องเล่นอย่างอื่นที่พอเล่นได้ก็พอ”“พี่ให้ฉันเข้าไปในนั้นหรือคะ สาวใช้บอกว่านั่นเป็นที่ส่วนตัวของพี่ พี่หวงนี่นา”เขาเบะปากใส่คนที่ออกตัวราวกับเกรงอกเกรงใจ“เธอข้ามขั้นตอนการขออนุญาตไปแล้วนี่ หรือไม่จริง”แม่จอมแสบยิ้มแหยๆ เรื่องนั้นมันก็จริงละนะ“อืม...เย็นดีจัง มือพี่นิ้ม...นิ่ม”
เวนิสาถอนใจยาวๆ โล่งอกที่มันยังไม่เกิดขึ้น แม้เตรียมตัวมาเพื่อสิ่งนี้ แต่พอถึงเวลาจริงๆ เธอก็อดหวั่นใจไม่ได้ เธอยังอ่อนเดียงสาในเรื่องราคะ บางครั้งมันก็ดูน่ากลัวเกินกว่าจะรับไหวเธอรีบอาบน้ำอย่างที่เขาสั่ง พออาบเสร็จออกมาจากห้องน้ำก็เจอเขาในห้องแต่งตัว เขามีผ้าเช็ดตัวพันไว้รอบเอวสอบ เธออายจนไม่กล้ามองหน้า เขาก็เดินผ่านเธอไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนเขาจะอาบน้ำเสร็จ เตรียมตัวเข้านอน ไม่สนมื้ออาหารที่สมควรรับประทานสิบห้านาทีให้หลังศศินก็ก้าวออกมาจากห้องแต่งตัว กลิ่นแชมพูอ่อนๆ โชยมาก่อนตัวเสียอีก“นี่...ไม่ลงไปกินข้าวเหรอ”คนถูกถามส่ายหน้าแทนคำตอบ เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวยาว มีหมอนวางบนตัก กอดมันไว้แก้เขิน เขาไม่ได้พูดอะไรอีก แค่เดินออกจากห้องไปเวนิสาไถลตัวลงมานอนที่พรมลายสวย วางหมอนลงแล้วนอนหนุนมัน ถอนหายใจรอบที่ร้อย ข่มตาให้หลับแต่หลับไม่ลง สัมผัสจากริมฝีปากอุ่นยังกรุ่นอยู่ในมโนจิต กลิ่นเขา ลมหายใจเขา รสจุมพิตของเขาช่างชัดเจนในหัวใจนี่เธอ...หลงรักศศินอย่างหัวปักหัวปำแล้วใช่ไหม แย่จริง...แล้วถ้าวันหนึ่ง
“คิดว่าฉันจะสนเหรอ เธอนี่ตัวปัญหาจริงๆ” ว่าจบก็หันหลังเดินไปที่ประตูเวนิสาถอนหายใจแรงๆ พยายามลุกยืนด้วยสองขาแต่ไม่สำเร็จ“โอย...นั่งพักก่อนแล้วกัน ไม่ไหวๆ” บอกตัวเองแล้วนั่งลงที่เดิม ทว่านาทีถัดมาร่างของเธอก็ถูกอุ้มด้วยแขนแกร่งของคนที่ชอบเอ็ดอึง หน้าตาเขาไม่สบอารมณ์นัก“น่ารำคาญ” ปากบ่นว่า แต่สองแขนอุ้มร่างเวนิสาดิบดีหญิงสาวค้อนฟ้าค้อนลม“ไม่ใช่ความผิดฉันสักหน่อย พี่ต่างหากที่ดึงฉันลงสระ”“ก็เธอใส่ชุดว่ายน้ำมา เป็นใครก็ต้องรู้ว่ามาว่ายน้ำ จะไปรู้ได้ไงว่าว่ายน้ำไม่เป็น” เขาชี้แจงเวนิสาค้อนให้อีกวงใหญ่ ยกสองแขนโอบรอบคอแกร่งของพี่ศศินคนดี“ฉันกลัวจริงๆ นะ น้ำเข้าปากเข้าจมูกฉันจนหายใจไม่ออก แสบกะโหลกไปหมดเลย” เธออ้อนบ้าง ได้ยินเสียงศศินถอนหายใจเบาๆ เขาพาเธอเดินออกจากโรงยิม เข้าไปในบ้าน โชคดีที่ลุงวศินไม่อยู่เลยไม่ต้องอธิบายอะไร“ลงได้แล้ว ขึ้นบันไดเอง” เขาสั่งแต่หญิงสาวส่ายหน้าดิก“อือ...บอกแล้วว่าขาเปลี้ย ไม่มีแรงเลย ถ้าพี่ปล
แล้วพอศศินแวบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัว เวนิสาก็รีบวิ่งขึ้นบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า มีชุดว่ายน้ำติดมาด้วยแม้ว่าไม่เคยใส่ก็ตาม มันเป็นชุดแบบทูพีชสีแดงที่รวีกานต์ซื้อให้ตอนวันเกิดปีที่แล้ว มันสวยเซ็กซี่แต่มีหน้าที่แค่ใส่แล้วเดินเล่นชายหาด เธอจัดการสวมมันบนร่าง ลำบากนิดหน่อยเพราะตอนนี้เนื้อตัวเต็มไปด้วยเหงื่อ พอสวมเสร็จก็รีบคว้าเอาเสื้อคลุมแล้วกลับลงมาที่ยิม เสียงแหวกสายธารของศศินดังมาให้ได้ยิน สองแขนเขาจ้วงน้ำ จ้วงเอาๆ อยู่ที่ปลายสุดของสระ ส่งสายน้ำแตกกระเซ็นราวกับฉลามหนุ่มผู้ปราดเปรียว ช่างน่ามองเสียนี่กระไร“อา...สวรรค์ของชะนีไร้คู่ แขนขาวยาวน่าฟัด กล้ามท้องเป็นลอน ช่วงขาสุดเซ็กซี่ โอ๊ย...เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม...” เวนิสาเคลิ้มฝัน เดินไปตามแนวยาวของขอบสระพร้อมกับฉลามหนุ่มที่กำลังจ้วงน้ำในท่าผีเสื้อ เธอจัดการถอดเสื้อคลุมทิ้ง แล้วก็ได้ผล ศศินถึงกับหยุดการจ้วงแขน แล้วโผล่หน้าขึ้นมามองเธอ“นี่! อย่าบอกนะว่าใส่ชุดนั้นมาจากบ้านน่ะ”หญิงสาวกลอกตาเบาๆ หมายความว่าอย่างไร นี่หวงหรอ กลัวว่าคนอื่นจะเห็นเธอในชุดสุดเซ็กซี่ละสิ“ใช่ค่ะ เปลี่