EP 5/1 กีฬาในร่ม

[5]

กีฬาในร่ม

 -----------

ศศินกลับมาถึงคฤหาสน์ศิวเศขรหลังเวนิสาราวชั่วโมงเศษ เขาไม่ได้อยู่บนห้องอย่างที่ควรจะเป็น เวนิสาเที่ยวตามหา และพบว่ากิจกรรมที่เขาโปรดปรานอีกอย่างคือการออกกำลังกาย เขามีโรงยิมส่วนตัวอยู่ด้านข้างของคฤหาสน์ เธอเพิ่งรู้ว่ามันคือโรงยิม นึกว่าโกดังเก็บของเพราะเห็นประตูปิดมิดชิด สาวใช้บอกว่านั่นคือสถานที่ส่วนตัวของเขา ห้ามใครไปรบกวนหากเขาเข้าไปในนั้น แต่ใครที่ว่านั่นไม่มีทางใช่เวนิสา หญิงสาวรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นแบบนักกีฬา เผยต้นขาขาวให้พอเซ็กซี่ ผมยาวสลวยถูกมัดไว้ดิบดี ดูแคล่วคล่องพร้อมลงสนามกีฬา

หญิงสาวรีบลงมาที่ยิม เปิดประตูเหล็กเข้าไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ การสร้างความสนิทสนมเพื่อกระชับความสัมพันธ์นั้น เธอต้องทำทุกวิถีทาง ในเมื่อเขาชอบออกกำลังกาย เธอก็จะชอบด้วย เฮ้อ...แค่คิดก็เหนื่อย

ตุบตับๆ ตุบตับๆ

เสียงหมัดหนักๆ กระทบกระสอบทรายที่แขวนอยู่ เวนิสามองร่างสูงของชายในดวงใจ เขาอยู่ในชุดกางเกงขาสั้น เสื้อกล้ามรัดติ้วมีหยาดเหงื่อชโลมกายมันวาว รอบกายเขาเต็มไปด้วยอุปกรณ์ออกกำลังกาย ตรงหน้าคือกระสอบทราย ข้างๆ มีบาร์เดี่ยวอันสูงกับเครื่องวิ่งและอุปกรณ์อื่นๆ ครบครัน มีสระว่ายน้ำอยู่ติดกำแพงบ้านด้านหนึ่งด้วย ดูท่าว่าเขาจะรักการออกกำลังกายน่าดู

ศศินหยุดรัวหมัดใส่กระสอบทรายเมื่อเห็นสิ่งแปลกปลอมเดินเข้ามา รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นในชุดนักกีฬาน่ารักนั่นไม่เข้ากับอุปกรณ์กีฬาของเขาเลย หล่อนน่าจะไปวิ่งเหยาะๆ ที่สนามหน้าบ้านมากกว่า

“มาทำไม” ถามเสียงห้วนเล็กน้อย หอบนิดๆ เพราะความเหนื่อย มือข้างหนึ่งหยิบขวดน้ำขึ้นกระดก จิบมันทีละนิดแก้กระหาย

“ออกกำลังไงคะ สาวใช้บอกว่าพี่อยู่ในนี้ ฉันเลยตามมา แหะๆ”

“จะใช้วิธีนี้เข้าหาฉันเหรอ คิดผิดแล้วมั้ง แต่ถ้าอยากลองละก็...”

เขากวักมือเรียกเวนิสาเข้ามาใกล้ๆ จับหล่อนให้หันหน้าเข้าหากระสอบทราย ถอดนวมอันใหญ่ใส่ให้อย่างกระแทกกระทั้น

เวนิสาอมยิ้ม อายเขินยามแผ่นหลังชุ่มเหงื่อซ้อนอยู่ข้างหลังตน กลิ่นเหงื่อบุรุษช่างเซ็กซี่เย้ายวนดีแท้

“ชกสิ”

“คะ?” ขานรับแบบงงๆ แล้วเริ่มต่อยกระสอบทรายเปาะแปะ

“นี่! ให้ต่อยไม่ใช่สะกิด ต่อยแรงๆ ให้ได้เหงื่อ แบบนี้...” แล้วเขาก็ตั้งการ์ดขึ้นมา ก่อนจะชกลมสองสามทีให้เวนิสาดูเป็นตัวอย่าง “อย่าลืมขาด้วย เตะแรงๆ ขยับสิจะทำให้ดู”

ผลัวะ! ผลัวะ! ผลัวะ!

เขาเตะให้ดูเป็นตัวอย่าง เวนิสาเบะปากสยอง ถ้าเปลี่ยนจากกระสอบทรายเป็นคอของเธอละก็ คงได้นอนหยอดน้ำข้าวต้มแน่ๆ

“ทำไม กลัวเหรอ ทำไม่ได้ใช่ไหมล่ะ”

เขาท้าทายอย่างเจ้าเล่ห์ เวนิสามีหรือจะยอม

“โธ่...แค่นี้เหรอ สบาย!” ว่าแล้วก็วาดเรียวขาเตะกระสอบทรายสุดแรง

ผลัวะ!

“อ๊ายย!!! เจ็บๆๆ หน้าแข้งฉันหักแล้ว!”

ศศินยิ้มที่มุมปาก นึกขันแม่คนอวดดี

“กลับไปเลยไป แค่นี้ทำเป็นสำออย แล้วอยากจะมาออกกำลัง เชอะ...”

เมื่อโดนดูถูก แม่สาวหน้าสวยก็ฮึดสู้ ลูบหน้าแข้งแดงๆ จนพอใจก็เริ่มชกกระสอบทรายอีกรอบหนึ่ง ศศินมายืนซ้อนข้างหลังเธอ จับมือเธอเพื่อจัดท่าทางการออกหมัดอย่างถูกต้อง กลิ่นเหงื่อเขาผสมกับกลิ่นน้ำหอมผู้ชายกำลังทำให้เวนิสาตาลาย แต่ยังก่อน เธอต้องตั้งสติไว้

หัวใจของศศินเต้นตึกตักยามได้กลิ่นกายสาว การยืนใกล้กันในระยะประชิด ทำให้บางส่วนในร่างเริ่มมีปฏิกิริยาต่อสิ่งเร้า เสียงหัวใจหล่อนเต้นแรงพอๆ กับเขา มันเป็นสถานการณ์ชวนอึดอัดที่ทำให้พวกเขาเริ่มหน้าแดง

เวนิสากลืนน้ำลายหนืดๆ ลงคอ ประหม่าและขัดเขิน เขาน่าจะจับเธอหันไปหา แล้วประทับจุมพิตสะกิดรักสักสามสี่จ๊วบ! อา...แค่คิดก็ฟิน...

“แบบนั้นแหละ แบบที่สอนน่ะ ลงมือเลย”

เขาว่าแล้วถอยห่าง ดับฝันฟินๆ ของเวนิสาแทบไม่เห็นฝุ่น หญิงสาวขัดใจยิ่ง รีบทำใจให้สงบแล้วเริ่มทำตามที่เขาบอก คราวนี้ทั้งเตะทั้งต่อยจนสามารถเรียกเหงื่อได้ในระดับหนึ่ง แน่นอนว่าเธอเหมาว่ากระสอบทรายคือศศิน แรงมีเท่าไหร่เลยอัดใส่ไม่ยั้ง  

“ดื้อเหมือนกันแฮะ” คนที่ถอยมานั่งพักเหนื่อยบ่นอย่างระอา เวนิสาดูจริงจังกับการฟัดกระสอบทรายเสียเหลือเกิน ตัวหล่อนเล็กบางยิ่งกว่ากระสอบทรายเสียอีก แขนเรียวง้างหมัดทีช่างดูตลก แต่แรงที่ใช้ก็พอใช้ได้ เหงื่อหล่อนออกเร็ว มันผุดซึมจนเสื้อกล้ามตัวบางเริ่มเปียก เสื้อชุ่มๆ โอบรัดพุ่มทรวงของหล่อน แลเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งที่ทำให้เขาต้องกระดกน้ำแก้กระหายจนเกลี้ยงขวด รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วร่างกายทั้งที่นั่งอยู่เฉยๆ

“เธอเตะไปนะ ฉันร้อน จะลงสระสักหน่อย”

“เชิญ...แฮ่กๆๆ” หญิงสาวบอกเขาแล้วหอบแฮ่กๆ ปวดแขนปวดขา แสบหน้าแข้งไปหมด แต่เดี๋ยวก่อน ว่ายน้ำเหรอ ว่ายน้ำต้องแจ่มกว่าเตะกระสอบทรายแน่ๆ