공유

บทที่ 159

last update 최신 업데이트: 2025-09-11 13:45:42

บานประตูห้องหนังสือถูกเปิดและปิดลงอย่างเบามือ พ่อบ้านเฉินเดินเข้ามาในห้องหนังสืออย่างนอบน้อม จึงได้เห็นซวี่เฉาที่กำลังนั่งบนเก้าอี้อย่างหมดแรง เบื้องหน้าของเขาเป็นกล่องไม้สีดำที่ถูกเปิดฝาทิ้งไว้

ภายในกล่องไม้มีกระดาษหลายสิบฉบับในสภาพที่ถูกรื้อค้น เพราะได้มีการตรวจสอบจนกระจัดกระจาย

พ่อบ้านเฉินเห็นดังนั้น จึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่หลักฐานยังอยู่ครบถ้วน

“จับคนร้ายได้หรือไม่?” ซวี่เฉาถามเสียงเย็น

“ไม่ได้ขอรับ นายท่าน” พ่อบ้านเฉินทรุดตัวลงคุกเข่าเสียงดัง ก่อนจะโขกศีรษะ “เป็นความผิดของข้าเองที่ไม่สามารถดูแลความปลอดภัยของจวนได้อย่างทั่วถึง”

ซวี่เฉาถอนหายใจ “ไม่ใช่ความผิดของเจ้า”

การที่มีคนร้ายบุกมารื้อค้น ทำลาย และตามหาหลักฐานเช่นนี้ ย่อมหมายความว่า มีผู้กำลังสงสัยในตัวของเขาอยู่ ทั้ง ๆ ที่ฝ่าบาทและจ้าวต้าหลี่ซื่อชิงก็ตัดสินโทษของเขาไปแล้ว ว่าเขามิได้เกี่ยวข้องกับคดียักยอกเสบียงบรรเทาทุกข์ของเมืองซีเหยาแต่อย่างใด

“เราทำลายจดหมายเหล่านี้ทิ้งดีหรือไม่ขอรับ?” พ่อบ้านเฉินเอ่ยถามขึ้นอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ “หากทำลายแล้ว ก็จะไม่มีผู้ใดใส่ร้ายเราได้นะขอรับ”

ซวี่เฉาก้มมองจดหมายบนโต๊ะนิ่ง “ไม่ได้...
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC   บทที่ 206

    คงมีเพียงฉินเจียวเยี่ยนที่ยังทำตัวเป็นปกติ ไม่ได้รู้สึกรู้สาถึงสิ่งใด แต่เมื่อมองท่าทางเขินอายของเหล่านางโลมที่มีต่อสวามีของนางแล้ว ก็อดหึงหวงเสียไม่ได้“เอาล่ะ พวกเจ้าก็จงไปฝึกซ้อมตามที่ข้าสอน หัดใช้เสียให้คล่อง เพื่อประโยชน์ของพวกเจ้าเอง” ฉินเจียวเยี่ยนส่งด้ามไม้ในมือให้จิ่นเยว่หรู “ของเล่นชิ้นนี้ ข้าได้สั่งช่างไม้ของจวนเตรียมไว้ให้พวกเจ้าคนละชิ้นแล้ว จงไปรับกับชุนเถาที่หน้าห้องเถิด”ของเล่น?ของเล่นที่หน้าตาเหมือนส่วนสำคัญของบุรุษ?แล้วให้ช่างไม้ของจวนทำให้…เจ้าอย่าบอกข้านะ ว่าให้ช่างไม้ของจวนเฟิงอ๋องเป็นผู้ทำน่ะ?นี่เจ้าดูแลจวนของข้าเช่นไรกัน!? เซียวชิงเฟิงได้แต่ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจในความคิด หากแต่ก็ยังคงนิ่งเงียบ“จำไว้ว่า บุรุษมิได้ต้องการเพียงการเสร็จสม แต่ยังต้องการความสนุกอีกด้วย ริมฝีปาก มือและหน้าอกของพวกเจ้าล้วนแต่สามารถมัดใจคุณชายได้ทั้งสิ้น” ฉินเจียวเยี่ยนสอนด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่เต็มไปด้วยความมั่นใจ “ประเดี๋ยว ข้าจะให้เสี่ยวหานเพิ่มของเล่นอื่น ทั้งขนนก พู่กัน ผ้าปิดตา แล

  • พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC   บทที่ 205

    เซียวชิงเฟิงในชุดบุรุษสีดำสนิทปกปิดใบหน้าจนเหลือเพียงดวงตาดอกท้อคู่สวยที่ฉายแววความเหนื่อยล้าจากการเดินทางไกล ควบม้าตัวงามมาหยุดที่หน้าจวนเฟิงอ๋องอย่างเงียบเชียบเขากระโดดลงจากหลังม้าอย่างคล่องแคล่ว สายตาคมกริบกวาดมองไปทั่วบริเวณอย่างคุ้นเคย“พระชายาเล่า?” คำถามแรกที่เซียวชิงเฟิงเอ่ยขึ้น ไม่ใช่คำถามเกี่ยวกับสถานการณ์บ้านเมือง ไม่ใช่คำถามเกี่ยวกับเรื่องในจวน แต่เป็นคำถามเกี่ยวกับพระชายาอันเป็นที่รักที่เขาจากมาหลายวันองครักษ์หน้าจวนที่จำเสียงของเฟิงอ๋องได้ จึงรีบตอบ “ทูลท่านอ๋อง พระชายาเสด็จไปหอไป่ฮวาพ่ะย่ะค่ะ”หอไป่ฮวา?“ไปตั้งแต่ยามใด?”“ตั้งแต่ต้นยามเว่ยพ่ะย่ะค่ะ”นี่ก็จะล่วงเข้ายามโหย่วแล้ว เช่นนั้น อีกไม่นานก็คงจะกลับมา เซียวชิงเฟิงจึงไม่คิดมากนัก“เมื่อพระชายากลับมาแล้ว ไม่ต้องบอกนางว่า ข้ากลับมาถึงเมืองหลวงแล้ว”“พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง”เซียวชิงเฟิงส่งม้าให้คนนำไปดูแล ส่วนตนเองก็เดินกลับไปที่เรือนอี้หง เพื่อจัดการสรงน้ำชำระร่างกายที่เปื้อนฝุ่นจากการเดินทาง ก่อนจะแต่งกายในชุดลำลองเนื้อนุ่มที่ให้กลิ่นหอมกรุ่น เขาจ

  • พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC   บทที่ 204

    “คุณชาย?” เสี่ยวหานเอ่ยเรียกขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาๆ เมื่อเห็นว่าเจ้านายของตนกำลังเหม่อลอย นัยน์ตาคู่สวยของฉินเจียวเยี่ยนดูว่างเปล่าราวกับจมดิ่งอยู่ในห้วงความคิดอันขุ่นมัวของตนเองฉินเจียวเยี่ยนได้สติ นางกระแอมไอเบา ๆ พลางกวาดสายตามองเหล่านางโลมที่กำลังนั่งรอคำสั่งของตนอย่างเรียบร้อย “อะแฮ่ม ที่ข้าเรียกพวกเจ้ามาในวันนี้ เพราะว่า ข้าสังเกตเห็นความนิยมของหอไป่ฮวาลดลงอย่างต่อเนื่อง”“เป็นเพราะนางโลมต่างแดนของหออวี่หลินนั่นแหละเจ้าค่ะ! พวกนางแย่นักที่มาดึงคุณชายของเราไปอย่างไม่ละอายใจ” นางโลมคนหนึ่งกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเคือง ๆ“ใช่ ๆ วันก่อน ข้าเห็นพวกนางมายืนที่หน้าประตูเลย ทั้งจับไม้จับมือ ส่งสายตาล่อลวงคุณชายเข้าหออย่างหน้าไม่อาย!”“เจ้ายังดี! วันนั้น ข้าเห็นนางจับมือคุณชายท่านหนึ่งให้ล้วงเข้าไปในเสื้อของนางด้วยตนเอง” นางโลมอีกคนกล่าวด้วยความโกรธ“ช่างหน้าไม่อาย!”เสียงนางโลมแต่ละนางแลกเปลี่ยนข้อมูลกันอย่างถึงพริกถึงขิง ใบหน้าแต่ละคนเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ราวกับว่าการกระทำของนางโลมจากหออื่นคือการหมิ่นศักดิ์ศรีของพวกตน ทำให้ฉินเจียวเยี่ยนต้อง

  • พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC   บทที่ 203

    หลังจากที่ฉินเจียวเยี่ยนได้เงินมาหนึ่งตำลึงจากคำว่า ดีล อันแสนยอดเยี่ยมแล้ว นางก็พาหลี่ชิงหงสำรวจพื้นที่ด้านหลังอาคารไม้หลังใหม่บริเวณตรงกลางมีสวนสีเขียวขนาดเล็กที่ร่มรื่น รายล้อมด้วยอาคารไม้สองชั้นที่ดูแข็งแรงทนทาน ซึ่งถูกกำหนดให้เป็นอาคารสำหรับผลิตและจัดเก็บสินค้าในอนาคตส่วนอาคารไม้สองชั้นขนาดเล็กที่อยู่ด้านหลังสุดนั้น ฉินเจียวเยี่ยนยกให้เป็นเรือนพักอาศัยของหลี่ชิงหงอย่างเต็มตัว พร้อมกับอนุญาตให้นางสามารถปรับปรุงและตกแต่งได้ตามใจชอบ โดยมีช่างไม้ที่ติดตามมาคอยรับคำสั่งอยู่แล้วหลี่ชิงหงรับคำด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่แววตาที่มองดูห้องพักของตัวเองก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความซาบซึ้งและโล่งใจที่ในที่สุดนางก็จะมีที่พักที่ปลอดภัยเป็นของนางเสียทีหลังจากเสร็จสิ้นธุระที่ร้านเครื่องประทินโฉมใหม่แล้ว ฉินเจียวเยี่ยนในคราบคุณชายเจ้าสำราญก็ให้รถม้ามาส่งถึงหน้าหอไป่ฮวา ทันทีที่ร่างสูงโปร่งก้าวเท้าลงจากรถอย่างคุ้นเคย ผู้ดูแลหออย่างเสี่ยวหานก็รีบวิ่งเข้ามาต้อนรับอย่างนอบน้อม “คุณชาย”“อืม” ฉินเจียวเยี่ยนพยักหน้ารับทราบ พร้อมกวาดสายตามองไปรอบ ๆ หอไป่ฮ

  • พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC   บทที่ 202

    รถม้าสีเข้มสนิทที่ไร้สัญลักษณ์ของจวนใด ๆ เคลื่อนมาหยุดนิ่งอยู่หน้าอาคารไม้สองชั้นที่ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมืองหลวงอย่างเงียบเชียบ ประตูด้านในถูกเปิดออกด้วยแรงฉุดจากด้านในก่อนที่คุณชายน้อยในชุดสีน้ำเงินเรียบจะกระโดดลงมาอย่างคล่องแคล่ว ตามมาด้วยแม่นางหน้าตางดงามในชุดสีเขียวอ่อนที่ค่อย ๆ ก้าวลงมาอย่างสง่างาม แล้วมาหยุดยืนเคียงข้างกัน“เหตุใดเจ้าจึงกระโดดลงมา?” หลี่ชิงหงเอ่ยถามขึ้นอย่างเอือมระอา “เจ้าเป็นถึงพระชายานะ”ตั้งแต่ที่เซียวชิงเฟิงตักเตือนให้พวกนางสองคนสนทนาด้วยคำพูดแบบโบราณ ทั้งฉินเจียวเยี่ยนและหลี่ชิงหงจึงต้องมาทำข้อตกลงกันใหม่ โดยมีบทลงโทษเป็นการจ่ายหนึ่งตำลึงต่อหนึ่งคำ หากผู้ใดเผลอหลุดปากเป็นภาษาจากยุคปัจจุบัน“ตอนนี้ข้าไม่ใช่พระชายาเสียหน่อย อีกอย่าง ข้าใส่กางเกงนะ” ฉินเจียวเยี่ยนตอบด้วยรอยยิ้มซุกซน พลางยกชายเสื้อขึ้นเล็กน้อยให้ดูว่ากางเกงที่สวมอยู่นั้นเป็นเครื่องแต่งกายที่คล่องตัวแค่ไหนหลี่ชิงหงได้แต่ถอนหายใจยาว “…”สองคนเดินคู่กันเข้าไปในอาคารไม้ที่ถือเป็นทรัพย์สมบัติของจวนเฟิงอ๋อง ซึ่งถูกยกให้ใช้เป็นร้านขายเครื่องประทินโฉมในอ

  • พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC   บทที่ 201

    เมื่ออีกฝ่ายยอมจำนนเช่นนี้แล้ว ภารกิจต่อไปคือการบุกเข้ายึดเมืองคืนและจับกุมหมิงอ๋องกับพรรคพวกไปรับโทษที่เมืองหลวง เซียวชิงเฟิงผู้ซึ่งไม่ได้ดูร้อนใจกับการศึกที่เพิ่งผ่านพ้นไปแม้แต่น้อย โยนคันธนูในมือกลับไปให้ตงไฮ่ด้วยท่าทางเฉยชา“ตั้งชื่อว่า สงครามสี่เกาทัณฑ์ก็แล้วกัน”ตงไฮ่รับคันธนูมาถือไว้ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสนงุนงง “…”ไม่ใช่สิ เขาไม่ได้ขอให้ท่านอ๋องตั้งชื่อสงครามเสียหน่อย มีผู้ใดตั้งชื่อตำนานของตัวเองบ้างเล่า!?“ไม่ได้สิ” เซียวชิงเฟิงเปรยขึ้นมาอย่างนึกขึ้นได้ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเล็กน้อย “ข้ายังไม่อยากเปิดเผยความลับว่าเป็นแม่ทัพหน้ากากเหล็ก”ตงไฮ่เลิกคิ้วด้วยความสงสัยยิ่งกว่าเดิม “เพราะเหตุใดเล่าพ่ะย่ะค่ะ?”“ที่แคว้นอื่นไม่กล้ารุกรานเป็นเพราะยังไม่สามารถจับตัวแม่ทัพหน้ากากเหล็กได้” เซียวชิงเฟิงอธิบายด้วยน้ำเสียงจริงจัง “หากข้าเปิดเผยตัว จะมิใช่การล่อเป้าให้พวกมันมาเล่นงานอย่างนั้นหรือ?”ก็จริง… ตงไฮ่พยักหน้าเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว“ถ้าพวกมันรู้ว่าข้าคือแม่ทัพหน้ากากเหล็ก คนเหล่านั้นย่อมต้องการกำจุดอ่อนของข้าให้ได้ แ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status