Mag-log inShare
บทที่ 2
Huling Na-update:
2025-04-23 15:34:51“ชุนเถา ชุนหลิ่ว”
สองสาวใช้คนสนิทแง้มประตูเรือน โผล่ศีรษะเล็ก ๆ เข้ามาถามอย่างระแวดระวังและใส่ใจ
“เรียบร้อยแล้วหรือเจ้าคะ? คุณหนู”
เรียบร้อยกับผีน่ะสิ!!
ข้าน่ะสิที่จะได้โดนเฟิงอ๋องใช้ขอทานจัดการจนเรียบร้อย
ฉินเจียวเยี่ยนกลอกตาหนึ่งที ก่อนจะเอ่ยสั่งเสียงเข้มอย่างรวดเร็ว “ชุนเถา เจ้าเฝ้าเรือนไว้ อย่าให้ผู้ใดเข้ามาในเรือนนี้อย่างเด็ดขาด ส่วนชุนหลิ่ว เจ้าจงไปต้มยาห้ามครรภ์เตรียมไว้”
ชุนเถาเอียงศีรษะถามด้วยความสงสัย “อ้าว แล้วข้าไม่ต้องไปแจ้งท่านโหวแล้วหรือเจ้าคะ?”
ฉินเจียวเยี่ยน “ไม่ต้องแล้ว ยกเลิกแผนเดิม ไปทำตามที่ข้าสั่ง เร็วเข้า!”
“เจ้าค่ะ!!”
ฉินเจียวเยี่ยนหันกลับมามองเหยื่อใต้ร่างที่วางท่าทีกำลังนอนสลบไสล ลมหายใจสม่ำเสมอ ราวกับไม่รู้เรื่องราวใด ๆ
แต่ฉินเจียวเยี่ยนรู้ดีว่า ทันทีที่นางลงมือถอดเสื้อคลุมตัวนอกของเซียวชิงเฟิง เขาจะลืมตาและลุกขึ้นมาจัดการนางในทันที
แท้จริง แม้ฉินเจียวเยี่ยนจะโง่เขลา แต่การลงมืออย่างอุกอาจในค่ำคืนนี้ นางใช้สมองมากมายนัก ในการวางแผนไว้หลายชั้น เพื่อป้องกันความผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ
แผนสำรองของฉินเจียวเยี่ยน คือ ยาลูกกลอนปลุกกำหนัดชนิดที่ออกฤทธิ์แรง เพียงแต่นางใจร้อนรีบถอดเสื้อคลุมตัวนอกของเขา ทำให้ฉินเจียวเยี่ยนไม่มีโอกาสได้ใช้ยานั้น
เตรียมยาไว้แล้ว ก็ขอใช้ยาสักหน่อยเถอะ...
ฉินเจียวเยี่ยนหยิบยาลูกกลอนที่เตรียมเอาไว้มาเข้าปากของตัวเอง ก่อนจะก้มลงประกบเรียวปากของฝ่ายชาย นางใช้ปลายลิ้นดันยาเข้าไปในโพรงปากอีกฝ่าย พลางใช้มือดันคางเรียวขึ้น บังคับให้เขากลืนยาลงไปในพริบตา
เซียวชิงเฟิงลืมตาขึ้นในทันที ร่างสูงยันตัวลุกขึ้นนั่ง กำมือรอบคอระหง พลางเอ่ยถามเสียงเย็น “เจ้าให้ข้ากินอะไรลงไป?”
“อึก!!” คอเล็กถูกฝ่ามือหยาบกร้านกำรอบในมือเดียว แรงบีบเคล้นรุนแรงจนนางแทบจะหายใจไม่ออก
ฉินเจียวเยี่ยนทำได้เพียงใช้สองมือพยายามแกะมือหนาที่บีบคอของนางอยู่ ลมหายใจแทบจะถูกปลิดทิ้งในไม่ช้า “หม่อมฉันลอบเข้ามาหาท่านในยามนี้ อึก คิดว่า หม่อมฉันต้องการจะทำสิ่งใดกับท่านกันเล่า?”
“นี่ เจ้า!!”
ยิ่งโมโห เลือดลมยิ่งไหลเวียนเร็ว เซียวชิงเฟิงรับรู้ถึงกระแสความร้อนที่แล่นไปทั่วร่างกายในทันที
ฉินเจียวเยี่ยนยกยิ้มบาง เมื่อรู้สึกถึงกำลังมือที่เบาลงสองส่วน “ท่านอ๋อง อย่าพยายามเลย ยาลูกกลอนที่หม่อมฉันป้อนนั้น เป็นยาปลุกกำหนัดออกฤทธิ์แรง หม่อมฉันลงทุนซื้อมาตั้งหลายร้อยตำลึงนะเพคะ”
เซียวชิงเฟิงจ้องมองด้วยสายตาเย็นชา เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นอย่างแค้นเคือง “อย่าคิดนะ ว่า ข้าจะยอมให้เจ้าสมปรารถนา”
เขาปล่อยมือ แล้วผลักฉินเจียวเยี่ยนออกไปอย่างนึกรังเกียจ ก่อนจะหลับตาลงเตรียมเคลื่อนกระแสปราณ เพื่อสะกดความร้อนรุ่มที่แล่นไปทั่วร่าง
ฉินเจียวเยี่ยนที่ถูกผลักจนล้มลงบนเตียง พยุงกายลุกขึ้นมอง พลางลูบลำคอขาวผ่องที่ขึ้นรอยนิ้วมือเด่นชัด
นางยกยิ้มมุมปาก ถามด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ “หม่อมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่า เฟิงอ๋องมีวิทยายุทธ์ สามารถรวบรวมกระแสลมปราณได้ด้วย”
“มีเพียงคนตายเท่านั้น ที่เก็บความลับได้” เซียวชิงเฟิงเหลือบตามองอีกฝ่าย ไอสังหารพลุ่งพล่าน แผ่รังสีความเย็นเยียบ
ฉินเจียวเยี่ยนเสียวสันหลังในทันใด “โอ้ งั้นหม่อมฉันไม่เห็นสิ่งใดทั้งนั้นเพคะ”
ลมปราณที่เขารวบรวมเมื่อครู่แตกกระเซ็นไปพร้อมกับคำกล่าวของอีกฝ่าย ในระหว่างที่เซียวชิงเฟิงกำลังลังเลว่า ไม่ต้องสนใจนาง แล้วรวบรวมลมปราณเพื่อจัดการความร้อนในตัวต่อไป หรือจะแสร้งเป็นอ๋องเจ้าสำราญ แล้วฝืนทนฤทธิ์ยาดี
ฉินเจียวเยี่ยนก็รีบกล่อม “ท่านอ๋อง โปรดพระทัยเย็นลงก่อนเถิด ตอนนี้ ทั้งท่านและหม่อมฉันต่างก็ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากเหมือนกัน”
“ก็เพราะเจ้านั่นแหละ ที่เป็นผู้วางยาข้า” เซียวชิงเฟิงสวนคำตอบทันควัน
“เพคะ เพคะ หม่อมฉันเป็นคนไม่ดี เป็นผู้วางยาท่านอ๋องเอง” ฉินเจียวเยี่ยนยกสองมือ ก้มหน้ายอมรับแต่โดยดี “เพราะฉะนั้น หม่อมฉันจึงขอแสดงความรับผิดชอบ”
เซียวชิงเฟิงหรี่ตาถามอย่างระแวดระวัง “เจ้าจะทำอย่างไร?”
“หม่อมฉันขอเสนอให้ช่วยกันถอนยา หากถอนยาเสร็จเรียบร้อย ก็แยกย้าย ทั้งท่านและหม่อมฉันก็จะไม่เกี่ยวข้องสิ่งใดกันอีก”
เซียวชิงเฟิงย้อนถามอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “เจ้า... ต้องการแค่นั้นหรือ?”
หากเขาคิดไม่ผิด สิ่งที่นางต้องการ คือ ตำแหน่งพระชายาเอกของเขา
นางจะยอมหยุดอยู่เพียงเท่านี้หรือ?
“แน่นอนเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนตบอกตัวเอง เพื่อแสดงความมั่นใจ “การร่วมมือถอนยาของเรา ท่านไม่เสียผลประโยชน์ใดเลยนะเพคะ”
เซียวชิงเฟิง “เจ้ายินยอมจะสูญเสียความบริสุทธิ์ให้ข้า โดยไม่มีข้อเรียกร้อง?”
ฉินเจียวเยี่ยนพยักหน้าตอบรับอย่างใสซื่อ “เพคะ”
ผู้ใดจะอยากไปข้องเกี่ยวกับพระเอกธงแดงอย่างท่านกันล่ะ?
ยามดีก็ดีใจหาย ยามร้ายก็ดุราวกับสุนัขบ้ามิมีผิด!
“ท่านอ๋องก็น่าจะได้ยินที่หม่อมฉันสั่งสาวใช้ให้เตรียมยาห้ามครรภ์แล้วนะเพคะ แต่ถ้าท่านอ๋องไม่สบายใจ ก็สามารถสั่งคนของท่านให้ไปต้มยาอีกหม้อเผื่อไว้ด้วยก็ได้”
เมื่อฉินเจียวเยี่ยนเห็นว่า เซียวชิงเฟิงหรี่ตามองอย่างครุ่นคิด นางจึงได้เอ่ยกระตุ้นอีกประโยค
“อีกอย่าง ยาที่หม่อมฉันให้ท่านทาน หากท่านไม่ถอนภายในหนึ่งเค่อนี้ ของลับของท่านจะไม่สามารถใช้งานได้อีกตลอดชีวิตนะเพคะ”
*เค่อ หมายถึง 15 นาที
Pinakabagong kabanata
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC ตอนพิเศษ พ่อใหม่ใกล้ฉัน (16) (จบ)
เด็กน้อยตื่นตะลึงไปกับคำถามของวีรบุรุษของแคว้นตรงหน้า‘แม่ทัพหน้ากากเหล็กจะยอมเป็นพ่อใหม่ให้ข้า!? ว้าว!!’มุมปากของบิดาคนเก่ากระตุกไม่หยุด เมื่อได้ยินเสียงร้องอย่างยินดีของบุตรชายตรงหน้า แต่...“ไม่เอา!”แต่ถ้อยคำที่หลุดออกจากปากของเด็กน้อยกลับกลายเป็นปฏิเสธไปเสียอย่างนั้น ทำเอาเซียวชิงเฟิงถึงกับชะงักงัน “… เพราะเหตุใด?”เซียวชิงเจ๋อเม้มริมฝีปากแน่น “ขะ... ข้า...”“หากไท่ซุนไม่มีเหตุผลที่ดีพอ ข้าอาจจะต้องหาที่ระบายโทสะ” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นเสียงเข้ม “เพราะแม่ทัพหน้ากากเหล็กมิใช่ผู้ที่ผู้ใดก็สามารถล่วงเกินได้ คราแรกบอกต้องการข้า มาในยามนี้กลับพลิกลิ้นบอกไม่ต้องการข้าเสียแล้ว”เซียวชิงเจ๋อ “!!!”เด็กน้อยตะลึงงันไปกับความเด็ดขาดของบุรุษตรงหน้าฉับพลัน! เซียวชิงเจ๋อจึงได้ตระหนัก รู้ตัวว่าในความเป็นจริงแล้วนั้น ทุกวาจาที่เอื้อนเอ่ยล้วนแต่มีความสำคัญ มีราคาที่จะต้องจ่าย ดั่งลูกธนูที่ถูกยิงออกไปแล้ว มิอาจเก็บกลับคืนเข้ามาได้เขา... ผู้ที่เป็นไท่ซุน เป็นโอรสของไท่จื่อ เป็นนัดดาของฮ่องเต้ เขายิ่งไม่อาจหลุดปากพูดสิ่งใดพล่อย ๆ ได้!!เซียวชิงเจ๋อสูดลมหายใจลึก ก่อนจะก้มศีรษะขอขมาต่อแม่ทัพหน้ากาก
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC ตอนพิเศษ พ่อใหม่ใกล้ฉัน (15)
ร่างเล็กสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงทุ้มต่ำนั้น เขารีบหันหลังไปทันที จึงได้เห็นร่างสูงใหญ่ในชุดแม่ทัพสีดำสนิทที่กลมกลืนไปกับค่ำคืนยามรัตติกาล ดวงตาดอกท้อเปล่งประกายในความมืดครึ่งใบหน้าช่วงล่างนั้นถูกปิดบังด้วยหน้ากากเหล็กสีดำสนิท มีรอยสลักเป็นเขี้ยวพยัคฆ์อย่างจาง ๆ อยู่ที่ขอบล่างของหน้ากาก แม้ว่าเจ้าตัวจะไม่ได้เอ่ยคำใด แต่เซียวชิงเจ๋อก็รู้ได้ในทันทีว่าคนตรงหน้าคือผู้ใด“แม่ทัพหน้ากากเหล็ก!?” เซียวชิงเจ๋อร้องลั่น ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึงระคนเลื่อมใส‘เขาเข้ามาในห้องตั้งแต่ยามใด? เหตุใดข้าจึงไม่รู้สึกตัวเลยว่าเขามานั่งอยู่ด้านหลังข้า?’‘สุดยอด! สุดยอดเกินไปแล้ว!!’‘เสด็จพ่อไม่มีทางสู้แม่ทัพหน้ากากเหล็กได้แน่ ๆ ทีนี้ข้าก็จะได้มีแต้มต่อรองกับเสด็จพ่อแล้ว ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!’ในขณะที่เซียวชิงเฟิง ผู้ซึ่งได้ยินความคิดของบุตรชายครบทุกถ้อยคำ “...”ประเสริฐเสียจริง! คิดจะเอาตัวเขามาต่อรองกันเอง เฮอะ! ช่างอ่อนหัดนัก!!ดวงตาดอกท้อจ้องมองร่างเล็กที่ลุกขึ้นยืนอยู่ตรงหน้า “ไท่จื่อบอกว่าไท่ซุนต้องการพบข้ารึ?”“อา...” เซียวชิงเจ๋อออกเสียงได้เพียงเท่านั้นอย่างนึกเสียดายเล็ก ๆ‘โธ่... ข้าก็หลงคิดว่าเขามาห
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC ตอนพิเศษ พ่อใหม่ใกล้ฉัน (14)
ปลายยามไฮ่ ร่างเล็กในชุดคลุมกันลมสีดำขนาดพอดีตัวเปิดประตูเรือนนอนของตัวเองออกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะย่องไปตามทางเดินตรงไปที่ห้องหนังสือของบิดาที่ยามนี้ไปตรวจราชการในต่างเมืองเซียวชิงเจ๋อแนบแผ่นหลังไปตามกำแพง รอจังหวะให้ทหารผลัดเปลี่ยนเวรเฝ้าหน้าประตู แล้วเดินไปที่หน้าประตูห้อง ก่อนจะมองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าไร้ผู้คน จึงสอดมือไปทางด้านหลังแล้วเปิดบานประตูใหญ่ออกช้า ๆเซียวชิงเจ๋อสอดตัวเข้าไปในห้องหนังสืออย่างเงียบกริบ บานประตูสูงใหญ่ปิดลง ภายในห้องมีเพียงแสงสลัวจากดวงจันทร์ที่ลอยเด่นอยู่นอกหน้าต่าง มือป้อม ๆ ล้วงหยิบตะบันไฟฉบับปรับปรุงใหม่ล่าสุดที่มารดาของเขาเป็นผู้ประดิษฐ์ขึ้นออกมาจากอกเสื้อมือเล็กตบแปะลงบนพื้น เพื่อควานหาโคมไฟดวงน้อยที่ตนแอบนำมาซุกซ่อนไว้หลังตู้หนังสือเมื่อยามบ่าย ครั้นเจอแล้ว เขาก็จัดการจุดโคมไฟปรับแสงไฟเพียงเพื่อให้มองเห็นสิ่งต่าง ๆ ในห้อง โดยไม่สะดุดตาคนภายนอกมากนักเสด็จปู่บอกว่าแม่ทัพหน้ากากเหล็กได้มอบป้ายคำสั่งให้แก่เสด็จพ่อไว้แล้ว พร้อมทั้งยังทิ้งที่อยู่ของเขาไว้ให้แล้วด้วย ดังนั้น สิ่งเดียวที่เขาต้องทำคือต้องหาป้ายคำสั่งนั้นให้เจอเซียวชิงเจ๋อล้วงหยิบกระดาษภาพว
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC ตอนพิเศษ พ่อใหม่ใกล้ฉัน (13)
ครั้นรถม้าเคลื่อนมาถึงตำหนักบูรพา เซียวชิงเจ๋อที่กำลังลังเลว่าจะพบหน้าบิดาบังเกิดเกล้าอย่างไรดี เพราะเมื่อวานเขาทั้งตั้งแง่ ดื้อรั้นใส่อีกฝ่าย แม้กระทั่งร้องจะขอเปลี่ยนพ่อใหม่ไปด้วยซ้ำแต่หลังจากที่ได้รับรู้ความจริงจากเสด็จปู่ ทั้งจากบันทึกพัฒนาการอย่างลับ ๆ ของเขา รวมถึงร้อยเรื่องราวที่เกี่ยวกับเสด็จพ่อในยามเยาว์วัยที่เสด็จปู่เล่าให้เขาฟังทั้งคืนทำให้เซียวชิงเจ๋อพอที่จะเข้าใจเซียวชิงเฟิงมากยิ่งขึ้นเซียวชิงเฟิงคือเด็กน้อยที่น่าสงสาร แม้ว่าหนิงกุ้ยเฟยจะตั้งใจเลี้ยงเขามาอย่างดี หากแต่ก็ไม่อาจทดแทนความรู้สึกจากมารดาแท้ ๆ ได้ อีกทั้งยังได้เห็นฉีอ๋องสนิทสนมกับหนิงกุ้ยเฟยต่อหน้าต่อตาทุกวันอีก ไม่ว่าเป็นผู้ใดก็ไม่อาจจะอดทนไม่น้อยเนื้อต่ำใจได้ในขณะที่เซียวชิงฉีหรือแม้แต่กู้เหวย ทุกคนล้วนเติบโตมาโดยมีบิดามารดาข้างกายทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเลี้ยงด้วยมือหรือลำแข้ง ล้วนแต่ก็เป็นสัมผัสที่ใกล้ชิดจากบุพการีแม้ว่าฮ่องเต้เจิ้นหลงจะยุ่งกับกองฎีกามากเพียงใด แต่ถ้าหากฮองเฮาหรือสนมทูลเชิญก็ย่อมจะเสด็จไปตำหนักนั้นบ้าง เพื่อที่จะใกล้ชิดกับโอรสหรือธิดาในตำหนักนั้นหา
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC ตอนพิเศษ พ่อใหม่ใกล้ฉัน (12)
ยามซื่อของวันถัดมาเซียวชิงเจ๋อเพิ่งตื่นขึ้นมาภายในตำหนักเฉียนชิงของฮ่องเต้เจิ้นหลง โดยมีโจวกงกงคอยเฝ้ารับใช้ จนกระทั่งแต่งกายและรับประทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย โจวกงกงจึงเดินมาส่งเขาที่หน้าประตูวังหลวงในระหว่างทาง เซียวชิงเจ๋อได้แต่เดินอย่างเงียบ ๆ โจวกงกงกระชับแส้ปัดในมือ หันมามองพระราชนัดดาอยู่หลายครั้งอย่างลังเล ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยขึ้นในที่สุด“กระหม่อมได้ยินมาว่าเมื่อหลายเดือนก่อน ไท่ซุนประชวรหนักเลยหรือพ่ะย่ะค่ะ?”ประโยคคำถามของโจวกงกง ทำให้เซียวชิงเจ๋อหันมามอง แล้วตอบ “อื้อ! ข้าเป็นไข้สูง เพราะออกไปเล่นกลางลมหนาว ต้องนอนซมอยู่บนเตียงหลายวันทีเดียว”“เป็นเช่นนี้นี่เอง ไม่ทราบว่ายามนี้พลานามัยของไท่ซุนแข็งแรงดีแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เซียวชิงเจ๋อพยักหน้าอีกครั้ง “แข็งแรงขึ้นมากแล้ว”“คงจะได้ผู้ดูแลดีสินะพ่ะย่ะค่ะ” โจวกงกงเอ่ยยิ้ม ๆ“เพราะเสด็จแม่คอยดูแลข้าอย่างดีตลอดทั้งคืน!!” เซียวชิงเจ๋อเอ่ยอย่างภูมิใจโจวกงกงเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย “เอ... แต
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC ตอนพิเศษ พ่อใหม่ใกล้ฉัน (11)
เออ! เขาก็ลืมไปว่าเด็กวัยห้าฤดูหนาวเพิ่งจะได้รับการฝึกฝนให้ท่องตัวอักษร แม้แต่เซียวชิงเจ๋อก็เช่นกันมุมโอษฐ์ของฮ่องเต้เจิ้นหลงกระตุกรัว แล้วเหตุใดเจ้าจึงไม่บอกปู่ให้เร็วกว่านี้ เห็นตั้งหน้าตั้งตาอ่าน ก็เข้าใจว่าเขาอ่านออกน่ะสิ!!“มา! มา! ปู่จะอ่านให้เจ้าฟัง” ฮ่องเต้เจิ้นหลงรับบันทึกลับนั้นกลับมา ภายในบันทึกลับนั้น เริ่มบันทึกตั้งแต่วันที่เซียวชิงเจ๋อเกิดมา ทุกบรรทัดจะมีการระบุวันและเวลา พร้อมทั้งบรรยายความพิเศษของวันนั้น ๆ ก่อนที่ฝ่าบาทจะเริ่มอ่านให้หลานชายฟังทีละประโยค“วันที่หนึ่ง เดือนสิบสอง เสี่ยวเยี่ยนคลอดบุตรชายให้แก่ข้า ข้าดีใจเป็นยิ่งนัก แต่เดิมข้าตั้งใจที่จะตั้งชื่อของเขาร่วมกับเสี่ยวเยี่ยน หากแต่เสด็จพ่อดันชิงตัดหน้า ตั้งชื่อให้เขาไปเสียก่อน แต่ก็ช่างเถิด ดีว่าชื่อที่เสด็จพ่อตั้งให้นั้นไพเราะและมีความหมายที่ดีอย่างเซียวชิงเจ๋อ ไว้ให้ข้าและเสี่ยวเยี่ยนค่อยตั้งนามรองให้เขาก็แล้วกัน แม้ว่าข้าจะยังไม่รู้ว่าพ่อที่ดีนั้นจะต้องทำเช่นไร แต่ข้าก็จะพยายามเป็นพ่อที่ดีที่สุดให้แก่เขา”เซียวชิงเจ๋อเหลือบมองใบหน้าของเสด็จปู่ที่แดงขึ้นด
Maaari mong magustuhan
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา22.1K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่124.6K viewsข้ามเวลามาเป็นภรรยาสามีขาพิการ
เยว่หลง19.9K viewsฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ34.0K viewsชายาของท่านโหวสิ้นใจแล้ว
moonlight -mini5.6K viewsหยางชินลูกสาวมาเฟียข้ามมิติ
ไหล่ซ่า6.0K viewsคุณหนูสามผู้มีสติปัญญาไม่สมประกอบ
ต้นไม้แห้ง14.2K viewsทะลุนิยายมาเป็นคุณแม่ลูกสี่ นำพาครอบครัวสู่ความรุ่งโรจน์
ต้าซ้อ5.2K views
