MasukShare
บทที่ 2
Terakhir Diperbarui:
2025-04-23 15:34:51“ชุนเถา ชุนหลิ่ว”
สองสาวใช้คนสนิทแง้มประตูเรือน โผล่ศีรษะเล็ก ๆ เข้ามาถามอย่างระแวดระวังและใส่ใจ
“เรียบร้อยแล้วหรือเจ้าคะ? คุณหนู”
เรียบร้อยกับผีน่ะสิ!!
ข้าน่ะสิที่จะได้โดนเฟิงอ๋องใช้ขอทานจัดการจนเรียบร้อย
ฉินเจียวเยี่ยนกลอกตาหนึ่งที ก่อนจะเอ่ยสั่งเสียงเข้มอย่างรวดเร็ว “ชุนเถา เจ้าเฝ้าเรือนไว้ อย่าให้ผู้ใดเข้ามาในเรือนนี้อย่างเด็ดขาด ส่วนชุนหลิ่ว เจ้าจงไปต้มยาห้ามครรภ์เตรียมไว้”
ชุนเถาเอียงศีรษะถามด้วยความสงสัย “อ้าว แล้วข้าไม่ต้องไปแจ้งท่านโหวแล้วหรือเจ้าคะ?”
ฉินเจียวเยี่ยน “ไม่ต้องแล้ว ยกเลิกแผนเดิม ไปทำตามที่ข้าสั่ง เร็วเข้า!”
“เจ้าค่ะ!!”
ฉินเจียวเยี่ยนหันกลับมามองเหยื่อใต้ร่างที่วางท่าทีกำลังนอนสลบไสล ลมหายใจสม่ำเสมอ ราวกับไม่รู้เรื่องราวใด ๆ
แต่ฉินเจียวเยี่ยนรู้ดีว่า ทันทีที่นางลงมือถอดเสื้อคลุมตัวนอกของเซียวชิงเฟิง เขาจะลืมตาและลุกขึ้นมาจัดการนางในทันที
แท้จริง แม้ฉินเจียวเยี่ยนจะโง่เขลา แต่การลงมืออย่างอุกอาจในค่ำคืนนี้ นางใช้สมองมากมายนัก ในการวางแผนไว้หลายชั้น เพื่อป้องกันความผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ
แผนสำรองของฉินเจียวเยี่ยน คือ ยาลูกกลอนปลุกกำหนัดชนิดที่ออกฤทธิ์แรง เพียงแต่นางใจร้อนรีบถอดเสื้อคลุมตัวนอกของเขา ทำให้ฉินเจียวเยี่ยนไม่มีโอกาสได้ใช้ยานั้น
เตรียมยาไว้แล้ว ก็ขอใช้ยาสักหน่อยเถอะ...
ฉินเจียวเยี่ยนหยิบยาลูกกลอนที่เตรียมเอาไว้มาเข้าปากของตัวเอง ก่อนจะก้มลงประกบเรียวปากของฝ่ายชาย นางใช้ปลายลิ้นดันยาเข้าไปในโพรงปากอีกฝ่าย พลางใช้มือดันคางเรียวขึ้น บังคับให้เขากลืนยาลงไปในพริบตา
เซียวชิงเฟิงลืมตาขึ้นในทันที ร่างสูงยันตัวลุกขึ้นนั่ง กำมือรอบคอระหง พลางเอ่ยถามเสียงเย็น “เจ้าให้ข้ากินอะไรลงไป?”
“อึก!!” คอเล็กถูกฝ่ามือหยาบกร้านกำรอบในมือเดียว แรงบีบเคล้นรุนแรงจนนางแทบจะหายใจไม่ออก
ฉินเจียวเยี่ยนทำได้เพียงใช้สองมือพยายามแกะมือหนาที่บีบคอของนางอยู่ ลมหายใจแทบจะถูกปลิดทิ้งในไม่ช้า “หม่อมฉันลอบเข้ามาหาท่านในยามนี้ อึก คิดว่า หม่อมฉันต้องการจะทำสิ่งใดกับท่านกันเล่า?”
“นี่ เจ้า!!”
ยิ่งโมโห เลือดลมยิ่งไหลเวียนเร็ว เซียวชิงเฟิงรับรู้ถึงกระแสความร้อนที่แล่นไปทั่วร่างกายในทันที
ฉินเจียวเยี่ยนยกยิ้มบาง เมื่อรู้สึกถึงกำลังมือที่เบาลงสองส่วน “ท่านอ๋อง อย่าพยายามเลย ยาลูกกลอนที่หม่อมฉันป้อนนั้น เป็นยาปลุกกำหนัดออกฤทธิ์แรง หม่อมฉันลงทุนซื้อมาตั้งหลายร้อยตำลึงนะเพคะ”
เซียวชิงเฟิงจ้องมองด้วยสายตาเย็นชา เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นอย่างแค้นเคือง “อย่าคิดนะ ว่า ข้าจะยอมให้เจ้าสมปรารถนา”
เขาปล่อยมือ แล้วผลักฉินเจียวเยี่ยนออกไปอย่างนึกรังเกียจ ก่อนจะหลับตาลงเตรียมเคลื่อนกระแสปราณ เพื่อสะกดความร้อนรุ่มที่แล่นไปทั่วร่าง
ฉินเจียวเยี่ยนที่ถูกผลักจนล้มลงบนเตียง พยุงกายลุกขึ้นมอง พลางลูบลำคอขาวผ่องที่ขึ้นรอยนิ้วมือเด่นชัด
นางยกยิ้มมุมปาก ถามด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ “หม่อมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่า เฟิงอ๋องมีวิทยายุทธ์ สามารถรวบรวมกระแสลมปราณได้ด้วย”
“มีเพียงคนตายเท่านั้น ที่เก็บความลับได้” เซียวชิงเฟิงเหลือบตามองอีกฝ่าย ไอสังหารพลุ่งพล่าน แผ่รังสีความเย็นเยียบ
ฉินเจียวเยี่ยนเสียวสันหลังในทันใด “โอ้ งั้นหม่อมฉันไม่เห็นสิ่งใดทั้งนั้นเพคะ”
ลมปราณที่เขารวบรวมเมื่อครู่แตกกระเซ็นไปพร้อมกับคำกล่าวของอีกฝ่าย ในระหว่างที่เซียวชิงเฟิงกำลังลังเลว่า ไม่ต้องสนใจนาง แล้วรวบรวมลมปราณเพื่อจัดการความร้อนในตัวต่อไป หรือจะแสร้งเป็นอ๋องเจ้าสำราญ แล้วฝืนทนฤทธิ์ยาดี
ฉินเจียวเยี่ยนก็รีบกล่อม “ท่านอ๋อง โปรดพระทัยเย็นลงก่อนเถิด ตอนนี้ ทั้งท่านและหม่อมฉันต่างก็ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากเหมือนกัน”
“ก็เพราะเจ้านั่นแหละ ที่เป็นผู้วางยาข้า” เซียวชิงเฟิงสวนคำตอบทันควัน
“เพคะ เพคะ หม่อมฉันเป็นคนไม่ดี เป็นผู้วางยาท่านอ๋องเอง” ฉินเจียวเยี่ยนยกสองมือ ก้มหน้ายอมรับแต่โดยดี “เพราะฉะนั้น หม่อมฉันจึงขอแสดงความรับผิดชอบ”
เซียวชิงเฟิงหรี่ตาถามอย่างระแวดระวัง “เจ้าจะทำอย่างไร?”
“หม่อมฉันขอเสนอให้ช่วยกันถอนยา หากถอนยาเสร็จเรียบร้อย ก็แยกย้าย ทั้งท่านและหม่อมฉันก็จะไม่เกี่ยวข้องสิ่งใดกันอีก”
เซียวชิงเฟิงย้อนถามอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “เจ้า... ต้องการแค่นั้นหรือ?”
หากเขาคิดไม่ผิด สิ่งที่นางต้องการ คือ ตำแหน่งพระชายาเอกของเขา
นางจะยอมหยุดอยู่เพียงเท่านี้หรือ?
“แน่นอนเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนตบอกตัวเอง เพื่อแสดงความมั่นใจ “การร่วมมือถอนยาของเรา ท่านไม่เสียผลประโยชน์ใดเลยนะเพคะ”
เซียวชิงเฟิง “เจ้ายินยอมจะสูญเสียความบริสุทธิ์ให้ข้า โดยไม่มีข้อเรียกร้อง?”
ฉินเจียวเยี่ยนพยักหน้าตอบรับอย่างใสซื่อ “เพคะ”
ผู้ใดจะอยากไปข้องเกี่ยวกับพระเอกธงแดงอย่างท่านกันล่ะ?
ยามดีก็ดีใจหาย ยามร้ายก็ดุราวกับสุนัขบ้ามิมีผิด!
“ท่านอ๋องก็น่าจะได้ยินที่หม่อมฉันสั่งสาวใช้ให้เตรียมยาห้ามครรภ์แล้วนะเพคะ แต่ถ้าท่านอ๋องไม่สบายใจ ก็สามารถสั่งคนของท่านให้ไปต้มยาอีกหม้อเผื่อไว้ด้วยก็ได้”
เมื่อฉินเจียวเยี่ยนเห็นว่า เซียวชิงเฟิงหรี่ตามองอย่างครุ่นคิด นางจึงได้เอ่ยกระตุ้นอีกประโยค
“อีกอย่าง ยาที่หม่อมฉันให้ท่านทาน หากท่านไม่ถอนภายในหนึ่งเค่อนี้ ของลับของท่านจะไม่สามารถใช้งานได้อีกตลอดชีวิตนะเพคะ”
*เค่อ หมายถึง 15 นาที
Bab terbaru
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 210
การย้ายเข้าสู่ตำหนักบูรพาของจวนเฟิงอ๋องได้ดำเนินการด้วยความรวดเร็ว ผ่านไปเพียงสามวัน ก็สามารถเข้าไปพำนักได้ในทันทีเมื่อเซียวชิงเฟิงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นรัชทายาทแล้วนั้น เขาจึงจำเป็นต้องตื่นแต่เช้า เพื่อเข้าร่วมว่าราชการเช่นเดียวกับฉีอ๋อง เพื่อเป็นการแบ่งเบาราชกรณียกิจของเสด็จพ่อร่างสูงรั้งแม่นางน้อยในอ้อมแขนมากอดอย่างอาลัยอาวรณ์ เขาซุกใบหน้าลงในซอกคอที่ปรากฏแต่รอยจูบจากฝีปากของเขา สูดดมกลิ่นดอกเหมยของนางเข้าเต็มปอดให้ตายเถอะ มีฉินเจียวเยี่ยนอยู่ในอ้อมแขนบนเตียงอุ่น ๆ เช่นนี้ แล้วข้าจะตัดใจไปทำงานได้อย่างไรกัน?เสด็จพ่อ ข้าขอลาออกได้หรือไม่?เฮ้อ…เซียวชิงเฟิงกดจูบลงบนไหล่เนียนเป็นการทิ้งท้าย ก่อนจะถอยตัวออกจากผ้าห่มผืนหนาอย่างเงียบเชียบ เพื่อไม่ให้รบกวนใครอีกคนที่กำลังหลับใหลอยู่ในห้วงนิทราเซียวชิงเฟิงลุกขึ้นแต่งตัว แล้วจึงไปขึ้นรถม้ามุ่งตรงเข้าสู่วังหลวง โดยมีหยางเซิงและตงไฮ่คอยควบม้าดูแลความปลอดภัยอยู่ข้าง ๆเมื่อยามซื่อ ไท่จื่อเฟยจึงได้ลืมตาตื่นขึ้นมา ชุนเถาและชุนหลิ่วจึงได้เข้ามาปรนนิบัติตามปกติ ก่อนจะมีสาวใช้นางหนึ่
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 209
“ด้วยโองการแห่งฟ้า เฟิงอ๋องมีความดีความชอบในการปราบกบฏหมิงอ๋อง ณ เมืองชางหลิน ด้วยไพร่พลเพียงสองหมื่นนาย นับว่า มีความกล้าหาญ เต็มเปี่ยมไปด้วยปัญญา มุ่งมั่นพยายามเพื่อนแว่นแคว้น จึงขอพระราชทานแต่งตั้งให้เฟิงอ๋องดำรงตำแหน่งไท่จื่อ เป็นรัชทายาทตามธรรมเนียมของราชวงศ์”“กระหม่อมน้อมรับพระราชโองการ” เฟิงอ๋องยื่นมือไปรับพระราชโองการจากโจวกงกงจากนั้น โจวกงกงจึงหันไปรับพระราชโองการอีกฉบับมากางอ่านต่อ“ด้วยโองการแห่งฟ้า พระชายาเฟิงอ๋องมีความกล้าหาญ เปี่ยมไปด้วยปัญญา กล้าใช้ตนเป็นอุบายในการจับกุมพรรคพวกของกบฏหมิงอ๋อง นอกจากจะได้รับการแต่งตั้งเป็นไท่จื่อเฟยแล้ว ฮ่องเต้เจิ้นหลงยังพระราชทานผ้าไหมชั้นดีห้าสิบพับ ไข่มุกราตรี ปะการังมรกต และทองอีกหนึ่งร้อยตำลึง”“หม่อมฉันน้อมรับพระราชโองการเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนยื่นมือไปรับพระราชโองการเช่นกันโจวกงกงรีบช่วยประคองให้เซียวชิงเฟิงและฉินเจียวเยี่ยนให้ลุกขึ้นยืนด้วยรอยยิ้ม “แคว้นต้าเซี่ยช่างโชคดีที่มีท่านทั้งสอง”“โจวกงกงกล่าวหนักเกินไปแล้ว”
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 208
เซียวชิงเฟิงชะงักกายไปครู่หนึ่ง เมื่อได้ยินพระชายาส่งสัญญาณอย่างที่เขารู้ดีแก่ใจ“เสี่ยวเยี่ยนทนไม่ไหวแล้วหรือ?” เซียวชิงเฟิงขยับตัวขึ้นไปถาม สองดวงหน้าแดงก่ำอยู่เสมอกัน ฉินเจียวเยี่ยนยกเปลือกตาขึ้นมองอย่างอ่อนระทวย นางพยักหน้าเล็กน้อย“ได้สิ”ริมฝีปากหนาฉกวูบลงมาแนบชิดอีกครั้ง สองปลายลิ้นตวัดไล้กันนัวเนียในโพรงปาก จนได้ยินเสียงอย่างชัดเจน ฉินเจียวเยี่ยนรู้สึกได้ถึงฝ่ามือสากที่ลูบไล้ไปตามขาอ่อนของนางอย่างแผ่วเบา ก่อนจะบังคับให้นางอ้าขาออกกว้างของแข็งเป็นแท่งยาวถูไถขึ้นลงไปมาราวกับต้องการเคลือบน้ำหวานให้ทั่วความยาวนั้นสวบ“อึก อื้อ” เสียงครางดังลั่นขึ้นในลำคอ เมื่อร่างกายของนางรู้สึกถึงการเติมเต็มจนสุดความยาว สิ่งแปลกปลอมเหยียดยาวเป็นเส้นตรงจนชนความอ่อนนุ่มของนางด้านในร่างสูงผละริมฝีปากออกไป ฉินเจียวเยี่ยนจึงหลับตาพริ้ม เพื่อรอรับสัมผัสกระแทกกระทั้นที่กำลังจะเกิดขึ้นเหมือนที่ผ่านมา หากแต่รอแล้วรอเล่า สัมผัสที่ปรารถนาก็ยังไม่มาถึง จนนางต้องลืมตาหาคำตอบดวงตาจิ้งจอกคู่งามจึงได้เห็นร่างสูงที่พลิกร่างนอนตะแคงอยู่ข้างนาง มือหนึ่งส
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 207
“ไหนเจ้าลองเล่าให้ข้าฟังหน่อยว่า ของแต่ละชิ้นใช้การอย่างไร?”ฉินเจียวเยี่ยนเม้มริมฝีปากแน่น‘ของเช่นนี้ มองด้วยตาก็น่าจะเข้าใจวิธีใช้งานแล้วนะเพคะ’“หากเจ้าไม่อธิบาย ข้าจะช่วยเสนอแนะแนวทางของเจ้าให้เหล่านางโลมได้อย่างไร?” เซียวชิงเฟิงหว่านล้อม‘ฟังดูมีเหตุผล... แต่ก็ยังไม่รู้สึกสมเหตุสมผลเท่าใดนัก’เหตุใดแม่นางน้อยนางนี้ จึงหลอกยากหลอกเย็นนักหนา...เซียวชิงเฟิงถอนหายใจอย่างนึกระอาที่อีกฝ่ายไม่หลงกลเขาเสียที จึงตัดใจย่อตัวลงไปอุ้มร่างแน่งน้อยขึ้นแนบอก“อ๊ะ ท่านพี่” ฉินเจียวเยี่ยนยกสองมือขึ้นโอบรอบคอของสวามีในทันใดด้วยเกรงว่าจะหล่นลงมา แต่เมื่อนางหันหน้ามาอีกที ร่างสูงก็พานางมาวางลงบนเตียงอย่างเรียบร้อยเสียแล้ว‘อา... เอวข้าเพิ่งจะหายดีเองนะ นี่ท่านจะเคี่ยวกรำตัวข้าอีกแล้วรึ?’มุมปากของเซียวชิงเฟิงยกขึ้นสูง เมื่อได้ยินความคิดโอดครวญของอีกฝ่าย หากแต่แสร้งไม่ใส่ใจและไม่มองใบหน้าหงิกงอของนาง เขาเอื้อมมือจับลงบนเข็มขัดแล้วกระชากออกในคราวเดียว เสื้อชั้นนอกของฉินเจียวเยี่ยนก็แหวกออกกว้างใจของนา
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 206
คงมีเพียงฉินเจียวเยี่ยนที่ยังทำตัวเป็นปกติ ไม่ได้รู้สึกรู้สาถึงสิ่งใด แต่เมื่อมองท่าทางเขินอายของเหล่านางโลมที่มีต่อสวามีของนางแล้ว ก็อดหึงหวงเสียไม่ได้“เอาล่ะ พวกเจ้าก็จงไปฝึกซ้อมตามที่ข้าสอน หัดใช้เสียให้คล่อง เพื่อประโยชน์ของพวกเจ้าเอง” ฉินเจียวเยี่ยนส่งด้ามไม้ในมือให้จิ่นเยว่หรู “ของเล่นชิ้นนี้ ข้าได้สั่งช่างไม้ของจวนเตรียมไว้ให้พวกเจ้าคนละชิ้นแล้ว จงไปรับกับชุนเถาที่หน้าห้องเถิด”ของเล่น?ของเล่นที่หน้าตาเหมือนส่วนสำคัญของบุรุษ?แล้วให้ช่างไม้ของจวนทำให้…เจ้าอย่าบอกข้านะ ว่าให้ช่างไม้ของจวนเฟิงอ๋องเป็นผู้ทำน่ะ?นี่เจ้าดูแลจวนของข้าเช่นไรกัน!? เซียวชิงเฟิงได้แต่ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจในความคิด หากแต่ก็ยังคงนิ่งเงียบ“จำไว้ว่า บุรุษมิได้ต้องการเพียงการเสร็จสม แต่ยังต้องการความสนุกอีกด้วย ริมฝีปาก มือและหน้าอกของพวกเจ้าล้วนแต่สามารถมัดใจคุณชายได้ทั้งสิ้น” ฉินเจียวเยี่ยนสอนด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่เต็มไปด้วยความมั่นใจ “ประเดี๋ยว ข้าจะให้เสี่ยวหานเพิ่มของเล่นอื่น ทั้งขนนก พู่กัน ผ้าปิดตา แล
พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC บทที่ 205
เซียวชิงเฟิงในชุดบุรุษสีดำสนิทปกปิดใบหน้าจนเหลือเพียงดวงตาดอกท้อคู่สวยที่ฉายแววความเหนื่อยล้าจากการเดินทางไกล ควบม้าตัวงามมาหยุดที่หน้าจวนเฟิงอ๋องอย่างเงียบเชียบเขากระโดดลงจากหลังม้าอย่างคล่องแคล่ว สายตาคมกริบกวาดมองไปทั่วบริเวณอย่างคุ้นเคย“พระชายาเล่า?” คำถามแรกที่เซียวชิงเฟิงเอ่ยขึ้น ไม่ใช่คำถามเกี่ยวกับสถานการณ์บ้านเมือง ไม่ใช่คำถามเกี่ยวกับเรื่องในจวน แต่เป็นคำถามเกี่ยวกับพระชายาอันเป็นที่รักที่เขาจากมาหลายวันองครักษ์หน้าจวนที่จำเสียงของเฟิงอ๋องได้ จึงรีบตอบ “ทูลท่านอ๋อง พระชายาเสด็จไปหอไป่ฮวาพ่ะย่ะค่ะ”หอไป่ฮวา?“ไปตั้งแต่ยามใด?”“ตั้งแต่ต้นยามเว่ยพ่ะย่ะค่ะ”นี่ก็จะล่วงเข้ายามโหย่วแล้ว เช่นนั้น อีกไม่นานก็คงจะกลับมา เซียวชิงเฟิงจึงไม่คิดมากนัก“เมื่อพระชายากลับมาแล้ว ไม่ต้องบอกนางว่า ข้ากลับมาถึงเมืองหลวงแล้ว”“พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง”เซียวชิงเฟิงส่งม้าให้คนนำไปดูแล ส่วนตนเองก็เดินกลับไปที่เรือนอี้หง เพื่อจัดการสรงน้ำชำระร่างกายที่เปื้อนฝุ่นจากการเดินทาง ก่อนจะแต่งกายในชุดลำลองเนื้อนุ่มที่ให้กลิ่นหอมกรุ่น เขาจัดเตรียมตัวเองอย่างเงียบ ๆ เพื่อรอสร้างความประหลาดใจให้ใครบางคนแต่รอแล้ว
Anda juga akan menyukai
ทัณฑ์อสุรา
เพลงมีนา13.1K Dibacaสามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ24.9K Dibacaอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู800.2K Dibacaยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี
ดอกถังร่วงหล่น254.1K Dibacaนางร้ายอ้อนรักพ่อหม้ายชาวสวนยุค 70
บ้านเขมปัณณ์1.6K Dibacaดั่งบุปผา ดุจจันทรา
องค์หญิงโนเนม854 Dibacaดอกไม้ในเปลวเพลิง
ซ่งฉีเจิน2.9K Dibacaรักนี้ ที่มอดไหม้
ซูเมิ่ง 淑梦65 Dibaca
