Share

EP 1/2 แสนชัง

last update Last Updated: 2025-04-05 11:19:11

EP 1/2 แสนชัง

สองอาทิตย์ให้หลัง

สมัตถ์เดินวนไปวนมาหน้าประตูห้องทำงานของบิดา สองอาทิตย์มาแล้วที่เขาเฝ้ารอการมาของเทียนหยด และวันนี้ก็มาถึง เขาไม่รู้ว่าหล่อนติดธุระอันใด แต่เห็นแล้วว่าหล่อนผิดนัดไปหลายวันเชียวล่ะ

ตอนนี้ย่าของเขากำลังเจรจากับเจ้าหล่อนอยู่ เขาจะไม่สนหรอกหากว่าวันนี้ย่าไม่เรียกตัวทนายมาด้วย มันชวนให้เขาวิตกถึงอะไรบางอย่างที่ยังไม่รู้แน่ชัด

แอ๊ด...

ประตูเปิดออกพร้อมกับร่างผอมเตี้ยของทนายที่ทุกคนในโสภณวิชญ์รู้จักดี ด้วยว่าทำงานร่วมกันตั้งแต่กิจการโรงแรมของตระกูลยังรุ่งเรืองอยู่ ตามมาด้วยร่างอรชรของแม่สาวชุดดำที่เขานึกชิงชังมิคลาย

“เอ้า ตามัตถ์? มาทำอะไรตรงนี้”

ศรีสุรางค์ที่เดินออกมาจากห้องเป็นคนสุดท้ายเอ่ยถามหลานชายด้วยสงสัย

“เอ่อ...เปล่านี่ครับ ก็เดินเล่นไปเรื่อย”

ศรีสุรางค์ทำหน้าไม่ค่อยเชื่อ ก่อนจะเอ่ย

“ย่าไปส่งคุณทนายก่อน แล้วจะกลับมาคุยกับเรา ไปรอในห้องนั่งเล่นล่ะ”

“ครับคุณย่า”

เทียนหยดเตรียมตัวจะก้าวเดินเมื่อผู้ใหญ่ทั้งสองก้าวนำหน้า แต่ข้อมือข้างหนึ่งของเธอถูกดึงไว้ด้วยมือแข็งราวคีมเหล็กของเขา

“ปล่อยค่ะ”

“บอกมาก่อนว่าเธอคุยอะไรกับคุณย่า”

เทียนหยดยิ้มเยือกเย็น เขาจะทำหน้าอย่างไรนะถ้ารู้เรื่องเข้า

“มากกว่าการคุยค่ะ เอกสารสำคัญหลายแผ่น ฉันก็ได้เซ็นมันแล้ว” เธอตอบเป็นนัย ยังยิ้มอย่างผู้ชนะส่งให้ สมัตถ์เป็นผู้ชายที่ยอมหักแต่ไม่ยอมงอ แต่ตอนนี้เขาคงต้องกล้ำกลืนฝืนงอเพื่อครอบครัวสักครั้ง มันคงเป็นความทรมานอย่างที่สุด ที่ผู้ชายอย่างเขาต้องมาตกอยู่ใต้อำนาจผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอ

“เธอพูดบ้าอะไร! เอกสารอะไรฮะ!” ร้องถามพลางบีบข้อมือน้อยแรงขึ้นอีก

เทียนหยดข่มความเจ็บแล้วกวาดตามองรอบบ้านหลังใหญ่ของเขาอย่างมีนัย

“อีกหน่อยเราคงได้เห็นกันทุกวัน ฉันว่ามันคงสนุกพิลึก เกลียดกันเข้ากระดูกดำแต่ต้องมาอยู่บ้านเดียวกัน หึๆ ๆ”

สมัตถ์สลัดข้อมือน้อยทิ้งแล้วผลักหล่อนออกห่างตัว กิริยาที่ทำนั้นหากเทียนหยดมิใช่สตรีละก็คงได้ชกหล่อนสักหมัดล่ะ

“ทำร้ายได้แม้แต่ผู้หญิงตัวเล็กๆ” เธอประชดเสียงเรียบตึง ไม่พอใจที่ถูกทำร้ายร่างกาย แต่พอใจที่เห็นเขาเต้นเป็นเจ้าเข้า เอาสิสมัตถ์ ต่อให้เก่งกล้าสามารถมาจากไหนก็หนีความจริงไม่พ้นหรอก

“ผู้หญิงอย่างเธอไม่สมควรทะนุถนอมหรอก ออกไปจากที่นี่ซะที! ออกไป!”

เทียนหยดยิ้มเยาะ มองเขาตรงๆ ไม่มีหลบสายตา ต่อหน้าสมัตถ์ ชายผู้แสนชิงชังเธอนั้น เธอห้ามอ่อนแอเด็ดขาด เพราะหากเขาเห็นแม้เศษเสี้ยวแห่งความอ่อนแอของเธอละก็ รับรองว่าเขาคงพร้อมจะเหยียบเธอจมดินทีเดียว

ร่างอรชรในชุดดำเข้ารูปที่กระโปรงรัดรึงสะโพกสวย ก้าวออกจากบ้านโสภณวิชญ์ด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง อย่างน้อยสิ่งที่ลุงรุ่งรดิศสั่งความไว้ก่อนท่านสิ้น เธอก็ทำสำเร็จไปกึ่งหนึ่งแล้ว ที่เหลือก็คงรอแค่เวลาเท่านั้น

“ย่า! คุณย่า! คุณย่าอยู่ไหนครับ!”

สมัตถ์เดินไปหาคุณย่าที่รักยังห้องที่นางสั่งไว้ นางกลับเข้ามาพอดี ร่างผอมบอบบางของหญิงชรายังเดินเหินเชื่องช้าตามแบบฉบับของวัยไม้ใกล้ฝั่ง นางนั่งลงยังโซฟาหรูหราปักลายเถาไม้เลื้อยละลานตา มันถูกทำความสะอาดอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันจนแม้แต่กาลเวลาก็ไม่สามารถพรากความงดงามไปจากมันได้ สีหน้านางไม่ค่อยสู้ดียามมองมาที่หลานรัก

“นั่งลงตามัตถ์”

ชายหนุ่มนั่งลงข้างๆ ย่าของเขา หันไปหานาง แต่เห็นเพียงใบหน้าด้านข้าง เหมือนว่านางกำลังคิดบางอยู่ อย่างหนักใจเสียด้วย

“ยัยบ้านั่นบอกว่าจะมาอยู่บ้านเรา มันไม่จริงใช่ไหมครับย่า”

“จริง”

“ย่าบ้าไปแล้ว ย่าขายที่นี่ให้พวกมัน!”

“ตามัตถ์! อย่ามาก้าวร้าวย่านะ!” ศรีสุรางค์ท้วงหลานเสียงขรม ถึงกับต้องยกมือกุมขมับ อยากจะได้ยาดมยาหอมสักนิด

สมัตถ์ขยับไปหาคนเป็นย่า กอดนางไว้เหมือนเมื่อครั้งหนึ่งที่เขาเคยเป็นเด็ก

“ขอโทษครับ ผมแค่โมโห” บอกนางอย่างนั้นแม้ยังโกรธเคือง เขาคิดว่าจะหางานทำ ไม่จำเป็นต้องขายบ้านนี้ ที่สำคัญไม่จำเป็นต้องขายให้พวกเตชะทัตด้วย คุณย่าคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้

“เราต้องคุยกันตามัตถ์ ย่าตัดสินใจแล้ว” คนเป็นย่าผลักหลานออก ดวงตาใต้กรอบแว่นเลนส์ใสฉายแววกังวลอย่างไม่คิดปกปิด

“อะไรครับ”

“ย่ายอมให้พวกเขาเข้ามาอยู่ที่นี่ แลกกับ...หุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์ของบริษัทที่พวกเตชะทัตเป็นเจ้าของ”

“อะไรนะ! ยัยบ้านั่นเสนออะไรกันแน่” เขามุ่นคิ้ว รอฟังย่าอธิบาย

“บ้านนั้นมีแต่ผู้หญิง ที่เป็นผู้ชายก็ยังเล็กนัก แม่หนูเทียนอะไรนั่นทำงานไม่ไหว เหมือนนายรุ่งรดิศจะสั่งไว้ว่าให้ทำแบบนี้”

“ทำไม ทำงานไม่ไหวก็จ้างสิ ผู้บริหารเก่งๆ มีเยอะแยะ”

“ย่าคิดว่า รุ่งรดิศคงเสียใจที่ทำให้ศมลต้องตาย”

“ก็แม่ผมตายเพราะมันจริงๆ” ยิ่งนึกถึงยิ่งแค้น มารดาที่รักไม่น่าทำเรื่องแบบนี้เลย อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ ยังแอบนัดแนะไปพบกับนายรุ่งรดิศตั้งหลายครั้งครา จนในที่สุดบิดาเขาก็จับได้

“เขาคงแค่อยากไถ่โทษ”

“ผมไม่เอา” สมัตถ์ยืนยันเสียงหนักแน่น

“หลานต้องเอา สมัตถ์ บ้านเราหลังใหญ่ ค่าใช้จ่ายมันเยอะ ย่าไม่อยากคิดถึงวันที่ต้องขายมัน ย่าไม่ได้ขายบ้านนี้ให้พวกเขาหรอกนะ แค่ทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรว่าหลานจะทำหน้าที่บริหารบริษัทแทนรุ่งรดิศ แลกกับหุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์ที่เขาให้ และแลกกับการที่ให้สามแม่ลูกนั่นเข้ามาอยู่ที่บ้านเรา”

“อะไรนะ! สามแม่ลูกงั้นเหรอ ให้ตายเถอะ ยกมาทั้งโขยง”

“ใจเย็นๆ สิมัตถ์ ฟังย่านะ ไหนๆ พ่อแม่เรากับนายรุ่งรดิศก็ตายไปแล้ว ไม่มีประโยชน์ที่หลานจะเคืองโกรธ สิ่งที่อยู่ตรงหน้านี้ต่างหากที่หลานควรใส่ใจ ไหนๆ นายรุ่งรดิศก็เปิดทางให้หลานขนาดนี้ ทำไมหลานไม่ใช้มันให้เป็นประโยชน์ ความแค้นที่หลานมี หากมันมากนักก็มาลงที่เงินทองของพวกมันสิ กอบโกยจากเตชะทัตเสียให้พอ ทุกสิ่งมันอยู่ในมือหลานแล้ว หลานยังรีรออะไร”

“ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะร้ายกาจขนาดนั้น มันคือการโกงชัดๆ” ความสับสนซ่อนอยู่ในแววตาของสมัตถ์อย่างล้นปรี่ ถึงจะโกรธพวกนั้นแค่ไหน แต่ไม่เคยคิดกอบโกยเอาของคนอื่นมาเป็นของตัว

“นายรุ่งรดิศคงรู้สึกผิดจนใกล้บ้า ถึงได้กล้าทำแบบนี้ ให้หุ้นเราตั้งสามสิบเปอร์เซ็นต์ น่าขำแท้ๆ”

สมัตถ์คิดตามที่ย่าเอื้อนเอ่ย หุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์มันมากก็จริง แต่ไม่มากสักนิดหากเทียบกับชีวิตมารดาเขา

“เรามีทางเลือกอื่นไหมครับ”

“มี...แต่ย่าเลือกทางนี้ ย่าจมไม่ลงนะหลานรัก ย่าเคยใช้ชีวิตสุขสบายบนกองเงินกองทอง ย่าขาดมันไม่ได้หรอก อย่าทำให้ฐานะทางการเงินของเราสั่นคลอนเลย ย่าขอล่ะ วันนี้หลานอาจคิดว่าหลานเห็นแก่เงิน มันก็ใช่หลานรัก แต่สักวันที่หลานมีลูก มีข้าทาสบริวารที่ต้องจ่ายเงินเดือนพวกเขา หลานคงไม่รีรอเลยที่จะรับข้อเสนอบ้าบอของคนพวกนั้น เพราะเห็นได้ชัดแล้วว่าข้อเสนอบ้าๆ นั่นจะทำเงินให้เราเป็นกอบเป็นกำ”

“แต่ข้อเสนอมันดูไม่น่าเชื่อถือสักเท่าไหร่”

คนเป็นย่าส่ายหน้า ลุกจากโซฟาที่นั่งอยู่ ดวงตานางมีแววมุ่งมั่นฉายชัด

“ย่าถึงได้บอกให้แม่หนูนั่นร่างเอกสารมาให้เราเซ็น หุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์ที่พวกเขามีต้องถูกเปลี่ยนมืออย่างถูกต้องตามกฎหมาย”

“แต่ผมยังข้องใจ มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น ธุรกิจไม่ใช่ลงทุนบาทสองบาท จะมายกให้กันง่ายๆ ได้ยังไง”

“เพราะความรู้สึกผิดไงเล่าหลานรัก ถ้าให้แลกหลานจะแลกไหมล่ะ หุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์กับชีวิตของศมล”

“ไม่...ถ้าเลือกได้ผมจะไม่แลกเลย”

สมัตถ์บอกตามจริง เจ็บปวดทุกครั้งยามนึกถึงมารดาผู้ล่วงลับ

“งั้นหลานก็ได้คำตอบแล้ว ทำใจให้สบาย แล้วเตรียมตัวไปเป็นหุ้นส่วนของเตชะทัตอย่างภาคภูมิเถอะ”

สมัตถ์ถอนหายใจแล้วลุกยืน ในเมื่อถูกบังคับทางอ้อมขนาดนี้ เขาจะปฏิเสธได้อย่างไร คิดเสียว่าให้พวกนั้นตอบแทนอะไรบ้างเถอะหลังจากที่พรากมารดาไปจากเขาตลอดกาล

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พรางพิษ   บทส่งท้าย -2

    “เดี๋ยวก็เบื่อไปเองมั้งคะ”“ไม่...โอบว่าไม่เบื่อง่ายๆ หรอก พี่ต้องมีอีกสักโหลอ่า จริงๆ”“โอบ...” เทียนหยดครางเสียงต่ำ โหลหนึ่งเลยหรือ ไม่ไหวหรอก“แหะๆ โอบไปรอที่รถดีกว่า หิวแล้ว แม่ครับย่าครับ ไปขึ้นรถเร็วเข้า”โอบนิธิรีบเผ่นก่อนถูกพี่สาวเขกหัว มื้อค่ำวันนี้รอเขาอยู่ ก่อนที่สมาชิกทุกคนของบ้านจะทยอยกันไปขึ้นรถเพื่อไปฉลองงานวันเกิดให้กับเด็กหญิงตัวน้อยเด็กหญิงมัชฌาวี โสภณวิชญ์__________ทฤษฎีโลกกลมยังใช้ได้เสมอในทุกยุคทุกสมัย ในระหว่างที่ครอบครัวโสภณวิชญ์กำลังเลี้ยงฉลองอยู่นั้น ภายในร้านอาหารเดียวกันก็มีหนึ่งสตรีเฝ้ามองความอบอุ่นของพวกเขาด้วยสายตาแสนเสียดาย แม้ข้างกายมีหนุ่มใหญ่เคียงข้าง ทว่ามิใช่ในแบบปกตินานมากแล้วที่ราตรีมิได้เห็นสมัตถ์ มิได้เห็นคนที่อยู่ในหัวใจ มันทรมานยามเห็นพวกเขามีความสุข พอทนไม่ไหวก็รีบบอกให้คนข้างกายลุกกลับ เธอขอย้ายร้านด้วยไม่อยากทนมองความสุขของพวกเขาให้มันร้าวรานใจราตรีเดินออกจากร้านเงียบๆ พร้อมกับลูกค้าของตัวเอง ไม่ทันได้

  • พรางพิษ   บทส่งท้าย -1

    -+- บทส่งท้าย -+-____________งานวิวาห์แสนหวานถูกจัดขึ้นในอีกสองอาทิตย์ถัดมา งานเล็กๆ แต่อบอุ่น สองสามีภรรยาหมาดๆ เลือกทะเลที่ไม่ไกลจากเมืองกรุงฯ เป็นสถานที่ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ ด้วยภาวะตั้งครรภ์ของเทียนหยดไม่ชวนให้สมัตถ์อยากนั่งเครื่องบินออกนอกประเทศ ทริปฮันนีมูนสั้นๆ ไม่กี่วันของทั้งสอง เลยสรุปที่ชายทะเลที่สมัตถ์เคยมาคราวก่อน คลื่นลมยังแรงด้วยเข้าสู่ฤดูฝนพรำ คู่สามีภรรยาเดินจับมือกันเดินไปตามชายหาดที่ทอดยาว กลุ่มนักท่องเที่ยวมากหน้าหลายตาทั้งไทยและเทศ เดินกันขวักไขว่ ครึกครื้นไม่น้อย“ลมแรงจัง กลับโรงแรมดีไหม ฝนจะตกแล้วด้วย” สมัตถ์ว่าเทียนหยดส่ายหน้าดิก ซบศีรษะลงกับบ่าของสามี สองมือของทั้งสองจับกันไว้มั่น มีแหวนแต่งงานสวมไว้คนละวง“เดินต่ออีกนิดนะคะ สัก...ต้นมะพร้าวต้นนู้น...ค่อยกลับ” ว่าที่คุณแม่ชี้ไปข้างหน้า เจ้าเล่ห์น้อยๆ เพราะต้นมะพร้าวที่ว่าอยู่ไกลโข“ไม่เหนื่อยหรือไง เดินมาตั้งไกลแล้วนะ”“ไม่ค่ะ ถ้าเหนื่อย จะขึ้นหลังคุณแล้วกัน”“หึๆๆ

  • พรางพิษ   EP 21/2 พรางรัก

    “ฉันรู้ และขอโทษที่มัวแต่ทำใจในเรื่องนี้จนละเลยสิ่งที่ควรปฏิบัติต่อเธอ ฉันเสียใจที่แม่ต้องตาย แต่มันเสียใจมากกว่าเดิมที่รู้ว่าคนที่ทำให้ท่านต้องตาย...คือเธอ” เขาเอ่ยด้วยเสียงเหมือนผิดหวังระคนน้อยใจ ทำไมต้องเป็นเทียนหยดด้วยเล่า ทำไม“ขอโทษ ฉันขอโทษนะคุณสมัตถ์ ขอโทษจริงๆ”“ชู่ว์...เราเลิกพูดเรื่องนี้เถอะนะ พูดไปก็มีแต่เจ็บปวด ฉันเชื่อว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ อุบัติเหตุน่ะ ไม่มีใครอยากให้มันเกิดหรอก เราลืมเรื่องร้ายๆ แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่กันเถอะนะ ลืมมันให้หมด ลืมว่าเราเคยเกลียดกัน ลืมว่าเราเคยทุกข์ทรมานเพราะความสูญเสีย เรามาอยู่กับปัจจุบันดีกว่า ยังมีอีกหลายอย่างที่เราต้องทำไม่ใช่เหรอ เรามาทำมันไปพร้อมกันเถอะนะ”เทียนหยดน้ำตาซึม ถูกสมัตถ์ดึงตัวไปกอด และมันช่างอบอุ่นนัก นี่คืออ้อมกอดที่เธอโหยหา ช่างควรค่าแก่การเฝ้ารอเหลือเกิน“ฉันว่าเรากินมื้อค่ำดีกว่า ฉันมีอะไรอยากให้เธอดู”“อะไรคะ”“ไม่บอก เธอต้องรอดึกๆ และควรกินมื้อค่ำแล้วหลับสักงีบ ดึกๆ เดี๋ยวฉันปลุก”“แน่นะคะ&rd

  • พรางพิษ   EP 21/1 พรางรัก

    [21]พรางรัก___________รุ่งเช้าเสียงกุกกักดังขึ้นที่ข้างเตียง เทียนหยดลืมตาขึ้นช้าๆ สมองหนักอึ้ง โพรงปากรสชาติฝืดเฝื่อน พอขยับลุกขึ้นนั่ง มืออุ่นๆ ของสมัตถ์ก็ช่วยพยุงให้เธอนั่งดีๆ“เป็นยังไงบ้าง อยากอ้วกไหม”หญิงสาวพยักหน้าเมื่อถูกถาม และพอเขาเอาถุงพลาสติกมารอใต้ปาก เธอก็โก่งคออาเจียน มันทรมานเมื่อไม่มีสิ่งใดออกมากับการสำรอกนอกจากน้ำลายเปรี้ยวๆ สมัตถ์ไม่ได้นึกรังเกียจ เขายังช่วยลูบหลัง ช่วยเก็บถุงอาเจียนไปทิ้ง“ฉันจะไปทำงานแล้วนะ เอารถเธอไป”“เอ้า แล้วฉันล่ะ” เธอท้วง ถ้าให้นั่งแท็กซี่ช่วงนี้มีหวังได้อ้วกบนรถแท็กซี่แน่ๆ“เธอไม่มีรถก็ไม่ต้องไปสิ”“ได้ไง ฉันจะไป”“ฮื่อ...พูดไม่รู้ฟัง แพ้ท้องแทบจะยืนไม่ขึ้น ยังจะหาเรื่องอีก แล้วถ้าไปทำงานเผลอไปพะอืดพะอมให้พนักงานเห็น เดี๋ยวลูกน้องก็ได้นินทาพอดี” สมัตถ์หาทางเลี่ยงไม่ให้เทียนหยดไปทำงาน แต่เทียนหยดกลับคิดเป็นอื่น“ช่างสิ นินทาหรือ

  • พรางพิษ   EP 20/5 กว่าเราจะเข้าใจ

    สมัตถ์อมยิ้ม ยักไหล่ใส่คนที่ร้องขอ “ทำไมล่ะ”“กลัวลูกได้ยินมั้ง ฉันนี่ร้ายกาจจริงๆ”“ถึงร้ายก็รักนะ”“คะ?” ประโยคที่ออกจากปากสมัตถ์ทำเอาเทียนหยดตื่นตะลึง นี่เธอหูฝาดหรือเปล่า “อะไร ฉันไม่ได้ยิน”“เธอได้ยิน ฉันรู้”“ก็มันไม่แน่ใจนี่นา พูดอีกทีซิ”“ไม่”“น่านะ พูดอีกที” คนสวยร้องขอสมัตถ์เบะปากน้อยๆ ตั้งหน้าตั้งตาขับรถแต่ก็แอบมองเทียนหยดเป็นครั้งคราว เรียวปากคลี่ยิ้มบางๆ บางเสียจนเทียนหยดไม่ทันสังเกต“คุณจะพาฉันไปไหน” เธอถาม“ก็หาอะไรกิน แล้วพากลับบ้าน”“ไม่กลับ ฉันจะกลับคอนโดฯ ถ้าไม่ไปส่งฉันที่นั่น ก็เชิญคุณลงไปโบกแท็กซี่กลับเอง” เธอยืนยัน แล้วสมัตถ์จะทำอะไรได้ นอกจากทำตามที่แม่ของลูกบัญชา_________เวลา 21:30 นาฬิกากลิ่นนมหอมๆ ลอยอวลทั่วห้อง เทียนหยดผลักประตูเข้าไปแล้วสูดกลิ่นนั้นจนเต็มปอด ผู้ช่วยคนเก่งของเธอยืนยิ้มแป้นอยู่หน้าเตา เจ้า

  • พรางพิษ   EP 20/4 กว่าเราจะเข้าใจ

    เธอพยักหน้า จีรวัฒน์เคลื่อนกายออกจากโต๊ะตัวสูงมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ดวงตาเขามีหยาดน้ำตารื้นอยู่ในนั้น“โชคดีนะจี ขอโทษสำหรับทุกอย่าง”จีรวัฒน์มองเทียนหยดอย่างอาลัยอาวรณ์“ขอกอดสักทีได้ไหม ครั้งสุดท้าย...”เทียนหยดยิ้มน้อยๆ ดวงตามีหยาดน้ำใสไม่แพ้จีรวัฒน์ การจากกันด้วยดีย่อมน่าพิศสมัยกว่าการลาจากแบบโกรธเคือง อ้อมกอดของจีรวัฒน์อบอุ่นเสมอ ทว่าเธอไม่ต้องการมันอีกแล้ว หากมิได้อ้อมกอดของสมัตถ์มาครอบครอง เธอก็ขอแค่กอดตัวเองตลอดไปหวืด! โครม!ความโกลาหลเกิดขึ้นชั่วขณะ อะไรสักอย่างพุ่งมาทางด้านหลังเทียนหยดแล้วจับแยกหญิงสาวกับจีรวัฒน์ออกจากกัน จีรวัฒน์ถูกผลักจนล้มหงายหลัง ชนเข้ากับโต๊ะเก้าอี้โครมคราม แต่คนต้นเหตุยังไม่สาแก่ใจ ตามไปประเคนหมัดใส่จีรวัฒน์อีกสามทีซ้อนพลั่ก! พลั่ก! พลั่ก!“คุณสมัตถ์!? หยุดนะ! คุณสมัตถ์ฉันบอกให้หยุด!”พลั่ก!หมัดสุดท้ายกระแทกใบหน้าจีรวัฒน์จนเลือดกบปาก ด้วยว่าไม่นิยมออกกำลังกาย ร่างกายจึงมิใช่หุ่นนักกีฬา ไม่มีลวดลายพอจะต่อกรกับหมัดแกร่งของอีกฝ่ายสมัตถ์ลุกจ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status