11 - อยู่บ้านกันแค่สอง

อยู่บ้านกันแค่สอง

บ้านอภิวัฒน์โภคิน

“ทำไมบ้านดูเงียบจังเลยล่ะครับบอส” เจษพิพัฒน์ถามขึ้นมาทันทีที่เดินเข้ามาหาเจ้านายถึงที่ห้องโถงของบ้าน เพราะตั้งแต่ที่เขาขับรถเข้ามาภายในเขตบ้านกลับไร้ผู้คนและดูเงียบเหมือนกับไม่มีคนอยู่เลย

“พ่อกับแม่ของฉันพวกท่านไปต่างประเทศนายก็รู้ ส่วนคนงานกับเหล่าแม่บ้านดันมาสามัคคีพร้อมกันลาพักพร้อมกันอีก บ้านก็เลยดูเงียบกว่าปกติอย่างที่นายเห็น” ศุภวัฒน์รับเอกสารจากมือที่เลขายื่นมาให้ แล้วก็เอ่ยบอกไปตามตรงเมื่อเจษพิพัฒน์ถาม

เจษพิพัฒน์เบิกตาโพล้งเมื่อได้ยินสิ่งที่เจ้านายพูดบอก คงเป็นเพราะเหตุผลนี้เองสินะ ที่วันนี้ศุภวัฒน์ยอมอู้งานเพียงเพราะกลับมาอยู่ที่บ้านเป็นเพื่อนกับชนิดา

“งั้นก็แสดงว่า ที่บ้านนี้มีบอสอยู่กับคุณหนูนิดแค่สองคนหรือครับ” เจษพิพัฒน์จึงตัดสินใจถามออกไปเพื่อความแน่ใจอีกที ว่าเมื่อสักครู่นั้นเขาได้ยินไม่ผิดแน่

“ทำไม?” ศุภวัฒน์เลิกคิ้วถามเลขากลับไปบ้าง เมื่อเห็นสีตาดูตกใจของเจษพิพัฒน์ที่แสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด

“เปล่าหรอกครับ”

“แล้วนายมีธุระที่ไหนต่อหรือเปล่า” ศุภวัฒน์ถามขึ้นทันที เมื่อเจษพิพัฒน์นั่งลงที่โซฟาอีกฝั่ง

“ไม่มีครับ รอแค่ไปรับปาลินแล้วกลับคอนโดเช่นเคย”

“งั้นคืนนี้ก็อยู่ดื่มเป็นเพื่อนฉันที่นี่หน่อยสิ” เขาเอ่ยชวนเลขาหนุ่มซึ่งสนิทกันมากพอสมควร เพราะผ่องเพื่อนรุ่นเดียวกันกับเขา ต่างก็มีครอบครัวกันไปหมดแล้ว เขาไม่อยากรบกวนเวลาครอบครัวของเพื่อน จึงมีแค่เลขาหนุ่มนี้แหละอยู่เป็นเพื่อนอีกคน หากว่าเขาอยากออกไปสังสรรค์ข้างนอก

แต่พักหลังมานี้ เลขาหนุ่มมักจะผิดใจกันกับแฟนสาวบ่อยครั้ง เขาเลยไม่อยากรบกวนเลขาหนุ่มอีก แต่ครั้งนี้เขาขอเลขาหนุ่มอีกครั้วง เพียงเพราะต้องการดื่มรู้เป็นอะไรเหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงอยากดื่มขนาดนี้ หรือเพราะว่าเครียดจากการทำงาน

“เอ่อ...” เจษพิพัฒน์มีท่าทีลำบากใจทันที ที่เจ้านายเอ่ยปากชวนเขาแบบนี้

“ไปรับแฟนนายมาด้วยก็ได้ ถ้ากลัวว่าเธอจะไม่ให้ดื่ม” เขาทราบดีว่าเลขาหนุ่มลำบากใจเรื่องอะไร จึงบอกให้เจษพิพัฒน์พาแฟนสาวมาที่นี่ได้

“ได้เหรอครับ”

“ก็ยัยหนูนิดจะได้มีเพื่อน”

เพราะแฟนของเจษพิพัฒน์นั้นยังเป็นสาวนักศึกษาอยู่ น่าจะเข้ากับชนิดาได้เพราะอายุที่ห่างกันไม่มากเท่าไหร่

“ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวไปรับปาลินก่อนแล้วกันนะครับ” เจษพิพัฒน์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วจึงเอ่ยขอตัวออกไปรับแฟนสาวทันที เพราะของฟรีเขาไม่เคยปฏิเสธอยู่แล้ว

“หนูนิดไปด้วยนะคะพี่เจษ” ชนิดาที่เดินลงทันได้ยินบทสนทนาของเลขาหนุ่ม เธอเอ่ยขอขึ้นมาทันที เพราะอยากออกไปข้างนอกมากกว่าอดอู้อยู่แต่ในบ้านแบบนี้ เพราะที่บ้านไม่มีใครให้เธออยู่เสวนาด้วยเลย

“ครับ”

ชนิดาจึงเดินออกไปพร้อมกันกับเจษพิพัฒน์ทันที เมื่อได้รับการยินยอมจากเจษพิพัฒน์และศุภวัฒน์ที่ยอมให้เธอออกมากับเลขาหนุ่มของเขา

*

*

เมื่อเจษพิพัฒน์ที่ออกไปรับแฟนสาวกับชนิดากลับมาถึงที่บ้าน ทุกอย่างก็ถูกจัดเตรียมไว้ที่สวนหลังบ้านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“นี้บอสเป็นคนจัดการเองเลยเหรอครับ” เจษพิพัฒน์ถามขึ้นมาทันที ที่เดินมาถึงเป็นคนแรก เพราะทุกอย่างถูกจัดไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว และเขาเองก็ไม่อยากจะเชื่อด้วย ว่าเจ้านายเขาจะทำอะไรแบบนี้เองคนเดียวได้

ทั้งอาหารเครื่องดื่มมากมาย และเตาปิ้งย่างพวกอุปกรณ์เก้าอี้ครบครันทุกอย่างที่เห็นนี้ คงทำเองคนเดียวไม่ได้แน่

“เปล่า พอดีน้าชิตพึ่งกลับมา แกเลยได้มาช่วยจัดการเตรียมทุกอย่างรอนี้แหละ” ศุภวัฒน์ปฏิเสธออกไป แล้วบอกความจริงว่าไม่ใช่ฝีมือของเขาทั้งหมด

และน้าชิตที่ศุภวัฒน์พูดถึงนั้นก็คือ ครรชิต คนสวนประจำบ้านนั่นเอง ทำงานสวนเป็นหลักรองลงมาก็จะมาขับรถให้คนทที่บ้างแล้ว แล้วแต่หากว่าคนที่รับหน้าที่ประจำไม่ว่าง

“แล้ว...”

“แกไปพักผ่อนแล้วล่ะ พึ่งกลับมาเหนื่อย ๆ ที่เหลือพวกเราก็จัดการกันเอาเองน่ะ ปาลินตามสบายเลยนะไม่ต้องเกรงใจ...” ศุภวัฒน์จึงเอ่ยบอกก่อนเมื่อเห็นว่าเลขาหนุ่มเหมือนกับกำลังมีคำถาม แล้วเขาจึงหันมาพูดกับทางแฟนสาวของเจษพิพัฒน์ต่อ

“ขอบคุณคะ บอส...” ปณาลิน หรือ ปาลิน หญิงสาววัย 20 ปี เป็นแฟนสาวของเจษพิพัฒน์ ซึ่งคบกันมาตั้งแต่เธออยู่ชั้นมัธยมตอนปลาย จนตอนนี้เธอเข้ามหาลัยเป็นนักศึกษาปีสองแล้ว จากการสนับสนุนของเจษพิพัฒน์เอง

เพราะเธอเป็นเด็กกำพร้าอาศัยอยู่กับยายชราในห้องเช่าหลังเก่า ยายของเธอจากไปตอนที่เธออยู่ชั้นปีสุดท้ายพอดี เธอพร่ำหางานส่งตัวเองเรียนกว่าจะจบ จนกระทั่งได้เจอกับเจษพิพัฒน์ เขาคอยช่วยเหลือและส่งเสียให้เธอเรียนจนจบและได้ตกลงเป็นแฟนกัน จวบจนเข้ามหาวิทยาลัยจนถึงปัจจุบัน

“เรียกแค่ชื่อเฉย ๆ ก็พอแล้วมั้ง มาเรียกบอสอะไร ไอ้เจษนายเองก็เหมือนกัน นอกสถานที่ทำงานก็ช่วยเรียกฉันใหม่ด้วย บอกไม่เคยจำ” ศุภวัฒน์เอ่ยบอกหญิงสาว แล้วก็ไม่ลืมหันมาตำหนิเลขาหนุ่มของตนด้วย

“ครับคุณเวย์”

“พี่ปาลินดื่มแอลกอฮอล์ไหมค่ะ” ชนิดาเดินเข้ามาหาหญิงสาว แล้วเอ่ยถามขึ้นทันที

เธอเจอกันกับชนิดาบ่อยครั้งแล้ว จึงทำให้พูดคุยกันถูกคอ ถึงจะไม่ค่อยสนิทสักเท่าไหร่ แต่ทั้งคู่ก็มีช่องทางการติดต่อกันเป็นส่วนตัว

“หนูนิด” ศุภวัฒน์ขึ้นเสียงดุใส่ชนิดาทันที ที่ได้ยินเธอถามแฟนของเจษพิพัฒน์ออกไปแบบนั้น

“ไหนบะ...เอ่อ คุณเวย์บอกดื่มได้ไงครับ” เจษพิพัฒน์เมื่อรู้ว่าเจ้านายหนุ่มกำลังไม่พอใจเด็กสาวในความดูแลของตน เขาจึงได้แต่พะเน้าพะนอให้เจ้านายนั่นใจอ่อน

“แฟนนายนะดื่มได้ แต่หนูนิด...”

“ปล่อยน้องเขาสักวันเถอะครับคุณเวย์ จะได้รู้รสรู้ทันคนไงว่าอะไรเป็นอะไร” เพราะเขาเป็นกับปณาลินในช่วงที่เธอกำลังเติบโตเป็นวัยรุ่น เขาจึงเข้าใจดีว่าควรจะเอาใจดูแลแบบไหน

เพียงแต่แฟนสาวของเขานั้นเป็นคนนิ่งเงียบไม่ค่อยสุงสิงกับใคร มีอัธยาศัยดีแต่เธอไม่ดื้อรั้นเหมือนกับชนิดา อาจจะเป็นเพราะเธอขาดความอบอุ่นจากครอบครัวก็เป็นได้

“ก็ได้...แต่ห้ามเมา เพราะพ่อกับแม่ไม่อยู่” ศุภวัฒน์จึงแต่ยอมเมื่อเจษพิพัฒน์พูดออกมาแบบนี้แล้ว และหันมาออกคำสั่งกับชนิดาทันที

“ทราบแล้วค่ะ...ขอบคุณนะคะ” ชนิดาหันมาขอบคุณเขา ก่อนที่จะพากันเดินไปนั่งอีกมุมหนึ่งกับปณาลิน โดยที่เจษพิพัฒน์เองก็ไม่เคยขัดใจแฟนสาว เพราะรู้จักนิสัยของเธอดี