12 - คนแก่ไม่เข้าใจเด็กเลย

คนแก่ไม่เข้าใจเด็กเลย

“คุณเวย์ครับ ผมว่าผมขอตัวกลับก่อนดีกว่า ปาลินเหมือนจะเมามากแล้ว” เจษพิพัฒน์เมื่อเห็นว่าแฟนสาวจะเริ่มเมาแล้ว จึงบอกกับศุภวัฒน์ขอตัวพาเธอกลับ

“นายขับรถไหวเหรอเจษ ค้างที่นี่สิ” เพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะเป็นอันตรายหากว่าขับรถตอนเมา และเขาเองที่เป็นต้นเหตุจะรู้สึกผิด จึงได้แต่บอกให้เลขาหนุ่มค้างที่นี่

“ผมดื่มไปแค่นิดเดียวเองครับ ยังไม่หมดแก้วเลยด้วยซ้ำ ขับไหวอยู่แล้วครับ แล้วอีกอย่างแฟนผมเมาแบบนี้บนเตียงน่ารักจะตาย ไม่เชื่อก็ลองมีแฟนแล้วมอมเหล้าดูนะครับ ว่าผู้หญิงเวลาเมาแล้วจะน่ารักขนาดไหน” เจษพิพัฒน์เอ่ยบอกกับศุภวัฒน์อย่างสื่อความหมายเป็นนัย ๆ พร้อมกับส่งสายตามองไปที่แฟนสาวอย่างเจ้าเล่ห์

ถึงเขาจะอายุห่างกับแฟนสาวอยู่หลายปี แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคในการใช้ชีวิตเลย เพราะต่างฝ่ายต่างก็เติมเต็มส่วนที่ขาดให้แก่กัน และทำความเข้าใจกันอยู่เสมอ หลายคนมองว่าเขาเห่อของใหม่ เพราะว่าปณาลินนั้นมีความสัมพันธ์กับเขาตั้งแต่อายุสิบแปด เลยทำให้เขาเห่อรสรักของสาวพรหมจรรย์

เขาไม่รู้หรอก ว่าอาการเห่อของใหม่เป็นแบบไหน เพราะสำหรับเธอเขาทั้งรักและทะนุถนอมเธอมาเป็นอย่างดี ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์จะผ่านมาได้สามปีแล้ว แต่ความรักของเขาและเธอไม่เคยจืดจางไปเลย

เขาให้เกียรติเธอ เธอก็ให้เกียรติเขา พวกเรามีปัญหาอะไรกัน มักจะเปิดอกคุยกันให้รู้เรื่องกันไปเลย ไม่ปล่อยให้ข้ามวัน และเคารพการตัดสินใจของอีกฝ่ายเสมอ

“จะไปรู้กับนายหรือไง ฉันยังไม่เคยมีแฟน แล้วก็ยังไม่เคยเอาคนเมาด้วย”

คำพูดที่ยาวเหยียดเอ่ยชมแฟนสาว ทำเอาศุภวัฒน์ไปไม่เป็นเลยทีเดียว เพราะเขาไม่เคยคบใครแบบจริงจังถึงขั้นเป็นแฟนกันจริง และเขาไม่มีรสนิยมมีความสัมพันธ์กับคนเมาด้วย เพราะกลัวว่าจะมีเรื่องวุ่นวายตามมาหากว่าสร่างเมาแล้วมาโมเมให้เขารับผิดชอบ

“ก็ลองเปิดใจมีสักคนดูสอครับ แล้วก็ลองดูนะครับว่าจะฟินมากขนาดไหน แบบที่เราไม่สามารถไปหาคนอื่นได้เลย” เจษพิพัฒน์พูดต่ออีกทันที

“ขนาดนั้นเชียว ฉันนอนกับผู้หญิงมานักต่อนัก ยังไม่เคยเจอใครที่ฉันอยากจะหยุดเลยสักคน แล้วถ้าฉันคบใครเป็นแฟนแบบจริงจัง ผู้หญิงเขาจะยอมมอบกายให้ง่าย ๆ นั้นเหรอ” เพราะเขาเปลี่ยนคู่นอนมากนักต่อนัก แต่ไม่เคยมีหญิงคนไหนทำให้เขาหลงถึงขึ้นที่อยากจะหยุดที่เธอคนนั้นได้จริง

ล่าสุดก็นางแบบสาว ณัชชารีย์ที่เขามีความสัมพันธ์ด้วยนานที่สุด เพราะเธอไม่เคยเข้ามาก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของเขา และเธอก็ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาด้วย ความสัมพันธ์แบบไม่ผูกมัดนี้จึงมีมานาน แต่ไม่ใช่ว่าเขาอยากจะหยุดที่เธอหรอก เพราะระหว่างที่ยังมีความสัมพันธ์ทางกายกับเธอ เขาก็มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นตลอด เพียงแต่เธอไม่รู้หรือว่าเธอรู้แต่เพียงแค่ไม่สนใจ

ผู้ชายรักอิสระแบบเขา แค่ครั้งสองครั้งเขาก็เบื่อ ไม่เห็นมีความรู้สึกแบบที่เลขาหนุ่มพูดเลยสักนิด ขนาดจูบเขายังไม่เคยจูบกับพวกเธอเหล่านั้นเลย

“ไม่มีจริงเลยหรือครับ...” เจษพิพัฒน์เค้นถาอีกที เมื่อเห็นสีหน้านิ่งของศุภวัฒน์

“ไม่มี ถ้ามีฉันคงไม่โสดมานานขนาดนี้หรอก” เขาได้แต่ปฏิเสธเสียงแข็ง เพราะเขาไม่มีจริงจะให้ตอบแบบไหน

“เชื่อแล้วก็ได้ครับว่าคุณเวย์ไม่มี ถ้าอย่างนั้นผมกลับก่อนนะครับ” บอกลาเจ้าบ้านแล้ว ก็เดินไปหาแฟนสาวทันที

“ถึงที่พักแล้วก็ส่งข่าวด้วยล่ะ” ศุภวัฒน์เอ่ยบอกตามหลังของเจษพิพัฒน์ไป

จากนั้น เขาจึงเดินไปหาชนิดาแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ตัวว่างที่ปณาลินพึ่งจะลุกออกไป นั่งจ้องมองคนตัวเล็กที่ยกแก้วเครื่องดื่มสีอำพรางขึ้นกระดกไม่พักเลย

“พอได้แล้วมั้ง หน้าแดงตาลอยหมดแล้ว พี่สั่งว่าห้ามเธอเมาไงหนูนิด”

ชนิดาไม่ได้สนใจคำในบอกกล่าวเตือนของศุภวัฒน์เลย เธอลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเซลงมานั่งบนตักของศุภวัฒน์แบบไม่ได้ตั้งใจ

ทำเอาศุภวัฒน์ชะงักนิ่ง เมื่อจู่ ๆ ชนิดาก็ล้มลงมานั่งที่ตักของเขา และใบหน้าก็ประทะกันพอดี ทำเอาใจแกร่งกระตุกวาบ พูดอะไรไม่ออก

“ทำไมชอบทำหน้าดุจัง” เสียงเล็กเอ่ยขึ้น พร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบที่แก้มสากของข้างของคนตรงหน้า ที่นั่งหน้านิ้วคิ้วขมวดมองเธอ

“หนูนิด เธอเมาแล้วนะ” เสียงตะกุกตะกักเอ่ยบอกกับเธอ เพราะรู้สึกว่าเธอจะเมามากแล้วเลยถึงกล้าทำอะไรที่ไม่มีสติแบบนี้

เพราะปกติแล้วชนิดาจะไม่เจียดตัวเข้ามาใกล้เขาเด็ดขาด ตลอดระยะเวลาหกปีที่เธอมาอยู่ที่บ้านของเขา ไม่เคยอยู่กันตามลำพังสองต่อสองและใกล้ชิดกันแบบนี้เลย

“คายมาว...” เสียงยานยาวพ่นออกมาจากคนเมา ที่เริ่มโวยวายพูดจาไม่รู้เรื่องแล้ว

“หึ เมาแล้วยังไม่รู้ตัวอีก” ศุภวัฒน์ได้แต่แค่นขำกับคนตรงหน้า ที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองเมา ใช่นะสิคนเมาที่ไหนจะยอมรับว่าตัวเองเมากันล่ะ

“ว่าใครเมาฮะ...คนแก่นี้ไม่เข้าใจเด็กเลย” เธอโวยวายขึ้นพร้อมกับทำหน้าย่นใส่เขาราวกับว่ากำลังน้อยใจเขาที่ถูกเขากล่าวหาว่าเธอนั้นเมา

“ว่าใครแก่ พูดใหม่อีกทีสิ” ศุภวัฒน์ถามคนเมากลับอย่างรู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก กับคำว่าแก่ออกมาจากปากของเธอให้ได้ยิน

“หมาแก่ ชอบดุหนู” เธอเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับจ้องหน้าเขาอย่างท้าทายแบบไม่เกรงกลัวเลยสักนิด

“กล้าว่าพี่เป็นหมาเลยเหรอหนูนิด”

คำว่าแก่ที่ได้ยินครั้งแรกยังพอทน แต่คำว่าหมาแก่นี่สิ ที่เขาเริ่มจะหมดความอดทนกับคนเมา ถึงขึ้นอยากจะลงโทษเธอเสียให้เข็ดจะได้หลาบจำว่าไม่ควรมาพูดจาท้าทายอะไรเขา

แต่ทำอะไรเธอลงไปตอนนี้ เขาก็ได้เปรียบอยู่ดีเพราะคนเมาแทบจะทรงตัวไม่อยู่อยู่แล้ว แต่เขามันลูกผู้ชายพอ ไม่รังแกคนเมาแบบเธอหรอก รอให้เธอสร่างเมาเมื่อไหร่ค่อยมาคิดบัญชีทีหลังก็ยังไม่สาย

“หมากะ อื้อ....”

คำว่าหมาแก่ที่จะกำลังจะถูกเปล่งออกมาจากปากของชนิดานั้น ก็ถูกกลืนลงคอคืนไปทันที เพราะความเร็วของศุภวัฒน์ที่ใช้ปากประกบปิดเสียงไม่น่าฟังจากปากของเธอแบบไม่ให้เธอได้ตั้งตัวเลย