Share

บทที่ 3

last update Last Updated: 2025-07-22 13:38:32

ตอนที่3 ปีศาจ Nc

เดย์ขับรถทั้งที่มือยังถือปืนอยู่ สายตาดุดันเพ่งมองไปเบื้องหน้าตาสัมผัสได้ว่าหญิงสาวบนหน้าตักตัวสั่นเทิ้มหนักจนกระทั่งถึงที่ของเขา

“ลง!”

“ปละ..ปล่อยฉันไปเถอะ เราไม่รู้จักกันนะ”

“เดี๋ยวจะได้รู้จักดีเลยล่ะ” มือหนาผลักเปิดประตูรถออกกว้าง ก่อนจะผลักหญิงสาวออกจากหน้าตักจนเธอล้มลงกองอยู่กับพื้น

พลั่ก!

“อ๊ะ!”

ตึก ตึก ตึก

ดวงตากลมโตมองสองเท้าของเขาที่กำลังก้าวมาหาอย่างหวาดผวา แววตาคู่นั้นน่ากลัวไม่ต่างกับปืนที่เขาถือมันอยู่เลย

“มึงเองเหรอเมียคนใหม่ไอ้เหี้ยนั่น”

“มะ..ไม่ใช่นะ! ฉันเป็นน้องสาว”

“เฮอะ ตอแหล”

“จริง ๆ นะเชื่อฉันเถอะ”

“กูอยากจะรู้ว่ามึงมีดีอะไรไอ้เวรนั่นมันถึงเหี้ยได้ขนาดนั้น” มายด์กระเถิบถอยทุกครั้งที่เท้าปีศาจใกล้เข้ามา กระทั่งแผ่นหลังเธอชนกับรถบิ๊กไบค์คันหนึ่ง

“คุณมีเรื่องอะไรกันฉันไม่ได้เกี่ยวด้วย ปล่อยฉันไปเถอะนะ”

“ปล่อยน่ะกูปล่อยอยู่แล้ว”

“แต่กูอยากจะฝากอะไรไปให้ผัวมึงดูต่างหน้าหน่อย”

“ฉันไม่ใช่เมียพี่แม็คนะ กรี๊ดด!!!” เดย์ใช้แขนแกร่งเพียงข้างเดียวในการรั้งเธอขึ้น ก่อนจะรัดลำคอระหงด้วยแขนข้างนั้นลากมายังห้องกระจกสี่เหลี่ยมที่มีไว้รับรองลูกค้า เขาเหวี่ยงเธอเข้าไปก่อนจะเปิดไฟให้สว่างทำให้ได้เห็น หน้าตาของหญิงสาวได้อย่างชัดเจนในตอนนี้เอง

“คุณ...อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันไม่เกี่ยว ฉันไม่ใช่เมียพี่แม็คจริง ๆ”

เดย์วางปืนลงบนโต๊ะตัวเล็กหน้าโซฟา แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยขึ้นมาเลย คนตัวเล็กยังสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว ดวงตากลมโตกวาดมองหาลู่ทางหนีแต่นอกห้องกระจกนี้เธอก็เห็นเพียงรถบิ๊กไบค์จอดเรียงรายในความมืดเท่านั้น

“ว้ายย ช่วยด้วย!!!” มายด์กรีดร้องสุดเสียงเมื่อถูกจู่โจมจนร่างบอบบางล้มลงกับพื้นพรม ข้อมือเล็กทั้งสองถูกตรึงไว้เหนือศีรษะ สองขาก็โดนร่างสูงคร่อมทับ จึงมีเพียงเสียงกรีดร้องเท่านั้นที่เธอยังทำมันได้

“ช่วยด้วย!!!”

“ไม่มีใครช่วยมึงหรอกที่นี่เป็นที่ของกู!”

“กรี๊ด!”

แควก!!!

เสื้อนักศึกษาของหญิงสาวขาดวิ่นเพราะแรงกระชากจากฝีมือเขา เต้าอวบที่อัดแน่นภายใต้บราเซียร์สีดำที่ปรากฏแก่สายตาทำเอาเดย์ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะไม่รอช้ารีบปล้นสิ่งบดบังนี้ออกไปจากเรือนร่างเนียนสวยของเธอ

พรึ่บ!

“อย่านะ! อย่าทำอะไรฉันเลย ฮืออ” เมื่อสองเนินเนื้อกลมกลึงเปลือยปรากฏตรงหน้าเขาก็หยุดกึกอีกครั้ง ร่างกายของผู้หญิงคนนี้มันโคตรจะเร้าอารมณ์ได้มากจริง ๆ จึงไม่แปลกใจ…

“ไอ้เวรนั่นมันถึงหลง”

“ฉันไม่ใช่เมียพี่แม็คนะ อื้ออ อย่า...” นิ้วเรียวกำแน่นขณะที่ข้อมือทั้งสองยังไม่ได้อิสระจากกรงเล็บปีศาจ อกอวบถูกลิ้นเรียวอุ่นชื้นดูดกินอย่างมูมมามเกิดเสียงน่ารังเกียจขึ้นเพราะเขาตั้งใจประทับรอยประจานร่างกายนี้ฝากไปให้ผัวของเธอ

“อื้ออ ออกไปนะ”

จ๊วบบ

ทุกครั้งที่ริมฝีปากหนาฝังลงบนเนินเนื้อมันสร้างความเจ็บปวดให้เธอเสมอ ตอนนี้มันคงจะแดงช้ำไปหมด...

“กรี๊ด!” มือหนาข้างที่ว่างบีบขยำนวดเฟ้นเนินอกกลมสวยจนเนื้อล้นออกตามง่ามนิ้ว ทั้งคมเขี้ยวที่ฟัดกับสองเต้าก็ยังไม่ได้ลดละ ก่อนที่มือนั้นจะเลื้อยลงล่างขยำเข้าที่เรียวขาเล็ก

“อย่านะ! อย่าทำฉัน!”

กริก

เมื่อปืนจ่อที่กลางหน้าผากเธอก็ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ น้ำตาแห่งความสิ้นหวังจึงไหลเอ่อจนกลิ้งลงข้างแก้ม

“เลือกเอา จะโดนกูเอาคนเดียวหรือจะเอาอีกสิบคนในคืนนี้”

“ฉันไม่ใช่เมียพี่แม็ค ฮึก...”

ปัง!!!

“กรี๊ดดด”

เดย์ลั่นกระสุนใส่โซฟาซึ่งมันเฉียดศีรษะเธอไปแค่เล็กน้อย นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวหวากลัว ก่อนที่เขาจะเอาปืนมาจ่อที่หน้าผากมนไว้ ใช้มืออีกข้างดึงกระโปรงนักศึกษาขึ้นกองบนเอวคอดของเธอและกระชากกางเกงในสีดำจนกลายเป็นเศษซาก แควก!

“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ..ฮึก”

เรียวขาเล็กถูกจับแยกออกจากกันกว้างแม้คนตัวเล็กจะยังต่อต้านไม่เลิก เขาชะงักกับร่างกายนี้อีกครั้งเมื่อข้างล่างมันก็สวยสดไม่แพ้ข้างบน...

”ฮึก…”

”ที่นี่มีคนของกูมากกว่าสิบคน พวกมันรอแดกของเหลือจากกูอยู่”

”ไม่...”

”ก็อย่าทำให้กูหงุดหงิด”

เดย์วางปืนไว้ที่เดิมและปลดกางเกงยีนสีดำของตัวเองลง ไม่ลืมเอาข้อมือเกะกะของเธอมารัดไว้ด้วยเข็มขัดที่เพิ่งดึงมันออกมาจากเอว มือข้างหนึ่งกำรอบแก่นกายที่กำลังขยายใหญ่จนเต็มฝ่ามือตัวเอง ก่อนจะหยิบถุงยางที่มีอยู่ในซอกหลืบโซฟามาสวมครอบ

“กรี๊ดด!!” ร่างบางผวาสุดตัวเมื่อเขาเพียงแค่จ่อปลายมนหยักแล้วดันเข้านิดเดียว...มันปิดสนิทไม่ต้อนรับลำกายเกือบเท่าแขนของเธอเลย

ปึก!

“กรี๊ดดด” เดย์หน้าเหวอเมื่อฝืนดันความใหญ่โตเข้าไปในร่องคับแน่นอีกครั้ง หัวใจแกร่งเต้นตุบ ถ้าคิดไม่ผิดไอ้เยื่อกั้นที่เขาทะลวงเข้ามาเมื่อกี้น่าจะเป็น...

“มึงไม่เคยเหรอ”

“ฮึก..ใช่”

“ซี้ดดด แม่งเอ๊ย”

เขาสบถอย่างขัดใจก่อนจะยอมถอนลำกายออกมาแต่เมื่อเธอจะขยับหนีเขาก็ล็อกเอวเล็กไว้แล้วสอดใส่ลำกายเข้าไปอีกครั้ง แต่คราวนี้แบบเนื้อแนบเนื้อ

“อ๊าย!! เจ็บ! กรี๊ด!” เขาที่ดันทุรังเข้าไปในร่องรักของเธอให้สุดความยาวแต่ก็เข้าไปได้แค่เกินครึ่งมานิดเดียวถูกคมเล็บจิกเข้าที่แขนจนความแสบแล่นพล่าน มันคงจะได้เลือดอย่างแน่นอน...แต่เขาไม่สนใจความเจ็บแค่มดกัดนั่นหรอก

“อ่าา”

“เอาออกไปฉันเจ็บ ฮืออ”

พรึ่บ

“อื้ออ” เขาถอดเสื้อตัวเองออกแล้วจัดการยัดมันเข้าปากเล็กของเธอจนแน่นเพื่อปิดเสียงที่ทำเขาแสบแก้วหู สายตาคมดุเหมือนสัตว์ร้ายกำลังเผยความสุขผ่านแววตาที่ก้มมองเห็นหยาดเลือดสีแดงเข้มชโลมทั่วลำกายแกร่ง ก่อนจะเริ่มสาวสะโพกใส่เธออย่างบ้าคลั่ง

ปึก! ปึก! ปึก!

“อื้อออ”

“อ่าา แน่น...ดูดดีฉิบหาย” เมื่อมือไม่ได้ถูกควบคุมแล้วเธอก็ดึงผ้าออกจากปากเพื่อสูดเอาอากาศเข้า เขายังคงสาดความเจ็บปวดใส่เธออย่างบ้าคลั่ง ก่อนที่ริมฝีปากบางสั่นระริกจะถูกนิ้วแกร่งยัดเยียดเข้ามาด้วยสีหน้าเย้ยหยันของเขา เธอจึงกัดนิ้วแกร่งนั้นสุดแรง กึด!

“อ๊า!” เมื่อเธอกัดเขาก็ดึงมือออกจากโพรงปากอ่อนนุ่มก่อนที่มือนั้นจะบีบที่ลำคอระหงไว้หลวม ๆ แต่สำหรับหญิงสาวมันคือกรงเล็บปีศาจที่พร้อมจะบีบเธอให้ตายหากต่อต้าน น้ำตาไหลอาบข้างแก้มทั้งสองทั้งเพราะความเจ็บปวด ขยะแขยง ขณะที่เขาครางกระเส่าแข่งกับเสียงสะอื้นของเธอก่อนจะตอกอัดเข้ามาลึกอย่างเอาแต่ใจ

“อ่าาา แม่ง...” เดย์รีบดึงแก่นกายออกเพื่อพ่นน้ำรักสีขาวลงบนหน้าท้องแบนราบ มุมปากหนาแสยะก่อนที่สายตาจะเหลือบขึ้นมองใบหน้าเจ้าของเรือนร่างที่ทำให้เขามีความสุขจนล้นอย่างไม่เคยเจอมาก่อน

พรึ่บ

“จะ..เจ็บ” หญิงสาวร้องแผ่วเบาเมื่อร่างเปลือยเปล่าของเธอถูกอุ้มออกมาจากห้องกระจก ขณะที่เขายังมีกางเกงที่ที่เกาะกับสะโพกพาเธอขึ้นมายังห้องนอนที่อยู่ชั้นบน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Suphanat Chainarong
สนุกดีอ่านแล้วชอบมากกกกกกก
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • พลาดรักคนเถื่อน   บทที่ 287

    “ลองดูมั้ยล่ะ”อาหารที่หญิงสาวทำด้วยความตั้งใจเป็นหม้ายเก้อเพราะพวกเขามีเวลาไม่มากพอในการจะเสียกับอย่างอื่นไปพอสมควรเลยไม่มีเวลากินมัน“หน้าตานี่เบิกบานมาเลยนะ”“ก็คนมันอารมณ์ดี”“เหอะ แพรทิ้งนายนี่อีกสักทีก็ดีนะ” แววตาแข็งกระด้างสาดใส่แคลอรีนอย่างจริงจัง“ล้อเล่นน่า ถ้านายไม่เลวใครจะไปทิ้งจริงมั้ยแ

  • พลาดรักคนเถื่อน   บทที่ 286

    Special episode.เพียงชั่วแว้บหนึ่งเท่านั้นที่มีความคิดว่าควรให้โอกาสเธอก็มอบมันให้เขาอย่างง่ายดาย จากที่เดิมทีตั้งใจว่าจะไม่กลับมาแน่มันชั่ววูบจริง ๆแหวนไข่มุกไม่ใช่ของหมั้น ไม่ใช่ของแต่ง เขาบอกว่าให้เพราะอยากให้เธอจำว่าความรักครั้งใหม่มันเกิดขึ้นที่ไหน ให้จำแค่ตรงนั้นพอ“แพร” ชายหนุ่มสวมเพียงกางเ

  • พลาดรักคนเถื่อน   บทที่ 285

    “ระหว่างที่รอก็ไม่เคยว่างเลย เอาอะไรมาบ่น”“ก็มันไม่รู้ว่ารอแล้วได้อะไร”“งั้นก็กลับไปรักสนุกเถอะ มาฝืนตัวเองอยู่ทำไม”“ไม่ได้ฝืน เธอก็เห็นว่าตอนนั้นฉันไม่มองใครอีกเลย” ความรู้สึกผิดถูกเหวี่ยงมาให้หญิงสาวอย่างตั้งรับไม่ทัน เมื่อตอนนั้นเธอบอกว่ารู้สึก เขาก็พร้อมจะเปลี่ยนอย่างไม่ต้องปรับตัว“เจ็บอยู่ห

  • พลาดรักคนเถื่อน   บทที่ 284

    ตอนที่38 น้ำแตงโมแสนหวาน (จบ)แสงแดดที่แรงจนพื้นหาดทรายร้อนกรุ่นไม่ทำให้พริตาชะลอความเร็วของเท้าที่เดินฉับ ๆ ไปอย่างไม่มีจุดหมาย โดยที่หญิงสาวนั้นรู้ดีว่ามีอีกคนคอยเดินตามมาไม่ห่างนัก เธอเดินเรื่อย ๆ จนจากที่หงุดหงิดให้พี่ชายก็เริ่มเย็นลง สองเท้าก็ก้าวช้าลงเช่นกัน ก่อนจะมีเสื้อเชิ้ตตัวหนึ่งมากางบังแ

  • พลาดรักคนเถื่อน   บทที่ 283

    “น้องกูจะไปไหนต้องรายงานมึงด้วย?” พีระเดินออกมาจากบันไดเมื่อหยุดมองทั้งสองคนมาพักหนึ่งแล้ว มุ้งมิ้งงุ้งงิ้งกันจนเขาจะอ้วกอยู่แล้ว ชายหนุ่มนั่งลงที่เก้าอี้อีกตัวไม่ไกลกันนักมองหน้าสองคนนั้นสลับกันไปมาอย่างครุ่นคิด“ไอ้เอว่าจะมาพาไปกินข้าว”“เดี๋ยวผมพาไปกินเอง”“เสือกอะไรด้วยมึงน่ะ”“เมียผม ทำไมต้องให

  • พลาดรักคนเถื่อน   บทที่ 282

    ตอนที่37 ไม่รู้จะพูดคำไหนหลังอาบน้ำเสร็จดีแลนก็สวมเพียงกางเกงขาสั้นโดยไม่ลืมคว้าเสื้อยืดขึ้นพาดบ่ามาด้วย เขาเดินมาหาพริตาที่ร้านค้าของรีสอร์ท วันนี้บรรดาแม่บ้านจึงได้รู้เองว่าฝรั่งที่พวกเธอกลัวคือคนรู้จักของน้องสาวเจ้านายนี่เอง“ทายาให้หน่อย”“วินล่ะ”“หลับ”“แคล...”“ไม่เอาหรอก เราไม่ชอบกลิ่นยา” ห

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status