Share

บทที่ 111

Author: โม่เสียวชี่
เมื่อพวกเขาเข้ามาก็พบว่าเฉียวเนี่ยนตื่นขึ้นมาแล้ว

ฮูหยินหลินขอบตาแดงก่ำ รีบพุ่งตัวเข้าไปข้างเตียง มองเฉียวเนี่ยนน้ำตาคลอเบ้า "ฟื้นแล้วหรือ? ฟื้นเสียที ฟื้นแล้วก็ดี..."

ฮูหยินหลินเอ่ย น้ำตาร้อนผ่าวไหลอาบสองแก้ม

หลินยวนสองตาแดงก่ำเดินตามมาหยุดอยู่ข้างฮูหยินหลิน จ้องมองเฉียวเนี่ยน เอ่ยเสียงสะอื้น "ท่านพี่ฟื้นเสียที ท่านแม่สวดมนต์ทุกวันไม่สูญเปล่า หากท่านยังไม่ฟื้นอีก ข้ากลัวว่าท่านแม่จะร้องไห้จนตาบอด..."

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินยวน ฮูหยินหลินก็ยิ่งร้องไห้หนัก

เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่พูดอะไร

ในใจรู้สึกเพียงแค่สะอิดสะเอียน

นางไม่เข้าใจว่าเหตุใดคนเราถึงได้เสแสร้งถึงปานนี้

คนที่ส่งนางไปตายคือพวกนาง

คนที่ร้องไ้ห้สะอึกสะอื้นก็คือพวกนางอีก!

หากไม่ใช่เพราะมีคนไม่รู้อีโหน่อีเหน่อยู่ด้วย นางคงร้องเพลงสรรเสริญสองแม่ลูกคู่นี้แล้ว?

ขยะแขยงชะมัด

เฉียวเนี่ยนเบือนหน้าไปอีกทาง

เมื่อเห็นดังนั้นฮูหยินหลินก็ยิ่งสะอื่นหนัก นั่งลงข้างเตียงช้าๆ "เนี่ยนเนี่ยน แม่รู้ว่าเจ้าโกรธ แต่แม่อธิบายเรื่องนี้กับเจ้าได้ เจ้าอย่าเพกเฉิยแม่เลยได้หรือไม่?"

"นั่นสิเจ้าคะท่านพี่ ท่านแม่แค่..."

เสียงของหลิ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Ann-Earth Oua-nguan
ไม่อยากให้เป็นแค่หมอนเลย ข้างๆเตียงน่าจะมีแจกัน จะได้ขว้างใส่เหมาะๆ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1228

    แช่เพียงไม่นาน เฉียวเนี่ยนก็รู้สึกว่าความเจ็บปวดที่แฝงอยู่ในเส้นเลือดนั้นได้สลายไปหมดแล้วพอขึ้นจากบ่อน้ำพุโอสถ นางก็รู้สึกว่าทั่วทั้งร่างปลอดโปร่งราวกับมีบางสิ่งมาเปิดลู่ทางเส้นลมปราณทั้งร่างให้โล่งขึ้นไม่รู้สึกถึงความไม่สบายตัวหลังพิษกำเริบเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม นางกลับรู้สึกว่าร่างกายเบากว่าก่อนพิษกำเริบเสียอีกเฉียวเนี่ยนอดคิดไม่ได้ว่าหากผู้ฝึกยุทธ์มาแช่น้ำในบ่อนี้จะทำให้พลังภายในเพิ่มขึ้นด้วยหรือไม่นางนึกถึงเสิ่นม่อซึ่งมีวรยุทธลึกล้ำขนาดนั้น บางทีอาจเป็นเพราะบ่อน้ำพุโอสถแห่งนี้ก็เป็นได้คนธรรมดาเดิมไม่มีความผิด แต่การมีอัญมณีล้ำค่าอยู่กับตัว กลับนำมาซึ่งความผิดหากคนทั้งโลกรู้ถึงการมีอยู่ของบ่อน้ำพุโอสถแห่งนี้เข้าคงไม่ดีแน่เมื่อกลับถึงที่พัก เฉียวเนี่ยนสางผมหน้ากระจกอยู่ดีๆ ก็พบโดยบังเอิญว่ารอยแผลบนแขนของตนนั้นจางลงไปมากไม่ใช่เพียงจางกว่าเมื่อก่อน แต่... จางกว่าเมื่อวานเลยด้วยซ้ำนี่ก็เป็นผลของการแช่บ่อน้ำพุโอสถด้วยหรือ?นางอดประหลาดใจไม่ได้ พลันมีความรู้สึกไม่สบายใจบางเบาเกิดขึ้นในส่วนลึกของหัวใจแต่ก็นึกว่าอาจจะคิดมากไปเองผู้คนในสำนักราชาโอสถมิได้ออกไปข้างนอกโ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1227

    นางคิดว่าตอนนี้ตนเองคงจะดูคล้ายเหยาวั่งซูในโลงน้ำแข็งอยู่มากนักเหอะ...มุมปากของเฉียวเนี่ยนเผยรอยยิ้มเย็นชาที่ปนความเวทนาออกมา ในที่สุดนางก็หลับตาลงอย่างช้าๆ และหมดสติไปไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด เฉียวเนี่ยนค่อยๆ ตื่นขึ้นจากความมืดมิด สติของนางราวกับเรือลำน้อยที่กำลังถูกคลื่นค่อยๆ ดันกลับเข้าฝั่งนางลืมตาขึ้น สายตาพร่ามัวอยู่ครู่หนึ่งกว่าจะมองเห็นชัดว่าตนเองกำลังนอนอยู่บนพื้นข้างเตียงสุดท้ายเมื่อคืนนางก็ไม่มีเรี่ยวแรงจะปีนกลับขึ้นเตียงได้แสงแดดลอดเข้ามาจากหน้าต่างที่เปิดแง้มไว้เฉียงๆ ตกกระทบบนปลายนิ้ว ไหล่ และเส้นผมยาวที่กระจายอยู่ของนาง ให้ความอบอุ่นราวกับผ้าไหมบางเบาเสียงแมลงร้องเบาๆ ดังขึ้นจากนอกหน้าต่างขาดหายเป็นช่วงๆ แซมด้วยเสียงนกร้องใสกระจ่างราวกับมีใครกำลังกระโดดเบาๆ อยู่บนกิ่งไม้นางลองขยับนิ้วมือ ข้อต่อยังคงแข็งเกร็งอยู่บ้าง คงเพราะฤทธิ์ยาที่เสิ่นเยว่ให้ไว้นั้นหมดลงแล้ว ความปวดร้าวแผ่วเบายังคงแผ่ซ่านอยู่ในเส้นเลือดแต่เมื่อเทียบกับความทรมานจนแทบขาดใจเมื่อคืน ความเจ็บปวดในตอนนี้กลับอ่อนไปมากนางค่อยๆ สูดลมหายใจเข้า อากาศมีฝุ่นละอองลอยคลุ้งผสมกับกลิ่นหอมอ่อนๆ ของพื

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1226

    ท้องฟ้าค่อยๆ มืดลง เฉียวเนี่ยนรีบกลับเข้าห้อง หยิบขวดยาจากใต้หมอนออกมาในขวดนั้น บรรจุเม็ดยาบำรุงกำลังชั้นเลิศที่นางเคี่ยวจากสมุนไพรราคาแพงหลากหลายชนิดเมื่อไม่กี่วันก่อนความเจ็บปวด คือความรู้สึกที่สิ้นเปลืองพลังชีวิตที่สุดดังนั้นนางจึงต้องเตรียมตัวให้พร้อมหลังหยิบยาออกมาเม็ดหนึ่งแล้วกลืนลงไป เฉียวเนี่ยนก็ถอดเสื้อคลุมออก แล้วมุดเข้าไปในผ้าห่มอากาศในหุบเขานี้ เดิมทีก็หนาวกว่าด้านนอกอยู่แล้วและวันนี้ บางทีอาจเพราะพิษใกล้จะกำเริบ เฉียวเนี่ยนยิ่งรู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นเรื่อยๆแม้ตอนนี้จะอยู่ในผ้าห่มแล้วก็ตาม ร่างกายทั้งร่างก็ยังคงสั่นระริกด้วยความเย็นถึงขั้นที่นางรู้สึกว่า หนาวยิ่งกว่าห้องลับของเสิ่นม่อเสียอีกไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร ร่างกายถึงค่อยๆ อุ่นขึ้นทีละน้อยฝ่ามือยังคงเจ็บแปลบแผ่วๆ แต่ไม่รุนแรงนักจนเฉียวเนี่ยนเผลอหลับไปในเวลาไม่นานนางฝันอีกแล้วนางฝันเห็นอาคารหรูหรางดงามหลังหนึ่ง ฝันเห็นเหยาวั่งซูที่ถูกกักขังอยู่ในนั้นแตกต่างจากครั้งก่อนที่เหมือนนางได้เข้าไปอยู่ในเหตุการณ์จริง คราวนี้นางกลับอยู่ในมุมมองของบุคคลที่สาม มองเห็นเหยาวั่งซูถูกคนของตระกูลมู่ดูหมิ่น ท

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1225

    ยกมือขึ้นมองจุดดำบนฝ่ามือ นางขมวดคิ้วแน่นเป็นปม ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก ปรับอารมณ์ให้มั่นคงจึงพลิกกายลุกลงจากเตียงเมื่อจัดการล้างหน้าแต่งตัวเรียบร้อย นางก็ตรงไปยังทิศทางของห้องหนังสืออากาศในหุบเขานี้ มักจะสดชื่นเป็นพิเศษอยู่เสมอเฉียวเนี่ยนเดินไปตามทางเดินหินที่เคยเดินเมื่อวาน ไม่นานก็ถึงหน้าห้องหนังสือขณะกำลังจะผลักประตูเข้าไป ทว่าดาบเล่มหนึ่งกลับปรากฏขึ้นตรงหน้าของนาง“เจ้าคือผู้ใด?” เสียงกังวานใสดุจสายลมในหุบเขา แต่กลับแฝงไว้ด้วยความเฉียบคม “ห้องหนังสือของเจ้าสำนัก ผู้บุกรุกต้องตาย!”เฉียวเนี่ยนหันไปมอง ก็เห็นชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งที่ไม่รู้มาอยู่ข้างกายนางตั้งแต่เมื่อใด เสื้อผ้าเต็มไปด้วยคราบดินโคลน ดูท่าทางน่าจะเพิ่งกลับมาจากในป่าการแต่งกายของเขาแตกต่างจากผู้รับใช้คนอื่นๆ ในสำนัก คาดว่าน่าจะเป็นบุคคลสำคัญเฉียวเนี่ยนจึงค้อมตัวคารวะ “ข้าชื่อเฉียวเนี่ยน มีเรื่องสำคัญต้องตรวจสอบตำราในห้องหนังสือของท่านเจ้าสำนัก หวังว่าท่านจะอนุญาตให้ข้าเข้าไปได้”“เฉียวเนี่ยน?” ชายหนุ่มเลิกคิ้ว ลดดาบลง สีหน้าเย็นชาเมื่อครู่พลันอ่อนลงไม่น้อย “ที่แท้เจ้าก็คือเนี่ยนเนี่ยน ลูกศิษย์ที่ท่านอาจารย์

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1224

    เฉียวเนี่ยนยืนอยู่หน้าโลงน้ำแข็ง ความเย็นเฉียบแล่นขึ้นจากฝ่าเท้าจนถึงกระดูกสันหลังนางจ้องมองเกล็ดน้ำแข็งที่เกาะอยู่บนฝาโลง ความคิดสับสนวุ่นวายจนจับต้นชนปลายไม่ถูกคำพูดของเสิ่นม่อเปรียบดั่งคมมีดอันแหลมคม ที่เฉือนเปิดความจริงอันโหดร้ายเบื้องหลังเกียรติยศร้อยปีของตระกูลมู่ พร้อมกันนั้นก็ทำให้นางได้ตระหนักถึงตัวตนของตนเองในอีกแง่มุมหนึ่งแต่เดิม นางคิดว่าตนเป็นเพียงบุตรีขุนนาง เป็นคุณหนูผู้สูงส่งธรรมดาๆ แม้จะผ่านความยากลำบากมาบ้าง ทว่าท้ายที่สุดก็ยังเป็นเพียงคนธรรมดาไม่ใช่หรือ?แต่บัดนี้ เหยาวั่งซู ตระกูลมู่ สำนักราชาโอสถ...นางไม่เคยคิดเลยว่า ตนเองจะมีความเกี่ยวพันกับทั้งสามสิ่งนี้พร้อมกัน!ในตอนนี้ นอกจากผงเก้ากระบวนตัดวิญญาณที่เสิ่นม่อมอบให้แล้ว คำพูดของเจ้าตระกูลมู่ที่เคยกล่าวถึงสมบัติบางอย่าง ก็ยังทำให้นางอดกังวลไม่ได้หากทุกสิ่งเป็นจริงดังที่เสิ่นม่อว่าไว้ ตั้งแต่ต้นตระกูลมู่ก็ได้มาซึ่งความมั่งคั่งมหาศาลด้วยวิธีสกปรก เช่นนั้นก็ย่อมหมายความว่าคนตระกูลมู่ล้วนไม่น่าไว้วางใจเช่นนั้นเซียวเหิงเล่า...คิดถึงตรงนี้ เฉียวเนี่ยนเผลอกำหมัดแน่นแท้จริงแล้วนางก็ไม่ได้นึกถึงเซียวเหิงม

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1223

    กระทั่งถึงตอนนี้ เฉียวเนี่ยนก็ยังไม่เข้าใจว่าเสิ่นม่อต้องการจะทำอะไรกันแน่เขาค่อยๆ ลุกขึ้นยืน มองไปยังเฉียวเนี่ยน “เจ้าคือเหลนของเหยาวั่งซู มีพรสวรรค์ด้านวิชาแพทย์สูงส่งไม่ต่างจากเหยาวั่งซู หากในภายภาคหน้าสามารถมอบสำนักราชาโอสถให้เจ้าได้ ข้าก็วางใจได้แล้ว”เฉียวเนี่ยนแปลกใจ นางไม่คาดคิดเลยว่าเสิ่นม่อจะอยากมอบสำนักราชาโอสถให้แก่ตนแน่นอนว่าในใจนางยังคงแฝงไว้ด้วยความสงสัย “แต่ท่านวางยาพิษข้า”นางแบฝ่ามือออกให้ดู จุดดำบนฝ่ามือที่มีอยู่เดิม ผ่านไปหลายวันก็ขยายใหญ่ขึ้นอีก“หากท่านตั้งใจจะมอบสำนักราชาโอสถให้ข้า แล้วบอกความจริงกับข้าเสียตั้งแต่แรก ข้าย่อมยินดีเป็นที่สุด แต่ตอนนี้ ข้าไม่อาจเชื่อท่านได้อีก”เดิมทีนางยังคิดจะอยู่ที่นี่อย่างสงบ รอจนพิษสลายก่อนค่อยจากไปแต่บัดนี้ เมื่อนางมองดูศพที่มีใบหน้าเหมือนตนทุกประการแล้ว ก็ไม่กล้าอยู่ต่ออีกสีหน้าของเสิ่นม่อก็เย็นชาลงทันทีเขาหันหน้าเข้าหาโลงน้ำแข็งอีกครั้ง เอ่ยเสียงทุ้ม “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหยาวั่งซูตายอย่างไร?”เฉียวเนี่ยนส่ายหน้า “ไม่รู้เจ้าค่ะ”เสิ่นม่อกลับไม่ให้คำตอบในทันที แต่ใช้สองมือแตะลงบนโลงน้ำแข็ง แล้วออกแรงผลักฝาโลงถู

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status