บทที่ 544

หลินเย่ว์เดินโซซัดโซเซกลับจวน

ทันทีที่เข้าประตูไป ก็เห็นท่านโหวหลิน

เมื่อเห็นหลินเย่ว์กลับมา ท่านโหวหลินก็แสดงสีหน้าเป็นห่วง "เป็นอย่างไรบ้าง? เซียวเหิงว่าอย่างไร?"

ดวงตาของหลินเย่ว์แดงก่ำ "เขาบอกว่า ท่านเป็นคนสั่งให้คนไปลักพาตัวยวนเอ๋อร์ไป"

ท่านโหวหลินนึกไม่ถึงว่าเซียวเหิงจะคาดเดาออกในทันที จึงตกใจ "เขา เขาพูดเหลวไหล เจ้าอย่าไปเชื่อเขา!"

แต่หลินเย่ว์จะดูไม่ออกได้อย่างไรว่าท่านโหวหลินกำลังมีพิรุธ?

ทันใดนั้นเอง เขาก็กระซิบเสียงทุ้มต่ำด้วยความโกรธว่า "ท่านพ่อ ท่านบ้าไปแล้วหรือ? หากเรื่องนี้ถึงหูฮ่องเต้ พวกเราทั้งตระกูลล้วนต้องตาย!"

เขายังนึกว่าเป็นฝีมือของเซียวเหิงเสียอีก ถึงกับไปขอคนคืนจากเซียวเหิง!

ไม่นึกเลยว่าจะเป็นพ่อของตัวเองที่ทำเรื่องโง่ๆ

"เจ้าเสียงเบาหน่อย!" ท่านโหวหลินก็กระซิบเสียงทุ้มต่ำ แต่ต่อมาก็ดูเหมือนจนปัญญา "ข้าจะทำอย่างไรได้? แม่เจ้ารู้ว่ายวนเอ๋อร์จะต้องถูกเนรเทศไปยังหนิงโจว ก็ร้องไห้ทั้งวัน เนี่ยนเนี่ยนเกิดเรื่องแล้ว หากแม้แต่ยวนเอ๋อร์ก็..."

"ถึงอย่างนั้นก็ไม่ควรเอาชีวิตคนทั้งตระกูลมาล้อเล่น!" หลินเย่ว์ตำหนิเสียงทุ้มต่ำ "ยิ่งไปกว่านั้น ที่เนี่ยนเนี่ยนเกิดเรื่อ