บทที่ 674

“เจ้าอย่าพูดจามั่วซั่ว!” บ่าวหญิงคนหนึ่งฟังไม่ไหว อดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้นมา “ก็เพราะเจ้าเป็นฝ่ายพูดจาหยาบคายใส่พวกเราก่อน ถึงได้ถูกซ้อมไปหนึ่งยก และก็แค่ซ้อมเจ้าแค่ครั้งเดียว ไม่ได้มีใครซ้อมเจ้าทุกวัน”

“ใช่แล้ว ให้เจ้ากินหมั่นโถวเจ้าก็บ่นว่ารสชาติแย่ เช่นนั้นก็ต้องให้เจ้ากินน้ำล้างจานสิ!” บ่าวหญิงหลายคนก็พึมพำตามกัน

พวกนางไม่ใช่บ่าวจากบ้านคนมีอันจะกิน แต่เป็นพวกที่หลินเย่ว์ซื้อมาจากตลาดค้าทาส ไม่รู้กฎระเบียบอะไรมากนัก เห็นว่าชีวิตของพวกตนตกอยู่ในอันตรายเพราะหลินยวนซึ่งเป็นนักโทษหนีคดี แล้วยังต้องถูกหลินยวนดูหมิ่น ด่าว่าซ้ำอีก ย่อมระงับความโกรธไม่ไหว

ยิ่งไปกว่านั้น พวกนางเองก็มีเล่ห์กลซ่อนอยู่ในใจ

ในเมื่อหลินหยวนเป็นนักโทษ ถ้าพวกนางดีกับนางมากเกินไป เกรงว่าจะถูกเข้าใจผิดว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด

ต้องแสดงท่าทีที่ไม่ดีต่อหลินยวน จึงจะล้างข้อสงสัยได้

ดังนั้น หลังถูกหลินหยวนด่าวันนั้น พวกนางจึงอดไม่ได้ที่จะร่วมกับเด็กรับใช้ไหลายคน หยิบไม้จากห้องเก็บฟืนไปทุบตีหลินยวนสักยก

แต่ก็ไม่ได้ลงไม้ลงมือหนักนัก ไม่เช่นนั้นป่านนี้คงอ้าปากพูดไม่ไหวแล้วด้วยซ้ำ!

คิดถึงตรงนี้ สาวใช้คนหนึ่งก็กลอกตาด้วยควา