Share

บทที่ 83

Author: โม่เสียวชี่
ในที่สุดเฉียวเนี่ยนก็ได้พบฮูหยินเฒ่า

ตอนที่นางมาถึง ฮูหยินเฒ่าก็เพิ่งดื่มยาไปพอดีและกำลังนั่งพิงหัวเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง จนกระทั่งได้ยินเสียงซูมามาบอกว่าเฉียวเนี่ยนมาแล้ว ฮูหยินเฒ่าถึงได้มีท่าทางราวกับว่ามีเรี่ยวมีแรงขึ้นมา และนั่งอย่างปกติ

"ท่านย่า!" เฉียวเนี่ยนเดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว

ก่อนมานางได้บอกกับตัวเองแล้ว ว่าเมื่อพบท่านย่าจะต้องไม่ร้องไห้ ด้วยเกรงว่าท่านย่าจะไม่สบายใจ

แต่ตอนนี้เมื่อเห็นท่าทีอ่อนแอผอมผ่ายของท่านย่า น้ำตาของนางก็หยดลงมาอย่างห้ามไม่ได้

เพิ่งจะผ่านไปไม่ทันไร!

เมื่อเทียบกับตอนท่านย่ากลับมาถึงจวนโหวับนางแล้วก็ดูเหมือนเป็นคนละคน

บนใบหน้าไร้ซึ่งสีสันใดๆ นอกจากนี้ทั้งตัวยังให้ความรู้สึกราวกับกำลังโรยรา

เฉียวเนี่ยนมองฮูหยินเฒ่าแค่ปราดเดียวก็รู้สึกใจสลาย

ฮูหยินเฒ่ากลับยิ้ม ยกมือขึ้นปาดน้ำตาของเฉียวเนี่ยน "หลานรักของย่า ลำบากแย่เลย..."

ฮูหยินเฒ่าไม่รู้เรื่องที่เฉียวเนี่ยนโดนฮูหยินหลินทุบศีรษะ ที่พูดนั้นหมายถึงเรื่องที่หลินเย่ว์ทำร้ายนาง

เพื่อที่จะปลอยใจฮูหยินเฒ่า เฉียวเนี่ยนรีบส่ายหน้า "ไม่เลยเจ้าค่ะ หลานหนีออกมาได้แล้ว หลานเก่งจะตายไป!"

"ดีแล้ว ดีแล้ว!" ฮูห
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Tue Aug
ดำเนินเรื่องช้ามากค่ะ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1038

    เซียวเหอเคลื่อนไหวรวดเร็วจนแทบไม่เปิดโอกาสให้เกอซูอวิ๋นได้ตั้งตัวชั่วพริบตาเดียว ดาบโค้งในมือนางก็ร่วงไปอยู่ในมือเซียวเหอเสียแล้วอาวุธชิ้นเดียวที่สามารถป้องกันกายถูกแย่งไป เกอซูอวิ๋นถึงกับตระหนก “ท่าน... ท่านมิได้บอกว่าจะแบ่งปันสุขทุกข์ไปด้วยกันหรือ...”“องค์หญิงมิรู้วิชายุทธ์หรอกหรือ?” คิ้วเซียวเหอขมวดแน่น น้ำเสียงแฝงความประหลาดใจเกอซูอวิ๋นสะดุ้งถอยหลังไม่หยุด “ข้า... ข้ารู้สิ! ข้าเก่งมากด้วย ท่าน... ท่านอย่าเข้ามานะ!”เซียวเหอมองก็ย่อมเห็นว่านางเพียงเสแสร้งทันใดนั้น เขาก็โยนดาบโค้งคืนให้นางเกอซูอวิ๋นรีบร้อนรับไว้ ท่าทางเงอะงะ แต่ยังดีที่รับได้มั่นคงเพียงแต่ไม่รู้ว่าความหมายของเซียวเหอคืออะไร ดวงตาที่มองเขายังคงเต็มไปด้วยความระแวง“ทับทิมและไพลินบนปลอกมีดเล่มนี้มีค่ามหาศาล เป็นสัญลักษณ์ของราชวงศ์กลุ่มชนเตอร์กิก ตามหลักแล้วควรเป็นเพียงองค์ชายที่ได้รับความโปรดปรานที่สุดไม่กี่องค์เท่านั้นถึงจะได้ครอบครอง”เกอซูอวิ๋นก้มมองมีดในอ้อมแขนด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ “นี่เสด็จพี่ประทานให้ข้า”“เขาให้เจ้าลอบสังหารท่านอ๋องผิงหยางรึ?” เซียวเหอถามต่อเกอซูอวิ๋นเบิกตากว้าง

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1037

    ทันใดนั้น ริมฝีปากก็ยกยิ้มขึ้นมาช่างน่ายินดีจริงๆ!น่ายินดีที่ครั้งหนึ่งตนเคยได้แต่งงานกับเขา มิเช่นนั้นแล้ว นางจะได้รู้หรือว่าขาของเขายังรักษาได้ จะได้เห็นหรือว่าเขาสวมชุดเจ้าบ่าวยืนอยู่อย่างสง่างามเช่นนี้ได้?รอยยิ้มบนใบหน้าของเฉียวเนี่ยน คือทั้งความยินดีและคำอวยพรเซียวเหอมองออกทันใดนั้นเขาก็ค่อยๆ พยักหน้าให้เฉียวเนี่ยน ถือเป็นการส่งสัญญาณจากนั้น เขารับผ้าแพรแดงจากมือท่านยายผู้จัดการพิธีมงคล จูงเจ้าสาวเดินออกจากห้อง โดยไม่หันมามองเฉียวเนี่ยนอีกเลยเกอซูอวิ๋นรู้สึกว่าขั้นตอนแต่งงานของแคว้นจิ้งช่างยุ่งยากเหลือเกินไม่เหมือนพวกกลุ่มชนเตอร์กิก แค่จัดงานเลี้ยง ร้องรำทำเพลงก็จบแล้วที่นี่ต้องก้าวข้ามกองถ่าน ต้องไหว้ฟ้าดิน ต้องยกน้ำชาให้ผู้อาวุโส แล้วนางยังถูกส่งตัวเข้าห้องหอเพียงลำพัง แม้แต่หนิงซวงยังไม่สามารถตามเข้าไปได้ท่านยายผู้จัดการพิธีมงคลกำชับไว้ว่า เมื่อขึ้นนั่งบนเตียงแล้วจะลุกไม่ได้ ผ้าคลุมหน้าแดงก็ห้ามเปิด จนกว่าเจ้าบ่าวจะเข้ามานางไม่รู้ว่าทำไมต้องมีกฎเช่นนี้ แต่เมื่ออยู่เพียงลำพัง นางก็ไม่กล้าทำลายกฎนั้นจึงได้แต่นั่งเชื่อฟังอยู่ข้างเตียงเงียบๆ รอเวลาให้ผ่านไป

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1036

    นับแต่นั้นมา บนใบหน้าของเกอซูอวิ๋นก็ไม่มีความยินดีของสตรีที่จะออกเรือนอีกเลยไม่งอแงอยากจะออกไปเดินตลาดอีกต่อไป เรื่องการแต่งงานสานสัมพันธ์กับแคว้นจิ้งก็หมดสิ้นความสนใจสิ่งที่ครุ่นคิดอยู่ในใจ มีเพียงอนาคตข้างหน้าของตนจะเป็นเช่นไรแต่ว่านางจะทำอย่างไรได้เล่า?นางถูกเหล่าพี่ชายส่งมายังแคว้นจิ้ง ก็ประหนึ่งใบไม้ลอยกลางมหาสมุทร จะลอยหรือจมก็หาใช่สิ่งที่นางจะกำหนดเองได้เมื่อเห็นนางเสียใจถึงเพียงนั้น เฉียวเนี่ยนก็ครุ่นคิด แล้วได้แต่มาหาหนิงซวงเพื่อปรึกษา“หนิงซวงคนดีของข้า อีกเพียงสองวันก็ถึงวันอภิเษกขององค์หญิงเกอซูกับท่านพี่เซียวแล้ว เจ้าจะไปอยู่เป็นเพื่อนนางสักระยะได้หรือไม่?”เฉียวเนี่ยนรู้อยู่ว่าเซียวเหอเป็นคนดี เพียงแต่ไม่อาจรับประกันว่าคนรับใช้ในจวนจะไม่มีอคติต่อเกอซูอวิ๋นดุจเดียวกับชาวบ้านวันนั้นที่พากันพูดจาดูหมิ่นเกอซูอวิ๋นบางที หากมีหนิงซวงอยู่ด้วยก็คงจะดีขึ้นบ้างเพียงแต่ นางกังวลว่าหนิงซวงอาจไม่ยอมแต่ไม่คิดว่าหนิงซวงกลับรีบเอ่ยขึ้น “บ่าวก็คิดไว้เช่นนี้แล้ว! บ่าวจะไปอยู่เป็นเพื่อนองค์หญิง อย่างน้อยจี้เยว่ก็จะไม่กล้ารังแกองค์หญิงแน่ รอจนถึงเวลานั้นจะเลือกบ่าวที่พอจะ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1035

    ก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนจำได้ว่านางคือใคร จู่ๆก็ร้องเรียกขึ้นมา “คุณหนูเฉียว แต่ก่อนท่านมิได้ติดตามกองทัพไปหรือ เหตุใดเคยรบกับเผ่าทูเจี๋ยมาแล้ว ถึงได้ยังชอบเผ่าทูเจี๋ยผู้นี้นัก?”“ข้าก็ไม่เข้าใจ แต่ก่อนท่านกับแม่ทัพเซียวหย่าร้างกันแล้ว บัดนี้แม่ทัพเซียวกลับจะอภิเษกกับองค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกผู้นี้ ตามหลักการแล้ว มิใช่ว่าควรจะเกลียดนางหรอกหรือ?”เกอซูอวิ๋นได้ฟังดังนั้นก็ตกตะลึงขึ้นมานางแม้จะเพิ่งมาถึงแคว้นจิ้งได้ไม่นาน หลายคำพูดก็ยังฟังไม่ค่อยเข้าใจ แต่คำว่า “หย่าร้าง” นั้น นางกลับเคยได้ยินการที่ชายหญิงหย่าร้างกัน ก็แสดงว่าก่อนหน้านั้นพวกเขาเคยเป็นสามีภรรยากันเฉียวเนี่ยนก็มิคาดคิดว่าเรื่องของตนกับเซียวเหอจะถูกผู้คนพูดออกมา เมื่อเห็นสีหน้าเกอซูอวิ๋นไม่สู้ดี นางก็ได้แต่รีบจูงเกอซูอวิ๋นออกจากที่แห่งนี้ไปตลอดทาง เกอซูอวิ๋นก็มิได้เอ่ยวาจาอีกใบหน้าเล็กๆมืดหม่น เต็มไปด้วยความกังวลใจพอรถม้าหยุดลง นางก็เป็นคนแรกที่ก้าวลง รีบร้อนมุ่งเข้าไปยังจวนอ๋องเฉียวเนี่ยนครุ่นคิดว่านางคงจะถูกคำพูดของชาวบ้านก่อนหน้านี้ทำร้ายจิตใจเข้าแล้ว จึงรีบตามไป ติดตามจนถึงที่พำนักของเกอซูอวิ๋นเกอซูอวิ๋นร

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1034

    เฉียวเนี่ยนไม่รู้ว่านี่ใช่วิธีที่ดีที่สุดหรือไม่ รู้เพียงแค่หลังจากราชโองการพระราชทานสมรสถูกประกาศออกมาแล้ว คนที่ดีใจมีเพียงเกอซูอวิ๋นคนเดียวเท่านั้นอีกทั้งสิ่งของสำหรับการแต่งงานถูกพระราชทานมามากมายแล้ว แต่เกอซูอวิ๋นก็ยังคงเซ้าซี้ให้เฉียวเนี่ยนออกมาเดินถนนด้วย “ข้าได้ยินว่าหญิงสาวแคว้นจิ้งพอแต่งงาน มีกฎระเบียบมากมายเลย! เนี่ยนเนี่ยนคนดี เจ้าพาข้าไปดูหน่อยเถอะ! ข้าอยากเห็นว่าหญิงสาวแคว้นจิ้งแต่งงาน ต้องเตรียมของมากมายแค่ไหน!”ในใจของเกอซูอวิ๋น การแต่งงานครั้งนี้คือสิ่งที่ดีที่สุดเฉียวเนี่ยนไม่อาจขัดใจนางได้ ก็เลยจำต้องพาหนิงซวงไปด้วย แล้วออกเดินทางพร้อมกับนางตอนนี้เพิ่งเลยเทศกาลปีใหม่ได้แค่วันที่ห้า หิมะริมถนนยังไม่ละลาย ลมหนาวพัดมา ทำให้ผู้คนอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นหนิงซวงนำเสื้อคลุมมาคลุมให้เฉียวเนี่ยน แล้วหยิบอีกตัววิ่งตามไปหาเกอซูอวิ๋น “ว้าย องค์หญิงเดินช้าหน่อย รีบคลุมเสื้อคลุมนะเพคะ อย่าให้หนาวจนไม่สบายไปนะเพคะ!”แต่เกอซูอวิ๋นกลับไม่สนใจ “ลมที่กลุ่มชนเตอร์กิกหนาวกว่าที่นี่มากนัก ข้าไม่กลัวหนาวหรอก! อ๊ะ อันนี้ช่างสวยจริงๆ!”นางพูดพลางก้าวเข้าไปในร้านขายเครื่องประดับริมถนน ห

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1033

    และตอนนี้ แคว้นจิ้งก็มีท่านอ๋องเพิ่มขึ้นอีกคน พี่ชายทั้งหลายเขียนมาในจดหมายบอกว่า นางเพียงแค่แต่งให้ท่านอ๋องแห่งแคว้นจิ้งก็จะไม่ฆ่านาง เช่นนี้แสดงว่าชีวิตนางรอดแล้ว!ยิ่งไปกว่านั้น เนี่ยนเนี่ยนบอกว่าเขาเป็นคนดี เช่นนั้นย่อมเป็นคนดีแน่แม้จะไม่ชอบนาง แต่ก็เป็นคนดีที่ไม่ดุด่าทุบตีนาง!เมื่อเห็นเกอซูอวิ๋นดีใจถึงเพียงนี้ เฉียวเนี่ยนก็ไม่อาจเอ่ยอะไรต่อได้จนกระทั่งฉู่จืออี้กลับมา นางจึงรีบไปยังห้องหนังสือ พบกับฉู่จืออี้“พี่ใหญ่ เรื่องของท่านพี่เซียว ท่านได้ยินแล้วหรือไม่?” นางรีบถาม ก็เพื่ออยากรู้คำตอบเซียวเหอ ที่แท้แล้วใช่เพราะนางหรือไม่?ฉู่จืออี้มิได้ปิดบัง เขาเล่าคำที่เซียวเหอพูดให้ฟังทั้งหมด“เป็นเพราะอยากช่วยแก้ปัญหาเฉพาะหน้าของเจ้ากับข้าแน่แท้ แต่เขาก็พูดว่า มิใช่เพื่อเจ้าและข้าโดยสิ้นเชิง”เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วแน่น พลางนั่งลงบนเก้าอี้อย่างหมดเรี่ยวแรง “ข้าติดหนี้ท่านพี่เซียวมากเกินไปแล้ว”ครั้งนั้นท่านพี่เซียวเพื่อช่วยนาง จึงแต่งนางเข้ามาครานี้กลับก็เพื่อช่วยนางอีก จึงต้องแต่งกับเกอซูอวิ๋นครั้งก่อนที่แต่งกับนางเป็นข้อตกลงกันของคนสองคนแต่การแต่งกับเกอซูอวิ๋นกลับเป็นกา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status