บทที่1463

ผู้คนทั้งมวลต่างตกตะลึงจนมิอาจเอื้อนเอ่ยวาจาใด

“สะ... เซียวเหอสองคนหรือเจ้าคะ?” หนิงซวงเป็นคนแรกที่ได้สติ ใบหน้าเล็กซีดเผือด น้ำเสียงสั่นเครือด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “คุณหนู... นะ... นี่มันจะเป็นไปได้อย่างไรเจ้าคะ? บ่าว... บ่าวไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าท่านรุ่ยอ๋องมีพี่น้องฝาแฝด…”

เฉียวเนี่ยนเอนกายพิงหัวเตียง ใบหน้ายังคงขาวซีดไร้สีเลือด นางทอดสายตามองท่าทีตื่นตระหนกของหนิงซวงแล้วอดไม่ได้ที่จะหลุดยิ้มออกมาบางเบา

ทว่าแววตาของนางกลับยังคงกระจ่างใสและคมกริบ นางส่ายหน้าช้า ๆ น้ำเสียงเยียบเย็น: “มิใช่พี่น้องฝาแฝด... แต่เป็นวิชาจำแลงกายต่างหาก”

“วิชาจำแลงกายหรือ?” เกอซูอวิ๋นเองก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาเบา ๆ

“ถูกต้อง” เฉียวเนี่ยนพยักหน้าช้า ๆ ทว่าจังหวะนั้นความเจ็บปวดระลอกหนึ่งกลับแล่นปราดขึ้นมาจากหน้าท้อง ทำให้นางเผลอขมวดคิ้วมุ่นด้วยความทรมาน

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนั้น ฉู่จืออี้จึงรีบรับช่วงพูดต่อทันที เขาอธิบายด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ก่อนหน้านี้ตอนที่ข้ากับเนี่ยนเนี่ยนอยู่ที่เมืองจี๋เสียง เคยพานพบผู้เฒ่าขายยาคนหนึ่ง เดิมทีนึกว่าเป็นคนที่หนีออกมาจากสำนักราชาโอสถ แต่ภายหลังกลับพิสูจน์ได้ว่า