ข้าวแกงที่ว่าเผ็ดยังเด็ดไม่เท่าเจ๊หมวย เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของ "ธนาหรือใหญ่" เด็กหนุ่มผู้มีฐานะทางบ้านยากจน ร้อนเงิน เขามีหน้าตาหล่อเหลาคมเข้มตามแบบฉบับหนุ่มใต้แดนสะตอ ธนาเดินทางมาเรียนมหาวิทยาลัยที่เมืองกรุง เขาพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อลดค่าใช้จ่ายลง แล้วเขาก็พบกับวิธีที่ดีที่สุดคือ การเข้ามาเป็นลูกจ้างร้านข้าวแกงเจ๊หมวยหุ่นสุดแซบ ที่มีสวัสดิการ ให้ที่พักฟรี กินฟรี แล้วเขายังมีโอกาสได้ดู ได้เห็นอะไรฟรีฟรีอีกด้วย และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นของประสบการณ์ใหม่ที่แสนตื่นเต้นของเขา
View Moreผมชื่อ “ธนา” สูง 185 cm. มีเลขมงคลประจำตัวคือ 56 หน้าตาของจัดว่าหล่อคมเข้มแบบหนุ่มแดนสะตอ ผมขึ้นมาเรียนมหาวิทยาลัยเปิดชื่อดังในกรุงเทพ ฐานะทางบ้านของผมไม่ได้ร่ำรวย เรียกว่าพอมีกินมีใช้ให้ผ่านไปเป็นวันวัน พ่อแม่มีอาชีพรับจ้างกรีดยาง ส่วนผมพอเรียนจบมอ.ปลายก็เข้ากรุงเทพมาสมัครเรียนมหาวิทยาเปิดโดยเฉพาะเพราะค่าหน่วยกิตถูก และค่อนข้างมีอิสระในการเรียน ทำให้ผมสามารถจัดเวลาไปหารายได้เสริมได้อีกด้วย ผมใช้ชีวิตกินอยู่อย่างประหยัดและพยายามหาที่พักที่ราคาถูกที่สุด เรียกว่าไม่เกี่ยงสภาพแวดล้อมเน้นถูกอย่างเดียว
และวันหนึ่งผมมากินข้าวแกงร้านประจำอยู่ในตรอกซอกซอยที่ไม่ไกลจากแหล่งที่เรียนเท่าไหร่ ผมเคยมากินหลายครั้งแล้ว รู้สึกติดใจในรสชาติอาหารและราคาที่จับต้องได้ แถมแม่ค้ายังอวบอัดมีเนื้อนมไข่เป็นอาหารตาให้ชวนมอง เอ๊ย.. ไม่ใช่ แม่ค้าใจดีครับ ตักอาหารให้เยอะ กินไม่อิ่มก็เพิ่มข้าวได้ไม่คิดเงินเพิ่มด้วย ผมเลยมาฝากท้องของเจ๊แกประจำ
“วันนี้กินอะไรล่ะ”
“เจ๊ผมขอแกงส้มกับไข่ดาวครับ”
“เพิ่มข้าวเหมือนเดิมนะ”
“ขอบคุณครับเจ๊”
เจ๊หมวยเจ้าของร้านข้าวแกงสาวใหญ่วัยน่าจะเฉียดเลขสี่นะ แต่เจ๊แกหุ่นแซบและยังดูสวยอยู่ในสายตาของผม นมเป็นนม ตูดเป็นตูด เวลาผมมากินข้าวร้านแกผมก็ชอบมองนมแก แล้วเก็บเอานั่งฝันนอนชักที่ห้องต่อ หุ่นแกสเปคผมเลย น่าเอามา แต่ผมก็คงได้แต่ฝันแล้วเก็บเอาไปจินตนาการให้เมื่อยเอาเองครับ
เอกลักษณ์ประจำตัวเจ๊หมวยคือ แกจะชอบใส่เสื้อกล้ามตัวเล็กอวดเนินเนื้อนมไข่ของแก นั่นแหละแกตั้งใจใส่มาให้มอง ถ้าผมจะมองมันก็ไม่ผิดใช่ปะแล้วผมก็เห็นบรรดาลูกค้าหนุ่มๆ ที่มากินข้าวร้านแก ไม่มีใครสักคนไม่มองนมแก ผมคิดว่านอกจากอาหารที่อร่อยจากรสมือของแกแล้ว การแต่งตัวของแกก็น่าจะเป็นอีกหนึ่งจุดขายของเจ๊หมวย
วันนี้ที่ผมมากินเป็นช่วงเวลาจะบ่ายสามแล้ว ลูกค้าในร้านไม่ค่อยมีแล้ว กับข้าวก็เริ่มหมดไปหลายอย่าง ผมนั่งกินไปมองบรรยากาศไปทั่วๆ ร้านผมก็ไปสะดุดตากับกระดาษที่เขียนแปะไว้หน้าตู้อาหารด้วยลายมือว่า “รับสมัครคนช่วยงาน สวัสดิการ กินฟรี อยู่ฟรี” ตรงสวัสดิการนี่แหละครับมันน่าสนใจมาก ทั้งกินฟรี ทั้งอยู่ฟรี
“เจ๊ครับ เจ๊รับคนงานใหม่หรือครับ แล้วลูกน้องคนเก่าเจ๊หายไปไหนแล้วล่ะครับ”
“ก็ตั้งแต่ที่เขามีเรื่องมีราวกัน มันก็โดนเรียกกลับประเทศมันไปสิ นี่ยังหาคนมาแทนไม่ได้เลย เหนื่อยโคตรจะเหนื่อยเลย”
“มันต้องทำอะไรบ้างอะเจ๊ ให้ผมมาทำแทนไหม”
“โอ๊ย.. จะไหวเหรอ มันไม่ใช่งานสบายนะ แต่ก็ไม่ใช่งานหนักมาก ที่สำคัญเจ๊ก็ไม่ได้จ่ายเงินให้เยอะหรอกนะ แต่ก็ให้กินให้อิ่มท้องนั่นแหละ”
“เจ๊เห็นผมแบบนี้ ผมอึดนะเจ๊”
“อึด... อึดจริงหรือเปล่า”
“จริงสิเจ๊ ลองดูไหมละ ให้ผมลองทำก่อนแล้วเจ๊จะติดใจในความอึดของผม”
ผมไม่รู้ว่าผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า ดูเจ๊แกชะงักไปแป๊บหนึ่งแล้วผมแอบเห็นแกหน้าแดง ผมก็พูดตรงๆ นี่นา ตอนอยู่ใต้ผมคือมนุษย์ใช้แรงงานประจำบ้านหน้าที่แบกขี้ยางอ่ะ เป็นหน้าที่ประจำผมเลย เรื่องใช้แรงขอให้บอก เรื่องถนัด
“ผมไม่เกี่ยงเรื่องเงินนะเจ๊ ขอแค่เจ๊ให้ผมกินฟรี อยู่ฟรี ผมจะถวายตัวทำงานให้เจ๊ชีวิตเลย แต่ช่วงกลางวันผมจะต้องไปเรียน แล้วผมจะกลับมาทำงานชดเชยช่วงกลางคืนให้ นะเจ๊นะ ให้ผมทำงานกับเจ๊นะ นะครับ”
ผมทำเสียงอ้อนพร้อมส่งสายตามเว้าวอนไปให้เจ๊หมวย เจ๊หมวยยังคงมองหน้าผมด้วยความลังเล
“นะเจ๊นะ นึกว่าช่วยลูกนกลูกกา ถ้าเจ๊รับผม ผมจะรีบไปยกเลิกห้องที่หอพัก เจ๊ก็จะได้บุญด้วยนะเพราะเจ๊จะช่วยให้ผมประหยัดไปได้อีกหลายบาทต่อเดือนเลย แถมยังให้ผมกินฟรีอีก เอางี้ไหม ผมไม่เอาค่าแรงก็ได้ ขอแค่ได้อยู่กับเจ๊กินกับเจ๊และช่วยงานเจ๊”
ตอนแรกแค่ส่งสายตาไปอ้อน ตอนนี้ผมลุกเข้าไปเกาะแขนเจ๊หมวยส่งสายตาอ้อนในระยะประชิด แล้วผมก็เบ่งกล้ามให้เจ๊แกดู และถือวิสาสะจับมือแกเอามาจับกล้ามแขนอันแข็งแรงของผม
“เป็นไงเจ๊ แข็งใช่ปะล่ะ บอกแล้วว่านะผมแข็งแรงช่วยงานเจ๊ได้แน่นอน”
เจ๊หมวยมองตามมือของตัวเองที่จับที่กล้ามแขนผม แล้วผมก็เห็นแกมองมาที่หน้าอกผมด้วย วันนี้อากาศค่อนข้างร้อนผมก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตไปสองสามเม็ด แน่นอนแกต้องเห็นแผ่นอกแน่นๆ ของผม แล้วผมก็เห็นอีกนะว่าสายตาแกมาหยุดตรงเป้ากางเกงยีนส์ของผมอยู่นานสองนาน
“อืม.. แข็งดี แล้วจะมาเริ่มงานวันไหน”
“เจ๊รับผมแล้วใช่ไหม ดีใจจังเลย เดี๋ยววันนี้ผมอยู่ช่วยเจ๊ก่อนได้เลยครับผมไม่มีเรียนแล้ว ตอนเย็นค่อยกลับไปคืนหอ แล้วพรุ่งนี้ผมจะรีบมาหาเจ๊เลย”
“เอ่อ..แล้วเราชื่ออะไรอ่ะ มากินข้าวร้านเจ๊ตั้งนานยังไม่เคยรู้จักชื่อสักที”
“ผมชื่อธนาครับเจ๊ เจ๊เรียกผมว่าใหญ่ก็ได้ ผมชื่อเล่นชื่อใหญ่ครับ”
“ใหญ่เหรอ .. แล้ว...ของจริงใหญ่สมชื่อหรือเปล่า”
เจ๊ถามผมพร้อมหัวเราะคิกคัก
“ก็พอตัวอยู่ครับ ผมจับฟาดโถฉี่แตกไปหลายอันแล้วนะครับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมได้เข้ามาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเจ๊หมวย พวกคุณๆ ลองคิดดูสิครับ สาวใหญ่ที่ห่างผัวมานาน ต้องมาอยู่กับหนุ่มที่ทั้งหล่อและลีลาดีแบบผม มันจะเป็นอย่างไร แค่คิดผมก็มีความสุขจนเสียวเจี๊ยวไปหมดแล้ว
“เจ๊ครับ ผมขอจูบเจ๊ได้ไหม”ผมอ้อนเจ๊ทำตัวเหมือนลูกแมวน่ารักที่กำลังอ้อนเจ้าของ เจ๊หมวยเข้ามาใกล้ผมยกแขนขึ้นคล้องคอผม“ทำไมน่ารักแบบนี้ล่ะน้องใหญ่ของเจ๊มีขออนุญาตด้วย แล้วถ้าเจ๊ไม่อนุญาตล่ะ”เจ๊หมวยทำหน้าดื้อได้โคตรน่ารักเลย มันไม่เหมือนคนอายุใกล้เลขสี่เลย“ถ้าเจ๊ไม่อนุญาตผมก็จะไม่จูบ ผมตามใจเจ๊อยู่แล้ว”“เจ๊ถามหน่อยสิ ใหญ่ชอบเจ๊เหรอ หรือแค่เงี่ยนแล้วก็อยากเอาเจ๊เฉยๆ”เอาสิเจ๊หมวยเล่นถามตรง ๆ แบบนี้ใหญ่ก็เขินแย่เลยสิ“ผมชอบเจ๊ครับ แล้วหุ่นเจ๊ก็เซ็กซี่โดนใจผมมาก เจ๊คือสเปคของผมเลย ยิ่งมอง ก็ยิ่งเงี่ยน ยิ่งอยากเอาเจ๊ เอาแรงๆ เอาทั้งวัน เอาทั้งคืนเลยครับ”ผมตอบไปตามเสียงในหัวของผม ส่งตาซึ้งให้เจ๊หมวย เจ๊หมวยยิ้มคงถูกใจในคำตอบผม“เจ๊ชอบ เด็กซื่อๆ แบบนี้ แต่ว่าจะเอาเจ๊ทั้งวันทั้งคืน ใหญ่ไหวแน่เหรอ พูดแล้วต้องทำจริงนะ”เจ๊หมวยพูดแล้วยิ้มยั่ว แล้วโน้มคอของผมมารับจูบปากเจ๊นุ่มมากผมเราสองคนจูบแลกลิ้นกันนัวเนียมันเป็นจูบที่เร้าร้อนมาก แบบว่าไม่มีใครยอมใคร สุดท้ายผมก็ยอมถอนจูบ ตอนนี้เจ๊หมวยโดดขึ้นมานั่งบนผมสะโพกสลาตันของเจ๊หมวยบดเบียดเอ็นผมจนร้อนฉ่า ผมซุกไซ้ไปตามซอกคอเจ๊หมวยสูดดมความหอมหวาน กลิ่น
แท่งเอ็นของผมมันเริ่มปวดหนึบ ผมดึงกางเกงชั้นในเจ๊หมวยลงมากองกับพื้น ภาพเนินสวรรค์ของเจ๊หมวยปกคลุมไปด้วยพงหญ้าไม่ได้ดูรกรุงรัง แต่มันทำให้ดูน่าค้นหามาก ผมส่งฝ่ามือหน้าเข้าไปสำรวจพงหญ้าที่นุ่มมือนั้น นิ้วมือยาวของผมสอดเข้าไปสัมผัสกับกลีบเนื้อนุ่ม ผมรู้สึกว่าตัวเจ๊หมวยกระตุกนิดหนึ่ง แต่ใครจะสนใจล่ะ ผมทำการสำรวจไปจนถึงปากถ้ำที่มีน้ำฉ่ำเยิ้ม อะไรกัน นี่ผมสามารถทำให้คนเมาหลับไม่รู้เรื่องมีอารมณ์ได้ขนาดนี้หรือนี่ นิ้วมือผมเริ่มขยับเข้าไปสำรวจภายในมันไปไม่ได้คับแน่นมากอาจเป็นเพราะเจ้ามะเขือยาวกับเจ้าแตงนั่นแน่เลย คิดแล้วก็โมโหจากนี้ต่อไปผมจะขอห้ามเจ๊หมวยใช้ของเหล่า สิ่งเดียวที่เจ๊หมวยจะใช้บริการได้คือของผมคนเดียวเท่านั้น ผมยัดนิ้วที่สองเข้าไปมันเริ่มแน่นผมรับรู้ได้ถึงการตอดรับภายใน ผมขยับนิ้วเข้าออกเล็กน้อยแล้วผมก็นึกได้ว่ามันยังไม่ถึงเวลา ผมอยากลองชิมก่อนอยากลิ้มรสของเจ๊หมวยว่าจะอร่อยแค่ไหน หลังจากที่กินนมไปแล้วมันอร่อยมากผมดึงนิ้วมือออก แล้วส่งลิ้นลงสำรวจแทน กลิ่นเฉพาะของเจ๊หมวยทำให้ผมรู้สึกดีไม่น้อย ลิ้นของผมสำรวจไปตามซอกกลีบกุหลาบที่อ่อนนุ่ม ลากชิมวนไป แล้วผมหยุดทักทายที่ติ่งสวาทผมทั้งรั
วันนี้เซ็งนิดหน่อย ผมไม่ได้ดูหนังสดเจ๊หมวยเลย ก็เพราะว่าวันนี้เจ๊หมวยมีต้องไปงานแต่งคนรู้จัก พอขายของเสร็จก็ฝากทุกอย่างไว้ที่ผมแล้วรีบอาบน้ำแต่งชุดสวยออกไป เจ๊แกบอกว่านัดช่างทำผมไว้จะไปแวะทำผมก่อนเข้างาน นี่ขนาดเจ๊หมวยยังไม่แต่หน้าทำผมยังสวยขนาดนี้ แล้วถ้าจัดเต็มจะขนาดไหนนะ ทำไมผมรู้สึกหวงเจ๊หมวยขึ้นมาเสียงั้น ทั้ง ๆ ที่ผมไม่มีสิทธิ์เลย คิดแล้วก็ปวดใจ ก็ได้แต่เก็บล้างถ้วยชามอุปกรณ์ต่างๆ ไปเวลาล่วงเลยไปจะสองทุ่มแล้วเจ๊หมวยก็ยังไม่กลับมา ผมเริ่มจะหงุดหงิด มาคิดอีกทีผมจะหงุดหงิดไปทำไมมีสิทธิ์อะไรไปหงุดหงิด แล้วปกติงานแต่งกว่าจะกินเลี้ยงกันเลิกก็เกือบสามทุ่มโน่นแหละหรือบางทีถ้าสนิทกับเจ้าภาพก็จะนั่งดื่มนั่งคุยกันต่อ แล้วเจ๊หมวยจะดื่มด้วยไหม ใช่ผมได้ยินแกคุยโทรศัพท์เหมือนกับว่างานนี้จะถือเป็นงานพบปะเพื่อนๆ กันด้วย แล้วถ้าเจ๊หมวยดื่มเจ๊หมวยจะกลับอย่างไร ผมคว้าโทรศัพท์ขึ้นมารีบกดหาเบอร์เจ๊หมวย สัญญาณรอสายดังอยู่พักใหญ่กว่าเจ๊หมวยจะรับสาย ปลายทางเสียงอึกทึกคึกคื้นมาก“ใหญ่โทรมามีอะไร”“เอ่อ.. เจ๊จะกลับหรือยังครับ”“กำลังสนุกเลย วันนี้นะเจ๊เจอเพื่อนๆ เยอะเลย เจ้าสาวก็เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับเจ๊
จากเมื่อก่อนที่ผมเฝ้ามองแต่นมมองตูดเจ๊หมวยเวลามากินข้าวแกงที่ร้าน ตอนนี้ผมก็อัพเกรดตัวเองมาเป็นลูกจ้างวีไอพี ขายแรงงานให้เจ๊หมวยแลกที่อยู่กับอาหารฟรี แถมยังได้ดูนายจ้างติ้วโชว์แทบทุกวัน โคตรจะได้กำไรชีวิตเลยไอ้ใหญ่เอ๊ย..ผมมานั่งวิเคราะห์ดูแล้ว เจ๊หมวยก็เป็นเพียงสาวใหญ่คนหนึ่งที่เคยมีผัว แต่แล้วต้องมีเหตุให้เลิกลากับผัวไป แกก็คงมีเหงาบ้างล่ะ ผมก็สงสารเจ๊หมวยนะแต่ยังไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหนดีแล้วผมก็มีไอเดียบรรเจิด เวลาผมแอบดูเจ๊หมวยเล่นกับมะเขือยาวเล่นกับแตงผมยังโคตรฟินเลย และถ้าให้เจ๊หมวยมาแอบดูผมบ้างล่ะ เจ๊จะฟินมากไหม เพราะผมเคยเห็นเจ๊หมวยแอบมองเป้ากางเกงผมอยู่บ่อยๆ เพราะผมชอบใส่กางเกงบอลตอนช่วยแกทำงานที่ร้าน มันคล่องตัวดี แล้วก็ไม่ร้อนด้วย เวลาที่เปียกเหงื่อเปียกน้ำเนื้อผ้าก็จะแนบเนื้ออวดรูปทรงลำแน่นๆ ภายใต้เนื้อผ้านั้นได้ ถือเสียว่าเป็นช่วงคืนกำไรให้นายจ้างก็แล้วกัน แต่ปัญหาคือ ผมจะทำอย่างไรให้แกมาดูผมแสดงสดได้ล่ะ และแล้วผมก็คิดออกจะได้ผลไหมต้องลองดูอย่างที่ผมเคยเล่าให้ฟังว่าเจ๊หมวยค่อนข้างที่จะทำอะไรเป็นระเบียบแบบแผน ตามเวลาเป๊ะ เป๊ะ วันนี้ทำอะไรช่วงเวลาไหน พรุ่งนี้ก็ทำเหมือนเดิม
หลังจากที่ผมไปแอบดูเจ๊หมวยแกเล่นมะเขือยาวไปวันนั้น ผมก็ไม่สามารถมองผัดมะเขือยาว แกงป่ามะเขือยาว มะเขือยาวชุบไข่ทอดจิ้มน้ำพริกกะปิหรือเมนูใดใดที่ทำจากมะเขือยาวของเจ๊หมวยได้เหมือนเดิมอีกเลยภาพเจ๊หมวยยัดมะเขือยาวใส่รูของแกแล้วเกร็งกระตุกครางเสียงหวานมันยังคงติดตาตรึงใจผมอยู่ หลังจากวันนั้นวันไหนที่ผมเลิกเรียนเร็วผมก็จะย่องมาแอบดูเจ๊หมวยเล่นมะเขือยาวเป็นประจำ แล้วบางวันก็ไม่ใช่มะเขือยาวด้วยนะ บางวันก็เป็นแตงร้านแตงลูกใหญ่ๆ ที่เอามาทำตำแตงนั่นแหละ ผมละกลัวใจเจ๊หมวยแกจริง ๆ ถ้าวันไหนแกหยิบมะระจีนมาเล่นนะ โอ๊ย..ไม่อยากจะคิดเลยเพราะแค่นึกถึงผมก็เสียวหัวแทนแล้ววันนี้ผมมีเรียนบ่ายด้วยแต่วิชาที่เรียนมันน่าเบื่ออาจารย์สอนเหมือนในชีทที่รุ่นพี่ส่งต่อๆ กันมาให้เป๊ะเลย ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีอาจารย์ก็สอนเหมือนเดิม เรียกว่าอ่านเองก็ได้ มันไม่เร้าใจเหมือนวิชาทำอาหารของเจ๊หมวย ผมก็เลยแอบโดดเรียน เพื่อไปลงทะเบียนเรียนรู้วิชากับเจ๊หมวยดีกว่า สนุกและมันกว่าเยอะ ระหว่างที่ผมเดินเข้าซอยมานั้น ผมก็ลุ้นว่าวันนี้แกจะเล่นกับผักอะไรนะ ยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น นี่กลายเป็นว่าผมเริ่มเสพติดการแอบดูเจ๊หมวยไปแล้วนะเนี่ย
ผมมาอยู่กับเจ๊หมวยได้สัปดาห์กว่าๆ แล้ว ผมเริ่มเรียนรู้ตารางชีวิตในแต่ละวันของเจ๊หมวย เจ๊หมวยแกจะนอนเร็วนอนตั้งแต่สี่ทุ่ม แล้วตื่นประมาณตีหนึ่งไปซื้อของสดที่ตลาดสด กลับถึงบ้านประมาณตีสามมาถึงแกก็เปิดเตาทอด ต้ม ผัด แกง ตีห้าครึ่งแกก็ทำเสร็จไปหลายอย่าง เริ่มเปิดร้านรับลูกค้าที่ไปทำงานเช้ามืด แล้วแกก็ทำอาหารต่อ ที่แกทำอาหารได้เร็วเป็นเพราะว่าวัตถุดิบต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นผักหรือเนื้อสัตว์แกจะเตรียมหั่นล่วงหน้าไว้ตั้งแต่เมื่อวานเย็นแล้วเอาอัดเข้าถังน้ำแข็งไว้ ช่วงหกโมงกว่าก็จะเป็นช่วงที่มีคนเริ่มมาซื้อเยอะ ส่วนมากกลุ่มนี้จะมาซื้อใส่ถุงเอาไปกินที่ทำงานตอนเที่ยง พอช่วงสายลูกค้าไม่ค่อยมีแกก็จะเตรียมทำอาหารไว้ขายตอนเที่ยงเพิ่ม แล้วแกก็นั่งพักนั่งดูหนังซีรีส์แนวตั้งในโทรศัพท์บ้าง ช่วงเที่ยงก็เป็นช่วงที่ลูกค้าแน่นร้าน แกตักเสิร์ฟมือเป็นระวิง พอสักบ่ายสองกว่าๆ อาหารเริ่มหมดก็จะเก็บล้าง ปิดร้านแล้วแกก็จะไปนอนพักงีบสักพัก ช่วงเย็นๆ แกก็จะลุกมาเตรียมของที่ทำขายวันรุ่งขึ้น ค่ำๆ กินข้าวเข้านอน ผมก็จะไม่ค่อยไปวอแวเพราะดูแกเหนื่อยมากส่วนผมวันไหนไม่มีตารางเรียนผมก็อยู่ช่วงแกทั้งวัน วันไหนมีเรียนก็จะไปเรียนแ
Comments