LOGINShare
บทที่118 ขอพระราชทานสมรส
Last Updated:
2025-11-07 11:31:53แสงแดดยามสายลอดผ่านบานหน้าต่างของห้องทรงพระอักษรในพระราชวัง สาดกระทบกองเอกสารที่วางซ้อนกันอยู่บนโต๊ะตัวใหญ่ มู่เหวินหลง ฮ่องเต้แห่งแคว้น ไม่ได้สวมเครื่องทรงเต็มยศ ทว่าเพียงการประทับนั่งอย่างสงบก็แผ่ความสูงส่งและพลังกดดันอันน่าเกรงขามออกมาอย่างจางๆ ทำให้ผู้ที่อยู่ในห้องไม่กล้าหายใจแรง พระองค์กำลังทอดพระเนตรฎีกาฉบับหนึ่งด้วยสีหน้าผ่อนคลาย แต่ดวงพระเนตรกลับซ่อนความเฉียบคมไว้
เสียงของขันทีหน้าห้องทรงพระอักษรประกาศการมาถึงของผู้มาเข้าเฝ้าทั้งสองดังขึ้น
หวงเชียนเล่อก้าวเข้ามาพร้อมกับ มู่หย่งฉี ทั้งสองทำความเคารพตามธรรมเนียมราชสำนัก ท่านแม่ทัพอยู่ในชุดขุนนางเต็มยศที่สง่างามและดูเคร่งขรึม ผิดกับเว่ยอ๋องที่แม้จะอยู่ในชุดสีม่วงตามยศ ทว่าก็ยังคงมีท่าทีสบายๆ และแฝงไว้ด้วยรอยยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก
“วันนี้พวกเจ้าสองคนมาพบเจิ้นแต่เช้าพร้อมกันเช่นนี้ ช่างเป็นเรื่องที่หาได้ยากยิ่งนัก” มู่เหวินหลง ทรงตรัสด้วยน้ำเสียงที่ดูไม่จริงจัง แต่จังหวะการตรัสแต่ละคำก็ทำให้ผู้ฟังต้องเงียบงัน “เจิ้นได้ยินว่าเจ้าทั้งสองขอเข้าเฝ้าเป็นการส่วนตัวเพื่อหารือเรื่องสำค
Latest chapter
พลิกชะตานางร้ายลิขิตรัก บทที่118 ขอพระราชทานสมรส
แสงแดดยามสายลอดผ่านบานหน้าต่างของห้องทรงพระอักษรในพระราชวัง สาดกระทบกองเอกสารที่วางซ้อนกันอยู่บนโต๊ะตัวใหญ่ มู่เหวินหลง ฮ่องเต้แห่งแคว้น ไม่ได้สวมเครื่องทรงเต็มยศ ทว่าเพียงการประทับนั่งอย่างสงบก็แผ่ความสูงส่งและพลังกดดันอันน่าเกรงขามออกมาอย่างจางๆ ทำให้ผู้ที่อยู่ในห้องไม่กล้าหายใจแรง พระองค์กำลังทอดพระเนตรฎีกาฉบับหนึ่งด้วยสีหน้าผ่อนคลาย แต่ดวงพระเนตรกลับซ่อนความเฉียบคมไว้เสียงของขันทีหน้าห้องทรงพระอักษรประกาศการมาถึงของผู้มาเข้าเฝ้าทั้งสองดังขึ้นหวงเชียนเล่อก้าวเข้ามาพร้อมกับ มู่หย่งฉี ทั้งสองทำความเคารพตามธรรมเนียมราชสำนัก ท่านแม่ทัพอยู่ในชุดขุนนางเต็มยศที่สง่างามและดูเคร่งขรึม ผิดกับเว่ยอ๋องที่แม้จะอยู่ในชุดสีม่วงตามยศ ทว่าก็ยังคงมีท่าทีสบายๆ และแฝงไว้ด้วยรอยยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก“วันนี้พวกเจ้าสองคนมาพบเจิ้นแต่เช้าพร้อมกันเช่นนี้ ช่างเป็นเรื่องที่หาได้ยากยิ่งนัก” มู่เหวินหลง ทรงตรัสด้วยน้ำเสียงที่ดูไม่จริงจัง แต่จังหวะการตรัสแต่ละคำก็ทำให้ผู้ฟังต้องเงียบงัน “เจิ้นได้ยินว่าเจ้าทั้งสองขอเข้าเฝ้าเป็นการส่วนตัวเพื่อหารือเรื่องสำค
พลิกชะตานางร้ายลิขิตรัก บทที่117 เจ้าก็แค่หึงหวงล้วนๆ
รุ่งสางของวันใหม่ หวงเชียนเล่อรีบรุดออกจากอารามเขาฉงซานมุ่งหน้ากลับเมืองหลวง เขาควบอาชาเหงื่อโลหิตพันลี้เต็มฝีเท้าโดยไม่ได้หยุดพัก ประตูเมืองเพิ่งจะเปิดให้ผู้คนผ่านเข้าออกได้ไม่นานเขาและผู้ติดตามก็มาถึง แม่ทัพหนุ่มไม่ได้กลับจวนของตนเอง แต่มุ่งตรงมาที่จวนเว่ยอ๋องประตูจวนอ๋องเปิดรับท่านแม่ทัพด้วยความคุ้นเคย หวงเชียนเล่อเดินเข้าสู่เรือนรับรองด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด ดวงตาคมกริบฉายแววหงุดหงิดและไม่พอใจอย่างรุนแรงมู่หย่งฉีแม้จะตื่นแต่เช้า ทว่าแทนที่จะจัดการเอกสารราชการ เขากลับยังคงเอนกายอยู่บนเตียงสั้นในชุดลำลอง จิบสุราอุ่นๆ และอ่านตำราโบราณด้วยท่าทีสบายอารมณ์ เขามองสหายที่เดินพุ่งพรวดเข้ามาด้วยความรู้สึกขบขันเล็กน้อย“โอ้โห! สหายข้า” เว่ยอ๋องกล่าวทักด้วยน้ำเสียงยียวน “นี่เจ้าเพิ่งกลับมาจากค่ายทหารหรืออย่างไร เหตุใดจึงดูรุ่มร้อนกว่าบุรุษที่เพิ่งจะเสร็จสิ้นศึกใหญ่เสียอีก”หวงเชียนเล่อเดินไปหยุดข้างโต๊ะของเว่ยอ๋อง เขากดมือลงบนโต๊ะไม้เนื้อดีอย่างแรง จนข้อขาวโพลน “ท่านอย่าเพิ่งล้อเล่นกับข้าได้หรือไม่”&
พลิกชะตานางร้ายลิขิตรัก บทที่116 ในที่สุดเจ้าก็ยอมรับแล้ว
กัวรั่วชิงหรี่ตามองเขาอย่างระแวดระวัง “นี่ท่านจะกล่าวหาข้าหรือ”“อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ข้าไม่ได้กล่าวหาเจ้าสักหน่อย” ซุนจิ่งอี้ยกมือขี้นห้าม “ข้าบอกแล้วว่าเรื่องเหล่านี้แค่ดึงดูดความสนใจเท่านั้นเอง”“ก็แค่ข่าวลือกับการคาดเดา ท่านอย่าเอามาใส่ใจเลย มิเช่นนั้นเราจะขุ่นเคืองกันเปล่าๆ”“ตอนแรก ข้าก็คิดแบบนั้นแหละ แต่ว่า... คู่ดูตัวก่อนหน้านี้ของเจ้าก็มีเหตุปัจจุบันทันด่วน คนแรกถูกแม่ทัพเรียกตัวกลับชายแดน อีกคนก็ถูกเปิดโปงความลับจนไม่มีน่าแต่งกับสตรีอีก” ซุนจิ่งอี้หยุดแล้วจ้องมองนางอย่างตรงไปตรงมา “เรื่องเหล่านี้มันวุ่นวายและต่อเนื่อง และผู้เกี่ยวข้องหลักๆ ก็มีแค่ไม่กี่คน จนข้าอดสงสัยไม่ได้ว่าทั้งหมดนี้น่าจะเป็น ‘ฉากละคร’ ของเจ้ากับคนที่เจ้ามีใจคนนั้น หรือก็คือหวงเชียนเล่อสินะ เพราะมีเขาคนเดียวที่มีข่าวลือกับเจ้า แต่มันดันหายเข้ากลีบเมฆไป”“จริงอยู่ ก่อนข้าจะหย่ากับโจวจื่อหมิงเคยนัดพบกับท่านแม่ทัพจริง แต่นั่นเป็นเรื่องการค้า เรื่องนี้ใครๆ ที่อยู่ที่นั่นต่า
พลิกชะตานางร้ายลิขิตรัก บทที่115 ข้าคิดว่าต้องมีอะไรซ่อนเร้นแน่ๆ
รุ่งเช้ามาถึงอย่างรวดเร็ว กัวรั่วชิงกับซุนจิ่งอี้ขึ้นรถม้าคันใหญ่ เพื่อเดินทางกลับเมืองหลวง บรรยากาศภายในรถม้าค่อนข้างผ่อนคลาย ต่างจากความตึงเครียดที่ถูกทิ้งไว้ในค่ำคืนก่อน กัวลี่ลี่นั่งอยู่ด้านหน้าข้างสารถีอย่างเงียบเชียบ เธอลอบสังเกตสีหน้าของคุณหนูและรองเสนาบดีอย่างระมัดระวังตั้งแต่ขึ้นรถม้า แม้จะสงสัยกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ไม่สามารถพูดอะไรได้ มีแต่ต้องปล่อยให้คุณหนูของตนได้ตัดสินใจเองกัวรั่วชิงทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่างรถม้าที่กำลังแล่นผ่านทิวทัศน์ยามเช้าอันสวยงามของเขาฉงซาน นางรวบรวมความกล้า และจัดระเบียบความคิดทั้งหมดก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับบุรุษที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม“ท่านรองเสนาบดีซุน” กัวรั่วชิงเป็นฝ่ายเปิดบทสนทนาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลแต่หนักแน่น “ข้าขออภัยที่ต้องพูดเรื่องนี้อย่างตรงไปตรงมา แต่ข้าเกรงว่าเราคงไม่มีวาสนาต่อกัน”ซุนจิ่งอี้ยกยิ้มเล็กน้อยอย่างเข้าใจ พร้อมกับปิดพัดในมือลงอย่างช้าๆ “ข้าทำอะไรให้คุณหนูกัวไม่พอใจอย่างนั้นหรือ”“มิได้” กัวรั่วชิงรู้สึกผิดเล็กน้อยที่ทำให้บุรุ
พลิกชะตานางร้ายลิขิตรัก บทที่114 แล้วเจ้า...ก่อนหน้านี้มัวทำอะไรอยู่
ซุนจิ่งอี้ก้าวไปนั่งลงที่เก้าอี้อย่างสบายอารมณ์ แล้วกล่าวต่อคล้ายไม่ได้ยินสิ่งที่หวงเชียนเล่อถามก่อนหน้า“จะให้ข้าเดาไหม ว่าเจ้าจะใช้กลวิธีใดในการกำจัดข้าออกไปจากเส้นทางของเจ้า?” ซุนจิ่งอี้ถามด้วยน้ำเสียงที่รื่นหูราวกับกำลังชวนสนทนาเรื่องธรรมดา“ซุนจิ่งอี้ ข้าอุตส่าห์เห็นว่าเจ้าไม่ใช่คนเลวร้าย จึงหมายจะมาเตือนตามตรงแบบลูกผู้ชาย แต่เจ้ากลับยียวนไม่เลิกรา” หวงเชียนเล่อกล่าวเสียงเย็น“ก็เรื่องของเจ้ามันน่าสนใจดีนี่ ข้าอุตส่าห์รอชมเลยนะว่าเจ้าจะเล่นกับข้าแบบไหน” ซุนจิ่งอี้เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยอย่างยียวน “เจ้าจะไล่ข้าไปเฝ้าค่ายที่ชายแดน หรือจะหานักแสดงงิ้วมารับบทโศก เพื่อทำให้ข้าเสียชื่อเสียงจนต้องหนีออกจากเมืองหลวงไปดีเล่า”หวงเชียนเล่อถึงกับนิ่งอึ้งทันที เพราะคำถามนั้นแทงเข้ากลางใจเขาอย่างจังแต่เพียงชั่วพริบตา เขาก็สามารถดึงสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว“เจ้าสืบเรื่องของข้าหรือ” หวงเชียนเล่อจ้องเขาเขม็งซุนจิ่งอี้กลับดูไม่เป็นเดือดเป็นร้อนกับสายตานั้น “เจ้าคิดว
พลิกชะตานางร้ายลิขิตรัก บทที่113 ซุนจิ่งอี้ ออกมา!
หวงเชียนเล่อหันหลังเดินออกจากสวนหินอย่างเงียบเชียบ เขากลับไปยังเรือนรับรองฝั่งบุรุษที่ตนเองได้จัดการเข้าพักไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ด้วยการใช้เทียบเชิญพิเศษในฐานะแม่ทัพฉีหลิง ซึ่งย่อมได้รับความสะดวกในการเข้าพักแม้จะแจ้งทางอารามอย่างกะทันหันก็ตามผู้ติดตามของหวงเชียนเล่อที่นั่งรออยู่ในห้องถึงกับสะดุ้ง เมื่อเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยเพลิงโทสะของผู้บังคับบัญชา “ท่านแม่ทัพ ท่านจะออกไปไหนอีกหรือ” ผู้ติดตามถามอย่างระมัดระวัง ทำท่าจะลุกตามไป“ไม่ต้องตามมา” หวงเชียนเล่อออกคำสั่งเสียงเข้ม “ข้าไปจัดการเรื่องส่วนตัวที่ต้องจบลงในคืนนี้” พูดจบเขาก็ก้าวอาดๆ ออกไปอีกครั้งยามวิกาล อารามเขาฉงซานเงียบสงบยิ่งกว่าที่ใด มีเพียงเสียงลมพัดใบไม้และแสงสลัวจากโคมไฟกระดาษที่ยังคงส่องทางตามทางเดินหวงเชียนเล่อรู้ดีว่าเรือนพักของซุนจิ่งอี้อยู่ส่วนไหนของอาราม เพราะเขาได้สอบถามอย่างละเอียดตั้งแต่ตอนที่มาถึงแล้ว แม่ทัพหนุ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและไร้เสียงราวกับพยัคฆ์มุ่งหน้าไปยังจุดหมายเขาไม่ได้สนใจที่จะแอบดู หรือเข้าไปขอพบอีกฝ่ายตามมา
You may also like
ยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง40.7K viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด111.2K viewsสาวน้อยผู้นำพาครอบครัวสู่ความมั่งคั่ง
พิมพ์สีทอง19.8K viewsลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ
กุหลาบดิน19.9K viewsหลี่หนิงซินข้ามเวลาไปเป็นมารดาให้เจ้าก้อนแป้ง ยุค80
ต้าซ้อ4.0K viewsทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70!
ต้นไม้แห้ง7.5K viewsย้อนอดีตมาพลิกชะตา (ยุค 70)
sanvittayam4.1K viewsเกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้!
ฮาจิฮาจิ4.8K views
