เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 9
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-11-06 17:00:03Chapter 9
“แกจะทำอะไรฉัน” น้ำเสียงสั่นนั้นทำให้เขารับรู้ได้ถึงความตื่นกลัว คริสเตียนจ้องไปที่คนหน้าสวยตรงหน้าใช้เดินเข้าไปประชิดจนถอยกรูติดฝา
“แล้วคิดว่าฉันจะทำอะไรเธอล่ะ” คริสเตียนใช้มือยันกำแพงแล้วจ้องใบหน้าซีดเผือดของคนตรงหน้า เขาจ้องมองริมฝีปากบางเล็กที่เขาเคยลิ้มลองรสชาติมันมาแล้ว
“สารเลว...”
“สารเลวแบบฉันนี่แหละเป็นผัวของเธอ”
“ฉันไม่เคยมีผัวระยำแบบแก” โมนาเอ่ยเสียงกร้าวแล้วผลักหน้าอกของคริสเตียน
“ลองดูไหมล่ะ เผื่อจะจำได้”
“ไม่” ว่าจบโมนาก็รีบผลักมือของเขาออกแล้วเดินหลบเลี่ยงจากคนร่างสูง แต่ไม่ทันที่จะเดินไปได้ไกลเมื่อหนาก็คว้าหมับที่ต้นคอของเธอให้หันมา แล้วบดขยี้ริมฝีปากริมฝีปากบางของเธอจะบวมเจ่อ เขาจูบดุเดือดราวกับทะเลเดือด พร้อมกับดันกายคนร่างให้ถอยจนถึงเตียง
ตุบ! คริสเตียนผลักโมนาเเรง ๆ แล้วตามขึ้นไปทาบทับ
“อื้อ อย่าทำฉัน”
“มีสิทธิ์ต่อรองด้วยเหรอ หึ!”
“แล้วแกมีสิทธิ์อะไร?”
“หึ”
“ปากดี” คริสเตียนบีบหน้าของโมนาอย่างเเรง “ฉันจะบอกเธอว่า....”
“...”
“น้องของฉันตามไปสระบุรีตามพ่อแม่ของเธอแล้ว และอีกไม่นานมันจะพลิกแผ่นดินหา เพียงแค่ฉันสั่งพวกมันก็ไม่รอด เธอก็รู้นะว่าฉันทำจริงเสมอ”
“ไม่จริง! แกจะฆ่าพวกท่านไม่ได้ เรื่องนี้ท่านไม่ได้ทำ แกจะโยนความผิดทั้งหมดให้พ่อแม่ของฉันเพียงแค่เห็นคลิปวีดีโอของคนพวกนั้นไม่ได้ ทำไมไม่สืบหาความจริงของเรื่องนี้ หรือว่าแกเป็นมาเฟียหน้าโง่ที่เชื่อหลักฐานแค่นั้น” โมนาจ้องใบหน้าคมเข้มที่ไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมา เขามันคนเย็นชาใจร้ายและเลวทรามที่สุด
“หึ เรื่องหาคำตอบเรื่องนี้ฉันหาอยู่แล้ว แต่ก่อนที่ฉันจะหาคำตอบเรื่องนี้เจอ เธอต้องอยู่เป็นทาสของฉัน อยู่เป็นคนของฉัน”
“ไม่”
“ถ้าอยากให้พวกมันรอด ก็ต้องยอม แต่ถ้าเธอไม่ยอมพวกมันก็ต้องตาย”
“คนสารเลว”
“หึ! ฉันก็เลวกับคนทั้งโลกนั่นแหละใครที่มันกล้ามาทำร้ายครอบครัวของฉัน อย่าคิดว่ามันจะได้เชิดหน้าชูคออยู่”
“หากวันไหนที่แกรู้ความจริง วันนั้นแหละวันที่แกจะได้รับรู้ถึงความเจ็บปวด แกจะต้องเจ็บปวดยิ่งกว่าตาย” โมนาเอ่ยอย่างแค้นในหัวใจ ก่อนจะนิ่งไปอย่างใช้ความคิด การที่เธอจะเอาคืนเขามันต้องด้วยสมองไม่ใช่กำลัง ผู้ชายแสนกระด้างต้องมีความอ่อนแอที่ซ่อนอยู่
“มันไม่มีวันนั้นหรอก หึ” คริสเตียนพูดเสียงห้วนแล้วก้มลงซุกไซร้ที่ซอกคอขาว แล้วใช้มือบีบคลึงที่อกอวบของเธอ
“ฉันเหม็นตัวนาย ฉันไม่ชอบกลิ่นเลือดที่ตัวนาย” โมนาลดความกระด้างลงแล้วเอ่ยเสียงเรียบ การที่ต่อต้านมันไม่ใช่ผลดีเพราะเธอเคยลองทำ ยิ่งด่ายิ่งทุบเขาก็ยิ่งรุนแรง
“งั้นก็ไปอาบน้ำพร้อมกันกับฉัน”
-------------------------------------------------------
โมนา
ฉันนิ่งไปฉันกำลังคิดและกำลังดึงสติของตัวเอง ถ้าฉันพยายามหนีครอบครัวฉันไม่รอดเป็นแน่ ตอนนี้เขายังไม่ได้รู้ความจริงของคนที่มันใส่ร้ายครอบครัวของฉัน ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าใครที่มันทำเรื่องระยำกับครอบครัวของฉันได้ขนาดนี้ หลายชีวิตที่ล้มตายลงมันทำให้ฉันรู้สึกโกรธระคนเคียดแค้น
เขาลุกขึ้นเต็มความสูง ใบหน้าของเขาราบเรียบจ้องมองร่างของฉัน ผู้ชายหน้านิ่งแสนโหดแสนเถื่อนที่ฉันแสนเกลียดชัง ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันถ้าทำให้เขาเจ็บและทุกข์ทรมานได้ มันจะเป็นยังไง
เขาจะเจ็บและเสียใจเหมือนที่ฉันเป็นไหม...
“ลุกขึ้นแล้วไปอาบน้ำกับฉัน”
“ไม่”
“ฉันไม่ชอบพูดอะไรหลาย ๆ รอบ” เขายังคงขู่ฟ่อๆเหมือนเดิม แต่ก็ยังตีหน้านิ่ง ฉันรู้สึกเกลียดเขามากคงไม่มีอะไรมาแทนที่ความเกลียดชังในหัวใจของฉันได้หรอก เพราะสิ่งที่เขากระทำมันเลวร้ายเกินกว่าจะให้อภัย
“แก...เอ่อ...นาย” ฉันเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก กลัวก็กลัวโกรธก็โกรธ หลายชีวิตในครอบครัวของฉันไม่ว่าจะเป็นลูกน้องของพ่อแม่ก็ถูกเขาฆ่าตาย เขามันคนเลวเขามันเป็นผู้ชายจะร้าย ใจร้ายที่สุด
“อย่าทำร้ายพ่อแม่ของฉันได้ไหม จนกว่าจะรู้ความจริงเรื่องนี้ อย่าทำอะไรท่านฉันขอร้อง” ฉันเอ่ยคำขอร้องเขาจะไม่เต็มใจนัก แต่เพื่อความปลอดภัยของพ่อแม่ของฉัน ฉันก็คงต้องทำ
“หน้าตลกดีนะ ผู้หญิงที่เกลียดฉันเข้ากระดูกดำขอร้องฉันในตอนนี้” คริสเตียนแค่นหัวเราะออกมาอย่างหยามหยัน ฉันไม่ร้องไห้ฟูมฟาย แต่เลือกที่จะมีสติต้องมีสติเท่านั้นถึงจะผ่านเคราะห์กรรมอันเลวร้ายไปได้ ต่อให้ฉันร้องไห้ฟูมฟายไปฉันก็ไม่สามารถเอาสิ่งที่สูญเสียไปกลับคืนมาได้
ฉันควรจะมีสติและรอเวลา... รอเวลาที่ความจริงกระจ่าง
“ฉันไม่อยากให้นายทำร้ายครอบครัวของฉันพ่อแม่ของฉันเป็นผู้บริสุทธิ์ไม่ได้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างครอบครัวของนายท่านเป็นคนบอกฉันเอง”
“หึ แล้วเธอก็เชื่อพ่อแม่ของเธอเหรอ”
“ใช่” ฉันพยักหน้าเบาๆ “พ่อแม่ของฉันไม่เคยพูดโกหก ท่านพูดความจริงเสมอถึงแม้ว่าท่านจะเกลียดครอบครัวของนาย แต่ท่านก็ไม่เคยกระทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้น” ฉันเอ่ยพร้อมกับจ้องหน้าเขา เขานิ่งไปไม่เอ่ยคำพูดใดออกมา แต่ฉันรู้ว่าเขากำลังใช้ความคิดและคิดตามคำพูดของฉัน ฉันรู้ว่าเขาเป็นคนฉลาดและอีกไม่นานความจริงจะต้องกระจ่างแน่นอน
“หึ ไปอาบน้ำกับฉันได้แล้ว” เขาจับแขนของฉันแล้วดึงให้เดินตามฉันไม่ดิ้นไม่ปฏิเสธ แต่ฉันเดินตามอย่างว่าง่าย ในเมื่อเขามีพ่อแม่ของฉันต่อรอง ฉันก็ไม่เสี่ยงที่จะให้พวกท่านอยู่ในอันตราย
บทล่าสุด
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 35 ️จบบริบูรณ์️
Chapter 35ตอนแรกฉันกับสามีเราจะไปพักที่บ้านพักตากอากาศของคุณแดเนียล แต่พ่อฉันกับพ่อวิคเตอร์ไม่ยอม จนฉันต้องนั่งเครื่องบินส่วนตัวมาที่กรุงเทพ คนที่ทะเลาะกันมาตลอดทางเห็นจะเป็นพ่อเอกพงศ์กับพ่อวิคเตอร์ ฉันเเทบจะกรอกตามองเป็นพันรอบ“ผมกับโมนาจะย้ายไปอยู่บ้านเล็กนะครับ”“ไม่เอา โมนาต้องไปอยู่บ้านแสงสุริยะ” พ่อโพล่งขึ้น“บ้านมึงพังหมดแล้วนะไอ้เอกพงศ์ มึงจะให้ลูกกับหลานไปอยู่ยังไง?”“ลูกกูมีธุรกิจที่สระบุรี”“แต่กูไม่ให้โมนาไป เธอต้องอยู่เลี้ยงลูกเลี้ยงหลานของกูอยู่ที่นี่”“คาเตอร์ก็เป็นหลานของกูเหมือนกัน ไปเลี้ยงอยู่ที่โน่นอากาศก็ดีชีวิตก็ดีเหมือนกัน”“มึงกับกูใครรวยกว่ากัน ใครจะมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้หลานได้มากกว่ากัน”“กูกับลูกก็รวยเหมือนกันนั่นแหละ”“เลิกทะเลาะกันได้แล้วค่ะ ให้ลูกเขาตัดสินใจเองเราเป็นปู่เป็นย่าเป็นตาเป็นยาย เราไม่มีสิทธิ์ไปบีบบังคับลูกเข้าใจไหมคะ ลองใช้สติลองใช้สมองอันน้อยนิดของพวกคุณคิดดูนะคะว่าสิ่งไหนที่ลูกกับหลานจะมีความสุข เราก็ควรทำตาม เราไม่ควรบังคับพวกเขา ให้เขาตัดสินใจเอง” แม่เซลีนรีบเอ่ยแทรก“แต่โมนาอยากอยู่ที่นี่ โมนาอยากอยู่กับคริสเตียน โมนาอยากอยู่ใกล้ ๆ เพื่อ
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 34
Chapter 34“ทำไมบ้านอยู่ในสภาพนี้วะ” วิคเตอร์มองสภาพบ้านที่เละเทะเหมือนเพิ่งผ่านสมรภูมิรบมา ปลอกกระสุนเกลื่อนเลือดเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด ชายฉกรรจ์นับสิบช่วยกันขนศพที่ถูกยิงขึ้นเรือ“แล้วโมนาล่ะ” เอกพงศ์รีบเดินเข้าไปสำรวจ พลางกวาดสายตามองหาบุตรสาว“หรือว่าโดนยิงตายกันหมดแล้ว” โนอาห์เอ่ยยิ่งทำให้ชายทั้งสองใบหน้าซีดเผือด มือไม้สั่นอย่างไม่อาจปรามได้“ถ้าโมนาตายนะ เป็นความผิดของพ่อเป็นความผิดของคุณแล้วก็คุณ” อลิสชี้ไปที่ทุกคนพร้อมกับทำใบหน้าเรียบนิ่งเธออยากจะรู้อากัปกิริยาของทั้งสามว่าเป็นอย่างไร เอกพงศ์วิคเตอร์และโนอาห์ถึงกับหน้าซีดเผือดมากกว่าเดิม เมื่อได้ฟังและคิดตามคำพูดของอลิส“ถ้าโมนากับพี่ชายของลูกเสียไปจริง ๆ นั่นเท่ากับว่าเราเสียหลานของเราไปด้วย”“ใช่ค่ะ!”“ทุกอย่างมันเป็นความผิดของพ่อเอง ถ้าพ่อไม่สนใจแต่ความรู้สึกของตัวเอง พ่นคำพูดร้าย ๆ ใส่คริสเตียน พ่นคำพูดแย่ ๆ พูดถึงโมนาในทางที่ไม่ดี คริสเตียนก็คงจะไม่หนีมาพร้อมกับโมนา”“ใช่ค่ะ มันเป็นความผิดของพ่อด้วย”“พ่อรู้ พ่อผิดเองพอรู้ตัวดี ทิฐิในหัวใจของพ่อที่มันมีมากล้นจนไม่อาจมองโมนากับลูกเป็นคนในครอบครัวของเราได้ พอมาถึงตอนนี้พ่อกล
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 33
Chapter 33คริสเตียนสาดกระสุนใส่ผู้มาใหม่อย่างไม่ได้เกรงกลัว เป็นจังหวะเดียวที่ลูกน้องคนสนิททั้งสองวิ่งเข้ามาแล้วสาดกระสุนใส่ไม่ยั้งเพราะความชะล่าใจหลาย ๆ อย่าง มันทำให้ทั้งสองไม่ได้ระวัง พอมารู้ตัวอีกทีผู้เป็นนายก็ถูกจู่โจมแล้วปัง!ปัง!ปัง!“อ้าก!” ร่างชายฉกรรจ์ล้มลงราวกับใบไม้ที่ปลิดปลิว เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาจากบาดแผล คริสเตียนยิงสวนในขณะที่โมนาตะเกียกตะกายเพื่อไปหลังบ้านเฮือก! ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อรับรู้ถึงของเหลวบางอย่างที่ไหลออกมาจากหว่างขา“คะ...คริสเตียน” โมนาเอ่ยเสียงเบา จ้องมองสามีที่กำลังสาดกระสุนใส่ฝ่ายตรงข้าม“หลบเข้าไปในห้องเล็ก!” คริสเตียนหันมาสั่งโมนา“ค่ะ” โมนารู้สึกเจ็บหน่วงพยายามตะเกียกตะกายพาร่างของตัวเองเข้าไปในห้องเล็กใต้บันได เธอกัดฟันกรอดกำมือตัวเองแน่นเมื่อความเจ็บปวดเริ่มแล่นขึ้นมาเป็นริ้ว น้ำสีใสที่ไหลออกมาเป็นสัญญาณเตือนว่าเธอกำลังจะคลอดแล้วปัง!ปัง!“มึงกล้ามาก ไอ้พวกระยำ!” พีระสาดกระสุนใส่ร่างลูกน้องอีริคอีกครั้ง ถึงแม้ว่าคนของเขาจะน้อยกว่าแต่ก็ใช่ว่าเขาจะยอมเขาจะไม่มีวันยอมให้ผู้เป็นเจ้านายทั้งสองเป็นอะไรไป ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตเขาก็ยอม“คนมีเพี
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 32
Chapter 32“พ่อถูกยิง ผมว่าพ่อกับ...เอ่อ...คนพวกนั้นไปหาหมอดีกว่า” คริสเอ่ย“พ่อว่าพ่อไปช่วยด้วยดีกว่า พ่ออยากรู้ความจริงด้วยว่ามันส่งลูกของมันไปตามล่าโมนาที่ไหน” วิคเตอร์กุมต้นแขนข่มความเจ็บปวดเอาไว้“ผมรู้ครับว่ามันไปที่ไหนกันเดี๋ยวผมแชทไปบอกคริสเตียนเอง อ๋อ! ผมลืมไป เดี๋ยวส่งไปในไลน์กลุ่มดีกว่า อลิสกับคริสโตเฟอร์ต้องรู้เรื่องนี้ด้วย ถ้าบอกช้าผมได้หูขาดเป็นแน่”“พวกลูกรู้หมดหรอว่าสองคนนั้นไปอยู่ที่ไหน”“รู้สิครับรู้หมดทุกคน แม่ก็รู้ด้วยนะว่าสองคนนั่นอยู่ที่ไหน”“เชี่ย” วิคเตอร์ถึงกับสบถออกมา ตลอดระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาเขาถูกแหกตามาตลอดหรือเนี่ย“พ่อกับพวกนั้นรีบไปโรงบาลเถอะ เดี๋ยวเขาจะตายห่าก่อน ผมจะส่งโลเคชั่นที่พวกไอ้คริสเตียนอยู่ให้ทีหลัง”“ส่งมาก่อนจะได้รีบไปช่วย”“ไปรักษาตัวก่อนจะส่งให้”“ชักช้าเกินไปจะไม่ทันการณ์ อีกคนโดนยิงอีกคนโดนเหล็กเสียบคา ต่อให้ไปถึงก็ไม่รอดหรอก เลือดหมดตัวตายก่อนพอดี เอาเป็นว่ารีบไปรักษาตัว ให้หมอผ่าตัดหรือให้หมอเย็บแผลให้เสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยไป”“แต่...”“เชื่อผม ไปรักษาก็ไม่เกินสองชั่วโมงหลังจากนั้นก็นั่งเครื่องไปที่ภูเก็ต ไอ้เวรนั่นมันคงจะยังไม่ท
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 31
Chapter 31“วันนี้มีของไปส่งให้เสี่ยเอเดน ผมจะไปเองนะพ่อ” คริสเอ่ย ตั้งแต่พี่ชายจากไป เขาก็เป็นคนที่สานต่อทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นงานที่เกาะไข่มุก หรืองานอยู่ที่กรุงเทพฯเขาก็รับต่อหมดถึงแม้ว่าอายุจะยังไม่มาก แต่เขาก็จัดการทุกอย่างได้ดีและเรียบร้อยเสมอ“พ่อไปด้วย!”“ไม่ต้องหรอกครับ ผมจะจัดการเอง”“ไม่ ๆ พ่อไม่ยอมให้ลูกไปเสี่ยงคนเดียวหรอก”“แต่มันเสี่ยงนะครับ”“พ่อไม่เคยกลัว” วิคเตอร์เอ่ยพร้อมกับหยัดกายลุกขึ้น ส่วนบุตรสาวบุตรชายฝาแฝดไม่สนผู้เป็นบิดาแม้แต่น้อย แม้แต่ภรรยาที่นั่งอ่านหนังสือก็เฉยเมยไม่สนใจ“จะดีเหรอครับ”“ดีสิ...” วิคเตอร์พูดเสียงดังเพื่อเรียกความสนใจจากภรรยา แต่ทว่าเซลีนกลับไม่สนใจมองเขาเลยแม้แต่น้อย ให้ตายสิ! เขาต้องมาเรียกร้องความสนใจผู้เป็นภรรยาราวกับหนุ่มสาวแรกรุ่นหรือเนี่ย วิคเตอร์คิดอย่างหงุดหงิด เมื่อไม่เห็นปฏิกิริยาของเซลีนที่จะหันมาสนใจเขาเลยแม้แต่น้อยเขารู้สึกเฟลมากพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นสมกับพลที่หัวเราะคิกคักชอบใจ มันยิ่งสร้างความโกรธให้กับเขาเป็นอย่างมาก คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ยังมาหัวเราะชอบใจ เขาอยากจะตะบันหน้าลูกน้องคนสนิทเสียจริง“ไอ้เชี่ยสองตัวเนี่ยมึงเป็นเ
พันธนาการรักมาเฟียร้าย Chapter 30
Chapter 30เพล๊ง!ปึง!โคร้ม!“ผ่านมาครึ่งเดือนแล้ว ทำไมถึงยังไม่เจออีก” เอกพงศ์สบถออกมาอย่างโมโห พร้อมกับปาข้าวของลงพื้น“หรือว่าโมนาจะหนีอยู่กับคริสเตียนคะ” รตีเอ่ยยิ่งทำให้เอกพงศ์โมโหมากกว่าเดิม ไม่ว่าจะส่งคนออกไปตามหาหรือสืบข่าวบุตรสาว ก็ไม่มีวี่แววเลย“ไอ้ตระกูลเส็งเคร็งมึงเจอกูแน่” เอกพงศ์เอ่ยอย่างอาฆาตแค้น“อย่าเพิ่งไปอะไรพวกเขาเลยนะคะ ต่างคนต่างอยู่เถอะค่ะ”“คุณรตี!!” เขาเสียงห้วนใส่ภรรยาอย่างไม่พอใจ“ใจเย็นบ้างเถอะค่ะ อย่าให้ความแค้นมาบังตาบังใจจนมืดบอดเลย”“หึ! ลูกเราเจ็บเพราะใคร ลูกน้องมากมายตายเพราะใคร?”“เพราะทั้งสองฝ่ายนั่นแหละ ถ้าทุกคนยอมถอยทุกอย่างมันจะดีเอง แต่ยิ่งแรงใส่กันทั้งสองฝ่าย เรื่องราวมันก็จะมีแต่ลุกลามใหญ่โตขึ้นมามากกว่าเดิม” รตีเอ่ยอย่างท้อในหัวใจ บางครั้งก็นึกเบื่อหน่ายในคำว่าสองตระกูลไม่ถูกกัน ถ้ามันไม่มีสิ่งนี้ทุกอย่างมันก็คงจะดีกว่าเดิม“ฉันจะไปหาโนอาห์”“รตีไปด้วยค่ะ” รตีเอ่ยแล้วเดินไปพร้อมสามี@โรงพยาบาลโนอาห์นั่งอยู่บนเตียงพลางทอดสายตามองวิวที่หน้าต่าง อาการของเขาดีมากแล้วแต่ก็ยังเจ็บอยู่ เขากำลังคิดถึงคนที่ช่วยชีวิตเขาไว้ คนพวกนั้นเป็นใครกัน....หญิง
บางทีคุณอาจจะชอบ
หนี้รักมาเฟียจอมคลั่ง
มงกุฎดอกหญ้า5.1K viewsรัก•เจ็บ•ลึก(เพื่อนพี่ชาย)
Philipnana5.3K viewsมาเฟียหลงเมียลับ
จินต์พิชา4.0K viewsกรงขังรักคุณหมอ Hot Nerd
ณดารินทร์20.0K viewsDANGEROUS มาเฟียกุมรัก
Claris9.1K viewsพันธะร้ายขังรัก
ลภัสลัล525 viewsนางร้ายเมียมาเฟีย
มัทฉะโมจิ334 viewsMafia's Princess เจ้าหญิงของมาเฟีย
Sweet Rain266 views
