ตอนที่ 2 เลือดบริสุทธิ์

               อีกด้านของกษิดิฐ

               ชายหนุ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้น พร้อมกับยกมือขึ้นมาบีบขมับตัวเอง เขาเมาแต่ก็จำเหตุการณ์ทุกอย่างได้เป็นอย่างดีว่าตนเองนั้นบรรเลงบทเพลงรักเร่าร้อนกันอย่างยาวนานกับผู้หญิงที่วานให้เลขานุการหามาให้ เขาไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมร่างกายถึงต้อง การเรื่องอย่างว่ามากขนาดนี้ พอเข้ามาในห้องเห็นมีผู้หญิงนอนอยู่เขาก็ไม่รอช้ารีบปลดปล่อยความปรารถนาออกมาจนกระทั่งสบายตัวเขาจึงหลับไป

               “ปวดหัวฉิบ” ชายหนุ่มร้องบอก ก่อนเขาจะมองไปรอบ ๆ ห้องแห่งนี้ที่พบกับความว่างเปล่า ไม่มีผู้หญิงคนเมื่อคืนอยู่ในห้องแห่งนี้ แต่ก็ไม่ได้ทำให้กษิดิฐรู้สึกอะไรเขาก็พอคุ้นชินกับการที่มีคนมาบริการแบบนี้อยู่แล้ว หลังจากทำหน้าที่มอบความสุขเสร็จพอถึงเวลาหล่อนก็ออกไปจากห้องพักของเขา

               ร่างสูงจึงลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำอาบท่าก่อนจะสวมใส่ชุดสบาย ๆ เดินออกมาจากห้องน้ำ แต่ทว่าพอสายตาคมเข้มมอง เห็นคราบเลือดที่หยดอยู่บนที่นอนที่ทำเอาใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้วเข้าหากันทันที

              “เลือดอะไร?” เขาพึมพำกับตัวเองอย่างสงสัย เพราะไม่รู้ว่าทำไมบนเตียงที่เขานอนมีเลือดเปรอะเปื้อนอยู่

              “หรือเมื่อคืนทำแรงไป?” คิดไปคิดมาชายหนุ่มก็สะบัดหน้าไปมา เขาไม่ได้ทำแรงขนาดนั้นเสียหน่อย จะบอกว่าเป็นเลือดบริสุทธิ์ก็ไม่น่าใช่ ผู้หญิงที่รับงานพวกนั้นไม่มีใครบริสุทธิ์แล้ว

              ชายหนุ่มเก็บซ่อนความคิดเอาไว้ก่อนที่เขาจะเดินออกมาจากห้องพัก ไปยังห้องอาหาร พอเห็นหน้าของเลขานุการคนสนิทคนตัวสูงก็เอ่ยถามทันทีว่าผู้หญิงที่ให้มานอนกับเขากลับไปตั้งแต่ตอนไหน

              “ผมส่งข้อความรายงานคุณกษิดิฐแล้วนะครับว่าผู้หญิงคนนั้นปวดท้องกะทันหัน” ชายหนุ่มยังไม่ได้จับโทรศัพท์จึงไม่รู้ว่าเลขานุการส่งข้อความมารายงานเขา แต่พอได้ยินอย่างนั้นก็เผยความสงสัยออกมา มันจะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อเมื่อคืนเขาหลับนอนกับผู้หญิงที่จ้างมาอยู่

              “อย่ามาอำเล่น”

              “ผมพูดจริง ๆ นะครับ หรือว่าเมื่อคืนเจ้านายมีอะไรกับใครมาแล้วเหรอ?” พอเห็นสีหน้าจริงจังของเลขานุการมันก็ทำให้ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม

              “ใช่ ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คนที่ไหนพามาแล้วใครกันที่นอนกับฉัน”

              “ผมจะรีบไปเช็กกล้องวงจรปิดเดี๋ยวนี้ครับ” เลขานุการหนุ่มก้มหน้าลงพร้อมกับรีบไปจัดการ เพราะในตอนนี้สีหน้าของกษิดิฐดูหงุดหงิดไม่น้อย เขาจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ได้เลยรู้ มีเพียงความรู้สึกเลือนรางที่ตอนนั้นร่างกายของเขามันต้องการมาก ๆ จนให้เลขานุการไปพาผู้หญิงคนอื่นมา เขาเข้าใจว่าเมื่อคืนเขาหลับนอนกับผู้หญิงบริการแต่ในคำพูดของเลขานุการของเขากับไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด แล้วใครกันที่ร่วมบรรเลงบทเพลงรักกับเขาเมื่อคืน

              สีหน้าเรียบนิ่งของคนตัวสูงเผยออกมา เมื่อเห็นภาพหญิงสาวของใครอีกคนเดินออกจากห้องนอนของเขาเมื่อตอนเช้า เธอคนนั้นเป็นพนักงานในบริษัทของเขา เรียกได้ว่าแทบไม่คุ้นหน้าคุ้นตา อาจจะเป็นพนักงานระดับล่างไม่ค่อยได้มาเจอหน้าเขาอะไรมากมายนัก

              “คนนี้คือใคร”

              “เอ่อน้องเขมครับ เขมจิรา”

              “น้องเขม? นายสนิทกับเธอหรือไง” ชายหนุ่มหันหน้าไปถามพงษ์ศักดิ์ คำพูดที่เขาเอ่ยถึงผู้หญิงคนนั้นดูสนิทสนมไม่น้อย

             “ก็เคยพูดคุยกันอยู่บ้างครับ เธอเป็นรุ่นน้องที่มหา’ลัยของผม แต่เมื่อคืนเป็นเธอเหรอครับที่นอนกับคุณ”

             “ภาพก็เห็นชัดเจนแบบนั้นนอกจากผู้หญิงคนนี้ก็ไม่มีใครออกมาจากห้องของฉันอีก จะให้ฉันคิดยังไงล่ะ” สีหน้าเรียบนิ่งของพงษ์ศักดิ์เผยออกมา นับว่าตกใจไม่น้อยที่ผู้หญิงคนนี้มีความสัมพันธ์กับชายหนุ่ม

             กษิดิฐเป็นผู้ชายยังไงเขาที่ทำงานร่วมกันมานานนับว่ารู้ดีพอสมควร เจ้านายของเขาเป็นคนจริงจังไม่น้อย แถมยังน่ากลัวมากอีกด้วย ค่อยพูดจาไม่เข้าหูใบหน้าหล่อ ๆ ก็เปลี่ยนเป็นเรียบตึงทันที เพียงสีหน้านิ่ง ๆ ก็ทำให้ใครหลาย ๆ คนแทบหยุดหายใจเลยก็ว่าได้

            “ไม่ต้องพูดอะไรออกไปนะเรื่องนี้ ฉันจะจัดการเอง” ท่าทางของหญิงสาวที่ย่องออกจากห้องของเขาดูก็รู้ว่ากลัวคนอื่นรู้ เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าเธอเห็นหน้าเขาเธอจะทำตัวยังไง

            ร่างสูงโปร่งเดินลงมาทางพนักงานที่กำลังพักผ่อนอยู่ เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะเห็นร่างเล็กที่นั่งอยู่ในกลุ่มเพื่อน เธอดูเหม่อลอยพอสมควร พวกเพื่อน ๆ ที่ทำงานด้วยกันต่างหัวเราะเฮฮาแต่เธอนั้นกลับได้แต่นั่งเงียบ ชายหนุ่มจึงแกล้งเดินเข้าไปทักทายพนักงานคนอื่น ๆ จนกระทั่งถึงกลุ่มของเขมจิรา ทันทีที่หญิงสาวเห็นหน้าของอีกฝ่ายใบหน้าสวยก็ชะงักไปเล็กน้อยก่อนที่เธอจะพยายามก้มหน้าก้มตาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ทว่าก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาคมเข้มของประธานหนุ่มได้ ท่าทางของเธอมีพิรุธจะตายไปงั้นก็แสดงว่าเธอจำเหตุการณ์เมื่อคืนได้ทุกอย่าง

             เขามีคำถามมากมายในหัว ว่าเธอมาอยู่ในห้องนอนของเขาได้ยังไงกัน หรือว่าเธอวางแผนที่จะทำอะไรกับเขาหรือเปล่าถึงได้มาขึ้นเตียงกับเขาอย่างนี้ ชายหนุ่มลอบมองใบหน้าสวยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเขายิ้มแย้มให้กับพนักงานคนอื่นก่อนจะเดินแยกตัวออกไป

             เขมจิราหายใจแทบไม่ทั่วท้อง เธอภาวนาให้เขาจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ เพราะเธอเองก็ไม่อยากจำเหมือนกัน คิดแล้วก็อยากไปจากที่นี่ซะในตอนนี้เลย แพลนการเที่ยวยังเหลืออีกตั้งสองวัน เธอไม่มีอารมณ์มาเที่ยวอีกแล้ว เพราะงั้นหญิงสาวตัดสินใจที่จะไปบอกหัวหน้าแผนกว่าเธอมีธุระด่วนต้องรีบกลับบ้าน อ้างว่าน้องไม่สบายเธอต้องรีบกลับไปดูแลซึ่งแน่นอนหัวหน้าฝ่ายของเธออนุญาต แถมยังให้รถของโรงแรมไปส่งขึ้นรถตู้อีกด้วย

              เขมจิรารู้สึกโล่งใจไม่น้อยที่เธอกลับมาถึงบ้าน บอกตามตรงไม่รู้ควรจะรู้สึกยังไงในตอนนี้ เธอทำตัวไม่ถูกจริง ๆ ที่พลาดไปได้เสียกับเจ้านายของตัวเอง แถมยังเป็นคนอย่างกษิดิฐ เขาเป็นผู้ชายเย็นชาบ้าอำนาจแค่ไหนทำไมเธอจะไม่รู้ พอคิดถึงก็ขนลุกแล้ว

              “พี่เขมขา” เสียงสดใสของน้องสาวที่อายุห่างจากหญิงสาวเกือบสิบปีเลยทักทายเธอขึ้นมา

              “ว่าไงเอม มีอะไรหรือเปล่า?” ในตอนนี้เอมมิกาอายุได้สิบห้าปี เธอเป็นเด็กเรียนเก่งตั้งใจเรื่อง ที่ผ่านมาเขมจิราจึงไม่เคยเป็นห่วงน้องสาวในเรื่องนี้เลย จะเป็นห้องก็มีแต่เรื่องเงิน

              ครอบครัวของเธอไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากมาย เธอกระเสือกกระสนตัวเองไม่น้อยเลยกับการที่จะได้มาทำงานที่บริษัทยักษ์ใหญ่อย่างนี้ เธอพยายามทำงานอยากอยู่ที่บริษัทนี้ให้นานที่สุดแต่พอเกิดเรื่องขึ้นมันก็ทำให้เธอกลัว ถ้าหากเขารู้ว่าพลาดได้กับผู้หญิงอย่างเธอ เขาก็คงจะไล่เธอออกแน่นอน

              “พี่เขม ช่วงนี้เอมเห็นแม่ไอบ่อยมากเลย แถมล่าสุดยังเห็นแม่ไอเป็นเลือดด้วยนะ” เรื่องนี้มารดาของเธอไม่อยากให้เธอมาบอกเขมจิราเพราะไม่ต้องการให้เขมจิราคิดมากในเรื่องนี้ แต่จะไม่ให้บอกเธอก็ทำไม่ได้ เพราะยังไงเรื่องนี้ก็ต้องรู้อยู่ดี เธอจึงแอบมาบอกพี่สาวอย่างนี้

              “จริงเหรอเอมแล้วทำไมแม่ถึงไม่บอกพี่ ตอนนี้ไปหาหมอมาหรือยัง”

              “แม่ดื้อจะตายไป เอมบอกแล้วแต่ท่านก็ยังไม่ยอมไปหาหมอ” เขมจิราเผยสีหน้าหนักใจขึ้นมา ก่อนที่เธอจะเดินลงไปหามารดาที่นั่งดูหนังอยู่หน้าทีวี

              “แม่ ทำอะไรอยู่คะ”

              “แม่ก็หาดูอะไรไปเรื่อยเปื่อยตามประสานะลูก อ้าวแล้วไหนว่าเที่ยวกับคณะบริษัทหลายวันไม่ใช่เหรอทำไมวันนี้ถึงกลับ มาได้ล่ะ”

              “เขมรู้สึกเหนื่อยค่ะก็เลยขอหัวหน้ากลับมาก่อน”

              “เป็นอะไรหนักหรือเปล่าลูก ถ้ารู้สึกไม่สบายรีบไปหาหมอเลยนะ”

              “งั้นเราไปวันนี้เลยไหมคะ แม่ไปหาหมอกับเขมนะ” หญิงวัยกลางคนเงียบไป เธอไม่อยากไปโรงพยาบาลเพราะรู้ว่าจะต้องตรวจเจอโรคอะไร

              “ไปกับเอมเถอะแม่ไม่อยากไป” หญิงวัยกลางคนปฏิเสธก่อนจะหันไปทำอะไรเรื่อยเปื่อยเพราะไม่อยากจะพูดคุยเรื่องนี้อีก เขมจิราพอเห็นอย่างนั้นก็ได้แต่เผยสีหน้าหนักใจออกมา มารดาของเธอดื้อไม่ใช่น้อย ทุกครั้งเลยเวลาไม่สบายชอบไม่ยอมไปโรงพยาบาล

              เธอได้แต่พ่นลมหายใจออกมา ก่อนจะกลับเข้าห้องเพราะรู้สึกเหนื่อยกับการเดินทาง คนตัวเล็กทิ้งกายลงนอนบนเตียงเล็กของตัวเองก่อนจะคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเมื่อคืน มันคลับคล้ายคลับคลาแต่เธอก็จำได้ไม่หมดเพียงแค่นึกถึงหญิงสาวก็ได้แต่เผยความเห่อร้อนขึ้นมาบนใบหน้า เธอเจ็บมากจริง ๆ กับบทสวาทที่พลาดพลั้งเมื่อคืนนี้