เมื่อเข้าไปในรีสอร์ตซึ่งเป็นบ้านสองชั้นพร้อมสระว่ายน้ำส่วนตัวก็ทำให้ตีรณานั้นรู้สึกสดชื่นขึ้นมาไม่น้อย เธอได้มาสูดอากาศที่รีสอร์ตริมทะเลกลิ่นอายของทะเลช่างสดชื่นจริง ๆ ลมแรงที่พัดปะทะใบหน้าจนผมของเธอปลิวสย่า ธมกรยืนอยู่ที่ขอบสระหน้ารีสอร์ต เขาจึงเดินเข้าไปกอดเธอจากทางด้านหลัง
“รีสอร์ตที่ผมเลือกถูกใจคุณไหม”
“ถูกใจมากค่ะ รสนิยมคุณดีมากเลย”
สองสามวันมานี้เขาอยู่ดูแลเธอเป็นอย่างดีคอยให้กำลังใจไม่ว่า เธออยากทำอะไรอยากไปไหนเขาก็ไม่เคยขัด
“คุณอยากจะไปเที่ยวเกาะไหม”
“เที่ยวเกาะเหรอคะ อืม ไม่ดีกว่านาเหนื่อยค่ะ แล้วก็ต้องขึ้นเรือไปนานหลายชั่วโมง” ก็จริงแหละ ลูกคุณหนูอย่างเธอคงไม่เคยที่จะลำบากลำบนตากแดดตากลมขนาดนั้น
&n
ตอนที่ 42ผมอยากมีเวลาอยู่กับคุณ เมื่อเข้าไปในรีสอร์ตซึ่งเป็นบ้านสองชั้นพร้อมสระว่ายน้ำส่วนตัวก็ทำให้ตีรณานั้นรู้สึกสดชื่นขึ้นมาไม่น้อย เธอได้มาสูดอากาศที่รีสอร์ตริมทะเลกลิ่นอายของทะเลช่างสดชื่นจริง ๆ ลมแรงที่พัดปะทะใบหน้าจนผมของเธอปลิวสย่า ธมกรยืนอยู่ที่ขอบสระหน้ารีสอร์ต เขาจึงเดินเข้าไปกอดเธอจากทางด้านหลัง“รีสอร์ตที่ผมเลือกถูกใจคุณไหม” “ถูกใจมากค่ะ รสนิยมคุณดีมากเลย”สองสามวันมานี้เขาอยู่ดูแลเธอเป็นอย่างดีคอยให้กำลังใจไม่ว่า เธออยากทำอะไรอยากไปไหนเขาก็ไม่เคยขัด“คุณอยากจะไปเที่ยวเกาะไหม”“เที่ยวเกาะเหรอคะ อืม ไม่ดีกว่านาเหนื่อยค่ะ แล้วก็ต้องขึ้นเรือไปนานหลายชั่วโมง” ก็จริงแหละ ลูกคุณหนูอย่างเธอคงไม่เคยที่จะลำบากลำบนตากแดดตากลมขนาดนั้น&n
ตอนที่ 41ให้คุณรักตัวเอง “คุณอยากจะหย่ากับนาไหม ตอนนี้นาไม่มีเงิน ไม่มีอะไรแล้ว นามีแต่ตัว” เสียงที่พูดออกมาทั้งสั่นเครือและร้องไห้ไปในเวลาเดียวกัน จนชายหนุ่มขยับนั่งใกล้ ๆ แล้วโอบกอดเธอพร้อมลูบต้นแขนของภรรยาเพื่อต้องการจะส่งมอบไออุ่นให้กับเธอ“ทำไมคุณพูดอะไรแบบนั้นล่ะ ผมไม่ได้บอกว่าอยากจะหย่ากับคุณสักหน่อย”“ก็คุณเคยอยากจะหย่ากับนาไงคะ” “มันก็ก่อนที่เราจะมาอยู่ด้วยกันนี่ ตอนนั้นเราก็ไม่เคยศึกษานิสัยใจคอกันเลยแต่พอได้มาอยู่ด้วยกันแล้ว ผมก็ตัดสินใจแล้วว่าผมจะทำหน้าที่สามีกับคุณจริง ๆ และคุณก็คือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของผม ถ้าในเวลาที่คุณเจ็บปวดและอ่อนแอที่สุด ผมผู้ซึ่งเป็นสามีควรที่จะดูแลคุณและอยู่ข้าง ๆ คุณไม่ใช่ทอดทิ้งคุณ” “แต่นา นาไม่มี นาไม่เหลืออะไรแล้ว”
ตอนที่ 40 ปล่อยวาง “แหม! คุณมาวิน คุณก็ควรที่จะให้โอกาสลูกชายของผมหน่อยนะครับเหมือนที่คุณเคยให้โอกาสตีรณาเมื่อตอน 5 ปีก่อน” คำพูดนี้ทำให้มาวินชะงักไปในทันที ในตอนแรกเขาก็ไม่ค่อยเห็นด้วยกับการที่ให้ลูกสาวของนฤบดินทร์มานั่งตำแหน่งรองประธานแทนนฤบดินทร์ แต่พอตีรณาได้พิสูจน์ตัวเองแล้วว่าเธอมีความสามารถในการบริหารบริษัททำให้มาวินยอมรับว่าตีรณานั้นเก่งและได้เลือดแม่ของเธอมาเต็ม ๆ “แต่มันก็ไม่เหมือนกันนี่ครับ” “ไม่เหมือนตรงไหน ในเมื่อเด็กทั้งสองก็เป็นลูกของผม” “ก็ไม่เหมือนที่ว่าคุณตีรณาได้เลือดมาจากคุณปารียาเต็ม ๆ” คำพูดนี้ฉันจะทำให้นฤบดินทร์นั้นจุกอกขึ้นมาทันที เขารู้ว่าเขาไม่ได้มีความสามารถเก่งกาจในการบริหารบริษัทเฉกเช่น
ตอนที่ 39อยากจะหย่ากับฉันอยู่ไหม “พักสักหน่อยนะ” เขาหยุดการจูบเอาไว้เพียงแค่นั้น ธมกรโอบกอดหญิงสาวจนเธอเหนื่อยอ่อนและหลับลึกไปในห้วงนิทรา พอรู้ตัวอีกทีก็ตื่นขึ้นมาในเวลาเช้าของวันใหม่“กริ่ง!” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นหลังจากตีรณาอาบน้ำเสร็จ เธอก็กดรับสายของไลลาทันที“ว่ายังไงไลลา” “คุณนาขา คุณนาต้องมาที่บริษัทด่วนนะคะ คือว่าที่ปรึกษา เอ่อ พ่อของคุณนากำลังจะย้ายของของคุณนาออกจากห้องทำงานค่ะ” น้ำเสียงของไลลาฟังดูร้อนรนจนตีรณารีบกดตัดสายและเดินเข้าไปในห้องเสื้อผ้า เธอแต่งตัวออกมาด้วยท่าทางรีบเร่ง จนธมกรที่กำลังจะเดินเข้ามาเรียกเธอไปทานอาหารเช้าก็ขมวดคิ้วมุ่น “มีอะไรเหรอคุณ” “
ตอนที่ 38 ตัดขาด “แล้วหลานคิดว่าหลานยังอยากจะหย่ากับเธออยู่ไหม” ธมกรนิ่งไปสักพัก เขาคิดทบทวนเรื่องต่าง ๆ และแล้วชายหนุ่มก็ส่ายหน้าไปมา “ไม่ครับคุณย่าตอนนี้ผมไม่ได้อยากที่จะหย่ากับเธอ เราสองคนหันหน้าคุยกันแล้วก็ตกลงกันว่าจะมีลูกและตอนนี้เราก็กำลังทำอยู่ครับ”“แล้วหลานจะอยู่กับคนที่หลานไม่ได้รักได้เหรอ”“แล้วทำไมคุณย่าไม่คิดก่อนที่จะจับพวกเราแต่งงานล่ะครับ” คำพูดของธมกรทำให้ผู้เป็นย่าสะอึกขึ้นมาทันทีจริงอย่างที่หลานเธอว่า เธอควรที่จะคิดให้รอบคอบเสียก่อนไม่ใช่คิดแค่จะรักษาสัญญากับเพื่อนสนิทของเธอ เธอควรที่จะนึกถึงจิตใจของเด็กทั้งสองว่าการถูกผูกมัดไปชั่วชีวิตโดยที่ไม่ได้รักกันมันคงจะทรมานไม่น้อยและตอนนี้เธอก็รับรู้ถึงผลที่กำลังจะตามมาว่าเธอได้ทำร้ายชีวิตของทั้งสองให้อยู่ในกับดักที่เธอและเพื่อนรักของเธอได้สร้างขึ้น
ตอนที่ 37ปีกกล้าขาแข็งจิตรวิตรีหันมองหน้าหลานสาวที่บัดนี้เธอทั้งร้องไห้ฟูมฟายน้ำตาอาบแก้มจนแทบจะไม่เหลือคราบผู้บริหารสาวอีกแล้ว“เอาล่ะ ใจเย็น ๆ ก่อนมานั่งคุยกันดี ๆ”“ใจเย็นไม่ได้แล้วครับคุณแม่ นี่ขนาดโดนตบจนเลือดกบปากยังไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่ยังเถียงข้าง ๆ คู ๆ อีก ถ้าปากเก่งขนาดนี้ แกก็คงอยู่กับฉันไม่ได้แล้วล่ะยัยนา” สิ้นเสียงของคนเป็นพ่อทำให้ตีรณาเบิกตากว้าง นี่หมายความว่ายังไงพ่อของเธอจะไม่ให้เธออยู่ในตระกูลงั้นเหรอ“คุณพ่อหมายความว่ายังไง”“ต่อไปแกก็ไม่ได้ต้องมาเป็นรองประธานบริษัทอีกแล้ว ฉันจะให้ก้องภพขึ้นนั่งตำแหน่งแทนแก ส่วนแกอยากจะไปไหนก็ไป” ตีรณายิ้มออกมาอย่างขมขื่นพร้อมน้ำตาอาบแก้ม ไม่นึกเลยว่าสิ่งที่ตัวเองเพียรพย่าามมาอยู่หลายต่อหลายปีทำตามคำสั่งของพ่อกับย่าไม่เคยขาดทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้พวกท่านรัก แต่นี่มันเกิดอะไรขึ้นสิ่งที่เธอทำมาทุกอย่างมันสูญเปล่างั้นเหรอ