Beranda / โรแมนติก / พันธะลงทัณฑ์ / ตอนที่ 2 ถ้าจะไป...ก็เอาแม่เธอไปด้วย

Share

ตอนที่ 2 ถ้าจะไป...ก็เอาแม่เธอไปด้วย

Penulis: เดลิล
last update Terakhir Diperbarui: 2025-07-26 20:43:55

อลันปล่อยให้หญิงสาวนั่งรอโดยไม่ได้สนใจเธอแม้แต่น้อย เขาไม่เห็นว่ามันจะเป็นเรื่องสำคัญเลยสักนิด

ทางด้านพลอยไพลินก็รอเขาอย่างมีความหวัง หญิงสาวได้แต่หวังว่าเขาจะอนุญาต แต่หากรอแล้วรอเล่าเขาก็ไม่ยอมคุยกับเธอเสียที จนทำให้เธอเผลอหลับไป

เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง ชายหนุ่มวางปากกาลง เขาเคลียร์งานที่ค้างคาเสร็จแล้วก็ถึงเวลาของเธอ แต่เมื่อเหลือบสายตาไปมองหญิงสาว กลับพบว่าเธอหลับไปเสียแล้วอย่างนั้น ร่างกำยำเดินเข้าไปหาหญิงสาวพร้อมกับใช้มือกระชากแขนเรียวให้ลุกขึ้น

ตุบ!

“ให้รอแค่นี้ยังทำไม่ได้เลย”

ร่างเล็กเมื่อได้สติก็ค่อย ๆ พยุงร่างกายให้ลุกขึ้น เธอไม่ได้ต่อปากต่อคำอะไรกับเขา เพราะไม่อยากจะสาวความให้ยืดยาว

“คุณอลัน เสร็จแล้วใช่ไหมคะ?”

“ใช่”

“ถ้าอย่างนั้นพลอยขอรบกวนเวลาคุณสักครู่นะคะ คือเรื่องย้ายไปอยู่ใกล้กับที่ทำงาน...”

“ไม่”

“ถ้าหากพลอยอยู่ที่นี่จะเดินทางลำบาก”

“ไม่ถึงตายหรอกมั้งพลอย คิดจะเบี้ยวสัญญาหรือไง? ถ้าเธอจะไปก็เอาแม่เธอไปด้วย ไปพร้อมกับใบหย่า”

“คุณอลัน...” เธอเอ่ยชื่อเขาราวกับละเมอ

ชายหนุ่มเดินออกไปทันทีที่พูดจบ พลอยไพลินพาร่างเล็กมาทรุดตัวลงที่โซฟา เขาใจร้ายเหลือเกิน เขาจะรู้ไหมว่ามันเดินทางลำบากมาก     จริง ๆ เธอไม่ได้จงใจจะผิดสัญญากับเขาเลยแม้แต่น้อย

ร่างเล็กเดินออกมาตามหาเขา เธอต้องเจรจากับเขาให้รู้เรื่อง หากค้างคากันอยู่แบบนี้มันคงไม่ใช่เรื่องที่ดีอย่างแน่นอน

“พี่บัวคะ เห็นคุณอลันบ้างหรือเปล่าคะ?” หญิงสาวถามอย่างเป็นมิตร

“อยู่เรือนท่าน้ำนู่นแหละค่ะ” สาวรับใช้ตอบ

ผู้คนในบ้านหลังนี้มีไม่กี่คนหรอกที่จะยอมคุยกับเธอและมารดาของเธอดี ๆ มีแต่จิกกัดว่าร้ายไม่เหลือชิ้นดี หากแต่การไม่โต้ตอบนั้นคือสิ่งที่ดีที่สุด

ขาเรียวก้าวยาวไปตามทางที่พี่บัวบอก เธอเห็นเขานั่งอยู่ก็ต้องหยุดเดินเรียกกำลังใจก่อนจะเดินต่อไป ใจจริงไม่ได้อยากจะเผชิญหน้ากับเขามากเท่าไหร่ แต่สุดท้ายก็เลี่ยงไม่ได้อยู่ดี

“คุณอลันคะ ขอพลอยคุยกับคุณอีกครั้งได้ไหมคะ พลอยรบกวนเวลาคุณไม่มากหรอกค่ะ” หญิงสาวเอ่ยอย่างใจเย็น

“เธอฟังไม่รู้เรื่องเหรอพลอย?” ใบหน้าคมเลิกคิ้วถามเสียงแข็ง

“คือคุณอลันกำลังเข้าใจผิดนะคะ พลอยไม่ได้มีเจตนาอย่างที่คุณอลันคิด พลอยเพียงแค่ต้องการให้ตัวเองสะดวกในการเดินทางไปทำงานเท่านั้นจริง ๆ ค่ะ อนุญาตพลอยเถอะนะคะ” ร่างเล็กเว้าวอนเสียงสั่น

หากใครไม่ได้มาอยู่ตรงจุดของเธอก็คงไม่เข้าใจ การที่จะต้องเดินทางหลายต่อรถนั้นลำบากมากจริง ๆ ไหนจะต้องเผื่อเวลารอรถอีกเล่า อีกอย่างมหาวิทยาลัยนี้ไม่มีรถเข้าไปส่งยันประตูมหาวิทยาลัย สำหรับคนไม่มีรถและขับรถไม่เป็นอย่างเธอนั้นก็ต้องเดินเท้าเข้าไป

 “ฟังนะพลอย ถ้าเธอจะไปก็เอาแม่เธอไปด้วย ไปพร้อมกับใบหย่า เป็นแบบนั้นฉันจะอนุญาต”

“ค่ะ”

สุดท้ายแล้วเธอก็ทำได้เพียงเดินออกมาด้วยความพ่ายแพ้ ร่างเล็กเดินคอตกมาหยุดที่สวนดอกไม้ในตัวบ้าน เธอทิ้งตัวลงนั่งอย่างหมดหวัง เขาทำไมถึงใจร้ายมากมายขนาดนี้กันนะ อย่างเธอนั้นหรือจะผิดคำพูด ไม่ใช่เสียหน่อย

“พลอย...”

“คุณแม่ กลับมาตั้งแต่ตอนไหนคะ ทำไมวันนี้ถึงกลับไวจัง?”

“พอดีแม่ปวดท้องนิดหน่อย เลยกลับมาพักดีกว่า”

“ปวดท้องเหรอคะ ปวดแบบไหนคะ ไปหาหมอดีไหม?”

“ไม่ ๆ จ้ะ ไม่เป็นไรแล้ว ลูกมาทำอะไรตรงนี้?”

“เปล่าหรอกค่ะ พลอยแค่มานั่งเล่นเฉย ๆ” เธอยิ้มบางๆ ส่งไปให้มารดา

“มีอะไรอยากบอกแม่หรือเปล่า?” หญิงวัยกลางคนเลิกคิ้วถาม

“พลอยไปขออนุญาตคุณอลันเรื่องที่พักมาค่ะ แต่คุณอลันไม่อนุญาต” หญิงสาวพูดเสียงเศร้า

“อ๋อ...เรื่องนี้นี่เอง ถ้าอย่างนั้นแม่จะไปขออนุญาตคุณอเล็กซ์ให้คนขับรถไปส่งดีไหมลูก?”

“อย่านะคะแม่ เกรงใจคุณลุงเปล่าๆ พลอยไปเองได้ค่ะ”

“เฮ้อ...ลูกแม่ แม่ขอโทษนะลูก อดทนหน่อยนะ”

ท่านทำได้เพียงเท่านี้จริงๆ สินะ ช่วยอะไรลูกสาวของตนเองไม่ได้เลยจริง ๆ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแม่ คุณแม่ขึ้นไปพักผ่อนเถอะนะคะ เดี๋ยวพลอยพาไป”

ร่างเล็กพยุงมารดาขึ้นมาที่ห้องนอนของท่าน ก่อนจะขออนุญาตออกมาทำงานบ้าน ที่เธอทำเช่นนี้ก็เพราะไม่อยากให้คนอื่นว่ากล่าวได้ แค่เรื่องกาฝากนั้นก็บั่นทอนจิตใจมารดาของเธอมากพอแล้ว

มือเรียวหยิบจับปัดกวาดไปทั่วจนสะอาดพอสมควรแล้ว เธอจึงย้ายไปทำงานที่สวนหน้าบ้าน โดยปกติหากเป็นวันหยุดสวนต้นไม้แห่งนี้ก็คือที่อ่านหนังสือของเธอ เพราะทั้งอากาศที่เย็นสงบเหมาะแก่การพักผ่อนที่สุด

ครืด~~ ครืด~~

เสียงเรียกเข้ามือถือดังขึ้น เธอจึงหยิบออกมาดู และปรากฏว่าไม่ได้มาจากมือถือของเธอ หญิงสาวจึงมองไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่พบผู้คน ก่อนจะได้ยินเสียงปรากฏขึ้นไม่ไกลจากตรงที่เธออยู่

“ครับวิเวียน”

(.....)

“วันนี้เหรอครับ คุณว่างเหรอ?”

(.....)

“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมไปรับวิเวียน แล้วก็ไปแวะซื้อของมาปาร์ตี้  เล็ก ๆ ที่บ้านผมกันนะครับ” เสียงเงียบลงไปแล้ว เขาคงคุยเสร็จแล้ว หญิงสาวทำได้เพียงนั่งนิ่งๆ แทบจะกลั้นหายใจ เพราะกลัวเขาจะจับได้ว่าเธอแอบฟังเขาคุย เมื่อเห็นว่านานพอแล้วเธอจึงค่อย ๆ ออกมาจากพุ่มไม้

“ว๊าย!”

“อุ๊ย...ขอโทษค่ะ”

“คุณพลอย...ไปหลบตรงนั้นทำไมคะ?” เสียงของใบบัว สาวใช้ของบ้านดังขึ้นจากด้านหลัง

“อ๋อ...คือ...พลอยทำของตกอ่ะค่ะ ก็เลยลงก้มไปเก็บ”

“อ๋อ...แล้วหาเจอไหมคะ?”

“เจอแล้วค่ะ แล้วพี่บัวมีอะไรหรือเปล่าคะ?”

“คุณอลันเรียกหาอ่ะค่ะ เห็นว่าจะไปข้างนอก เลยจะพาคุณพลอยไปช่วยถือของค่ะ”

“อ๋อ...ค่ะ ๆ ขอบคุณมากนะคะพี่บัวที่มาบอก”

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • พันธะลงทัณฑ์   ตอนที่ 31 ผมรักคุณ

    ร่างเพรียวยืนทอดมองผืนน้ำทะเลอยู่บนเรือยอชต์สุดหรูที่เขาเนรมิตขึ้นสำหรับฮันนีมูนของเราทั้งสองคน ชีวิตหลังแต่งงานของเธอมันดีมากๆ เขาปฏิบัติกับเธอดีทุกอย่าง แต่เธอก็ยังเป็นภรรยาที่เกรงกลัวเขาอยู่ตลอดเวลา ทริปฮันนีมูนนี้จริง ๆ แล้วไม่ได้จำเป็นสักเท่าไหร่ แต่เขากลับไม่ยอมอยู่ท่าเดียว อย่างไรก็จะมาให้ได้สุดท้ายเธอก็ต้องยอมจำนน แม้จะบอกว่าเป็นการฮันนีมูนแต่ก็ไม่ได้มีแค่เธอกับเขาเท่านั้นหรอกนะ ยังมีโนอาห์กับรวงข้าว แล้วก็น้องสาวของเขาอีกคน ก็เพื่อนรักของเขาด้วย ทำให้การมาเที่ยวครั้งนี้ไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิด“มายืนทำอะไรตรงนี้คนเดียวคะพี่พลอย?” เสียงสดใสเรียกความสนใจจากเธอ“เอวา ตรงนี้วิวสวยดีนะ นั่นฝูงโลมา” เธอชี้ให้น้องสาวดู“งุ้ย...น่ารักจังเลย ว่าแต่พี่อลันไปไหนเหรอคะ?”“เห็นว่าจะไปว่ายน้ำนะจ๊ะ”“ค่ะ พี่พลอยคะ”“หื้ม?”จู่ ๆ น้องสาวก็เรียกเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง ชวนให้พลอยไพลินหันไปสนใจอย่างช่วยไม่ได้ ใบหน้าหวานของสาวน้อยปรับเรียบเพื่อให้พี่สะใภ้ทราบว่าเธอไม่ได้กำลังพูดเล่น“ขอบคุณพี่พลอยมากนะคะที่ยอมให้อภัยพี่อลัน ขอบคุณทุก ๆ เรื่อง ขอบคุณที่พี่พลอยรักเอวา ขอบคุณที่ให้อภัยเอวา ขอบคุณพี

  • พันธะลงทัณฑ์   ตอนที่ 30 คำสัญญา

    พลอยไพลินยืนมองตนเองผ่านกระจกที่สะท้อนเห็นเธอทั้งตัว หญิงสาวอยู่ในชุดไทยเจ้าสาวสีเงินปักปิดทองแท้ทั้งชุดลวดลายเดียวกับเครื่องประดับไทยแท้ ผมยาวสลวยถูกเกล้าขึ้นปักปิ่นทองฝังเพชรเผยคอขาวระหง ใบหน้าสวยหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงประณีตจนงามหยดย้อยชวนหลงใหล เรียวปากเคลือบลิปสติกสีชมพูนู้ดระบายยิ้มหวานออกมา แม้จะมีอีกหนึ่งชีวิตในท้องก็ไม่ได้ทำให้ความสวยของเธอลดลงเลยวันนี้เป็นวันแต่งงานของเธอกับเขา ผู้ชายที่เป็นดั่งรักแรกและรักเดียว พิธีการช่วงเช้าจัดขึ้นแบบไทยแท้ตามฝั่งเจ้าสาวและช่วงเย็นจะเป็นการฉลองสมรส ส่วนวิธีทางศาสนาคริสต์จะถูกจัดขึ้นในอีกสองวันหลังจากนี้ งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่สมฐานะนี้ถูกจัดขึ้นที่บ้านของเธอ ญาติฝ่ายหญิงจะเป็นคุณแม่ ส่วนญาติฝ่ายชายจะเป็นบิดาของเธอ แต่ทุกคนรู้จักในนามบิดาของเขาทำให้ไม่เป็นข้อกังขาในสังคมวงกว้าง เพราะบิดาและมารดาของเธออยู่ด้วยกันเงียบ ๆ ไม่ได้ป่าวประกาศออกไป ก๊อก ก๊อกเสียงประตูดังขึ้นดึงเธอออกจากภวังค์ความคิด พลอยไพลินเดินไปเปิดประตูให้ผู้มาเคาะ ก่อนจะพบว่าเป็นมารดาของเธอนั่นเอง“คุณแม่...”“ลูกสาวของแม่สวยมากเลย”“พลอยประหม่าจังเลยค่ะ”“ใจเย็

  • พันธะลงทัณฑ์   ตอนที่ 29 แต่งงานกับพี่นะ

    อลันมองเหม่อไปยังท้องฟ้าสีดำอมน้ำเงินที่มีแสงดาวระยิบระยับประดับอยู่ ตอนนี้เขาค่อนข้างสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขามันค่อนข้างรวดเร็วเกินไป ทั้งโดนคนรักที่คบกันมานานบอกเลิก ทั้งเรื่องที่พลอยไพลินตั้งครรภ์ เขายอมรับอย่างลูกผู้ชายว่าในตอนแรกที่เขาตกลงรับผิดชอบเธอนั้นก็เพราะมันคือสิ่งที่เขาควรจะทำ แต่พอมานึกถึงว่าถ้าวันหนึ่งเขาต้องเสียเธอไปจริงๆ แบบไม่มีวันได้พบเจอกันอีก เขาจะรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก แต่จะบอกว่าเขารักเธอนั้นก็ยังไม่ใช่ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูปลุกเขาจากภวังค์ความคิด ชายหนุ่มลุกขึ้นไปเปิดประตูให้คนมาใหม่ ก่อนจะพบว่าก็คือแม่ของลูกของเขานั่นเอง“พลอยขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหมคะ?” เธอเอ่ยเสียงจริงจัง“ครับ”เมื่อได้รับอนุญาตพลอยไพลินจึงแทรกตัวเข้ามาในห้องนอนของเขา พลางเดินออกไปยังระเบียงกว้างที่มีโต๊ะเล็ก ๆ ตั้งอยู่“เรื่องงานแต่งงานน่ะค่ะ พลอยอยากให้คุณอลันตัดสินใจดี ๆ อีกครั้ง”“....”“คุณอลันคะ มันคือเรื่องใหญ่นะคะ”“พลอย...ผมอาจจะยังตอบได้ไม่เต็มปากว่ารักคุณหรือไม่ แต่ผมมั่นใจว่าผมคงขาดใจตายถ้าไม่มีคุณข้าง ๆ”“คุณอาจจะแค่เคยชินกับการมีพลอย หากพลอยจากไ

  • พันธะลงทัณฑ์   ตอนที่ 28 ผมทำพลอยท้อง

    พลอยไพลินกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากกับเหตุการณ์ตรงหน้า สายตาทุกคู่จ้องมองมาที่เธอกับเขาทันทีที่ชายหนุ่มพูดเรื่องงานแต่งงานของเขากับเธอ“อลัน พลอย พ่อไม่เข้าใจ ไหนลองเล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อฟังได้ไหม ไปรักไปชอบกันตอนไหน และทำไมถึงตกลงแต่งงานกันเร็วขนาดนี้?”บิดาของเธอยิงคำถามรวดเดียวจนเธอเองก็ไม่รู้จะตอบอันไหนก่อน เธอลืมไปเสียสนิทว่าเรื่องที่เธอตั้งครรภ์มีเพียงแค่เธอ เขา โนอาห์และมารดาของเธอเท่านั้น“นั่นสิคะพี่พลอยพี่อลัน” เอวาเอ่ยเสริม“คุณพ่อครับ ผมทำพลอยท้องครับ”วงสนทนาเงียบกริบราวป่าช้าเมื่อชายหนุ่มพูดจบ พลอยไพลินหลับตาลงพร้อมกำมือแน่นด้วยความประหม่า เธอไม่กล้าแม้กระทั่งจะมองว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น พ่อของเธออาจจะโกรธจนถึงขั้นเกลียดเราทั้งสองคนเลยก็ได้“ไหนลองเล่าแบบละเอียดซิอลัน ทำไมลูกถึงทำแบบนี้?”“ใจเย็น ๆ นะคะคุณ” มารดาของเธอหันไปยิ้มบางๆ ให้กับผู้เป็นสามี“มันไม่ใช่ความผิดของคุณอลันหรอกนะคะ...”“ผมขอโทษครับคุณพ่อ” ชายหนุ่มเอ่ยแทรกขึ้นก่อนที่เธอจะพูดจบ“....”“ผมรักพลอย ให้ผมแต่งงานกับพลอยนะครับ”“อืม...ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขึ้นนี้แล้วมันก็คงจะต้องเป็นอย่างนั้นแหละนะ ยังไงทั้

  • พันธะลงทัณฑ์   ตอนที่ 27 มันจะไม่มีงานแต่งงาน

    พลอยไพลินยืนเหม่อมองดวงดาวบนฟากฟ้าที่เปล่งประกายแสงระยิบระยับ เธอกลับมาถึงบ้านตั้งแต่เย็นแล้ว ทุกคนและทุกอย่างยังคงอยู่ในความปกติ เขาไม่อยู่บ้านเพราะไปทำงานเลยยังไม่ได้เจอหรือพูดคุยกัน มือเรียวลูบท้องแบนราบอย่างแผ่วเบาราวกับว่าต้องการส่งผ่านความอบอุ่นให้ลูกน้อยในท้องก๊อก ก๊อกหญิงสาวเดินไปเปิดประตูให้กับผู้มาใหม่ ก่อนจะพบว่าคือเขา เธอตกใจเล็กน้อยแต่ก็พยายามคุมสติตัวเองให้อยู่พร้อมกับเชิญเขาเข้ามาในห้อง“คุณอลัน คะ...คุณมาได้ยังไง” หมับ!ร่างแกร่งโผล่เข้าหาร่างเล็กของเธอด้วยความโหยหา เขาไม่รู้ว่าตัวเองกำลังรู้สึกอะไร หากแต่หัวใจมันบอกให้ทำเช่นนี้ เนิ่นนานที่ทั้งคู่กอดกันด้วยความเงียบสงบ ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ผละออกจากร่างเธอช้า ๆชายหนุ่มย่อตัวลงใบหน้าเสมอกับหน้าท้องแบนราบของเธอ มือหนายกขึ้นลูบท้องนั่นอย่างแผ่วเบาพร้อมกับยิ้มออกมาอ่อน ๆ“ลูกของเรา”พลอยไพลินยืนนิ่ง เนื่องจากทำอะไรไม่ถูก เขาในหมวดนี้เธอไม่เคยพบเห็นมาก่อน หญิงสาวมองเขาด้วยความอึ้งทึ่ง“พลอยว่าเรามาคุยกันก่อนดีไหมคะคุณอลัน?”ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเดินนำเธอออกไปนอกระเบียงห้อง เขาเงยหน้าขึ้นมองหมู่ดาวชั่วครู่

  • พันธะลงทัณฑ์   ตอนที่ 26 รับผิดชอบ

    มือเรียวกดตัดสายทิ้งไปทันทีด้วยความตกใจ เธอไม่สามารถตอบกลับอะไรเมื่อครู่ได้ ไม่แม้กระทั่งจะสามารถขยับร่างกาย ร่างเล็กยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมครืด~ ครืด~~เสียงเรียกเข้าดังขึ้นอีกครั้งเรียกสติเธอให้กลับมา พลอยไพลินสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสมาร์ทโฟนในมือสั่น แต่ครั้งนี้ไม่ใช่คนเดิมที่โทรเข้ามา แต่เป็นสายเรียกเข้าจากผู้เป็นมารดา เธอจึงกดรับสาย“ค่ะคุณแม่”(พลอย...พลอยอยู่ที่ไหนลูก ให้แม่ไปหาพลอยนะลูก) น้ำเสียงปลายสายที่ฟังดูร้อนรนทำให้เธอรู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก นี่เธอทำให้แม่เป็นห่วงมากขนาดนี้เลยหรือพลอยไพลิน“พะ...พลอย คือพลอย...คุณแม่คะพลอยขอโทษนะคะ พลอยทำตัวไม่น่ารักเลย อึก...พลอย...คือพลอย...พลอยรักแม่นะคะ พลอยเป็นเด็กไม่ดี หากคุณแม่จะไม่รักพลอยก็คงไม่ผิด...”(ไม่ ๆ ๆ ไม่สิลูกรัก แม่รักพลอยมากนะลูก ตอนนี้ทุกคนเป็นห่วงลูกมาก พ่อกับแม่ก็ด้วย พลอยบอกแม่ได้ไหมว่าตอนนี้พลอยอยู่ที่ไหน ให้แม่ไปหาลูกนะ)“ตอนนี้พลอยยังไม่พร้อมจะเจอใคร พลอยขอโทษนะคะคุณแม่”(อังกฤษไม่ได้ใหญ่มากนักหรอกนะพลอย โลกใบนี้ก็ด้วย)“คุณอลัน...” น้ำเสียงของพลอยไพลินแผ่วเบาราวกระซิบยามเรียกชื่อของเขาเรียวปากสวยเม้มเข้าหากั

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status