เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 3 ห้ามนอนให้มันเอา
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-26 20:43:59พลอยไพลินเดินไปหาเขาตามคำเรียกหา โดยปกติแล้วเธอเองก็ไม่ได้ชอบเผชิญหน้ากับเขาเท่าไหร่นัก เพราะแววตาที่น่ากลัวนั่นแหละ ทำให้เธอคอยเอาแต่หลบหลีก
“คุณอลันเรียกหาพลอยมาพบมีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“ไปซื้อของกับฉัน ไปรับวิเวียนด้วย รู้ใช่ไหมว่าควรทำตัวยังไง?” เขาถามเสียงเรียบ
“ทราบค่ะ ถ้าอย่างนั้นพลอยขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสักครู่นะคะ”
“อืม”
เมื่อเขาอนุญาตเธอก็รีบไปที่ห้องตัวเองทันที เพราะกลัวเขาจะรอนาน จริง ๆ มันก็เป็นเรื่องยากนักที่จะต้องทำเป็นเฉยชากับผู้ชายที่นอนด้วยทุกค่ำคืน อีกทั้งยังต้องไปพบเจอกับคนรักของเขาอีก แต่ที่ยากที่สุดก็คงจะเป็นเรื่องของความรู้สึกเธอ มันห้ามได้จริงเหรอ ที่จะไม่รักผู้ชายที่มอบกายบริสุทธิ์ให้ หลายคนอาจจะทำได้ แต่เธอทำไม่ได้
หญิงสาวใช้เวลาไม่นานนักเธอก็เปลี่ยนมาอยู่ในชุดลำลองพร้อมออกจากบ้าน กางเกงยีนส์สีเข้มทรงสกินนี่กับเสื้อยืดพอดีตัวสีขาวลายน่ารักถูกใช้เป็นตัวเลือก ผมยาวปล่อยตามธรรมชาติ ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยสีสันเล็กน้อยไม่ให้ดูเข้มจนเกินไป
“เสร็จแล้วค่ะ”
“.....”
เขาไม่ได้ตอบอะไรเธอ เพียงแค่เดินนำไปที่รถยนต์คันหรูของเขาเท่านั้น ขาแกร่งก้าวยาวโดยไม่ได้สนใจว่าเธอจะตามทันหรือเปล่า พลอยไพลินกึ่งวิ่งกึ่งเดินเพื่อจะตามเขาให้ทัน แต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะเธอไม่รู้ว่าควรจะนั่งตรงไหน หากจะนั่งตรงด้านข้างคนขับจะถูกเขาตำหนิหรือเปล่า แล้วถ้านั่งข้างหลังเขาจะหาว่าเธอคิดว่าเขาเป็นคนขับรถได้
“ยืนรออะไรพลอย?” เมื่อเห็นว่าเธอไม่ยอมขึ้นรถเขาจึงเปิดประตูมาถาม
“คือ...พลอยต้องนั่งตรงไหนคะคุณอลัน?”
“นั่งหน้าไปก่อนละกัน ถึงบ้านวิเวียนค่อยลงไปนั่งข้างหลัง”
“ค่ะ ๆ”
รถคันหรูเคลื่อนตัวไปบนท้องถนนทันทีเมื่อปัญหาจบสิ้น บรรยากาศภายในรถเงียบสนิทไร้แม้กระทั่งเสียงแอร์ เขายังคงสนใจแต่เบื้องหน้าไม่ได้สนใจคนที่มาด้วยแม้แต่น้อย คงมีเพียงเธอเท่านั้นที่ลอบมองเขาเป็นระยะ ๆ ด้วยความประหม่า
“มีอะไร?”
“ค่ะ คะ?” เธอตอบเสียงลนลาน
“เห็นมองหลายครั้งแล้ว มีอะไร?”
“คะ? คือ...เอ่อ...”
ครืด~ ครืด~~
ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณเสียงเรียกเข้าที่ช่วยชีวิตเธอไว้ หญิงสาวรีบหันไปสนใจสมาร์ทโฟนของเธอทันที หน้าจอปรากฏชื่อที่คุ้นเคยเธอจึงกดรับสาย
“สวัสดีค่ะ พี่โนอาห์” เธอกรอกเสียงใสผ่านตามสายจนคนด้านข้างถึงกับหันมามอง
(ว่างอยู่หรือเปล่าครับน้องพลอย?)
“พี่โนอาห์มีอะไรสำคัญหรือเปล่าคะ?”
(น้องพลอยไง ฮ่า ฮ่า)
“คะ?”
(ก็น้องพลอยถามว่ามีอะไรสำคัญหรือเปล่า พี่ก็ตอบว่าน้องพลอยไง)
“อ๋อ...ฮ่า ฮ่า พลอยตามไม่ทันมุกเลยค่ะ”
(ไม่มีอะไรหรอก พี่แค่จะโทรมาชวนไปทานข้าวเย็นน่ะ น้องพลอยสะดวกหรือเปล่า?)
“เอ่อ...พลอยไม่สะดวกค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ”
(อ้าว...ทำไมล่ะ?)
“พี่โนอาห์คะ...ตอนนี้พลอยไม่ว่าง เดี๋ยวพลอยโทรกลับนะคะ”
(ได้ครับ)
เธอกดตัดสายไปเพราะเกรงใจคนด้านข้าง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้สนใจเธอเลยก็ตาม หญิงสาวจึงเบนหน้าออกมองด้านข้างเพราะหาจุดโฟกัส
“แฟนเธอเหรอ?” เขาถามขึ้นโดยไม่ได้หันมามองหน้าเธอ
“คะ? หมายถึงพี่โนอาห์เหรอคะ?”
“ก็ใช่ดิ เธอมีหลายคนหรือไง?”
“ปะ...เปล่าค่ะ ไม่ใช่แฟนค่ะ”
“ฉันไม่ว่าอะไรเธอหรอกนะถ้าจะมีแฟน แต่ห้ามนอนให้มันเอาเด็ดขาด!”
“เอ่อ...ค่ะ” เธอเลือกที่จะตอบรับออกไปเช่นนั้นเพราะต้องการยุติบทสนทนา
“อ้อ...แต่ถ้าจะเอากันก็ให้มันใส่ถุง และเธอก็ล้างให้สะอาดด้วย ฉันไม่ชอบอะไรที่สกปรก แต่ก็ไม่ถือหากเธอจะไปเอากับใคร เพราะเธอก็แค่ของเล่นแก้ขัดของฉันเท่านั้น”
“.....”
ราวกับถูกหินก้อนใหญ่เขวี้ยงมาโดนหัว ที่เธอไม่ได้ปฏิเสธก็เพราะไม่อยากออกความยาวสาวความยืด และโดยปกติเขาก็จะเงียบไป แต่ครั้งนี้กลับผิดคาด ใบหน้าสวยก้มงุดมองเท้า เธอรู้สึกเหมือนมีก้อนสะอื้นมาจุกอยู่ที่คอ อาการน้อยใจเข้าครอบงำทั่วพื้นที่หัวใจ คำพูดของเขาดูถูกเธอมากมากเลย เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะเหตุใดจึงไม่โต้ตอบ
อลันหันมามองเธอเมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ได้ตอบ แต่กลับพบว่าเธอก้มหน้าก้มตาอยู่ ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วผูกกันจนแทบเกิดปม เป็นอะไรของเธอน่ะ
ครืด~~
เสียงเรียกเข้าดังขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ของเธอกลับเป็นของเขา อลันจึงเบนความสนใจไปที่มือถือเครื่องหรู
“ครับวิเวียน”
(ถึงไหนแล้วคะอลัน?)
“ใกล้ถึงแล้วครับ คุณเสร็จหรือยัง?”
(เรียบร้อยแล้วค่ะ ถ้าอย่างนั้นหากคุณขับเข้ามาในรั้วแล้วโทรหาวิเวียนนะคะ เดี๋ยววิเวียนออกไป วันนี้คุณพ่อคุณแม่ไม่อยู่บ้านค่ะ)
“ครับผม เอ่อ...วิเวียนครับ ผมถึงหน้ารั้วคุณพอดี”
(อ้อ...โอเคค่ะ วิเวียนกำลังลงไป แล้วเจอกันค่ะ)
“ครับที่รัก”
เขาตัดสายเธอทิ้งพร้อมกับรอให้ประตูรั้วเปิดออก
“เธอลงไปก่อนพลอย”
“ค่ะ ๆ”
หญิงสาวตอบรับก่อนจะลงมาโดยไม่ได้หันไปมองเขา เธอเอาแต่ก้มหน้าอยู่อย่างนั้นเพราะไม่อยากให้เขาเห็นว่าเธอกำลังร้องไห้ และเมื่อรถคันหรูเคลื่อนเข้าไปด้านในของคฤหาสน์แล้ว หญิงสาวจึงยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้ง
เพียงชั่วหนึ่งอึดใจรถของเขาก็กลับมาจอดลงตรงหน้าเธออย่างเดิม เธอจึงขึ้นรถไปนั่งด้านหลังตามที่ตกลงกันไว้ตั้งแต่ทีแรก
“คุณวิเวียนสวัสดีค่ะ” พลอยไพลินกล่าวทักทายแฟนเขาตามมารยาท
“สวัสดีค่ะ” หล่อนพูดด้วยน้ำเสียงราบนิ่ง ราวกับไม่อยากจะพูดคุยกับเธอ
“พอดีผมให้พลอยมาเป็นคนซื้อของน่ะครับ ผมจะได้มีเวลาเดินพาวิเวียนเที่ยวเล่นไง” ชายหนุ่มไขข้อสงสัยเมื่อเห็นอาการของแฟนสาว
“อ๋อ...ค่ะ น่าจะบอกวิเวียนตั้งแต่แรก วิเวียนจะได้ขับรถไป” หญิงสาวพูดอย่างเอาแต่ใจ ปรายตามองพลอยไพลินอย่างไม่ชอบใจนัก
“.....”
อลันเงียบไปพร้อมกับหยุดรถ เขาหันหน้าไปมองแฟนสาวด้วยสายตารู้สึกผิด ชายหนุ่มรู้ดีว่าวิเวียนกำลังคิดอะไรอยู่ เธอนั้นสนิทกับน้องสาวเขามาก ดังนั้นก็ไม่แปลกหากวิเวียนจะเกลียดพลอยไพลิน เพราะน้องสาวของเขาก็เกลียดผู้หญิงคนนี้มากเหมือนกันรวมทั้งเขาด้วย
“พลอย...เธอไปรถแท็กซี่นะ ซื้อของแล้วก็กลับบ้านไปเลย” เขาพูดกับหญิงสาวพร้อมส่งแบงค์สีเทาให้กับพลอยไพลินหลายใบ
“.....”
พลอยไพลินรับเงินมาแบบงงๆ ก่อนจะเดินลงมาจากรถ เธอเข้าใจคำพูดของเขาทุกคำ ให้เธอไปแท็กซี่ก็ไม่ต่างอะไรกับการไล่เธอลงไปจากรถทางอ้อม ตลกจัง...เขาพาเธอมาและเขาก็ทิ้งเธอไว้กลางทาง ตลกจนอยากจะร้องไห้เลย
***
บทล่าสุด
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 31 ผมรักคุณ
ร่างเพรียวยืนทอดมองผืนน้ำทะเลอยู่บนเรือยอชต์สุดหรูที่เขาเนรมิตขึ้นสำหรับฮันนีมูนของเราทั้งสองคน ชีวิตหลังแต่งงานของเธอมันดีมากๆ เขาปฏิบัติกับเธอดีทุกอย่าง แต่เธอก็ยังเป็นภรรยาที่เกรงกลัวเขาอยู่ตลอดเวลา ทริปฮันนีมูนนี้จริง ๆ แล้วไม่ได้จำเป็นสักเท่าไหร่ แต่เขากลับไม่ยอมอยู่ท่าเดียว อย่างไรก็จะมาให้ได้สุดท้ายเธอก็ต้องยอมจำนน แม้จะบอกว่าเป็นการฮันนีมูนแต่ก็ไม่ได้มีแค่เธอกับเขาเท่านั้นหรอกนะ ยังมีโนอาห์กับรวงข้าว แล้วก็น้องสาวของเขาอีกคน ก็เพื่อนรักของเขาด้วย ทำให้การมาเที่ยวครั้งนี้ไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิด“มายืนทำอะไรตรงนี้คนเดียวคะพี่พลอย?” เสียงสดใสเรียกความสนใจจากเธอ“เอวา ตรงนี้วิวสวยดีนะ นั่นฝูงโลมา” เธอชี้ให้น้องสาวดู“งุ้ย...น่ารักจังเลย ว่าแต่พี่อลันไปไหนเหรอคะ?”“เห็นว่าจะไปว่ายน้ำนะจ๊ะ”“ค่ะ พี่พลอยคะ”“หื้ม?”จู่ ๆ น้องสาวก็เรียกเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง ชวนให้พลอยไพลินหันไปสนใจอย่างช่วยไม่ได้ ใบหน้าหวานของสาวน้อยปรับเรียบเพื่อให้พี่สะใภ้ทราบว่าเธอไม่ได้กำลังพูดเล่น“ขอบคุณพี่พลอยมากนะคะที่ยอมให้อภัยพี่อลัน ขอบคุณทุก ๆ เรื่อง ขอบคุณที่พี่พลอยรักเอวา ขอบคุณที่ให้อภัยเอวา ขอบคุณพี
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 30 คำสัญญา
พลอยไพลินยืนมองตนเองผ่านกระจกที่สะท้อนเห็นเธอทั้งตัว หญิงสาวอยู่ในชุดไทยเจ้าสาวสีเงินปักปิดทองแท้ทั้งชุดลวดลายเดียวกับเครื่องประดับไทยแท้ ผมยาวสลวยถูกเกล้าขึ้นปักปิ่นทองฝังเพชรเผยคอขาวระหง ใบหน้าสวยหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงประณีตจนงามหยดย้อยชวนหลงใหล เรียวปากเคลือบลิปสติกสีชมพูนู้ดระบายยิ้มหวานออกมา แม้จะมีอีกหนึ่งชีวิตในท้องก็ไม่ได้ทำให้ความสวยของเธอลดลงเลยวันนี้เป็นวันแต่งงานของเธอกับเขา ผู้ชายที่เป็นดั่งรักแรกและรักเดียว พิธีการช่วงเช้าจัดขึ้นแบบไทยแท้ตามฝั่งเจ้าสาวและช่วงเย็นจะเป็นการฉลองสมรส ส่วนวิธีทางศาสนาคริสต์จะถูกจัดขึ้นในอีกสองวันหลังจากนี้ งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่สมฐานะนี้ถูกจัดขึ้นที่บ้านของเธอ ญาติฝ่ายหญิงจะเป็นคุณแม่ ส่วนญาติฝ่ายชายจะเป็นบิดาของเธอ แต่ทุกคนรู้จักในนามบิดาของเขาทำให้ไม่เป็นข้อกังขาในสังคมวงกว้าง เพราะบิดาและมารดาของเธออยู่ด้วยกันเงียบ ๆ ไม่ได้ป่าวประกาศออกไป ก๊อก ก๊อกเสียงประตูดังขึ้นดึงเธอออกจากภวังค์ความคิด พลอยไพลินเดินไปเปิดประตูให้ผู้มาเคาะ ก่อนจะพบว่าเป็นมารดาของเธอนั่นเอง“คุณแม่...”“ลูกสาวของแม่สวยมากเลย”“พลอยประหม่าจังเลยค่ะ”“ใจเย็
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 29 แต่งงานกับพี่นะ
อลันมองเหม่อไปยังท้องฟ้าสีดำอมน้ำเงินที่มีแสงดาวระยิบระยับประดับอยู่ ตอนนี้เขาค่อนข้างสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขามันค่อนข้างรวดเร็วเกินไป ทั้งโดนคนรักที่คบกันมานานบอกเลิก ทั้งเรื่องที่พลอยไพลินตั้งครรภ์ เขายอมรับอย่างลูกผู้ชายว่าในตอนแรกที่เขาตกลงรับผิดชอบเธอนั้นก็เพราะมันคือสิ่งที่เขาควรจะทำ แต่พอมานึกถึงว่าถ้าวันหนึ่งเขาต้องเสียเธอไปจริงๆ แบบไม่มีวันได้พบเจอกันอีก เขาจะรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก แต่จะบอกว่าเขารักเธอนั้นก็ยังไม่ใช่ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูปลุกเขาจากภวังค์ความคิด ชายหนุ่มลุกขึ้นไปเปิดประตูให้คนมาใหม่ ก่อนจะพบว่าก็คือแม่ของลูกของเขานั่นเอง“พลอยขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหมคะ?” เธอเอ่ยเสียงจริงจัง“ครับ”เมื่อได้รับอนุญาตพลอยไพลินจึงแทรกตัวเข้ามาในห้องนอนของเขา พลางเดินออกไปยังระเบียงกว้างที่มีโต๊ะเล็ก ๆ ตั้งอยู่“เรื่องงานแต่งงานน่ะค่ะ พลอยอยากให้คุณอลันตัดสินใจดี ๆ อีกครั้ง”“....”“คุณอลันคะ มันคือเรื่องใหญ่นะคะ”“พลอย...ผมอาจจะยังตอบได้ไม่เต็มปากว่ารักคุณหรือไม่ แต่ผมมั่นใจว่าผมคงขาดใจตายถ้าไม่มีคุณข้าง ๆ”“คุณอาจจะแค่เคยชินกับการมีพลอย หากพลอยจากไ
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 28 ผมทำพลอยท้อง
พลอยไพลินกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากกับเหตุการณ์ตรงหน้า สายตาทุกคู่จ้องมองมาที่เธอกับเขาทันทีที่ชายหนุ่มพูดเรื่องงานแต่งงานของเขากับเธอ“อลัน พลอย พ่อไม่เข้าใจ ไหนลองเล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อฟังได้ไหม ไปรักไปชอบกันตอนไหน และทำไมถึงตกลงแต่งงานกันเร็วขนาดนี้?”บิดาของเธอยิงคำถามรวดเดียวจนเธอเองก็ไม่รู้จะตอบอันไหนก่อน เธอลืมไปเสียสนิทว่าเรื่องที่เธอตั้งครรภ์มีเพียงแค่เธอ เขา โนอาห์และมารดาของเธอเท่านั้น“นั่นสิคะพี่พลอยพี่อลัน” เอวาเอ่ยเสริม“คุณพ่อครับ ผมทำพลอยท้องครับ”วงสนทนาเงียบกริบราวป่าช้าเมื่อชายหนุ่มพูดจบ พลอยไพลินหลับตาลงพร้อมกำมือแน่นด้วยความประหม่า เธอไม่กล้าแม้กระทั่งจะมองว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น พ่อของเธออาจจะโกรธจนถึงขั้นเกลียดเราทั้งสองคนเลยก็ได้“ไหนลองเล่าแบบละเอียดซิอลัน ทำไมลูกถึงทำแบบนี้?”“ใจเย็น ๆ นะคะคุณ” มารดาของเธอหันไปยิ้มบางๆ ให้กับผู้เป็นสามี“มันไม่ใช่ความผิดของคุณอลันหรอกนะคะ...”“ผมขอโทษครับคุณพ่อ” ชายหนุ่มเอ่ยแทรกขึ้นก่อนที่เธอจะพูดจบ“....”“ผมรักพลอย ให้ผมแต่งงานกับพลอยนะครับ”“อืม...ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขึ้นนี้แล้วมันก็คงจะต้องเป็นอย่างนั้นแหละนะ ยังไงทั้
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 27 มันจะไม่มีงานแต่งงาน
พลอยไพลินยืนเหม่อมองดวงดาวบนฟากฟ้าที่เปล่งประกายแสงระยิบระยับ เธอกลับมาถึงบ้านตั้งแต่เย็นแล้ว ทุกคนและทุกอย่างยังคงอยู่ในความปกติ เขาไม่อยู่บ้านเพราะไปทำงานเลยยังไม่ได้เจอหรือพูดคุยกัน มือเรียวลูบท้องแบนราบอย่างแผ่วเบาราวกับว่าต้องการส่งผ่านความอบอุ่นให้ลูกน้อยในท้องก๊อก ก๊อกหญิงสาวเดินไปเปิดประตูให้กับผู้มาใหม่ ก่อนจะพบว่าคือเขา เธอตกใจเล็กน้อยแต่ก็พยายามคุมสติตัวเองให้อยู่พร้อมกับเชิญเขาเข้ามาในห้อง“คุณอลัน คะ...คุณมาได้ยังไง” หมับ!ร่างแกร่งโผล่เข้าหาร่างเล็กของเธอด้วยความโหยหา เขาไม่รู้ว่าตัวเองกำลังรู้สึกอะไร หากแต่หัวใจมันบอกให้ทำเช่นนี้ เนิ่นนานที่ทั้งคู่กอดกันด้วยความเงียบสงบ ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ผละออกจากร่างเธอช้า ๆชายหนุ่มย่อตัวลงใบหน้าเสมอกับหน้าท้องแบนราบของเธอ มือหนายกขึ้นลูบท้องนั่นอย่างแผ่วเบาพร้อมกับยิ้มออกมาอ่อน ๆ“ลูกของเรา”พลอยไพลินยืนนิ่ง เนื่องจากทำอะไรไม่ถูก เขาในหมวดนี้เธอไม่เคยพบเห็นมาก่อน หญิงสาวมองเขาด้วยความอึ้งทึ่ง“พลอยว่าเรามาคุยกันก่อนดีไหมคะคุณอลัน?”ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเดินนำเธอออกไปนอกระเบียงห้อง เขาเงยหน้าขึ้นมองหมู่ดาวชั่วครู่
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 26 รับผิดชอบ
มือเรียวกดตัดสายทิ้งไปทันทีด้วยความตกใจ เธอไม่สามารถตอบกลับอะไรเมื่อครู่ได้ ไม่แม้กระทั่งจะสามารถขยับร่างกาย ร่างเล็กยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมครืด~ ครืด~~เสียงเรียกเข้าดังขึ้นอีกครั้งเรียกสติเธอให้กลับมา พลอยไพลินสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสมาร์ทโฟนในมือสั่น แต่ครั้งนี้ไม่ใช่คนเดิมที่โทรเข้ามา แต่เป็นสายเรียกเข้าจากผู้เป็นมารดา เธอจึงกดรับสาย“ค่ะคุณแม่”(พลอย...พลอยอยู่ที่ไหนลูก ให้แม่ไปหาพลอยนะลูก) น้ำเสียงปลายสายที่ฟังดูร้อนรนทำให้เธอรู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก นี่เธอทำให้แม่เป็นห่วงมากขนาดนี้เลยหรือพลอยไพลิน“พะ...พลอย คือพลอย...คุณแม่คะพลอยขอโทษนะคะ พลอยทำตัวไม่น่ารักเลย อึก...พลอย...คือพลอย...พลอยรักแม่นะคะ พลอยเป็นเด็กไม่ดี หากคุณแม่จะไม่รักพลอยก็คงไม่ผิด...”(ไม่ ๆ ๆ ไม่สิลูกรัก แม่รักพลอยมากนะลูก ตอนนี้ทุกคนเป็นห่วงลูกมาก พ่อกับแม่ก็ด้วย พลอยบอกแม่ได้ไหมว่าตอนนี้พลอยอยู่ที่ไหน ให้แม่ไปหาลูกนะ)“ตอนนี้พลอยยังไม่พร้อมจะเจอใคร พลอยขอโทษนะคะคุณแม่”(อังกฤษไม่ได้ใหญ่มากนักหรอกนะพลอย โลกใบนี้ก็ด้วย)“คุณอลัน...” น้ำเสียงของพลอยไพลินแผ่วเบาราวกระซิบยามเรียกชื่อของเขาเรียวปากสวยเม้มเข้าหากั
บางทีคุณอาจจะชอบ
แรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์44.7K viewsเมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก42.2K viewsเล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์54.4K viewsกลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย Love Beginning
MaNIE-STORY23.1K viewsกับดักรักCEOสายหื่น
จินต์พิชา2.7K viewsลุ้นเสียว...กับหมอสาว
Tiwa Tatree3.1K viewsพุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย
ฉันรัก101 viewsบ่วงรักทานตะวัน
sammi'P56 views
