LOGINShare
ตอนที่ 4 อยากมากเหรอ
Last Updated:
2025-07-26 20:44:02พลอยไพลินเดินเลือกของไปเรื่อยเปื่อยด้วยความเพลิดเพลิน หากทีแรกเขาบอกให้เธอมาคนเดียว ป่านนี้ก็คงได้กลับบ้านไปทำของไว้รอแล้วล่ะ เมื่อคิดถึงเขาความน้อยใจก็ตีตื้นขึ้นมาทันที
ตุบ!
“โอ๊ย!”
“ว๊าย...ขอโทษค่ะ”
ความเหม่อลอยที่เอาแต่นึกถึงเขา เป็นเหตุให้เธอเข็นรถชนคนอื่น หญิงสาวขอโทษพัลวัน ก่อนจะลืมตาแล้วพบว่าคนที่เธอเดินชนนั้นไม่ใช่คนอื่นไกล
“พี่โนอาห์...มาได้ไงคะ?” เธอถามด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ
“แม่ใช้พี่ให้มาซื้อกุ้งน่ะแล้วนี่น้องพลอยมานานหรือยัง?”
“สักพักแล้วล่ะค่ะ พอดีที่บ้านของพลอย คุณอลันเขาจะทำปาร์ตี้น่ะค่ะ”
“อ๋อ...ถ้างั้นพี่เข็นให้นะ”
“ก็ได้ค่ะ แล้วพี่โนอาห์เจ็บตรงไหนหรือเปล่าคะ? ขอโทษทีนะคะเมื่อกี้พลอยเผลอเหม่อไป”
“พี่ไม่เป็นไรครับ ไม่เจ็บแค่ตกใจแต่ก็ดีใจที่เจอพลอยมากกว่า”
โนอาห์พาพลอยไพลินเดินซื้อของอีกสองสามอย่าง ก่อนจะพาเธอกลับไปส่งที่บ้านของตระกูลโคนอฟ เธอขอให้เขาส่งแค่ปากทางเพราะไม่อยากให้ทุกคนในบ้านว่าอะไรได้ แล้วหญิงสาวก็เดินเข้าบ้านด้วยตัวเอง โนอาห์ยอมแต่โดยดีเพราะเข้าใจเธอมาก ๆ เขาและเธอเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน ทั้งคู่สนิทกันมาก แต่โชคร้ายที่ตอนนี้พลอยไพลินถูกย้ายให้ไปสอนแทนอีกที่หนึ่งจึงทำให้ไม่ค่อยได้เจอกัน
“ว๊าย!”
พลอยไพลินร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ เหตุเพราะโดนน้ำขังที่กระเด็นใส่ทำให้เธอตกใจเล็กน้อย แต่เมื่อมองต้นเหตุก็พบว่าคือรถของอลันนั่นเอง แม้จะถูกน้ำกระเด็นใส่เปียกไม่เยอะ แต่เชื้อโรคจากน้ำขังมีมากมาย เธอจึงต้องรีบเดินกลับบ้านเพื่อไปอาบน้ำชำระร่างกาย
***
“คุณอลัน คุณวิเวียน สวัสดีค่ะ” ใบบัว สาวใช้รีบวิ่งมาที่รถของเจ้านายหนุ่มของตัวเอง เพราะคิดว่าต้องช่วยพลอยไพลินขนของ
“สวัสดีจ๊ะ”
“แล้วคุณพลอยไปไหนล่ะคะ?”
“พลอยยังไม่กลับมาเหรอ?” อลันสวนถาม
“ยังเลยค่ะ ไม่ได้ไปกับคุณอลันเหรอคะ?”
“เพิ่งแยกกันแต่เดี๋ยวก็คงมา นั่นไง” เขาชี้มือไปที่ประตูรั้วเมื่อเห็นร่างเล็กที่คุ้นเคยหอบของมาพะรุงพะรัง ใบบัวจึงรีบวิ่งไปที่เธอเพื่อช่วยถือของ
“คุณพ่อ...สวัสดีค่ะ” วิเวียนกล่าวสวัสดีบิดาของแฟนหนุ่ม โดยเธอทำเป็นมองข้ามผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่กับพ่อของเขาไป
“พี่วิเวียน สวัสดีค่ะ” เอวาที่นั่งอยู่ด้วยที่วิ่งมากอดแฟนของพี่ชายทันที
“วันนี้คุณพ่อไปไหนหรือเปล่าครับ?”
“เอ่อ...พ่อว่าจะพาคุณต้นอ้อไปทานข้าวข้างนอกหน่อย อลันมีอะไรหรือเปล่า?”
“อ๋อ...เปล่าครับ พอดีผมชวนวิเวียนมาจากปาร์ตี้เล็กๆ ริมสระ กะจะชวนคุณพ่อไปสนุกด้วยกัน แต่ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรครับ”
“ไว้โอกาสหน้านะลูก”
“ครับ”
“พลอย...” คุณต้นอ้อเรียกลูกสาวที่พึ่งเดินเข้ามาทั้งยังหอบหิ้วของมาเต็มไม้เต็มมือไปหมด
“หายปวดท้องแล้วเหรอคะคุณแม่?” หญิงสาวถามเสียงสดใส
“หายแล้วจ้ะลูก มาแม่ช่วย”
“ไม่เป็นไรค่ะ พลอยไม่ได้หนักอะไร แต่เดี๋ยวพลอยขอตัวก่อนนะคะ”
พลอยไพลินนำของเข้ามาวางในห้องครัวพบว่าคุณอลันและคุณเอวา รวมถึงแฟนสาวของเขานั่งอยู่จึงค่อย ๆ ปลีกตัวออกมา
“เดี๋ยว เธอจะไปไหน?”
“พลอยจะไปอาบน้ำค่ะ” หญิงสาวตอบตามความจริง
“อาบน้ำเสร็จแล้วก็ลงมาหมักของด้วยล่ะ หมักของเสร็จแล้วก็ไปเตรียมพวกเตาย่าง เตรียมทุกอย่างอ่ะที่ใช้สำหรับปาร์ตี้ ฉันกับพี่อลันและก็พี่วิเวียนจะไปว่ายน้ำ เข้าใจนะ?” คุณหนูของบ้านสั่งเสียงดัง ก่อนจะเบ้หน้าใส่แล้วสะบัดหน้าหนี
“ค่ะ พลอยขอตัวก่อนนะคะ”
ร่างบางเดินอย่างไวเพื่อต้องการไปถึงห้องนอนส่วนตัวให้เร็วที่สุด หญิงสาวจัดการอาบน้ำแต่งตัวอย่างเร่งรีบเพราะไม่อยากโดนตำหนิจากใครก็ตาม เสียงรถของคุณลุงแล่นออกไปทำให้เธอสงสัยเล็กน้อย
“แล้วคุณลุงไม่อยู่ปาร์ตี้ด้วยเหรอ?”
ครืด~ ครืด~~
“ค่ะคุณแม่”
(พอดีแม่ลืมบอกว่าออกมาทานข้าวด้านนอกกับคุณลุงเขา ส่วนป้านกลากลับบ้านเพราะลูกสาวป่วย หากต้องการผู้ช่วยอะไรก็ไปขอให้ใบบัวช่วยนะลูก)
“อ๋อค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะคุณแม่”
(จ้ะลูก)
มือเรียวกดตัดสายทิ้งไปก่อนจะเดินลงไปด้านล่างเพื่อเตรียมของสำหรับปาร์ตี้ หญิงสาวเดินมาที่ครัวก็พบว่ามีพี่ใบบัวยืนเตรียมของอยู่ก่อนแล้วเธอจึงเดินเข้าไปช่วย
“พลอยช่วยค่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณพลอย เดี๋ยวพี่ทำเอง คุณพลอยไปนั่งก็ได้ค่ะ”
“ได้ไงล่ะคะ ช่วยกันจะได้เสร็จไว ๆ จะได้ไปพักผ่อนไง”
“งั้นก็ได้ค่ะ เอ่อ...คุณพลอยคะ พี่ขอถามอะไรหน่อยสิคะ”
“เรื่องอะไรเหรอคะพี่บัว?”
“เอ่อ...เมื่อคืนพี่เห็นคุณพลอยเดินออกมาจากห้องของคุณอลันตอนดึกมาก ๆ แล้ว คุณพลอยไปทำอะไรเหรอคะ?”
คำถามของพี่ใบบัวทำเอาเธอถึงกลับไปไม่เป็น ให้ตายสิ...พี่ใบบัวเห็นได้ยังไงนะ
“พี่ใบบัวตาฝาดหรือเปล่าคะ? เมื่อคืนพลอยไม่ได้ไปไหนเลย หลับสนิทมากเลยค่ะ”
“อ้าวเหรอคะ พอดีพี่เห็นไฟไม่ได้ปิด พี่ก็เลยเดินมาปิดไฟ สงสัยพี่ง่วงมากไปหน่อย เลยมองไม่ชัด”
“ค่ะ”
พลอยไพลินแอบถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ โชคดีเหลือเกินที่พี่ใบบัวเชื่อ หากถูกซักไซ้มากกว่านี้มีหวังเธอหลุดพูดเป็นแน่
***
เวลาล่วงเลยมาจนถึงช่วงปาร์ตี้ โดยมีเพื่อนของพวกเขามาเพิ่มอีกสองสามคน ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนของคุณวิเวียนหรือไม่ก็คุณเอวา เพราะมีแต่ผู้หญิงทั้งนั้น ตอนนี้ร่างของสาว ๆ ทุกคนลอยตัวอยู่ในสระน้ำขนาดกว้าง มีแต่คุณอลันที่นั่งรออยู่ด้านบน ส่วนพี่ใบบัวถูกอนุญาตให้กลับไปพักผ่อน มีเพียงเธอที่ยืนรอฟังคำสั่งของทุกคนอยู่
“มีอะไรอยากใช้ก็สั่งกับคนใช้ของเอวาได้เลยนะคะ ไม่ต้องเกรงใจ” ลูกสาวคนเล็กของบ้านตระกูลโคนอฟเอ่ยเสียงดังราวกับว่าจงใจให้เธอได้ยิน
หากแต่ตอนนี้สมองของเธอกลับไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว เธออยากพักผ่อนมากกว่า เพราะเมื่อคืนกว่าเขาจะให้เธอกลับไปนอนก็เกือบเช้า วันนี้ทั้งวันเธอเองก็ใช้ร่างกายจนหมดแรง
ดวงตากลมโตมองไปรอบ ๆ อย่างหาจุดโฟกัส แต่สายตาเจ้ากรรมกลับมองไปยังร่างเปลือยท่อนบนที่มีซิกแพคเรียงตัวเป็นลอนสวยของชายหนุ่ม ทั้งๆ ที่เธอเองก็เห็นมันอยู่ทุกคืน สัมผัสก็เคยทำมาแล้ว แต่ไม่ว่าจะเห็นอีกสักกี่ครั้งเธอก็ต้องเขินเขาทุกครั้งไป
“อยากมากเหรอพลอย?”
“อุ๊ย...”
เธอคงจิตหลุดนานไปหน่อย จนไม่ทันได้สังเกตเห็นว่าร่างสูงกำยำมายืนอยู่ข้างเธอตั้งแต่ตอนไหน
“ปะ...เปล่าค่ะ คือ...พลอยแค่...”
“เดี๋ยวคืนนี้จะทำให้หายอยากจนลุกไม่ขึ้นเลย”
***
Latest chapter
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 31 ผมรักคุณ
ร่างเพรียวยืนทอดมองผืนน้ำทะเลอยู่บนเรือยอชต์สุดหรูที่เขาเนรมิตขึ้นสำหรับฮันนีมูนของเราทั้งสองคน ชีวิตหลังแต่งงานของเธอมันดีมากๆ เขาปฏิบัติกับเธอดีทุกอย่าง แต่เธอก็ยังเป็นภรรยาที่เกรงกลัวเขาอยู่ตลอดเวลา ทริปฮันนีมูนนี้จริง ๆ แล้วไม่ได้จำเป็นสักเท่าไหร่ แต่เขากลับไม่ยอมอยู่ท่าเดียว อย่างไรก็จะมาให้ได้สุดท้ายเธอก็ต้องยอมจำนน แม้จะบอกว่าเป็นการฮันนีมูนแต่ก็ไม่ได้มีแค่เธอกับเขาเท่านั้นหรอกนะ ยังมีโนอาห์กับรวงข้าว แล้วก็น้องสาวของเขาอีกคน ก็เพื่อนรักของเขาด้วย ทำให้การมาเที่ยวครั้งนี้ไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิด“มายืนทำอะไรตรงนี้คนเดียวคะพี่พลอย?” เสียงสดใสเรียกความสนใจจากเธอ“เอวา ตรงนี้วิวสวยดีนะ นั่นฝูงโลมา” เธอชี้ให้น้องสาวดู“งุ้ย...น่ารักจังเลย ว่าแต่พี่อลันไปไหนเหรอคะ?”“เห็นว่าจะไปว่ายน้ำนะจ๊ะ”“ค่ะ พี่พลอยคะ”“หื้ม?”จู่ ๆ น้องสาวก็เรียกเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง ชวนให้พลอยไพลินหันไปสนใจอย่างช่วยไม่ได้ ใบหน้าหวานของสาวน้อยปรับเรียบเพื่อให้พี่สะใภ้ทราบว่าเธอไม่ได้กำลังพูดเล่น“ขอบคุณพี่พลอยมากนะคะที่ยอมให้อภัยพี่อลัน ขอบคุณทุก ๆ เรื่อง ขอบคุณที่พี่พลอยรักเอวา ขอบคุณที่ให้อภัยเอวา ขอบคุณพี
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 30 คำสัญญา
พลอยไพลินยืนมองตนเองผ่านกระจกที่สะท้อนเห็นเธอทั้งตัว หญิงสาวอยู่ในชุดไทยเจ้าสาวสีเงินปักปิดทองแท้ทั้งชุดลวดลายเดียวกับเครื่องประดับไทยแท้ ผมยาวสลวยถูกเกล้าขึ้นปักปิ่นทองฝังเพชรเผยคอขาวระหง ใบหน้าสวยหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงประณีตจนงามหยดย้อยชวนหลงใหล เรียวปากเคลือบลิปสติกสีชมพูนู้ดระบายยิ้มหวานออกมา แม้จะมีอีกหนึ่งชีวิตในท้องก็ไม่ได้ทำให้ความสวยของเธอลดลงเลยวันนี้เป็นวันแต่งงานของเธอกับเขา ผู้ชายที่เป็นดั่งรักแรกและรักเดียว พิธีการช่วงเช้าจัดขึ้นแบบไทยแท้ตามฝั่งเจ้าสาวและช่วงเย็นจะเป็นการฉลองสมรส ส่วนวิธีทางศาสนาคริสต์จะถูกจัดขึ้นในอีกสองวันหลังจากนี้ งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่สมฐานะนี้ถูกจัดขึ้นที่บ้านของเธอ ญาติฝ่ายหญิงจะเป็นคุณแม่ ส่วนญาติฝ่ายชายจะเป็นบิดาของเธอ แต่ทุกคนรู้จักในนามบิดาของเขาทำให้ไม่เป็นข้อกังขาในสังคมวงกว้าง เพราะบิดาและมารดาของเธออยู่ด้วยกันเงียบ ๆ ไม่ได้ป่าวประกาศออกไป ก๊อก ก๊อกเสียงประตูดังขึ้นดึงเธอออกจากภวังค์ความคิด พลอยไพลินเดินไปเปิดประตูให้ผู้มาเคาะ ก่อนจะพบว่าเป็นมารดาของเธอนั่นเอง“คุณแม่...”“ลูกสาวของแม่สวยมากเลย”“พลอยประหม่าจังเลยค่ะ”“ใจเย็
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 29 แต่งงานกับพี่นะ
อลันมองเหม่อไปยังท้องฟ้าสีดำอมน้ำเงินที่มีแสงดาวระยิบระยับประดับอยู่ ตอนนี้เขาค่อนข้างสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขามันค่อนข้างรวดเร็วเกินไป ทั้งโดนคนรักที่คบกันมานานบอกเลิก ทั้งเรื่องที่พลอยไพลินตั้งครรภ์ เขายอมรับอย่างลูกผู้ชายว่าในตอนแรกที่เขาตกลงรับผิดชอบเธอนั้นก็เพราะมันคือสิ่งที่เขาควรจะทำ แต่พอมานึกถึงว่าถ้าวันหนึ่งเขาต้องเสียเธอไปจริงๆ แบบไม่มีวันได้พบเจอกันอีก เขาจะรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก แต่จะบอกว่าเขารักเธอนั้นก็ยังไม่ใช่ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูปลุกเขาจากภวังค์ความคิด ชายหนุ่มลุกขึ้นไปเปิดประตูให้คนมาใหม่ ก่อนจะพบว่าก็คือแม่ของลูกของเขานั่นเอง“พลอยขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหมคะ?” เธอเอ่ยเสียงจริงจัง“ครับ”เมื่อได้รับอนุญาตพลอยไพลินจึงแทรกตัวเข้ามาในห้องนอนของเขา พลางเดินออกไปยังระเบียงกว้างที่มีโต๊ะเล็ก ๆ ตั้งอยู่“เรื่องงานแต่งงานน่ะค่ะ พลอยอยากให้คุณอลันตัดสินใจดี ๆ อีกครั้ง”“....”“คุณอลันคะ มันคือเรื่องใหญ่นะคะ”“พลอย...ผมอาจจะยังตอบได้ไม่เต็มปากว่ารักคุณหรือไม่ แต่ผมมั่นใจว่าผมคงขาดใจตายถ้าไม่มีคุณข้าง ๆ”“คุณอาจจะแค่เคยชินกับการมีพลอย หากพลอยจากไ
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 28 ผมทำพลอยท้อง
พลอยไพลินกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากกับเหตุการณ์ตรงหน้า สายตาทุกคู่จ้องมองมาที่เธอกับเขาทันทีที่ชายหนุ่มพูดเรื่องงานแต่งงานของเขากับเธอ“อลัน พลอย พ่อไม่เข้าใจ ไหนลองเล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อฟังได้ไหม ไปรักไปชอบกันตอนไหน และทำไมถึงตกลงแต่งงานกันเร็วขนาดนี้?”บิดาของเธอยิงคำถามรวดเดียวจนเธอเองก็ไม่รู้จะตอบอันไหนก่อน เธอลืมไปเสียสนิทว่าเรื่องที่เธอตั้งครรภ์มีเพียงแค่เธอ เขา โนอาห์และมารดาของเธอเท่านั้น“นั่นสิคะพี่พลอยพี่อลัน” เอวาเอ่ยเสริม“คุณพ่อครับ ผมทำพลอยท้องครับ”วงสนทนาเงียบกริบราวป่าช้าเมื่อชายหนุ่มพูดจบ พลอยไพลินหลับตาลงพร้อมกำมือแน่นด้วยความประหม่า เธอไม่กล้าแม้กระทั่งจะมองว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น พ่อของเธออาจจะโกรธจนถึงขั้นเกลียดเราทั้งสองคนเลยก็ได้“ไหนลองเล่าแบบละเอียดซิอลัน ทำไมลูกถึงทำแบบนี้?”“ใจเย็น ๆ นะคะคุณ” มารดาของเธอหันไปยิ้มบางๆ ให้กับผู้เป็นสามี“มันไม่ใช่ความผิดของคุณอลันหรอกนะคะ...”“ผมขอโทษครับคุณพ่อ” ชายหนุ่มเอ่ยแทรกขึ้นก่อนที่เธอจะพูดจบ“....”“ผมรักพลอย ให้ผมแต่งงานกับพลอยนะครับ”“อืม...ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขึ้นนี้แล้วมันก็คงจะต้องเป็นอย่างนั้นแหละนะ ยังไงทั้
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 27 มันจะไม่มีงานแต่งงาน
พลอยไพลินยืนเหม่อมองดวงดาวบนฟากฟ้าที่เปล่งประกายแสงระยิบระยับ เธอกลับมาถึงบ้านตั้งแต่เย็นแล้ว ทุกคนและทุกอย่างยังคงอยู่ในความปกติ เขาไม่อยู่บ้านเพราะไปทำงานเลยยังไม่ได้เจอหรือพูดคุยกัน มือเรียวลูบท้องแบนราบอย่างแผ่วเบาราวกับว่าต้องการส่งผ่านความอบอุ่นให้ลูกน้อยในท้องก๊อก ก๊อกหญิงสาวเดินไปเปิดประตูให้กับผู้มาใหม่ ก่อนจะพบว่าคือเขา เธอตกใจเล็กน้อยแต่ก็พยายามคุมสติตัวเองให้อยู่พร้อมกับเชิญเขาเข้ามาในห้อง“คุณอลัน คะ...คุณมาได้ยังไง” หมับ!ร่างแกร่งโผล่เข้าหาร่างเล็กของเธอด้วยความโหยหา เขาไม่รู้ว่าตัวเองกำลังรู้สึกอะไร หากแต่หัวใจมันบอกให้ทำเช่นนี้ เนิ่นนานที่ทั้งคู่กอดกันด้วยความเงียบสงบ ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ผละออกจากร่างเธอช้า ๆชายหนุ่มย่อตัวลงใบหน้าเสมอกับหน้าท้องแบนราบของเธอ มือหนายกขึ้นลูบท้องนั่นอย่างแผ่วเบาพร้อมกับยิ้มออกมาอ่อน ๆ“ลูกของเรา”พลอยไพลินยืนนิ่ง เนื่องจากทำอะไรไม่ถูก เขาในหมวดนี้เธอไม่เคยพบเห็นมาก่อน หญิงสาวมองเขาด้วยความอึ้งทึ่ง“พลอยว่าเรามาคุยกันก่อนดีไหมคะคุณอลัน?”ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเดินนำเธอออกไปนอกระเบียงห้อง เขาเงยหน้าขึ้นมองหมู่ดาวชั่วครู่
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 26 รับผิดชอบ
มือเรียวกดตัดสายทิ้งไปทันทีด้วยความตกใจ เธอไม่สามารถตอบกลับอะไรเมื่อครู่ได้ ไม่แม้กระทั่งจะสามารถขยับร่างกาย ร่างเล็กยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมครืด~ ครืด~~เสียงเรียกเข้าดังขึ้นอีกครั้งเรียกสติเธอให้กลับมา พลอยไพลินสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสมาร์ทโฟนในมือสั่น แต่ครั้งนี้ไม่ใช่คนเดิมที่โทรเข้ามา แต่เป็นสายเรียกเข้าจากผู้เป็นมารดา เธอจึงกดรับสาย“ค่ะคุณแม่”(พลอย...พลอยอยู่ที่ไหนลูก ให้แม่ไปหาพลอยนะลูก) น้ำเสียงปลายสายที่ฟังดูร้อนรนทำให้เธอรู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก นี่เธอทำให้แม่เป็นห่วงมากขนาดนี้เลยหรือพลอยไพลิน“พะ...พลอย คือพลอย...คุณแม่คะพลอยขอโทษนะคะ พลอยทำตัวไม่น่ารักเลย อึก...พลอย...คือพลอย...พลอยรักแม่นะคะ พลอยเป็นเด็กไม่ดี หากคุณแม่จะไม่รักพลอยก็คงไม่ผิด...”(ไม่ ๆ ๆ ไม่สิลูกรัก แม่รักพลอยมากนะลูก ตอนนี้ทุกคนเป็นห่วงลูกมาก พ่อกับแม่ก็ด้วย พลอยบอกแม่ได้ไหมว่าตอนนี้พลอยอยู่ที่ไหน ให้แม่ไปหาลูกนะ)“ตอนนี้พลอยยังไม่พร้อมจะเจอใคร พลอยขอโทษนะคะคุณแม่”(อังกฤษไม่ได้ใหญ่มากนักหรอกนะพลอย โลกใบนี้ก็ด้วย)“คุณอลัน...” น้ำเสียงของพลอยไพลินแผ่วเบาราวกระซิบยามเรียกชื่อของเขาเรียวปากสวยเม้มเข้าหากั
You may also like
(ของหวง) มาเฟีย BAD
ลำเจียก71.5K viewsขยี้รักคู่หมั้น NC-20
C23.4K viewsบำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn31.2K viewsไฟรักเร่าร้อน🔥 NC18++
Me'JinJIn79.1K viewsพ่ายรักไออุ่น
พอลอที่แปลว่าไพลิน47 viewsเกลียดรัก
พราวนภา2.2K viewsภรรยาของเขาคือนางร้ายความจำเสื่อม
กุญแจฟา699 views“สวิงของต้นกับอ้อ” ฉบับครบรอบ 13
Tiwa Tatree1.7K views
