5.อย่ามายุ่งกับคู่หมั้นผม (2)

“เมาแล้วก็กลับบ้าน หรือไปพักโรงแรมใกล้ๆ นี่ดีกว่าไป มา...เดี๋ยวฉันไปส่ง”

อธิปตัดบท พร้อมหันไปเรียกเพื่อนร่วมงานอีกคน

“ไอ้พีมาช่วยกันหน่อย”

“ไม่เมา ไม่กลับโว้ย”

ศักดิ์ชายโวยวาย แต่ไม่มีแรงสะบัดใครออก ที่อธิปเรียกคนมาช่วยเพราะอีกฝ่ายตัวหนากว่าเขา และคนเมาก็ยิ่งหนักขึ้นกว่าเดิม ถึงจะดูไม่ยินยอมเท่าไรหากอธิปกับเพื่อนก็สามารถรั้งให้คนก่อเรื่องออกไปได้

“เขายังไม่ได้ทำอะไรคุณใช่ไหม”

ปัฐวิกรหันไปถามหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างหลังตนเองทันที

มาธาวีส่ายหน้าเบาๆ ดวงหน้าเล็กค่อนข้างซีด แววตาบ่งบอกว่าไม่ค่อยสบายใจนัก

“พี่ต้องขอโทษด้วยนะจ๊ะสอง ที่เพื่อนก่อเรื่อง ขอโทษคุณปัฐด้วยนะคะ ไม่บาดเจ็บอะไรใช่ไหมคะ”

พรชิตาถามด้วยความเป็นห่วง ตอนนั้นเองมาลินีก็เข้ามายืนข้างชายหนุ่มท่าทางดูลำบากใจไม่น้อยเช่นกัน

“หนึ่งก็ต้องขอโทษนะคะ ที่น้องสาวพลอยทำให้คุณต้องเดือดร้อนไปด้วย”

ชายหนุ่มตวัดตาคมมามองคนพูดครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปมองน้องสาวของอีกฝ่าย เห็นมาธาวียังสีหน้าไม่ดี เขาจึงพูดขึ้น

“ผมไม่เป็นไร คุณควรห่วงน้องสาวคุณมากกว่า เพราะเธอถูกลวนลาม”

“เอ่อ...”

มาลินีถึงกับพูดไม่ออก เหล่มองน้องสาวแล้วก็รู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายดูค่อนข้างตกใจไม่น้อยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอเองมัวแต่กลัวว่าชายหนุ่มจะโมโหจึงรีบพูดเอาใจเขา เพราะเห็นว่าพรชิตากำลังทำคะแนนอยู่ จนลืมสังเกตมาธาวีไป

“ช่างเถอะ ผมว่ากลับกันดีกว่า น้องคุณคงไม่อยากอยู่ต่อแล้ว”

ปัฐวิกรตัดสินใจแล้วหันไปพูดกับเจ้าของงาน

“ขอบคุณที่เชิญมานะครับ ผมกลับก่อนดีกว่า”

พูดแล้วก็หันไปทางมาธาวี ชนิดที่พรชิตายังไม่ทันขยับปากบอกเขาว่า ‘ยินดี’ ด้วยซ้ำ

“กลับกันเถอะ”

มือหนายื่นมาจับข้อมือเล็กของเธอแล้วพาให้ก้าวตามเขาไปโดยที่มาธาวีได้แต่มองพี่สาวทีมองพรชิตาทีอย่างไม่รู้จะพูดอะไร ขณะที่มาลินีมองมือของทั้งสองคนพร้อมขมวดคิ้ว ก่อนจะเดินไปด้วย ส่วนพรชิตารีบเอ่ยขึ้น

“เดี๋ยวตาไปส่งค่ะ”

เมื่อเจ้าของงานเดินออกไปข้างนอก และพนักงานในร้านเข้ามาเคลียร์พื้นที่เกิดเหตุการณ์ บรรดาแขกจึงได้แต่มองหน้ากัน แล้วก็กลับไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองแบบกร่อยๆ แต่จะกลับเลยก็ต่างเกรงใจพรชิตาจึงรอให้หญิงสาวกลับเข้ามาก่อน

ร่างสูงใหญ่ก้าวยาวและเร็วจนมาธาวีแทบตามไม่ทัน หากก็พยายามเร่งฝีเท้าตามกระทั่งไปถึงรถของชายหนุ่ม เธอค่อยๆ ดึงมือออกจากมือของอีกฝ่ายเบาๆ ขณะที่พี่สาวของเธอกับเพื่อนพี่สาวมาถึงเช่นกัน

“ขอโทษสองกับคุณปัฐอีกครั้งนะคะที่เกิดเรื่องแย่ๆ ขึ้น”

พรชิตาเอ่ยซ้ำอย่างไม่สบายใจ อีกอย่างเธอมีบางเรื่องที่ยังต้องการความชัดเจนจึงพูดเข้าเรื่องด้วยความอยากรู้

“ว่าแต่เรื่องคู่หมั้นนี่ คุณปัฐอ้างกับศักดิ์ชายเพื่อช่วยสองใช่ไหมคะ”

นอกจากพรชิตาแล้วมาลินีเองก็อยากรู้เช่นกัน ทว่าเธอค่อนข้างมั่นใจว่าชายหนุ่มอ้างข่มอีกฝ่ายเพียงเท่านั้น เพราะเธอรู้ว่าน้องสาวกับปัฐวิกรก็ไม่ได้สนิทสนมหรือเจอกันบ่อยนัก เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นคู่หมั้นกัน

“ครับ ผมไม่ได้เป็นคู่หมั้นสอง”

คำตอบของชายหนุ่มทำให้สองสาวที่รอคอยอยู่ระบายยิ้ม ขณะที่มาธาวีไม่คิดอะไรเพราะรู้อยู่แล้วว่าปัฐวิกรตั้งใจช่วยเธอ

“แต่เป็นแฟน”

จบคำพูดนั้น ไม่ใช่มีเพียงสองสาวที่ถึงกับอึ้ง มาธาวีเองก็มึนไปด้วยเหมือนกัน ไม่เข้าใจว่าอยู่ๆ ทำไมปัฐวิกรต้องบอกพรชิตาแบบนั้น ในเมื่อเวลาไม่มีผู้ชายคนนั้นอยู่ด้วยสักหน่อย

“คุณ...กับสอง...คบกันเหรอคะ”

พรชิตาเป็นคนถามขึ้น

มาลินีเองก็ขยับปากเหมือนกันแต่ถามไม่ทันเพื่อน ทว่าพอมาคิดดูอีกทีเธอก็เงียบไปเพราะกำลังคาดเดาความคิดของปัฐวิกร

“ใช่ครับ เราคบกัน”

ชายหนุ่มตอบพร้อมหันกลับไปโอบไหล่บางให้ขยับมายืนข้างกับเขา

“ผมกำลังจะขอสองหมั้น ก็เลยบอกหมอนั่นไปแบบนั้น”

เขาบอกต่อราวกับมันเป็นเรื่องจริง

มาธาวีคงค้านออกมา หากไม่รู้สึกถึงแรงกระชับเล็กน้อยที่หัวไหล่ตนเองเหมือนครั้งที่เขาใช้เธออ้างกับสาวใหญ่คนนั้น

ปัฐวิกรกำลังต้องการให้พรชิตาเข้าใจผิดเรื่องเขากับเธอ

หญิงสาวเหลือบมองพี่สาวของตนก็เห็นว่าฝ่ายนั้นก็เพียงมองเงียบๆ และเม้มปากนิดๆ มาลินีน่าจะอ่านเกมของชายหนุ่มออก และอีกฝ่ายก็รู้ดีว่าเธอกับปัฐวิกรไม่ได้เป็นอะไรกัน แถมเขายังเป็นคนที่พี่สาวของเธอเล็งเอาไว้ด้วย

“เอ่อ...ถ้าอย่างนั้น...”

เห็นชัดว่าพรชิตาหน้าแห้งไปเลยทีเดียว แล้วยังเอ่ยอย่างอึกอักมองเธอกับชายหนุ่มสลับกันด้วยสายตาที่ราวกับเสียใจ

“ตาขอโทษกับเรื่องนั้นด้วยนะคะ”

หญิงสาวเสียงอ่อยลง

“คิดเสียว่าตา ไม่เคยทำอะไรแปลกๆ ...นะคะ”

พรชิตาย้ำกับชายหนุ่ม แล้วมองเธอแวบหนึ่งราวกับรู้สึกผิด นั่นทำให้มาธาวีเดาเอาว่าอีกฝ่ายอาจจะรุกหนักเกินไปจนปัฐวิกรต้องใช้เธอเป็นโล่ป้องกันซ้ำอีก

“ครับ”

ปัฐวิกรตอบรับเพียงสั้นๆ เป็นความนัยรู้กันเพียงสองคนเท่านั้น

จากนั้นพรชิตาก็ขอตัวแล้วเอ่ยลาเพื่อนของตนก่อนจะกลับเข้าไปข้างในด้วยท่าทางที่ดูหงอยเล็กน้อย

มาลินีมองตามเพื่อนแล้วจะหันกลับมาพูดบางอย่างทว่าปัฐวิกรเปิดประตูรถด้านข้างคนขับพร้อมกับดันให้มาธาวีขึ้นไปนั่งแล้ว คิ้วเรียวขมวดอย่างขุ่นใจ แต่เมื่อชายหนุ่มหันมาทางเธอพร้อมกับเปิดประตูทางด้านเบาะหลังให้หญิงสาวก็ยิ้มหวานกล่าวขอบคุณและขึ้นรถไป เก็บสิ่งที่อยากพูดเอาไว้ในใจ

=====