Share

บทที่ 27

เจียงเหยาจิงมองร่างโค้งเว้าของเธอ...สายตาของเขาลึกซึ้งควบคุมไม่ได้ รูม่านตาของเขาสั่นเล็กน้อย ลูกกระเดือกกลิ้งขึ้นลง เขาพยายามควบคุมน้ำเสียง “คุณคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะอ่อยผมสำเร็จเหรอ?”

จริง ๆ แล้วเขาโดนอ่อยสำเร็จ

เขาแน่วแน่กับตัวเองว่าจะไม่คิดอะไรกับผู้หญิงคนนี้

“ฉัน ฉัน ฉันไม่ได้...” ซ่งหยุนหยุนดึงผ้าขนหนูขึ้นมาคลุมตัว

“อย่าให้ผมเห็นร่างสกปรกของคุณอีก” พูดจบเขาก็ปิดประตูแล้วเดินออกไป

เขารีบเดินไปห้องข้าง ๆ เพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับซ่งหยุนหยุน

แต่ร่างกายที่น่าหลงไหลของซ่งหยุนหยุนยังติดตรึงอยู่ในหัวของเขา ราวกับภาพยนตร์ที่เล่นฉากสุดยอดซ้ำแล้วซ้ำอีก

เขาไม่สามารถควบคุมสมองตัวเองได้

เขาดึงคอเสื้ออย่างแรง ทั้ง ๆ ที่เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้รัดคอ แต่เขากลับรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก!

ความรู้สึกหงุดหงิดกระสับกระส่ายทำให้เขาโกรธ จึงด่าเบา ๆ “ผู้หญิงบ้า!”

เธอมีฝีมืออ่อยผู้ชายจริง ๆ!

สิ่งที่ทำให้เขาโกรธก็คือ เขาตกหลุมพรางของเธอเข้าแล้ว!

เขาดึงเนกไทออกและปลดกระดุมเสื้อขณะเดินเข้าไปในห้องน้ำ และพยายามสงบสติอารมณ์ด้วยน้ำเย็น

นี่เป็นสิ่งที่น่าอับอายที่สุดสำหรับเจียงเหยาจิง เป็น
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status