ซ่งหยุนหยุนตอบ “...ไม่มีค่ะ” เธอกับเจียงเหยาจิงเป็นแค่คู่รักกันในนามเท่านั้น อย่างนั้นก็ถือว่าเธอยังไม่มีแฟน? ครูหลี่ยิ้มพลางเข้ามาจับแขนของซ่งหยุนหยุนอย่างสนิทสนมแล้วพูดว่า “ฉันมีบางเรื่องที่อยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณค่ะ” ครูหลี่เป็นคนดี เขาดูแลเธออย่างดีในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานับตั้งแต่เธอเริ่มทำงาน ตอนนี้เธอมีความสนิทสนมมากขึ้น ทำให้ซ่งหยุนหยุนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เธอค่อย ๆ ยื่นแขนออกมาแล้วพูด “คุณมีอะไรให้ฉันช่วยคะ บอกมาได้เลยค่ะ ถ้าฉันทำได้ ฉันก็จะช่วยเต็มที่ ถ้าฉันทำไม่ได้...ฉันก็คงทำได้แค่ขอโทษเท่านั้นค่ะ” ครูหลี่ลังเลและพูดว่า “สามีของฉันเป็นประธานเภสัชกรรมรุ่ยคัง เขามีทีมที่พัฒนายาต้านมะเร็ง ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาได้ลงทุนไปเป็นจำนวนมาก ตอนนี้ก็มีความคืบหน้าอยู่บ้าง แต่ยังขาดเงินทุน เขาแค่อยากหาเงินลงทุน แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่อยากลงทุน ตอนนี้มีคนยอมลงทุนด้วย แต่ครั้งล่าสุดที่นัดเจอกันเขากลับไม่มา สามีฉันจึงคิดว่าอีกฝ่ายคงอยากถอนตัว อีกฝ่ายยังโสด แถมหน่วยก้านดี...” “เอ่อ...” ซ่งหยุนหยุนพูดแทรก “ฉันไม่ค่อยเข้าใจค่ะ” เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับเธอ? เธอไม่มีเงินลงทุน
ทันทีที่ร่างอันสง่าของเจียงเหยาจิงก้าวเข้าไปในห้อง ซ่งหยุนหยุนก็ตกตะลึงร่างกายแข็งทื่อไปหมด หวางเหยาชิงยืนขึ้นและทักทายด้วยความเคารพ “คุณเจียง” สายตาของเจียงเหยาจิงมองข้ามใบหน้าของหวางเหยาชิงไปหยุดอยู่ที่ซ่งหยุนหยุน ปกติเธอจะมีใบหน้าที่เรียบง่ายธรรมดา เธอไม่เคยแต่งหน้าเลยตั้งแต่เจอเธอมา การแต่งกายประจำวันของเธอก็ค่อนข้างมิดชิด เขาไม่เคยเห็นเธอสวมสายเดี่ยวเลยแม้แต่น้อย ชุดสีแดงสดทำให้ผิวของเธอดูขาวอมชมพู หวางเหยาชิงสังเกตเห็นว่าซ่งหยุนหยุนนั่งนิ่ง เขาจึงยื่นมือออกไปดึงเธอ “รีบลุกขึ้นทักทายสิครับ นี่คือคุณเจียง” อย่างไรก็ตาม ทันทีที่มือของหวางเหยาชิงสัมผัสกับแขนของซ่งหยุนหยุด สีหน้าของเจียงเหยาจิงพลันมืดครึ้ม ถ้าเขาไม่มีสติ เขาคงรีบวิ่งไปลากซ่งหยุนหยุนออกมา ซ่งหยุนหยุนลุกขึ้นยืน กระโปรงยาวเข้ารูปเผยให้เห็นรูปร่างโค้งเว้าของเธอชัดเจน ดูมีเสน่ห์ขึ้นทันที เจียงเหยาจิงสะบัดขนตา และประกายจากส่วนลึกของดวงตาพลันหายไปทันที ซ่งหยุนหยุนรู้สึกประหม่า ใครจะไปคิดว่าคนที่ต้องเจอคือเจียงเหยาจิง ถ้าเธอรู้ เธอคงไม่มีวันตอบตกลง เธอพูดตะกุกตะกัก “คุณเจียง...” หวางเหยาชิงยิ้มพลางแ
เขาไม่ได้กลับไปที่คฤหาสถ์ในช่วงเวลานี้ เพราะเขาไม่อยากให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีกคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้ก็ยังเข้ามาอยู่ในความคิดของเขา ยังเหมือนเดิม! เมื่อเห็นเธอแต่งตัวเย้ายวนเอาใจผู้ชาย เขาก็อยากบีบคอเธอให้ตาย ถ้าไม่ใช่เขาที่มาวันนี้ เธอจะอวดเสน่ห์ต่อหน้าต่อตาผู้ชายคนอื่นด้วยหรือเปล่า? ยิ่งเขาคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งโกรธมากขึ้น ความโกรธไม่สามารถควบคุมได้ มันพุ่งตรงเข้าสู่สมองของเขา ทำให้เขาขาดสติ คิดแค่อยากครอบครองผู้หญิงคนนี้! การเคลื่อนไหวเร็วมากจนซ่งหยุนหยุนไม่สังเกตเห็นเจตนาของเขาเลย เมื่อถึงเวลาที่เธอตอบสนอง ริมฝีปากอันอ่อนนุ่มของเธอก็ถูกปิดไว้แล้ว “อืม” เธอพยายามดิ้น แต่ทันทีที่ขยับมือ เขาก็คว้าและตรึงไว้เหนือหัว ยึดแน่นที่พนักเก้าอี้ เจียงเหยาจิงโหดร้ายและรุนแรง ไม่มีแม้แต่ความอ่อนโยน มันเหมือนเป็นการลงโทษมากกว่า! ริมฝีปากของเธอนุ่มและมีกลิ่นหอมเฉพาะตัว มันรู้สึกคุ้นมาก เขามีความโลภมากขึ้นเรื่อย ๆ เจ็บ ซ่งหยุนหยุนตัวสั่นไปทั้งตัว รู้สึกเพียงความเจ็บปวด ทนไม่ไหวก็ทำได้แค่ฝืนทนเท่านั้น ไม่กี่นาทีต่อมา เจียงเหยาจิงก็กลับมามีสติ เขาค่อ
ซ่งอวิ้นอวิ้นจะติดต่อสัมพันธ์กับเจียงเย่าจิ่งได้อย่างไรกัน? เมื่อสักครู่นี้ เธอได้ยินเจียงเย่าจิ่งเอ่ยถึงเรื่องหย่า เกิดเรื่องบ้าบออะไรขึ้นกันแน่? เธอขยับเข้ามาใกล้และพยายามหาคำตอบจากบทสนทนาของพวกเขา! ซ่งอวิ้นอวิ้นที่กำลังนั่งอยู่ในรถพลันสิ้นไร้เรี่ยวแรง เธอก้มหน้าลงด้วยความสิ้นหวัง ราวกับเหนื่อยใจเกินกว่าจะกล่าว! นี่เป็นการตัดสินใจที่ยากเย็นที่สุดสำหรับเธอเลยก็ว่าได้ ถ้าเธอจากไป ก็จะเป็นการทำลายความเชื่อใจที่นายท่านเจียงมีให้ ถ้าไม่ใช่เพราะนายท่านเจียงแล้วล่ะก็ จนป่านนี้แม่ของเธอก็น่าจะยังไม่ได้เข้ารับการผ่าตัดหรอก! เรื่องนี้ถือได้ว่าเป็นบุญคุณสำหรับเธอ ถ้าหากเธอจากไปเช่นนี้ จะดูเนรคุณหรือเปล่า!? เธอรู้สึกหนักใจ "คุณ..." เธอก็พลันเงยหน้าขึ้น "คุณอยากจะหย่ากับฉันไม่ใช่หรือไง? ฉันยอมหย่าให้แล้ว แต่ทำไมจู่ ๆ คุณก็ไม่ยอมเสียอย่างนั้นล่ะ? หรือว่าคุณจะหลงรักฉันเข้าแล้ว?" สีหน้าของเจียงเย่าจิ่งฉายแววลังเลใจขึ้นมา จากนั้นเขาก็ยิ้มเยาะ "ฉันไม่หย่ากับเธอหรอก แต่ฉันจะเก็บเธอไว้ข้างกายแล้วทรมานเธอเล่น ๆ! อย่างเธอน่ะเหรอ? ฝันไปเถอะ!" ซ่งอวิ้นอวิ้นขบริมฝีปาก ผู้ชายคนนี้เ
ผมเผ้ายุ่งเป็นกระเซิง! เฉินเวินเหยียนราวกับหญิงวิกลจริต มิหนำซ้ำยังฉีกทึ้งและประทุษร้ายซ่งอวิ้นอวิ้น "นังแพศยา!" ซ่งอวิ้นอวิ้นตะลึงงันอยู่เพียงไม่กี่อึดใจ จากนั้นก็ตอบโต้แล้วผลักเธอออกไปโดยไม่เกรงใจ! รองเท้าส้นสูงในมือของเธอบังเอิญข่วนโดนใบหน้าของเฉินเวินเหยียน จนก่อให้เกิดรอยแดง! "นี่เธอกล้าตอบโต้งั้นเหรอ?!" เฉินเวินเหยียนมองตาขวางด้วยความโกรธแค้น เตรียมพร้อมที่จะเข้าเล่นงานอีกครั้ง ซ่งอวิ้นอวิ้นจึงพูดเตือนขึ้นมาว่า "ถ้าเธอกล้าลงมืออีกล่ะก็ ฉันจะเรียกตำรวจแล้วนะ" เฉินเวินเหยียนลังเลใจอยู่ชั่วขณะ แต่กลับไม่ลดมือลงเลย ข่าวการแต่งงานของเจียงเย่าจิ่งกับซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้เปิดเผยให้รู้ทั่วกัน เช่นนี้ก็หมายความว่า เจียงเย่าจิ่งไม่ได้ชอบซ่งอวิ้นอวิ้นใช่ไหม? เธอสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ตอนนี้เธอไม่อาจตื่นตระหนก เห็นได้ชัดว่าเจียงเย่าจิ่งให้พูดว่าแต่งงานกับเฉินเวินเหยียนได้ เจียงเย่าจิ่งก็หย่ากับซ่งอวิ้นอวิ้นได้ทุกเมื่อไม่ใช่หรือไง? เมื่อนึกได้เช่นนี้ เธอก็พอจะสงบใจลงได้บ้าง คราวก่อนที่เธอขอเงินเจียงเย่าจิ่งก็แย่พอแล้ว ถ้าซ่งอวิ้นอวิ้นได้รับบาดเจ็บอีก เจียงเย่าจิ่งจะคิดกับ
เธอก้าวถอยหลังตามสัญชาตญาณ กู้ฮว๋ายมองประเมินเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกอึดอัดใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่อาจมองข้ามความงามของเธอไปได้ ชุดเดรสสีแดงเผยเสน่ห์ความเป็นหญิงของเธอออกมา แววตาของเขามืดดำอย่างยากจะควบคุมได้ แต่เมื่อนึกถึงเรื่องที่เธอทำร้ายเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เขาก็อยากจะจับตัวเธอมาลงโทษนัก! เขาเปิดประตูแล้วลงจจากรถ "ดูเหมือนว่าพวกเราสองคนจะชะตาต้องกันมาทีเดียวนะ?" ซ่งอวิ้นอวิ้นหันหลังวิ่งหนีไป กู้ฮว๋ายมีประสบการณ์จากเมื่อสองครั้งที่ผ่านมาจึงเข้ามาขวางเธอเอาไว้ก่อน "ดูซิว่าเธอจะหนีไปไหน!" ซ่งอวิ้นอวิ้นหวาดกลัวจนหน้าตาซีดขาว เธอรู้ดีว่าชายผู้นี้เป็นคนแบบไหน "ซ่งอวิ้นอวิ้น เธอโตขึ้นมาด้วยการกินโสมหรือไง? รู้ไหมว่าตอนที่เธอกระแทกใส่ฉัน จมูกของฉันเลือดไหลมากขนาดไหน?" กู้ฮว๋ายไม่เคยโดน 'รังแก' เช่นนี้มาก่อนเลย! เธอเป็นคนแรก! ขณะที่เขาพูดก็เดินกดดันเข้ามาทีละก้าว ๆ ซ่งอวิ้นอวิ้นก้าวถอยหลังด้วยเท้าเปล่าพร้อมรองเท้าส้นสูงในมือ สายตาของเธอฉายแววตื่นตระหนก ฮั่วซุนที่กำลังจะกลับบ้านบังเอิญเห็นเหตุการณ์นี้เข้าพอดี เขาจึงรีบลงจากรถแล้วรีบเดินเข้าไปขวางหน้าซ่งอว
เมื่ออยู่ต่อหน้าเฉินเวินเหยียน ฮั่วซุนที่อยู่ตรงนั้นไม่ได้แสดงท่าทีว่าเขารู้จักซ่งอวิ้นอวิ้น แต่กลับถ่ายทอดคำพูดไปตามตรง สีหน้าของเจียงเย่าจิ่งฉายแววอ่อนโยน การที่เฉินเวินเหยียนเป็นฝ่ายที่เริ่มขอร้องแทนซ่งอวิ้นอวิ้น ทำให้เขาออกจะรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง "ฉันจะจัดการให้เอง" เจียงเย่าจิ่งให้สัญญา การที่เขาตอบตกลงเสียรวดเร็วขนาดนั้น ไม่ใช่เพราะเฉินเวินเหยียน แต่เขาไม่อยากให้ซ่งอวิ้นอวิ้นออกไปเผยหน้าตา แถมยังต้องสวมใส่ชุดนุ่งน้อยห่มน้อย และทำงานเป็นสาวนั่งดริงก์เพราะตกงาน เขาไม่อยากให้เธอคุยเรื่องพรรค์นั้นทางออนไลน์! ตอนนี้เขาทนคิดถึงเรื่องที่เธอพูดคุยกับผู้ชายคนนั้นไม่ไหวแล้ว! ฮั่วซุนจึงบอกว่า "เข้าใจแล้วครับ" พอวางสายก็ถ่ายทอดคำพูดให้เฉินเวินเหยียนฟัง ทว่าตอนนี้เฉินเวินเหยียนกลับไม่ยินดีเอาเสียเลย อย่างไรเสียเจียงเย่าจิ่งก็ไม่ยอมมาพบเธอ วันรุ่งขึ้น เมื่อซ่งอวิ้นอวิ้นมาถึงโรงเรียนสอนเต้น ครูใหญ่หลี่ก็จับมือแล้วเอาแต่ขอบคุณเธอ "คุณเจียงยอมลงทุนแล้ว ฉันต้องขอบคุณเธอจริง ๆ จริงสิ ตอนที่เขาพาเธอออกไป เขาไม่ได้ทำอะไรเธอใช่ไหม?" ซ่งอวิ้นอวิ้นส่ายหน้าพลางกล่าวว่า "เปล่าค่
ทำอย่างไรดี? เธอยังไม่อยากเชื่อเลยว่าตัวเองจะตั้งครรภ์ ดังนั้นเธอจึงสงบสติอารมณ์แล้วไปตรวจอัลตร้าซาวด์ เธอคิดกับตัวเองว่า อาจจะมีอะไรผิดปกติก็ได้? ผลลัพธ์แสดงออกมาว่าเธอตั้งครรภ์ได้เกือบสองเดือนแล้ว "ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ เป็นฝาแฝด" ซ่งอวิ้นอวิ้นรู้สึกตกตะลึงจนพูดไม่ออก เธอตั้งครรภ์จริง ๆ มิหนำซ้ำเธอยังตั้งครรภ์ฝาแฝดอีกด้วยหรือนี่? "คุณหมอคะ คุณตรวจผิดหรือเปล่าคะ?" น้ำเสียงของเธอแหบแห้ง "ตรวจไม่ผิดหรอกค่ะ คุณตั้งครรภ์ฝาแฝดจริง ๆ เรื่องแบบนี้จะตรวจผิดได้อย่างไรคะ? คุณดูสิคะ มีถุงตั้งครรภ์อยู่สองใบ" แพทย์ผู้ตรวจรักษาเลื่อนเมาส์ให้เธอดู ซ่งอวิ้นอวิ้นยื่นศีรษะเข้ามาดูก็เห็นถุงตั้งครรภ์อยู่สองใบจริง ๆ เธอมีอารมณ์ความรู้สึกสับสน "แต่ฉันเห็นคุณสีหน้าไม่ดีเอามาก ๆ เลย ในเมื่อคุณตั้งครรภ์ก็ต้องพักผ่อนให้มาก ๆ นะคะ" แพทย์คนนั้นบอก ซ่งอวิ้นอวิ้นผงกศีรษะ "ฉันเข้าใจแล้วค่ะ" เธอลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องตรวจพร้อมผลตรวจในมือ เมื่อเฉินเวินเหยียนเข้าไปในห้องอัลตราซาวด์ ก็ทราบจากแพทย์ผู้ตรวจรักษาว่าอีกฝ่ายตั้งครรภ์ฝาแฝด เธอโกรธเสียจนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน เพราะอยากจะฆ่าซ่งอวิ้นอ