แชร์

ตอนที่ 9 เด็กดริ้ง

ผู้เขียน: ไรท์โส
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-20 15:36:10

ฉันเดินตามพี่พลอยติด ๆ สายตาหันไปรอบ ๆ ภายในผับ พี่พลอยพาเดินเลาะมาขึ้นบันไดเพื่อไปที่ชั้นสอง มันจะมาห้องวีไอพีหลาย ๆ ห้องติด ๆกัน ฉันรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะนี้เป็นครั้งแรกเลยที่ได้มาเหยียบสถานที่แบบนี้

"พี่จะพาเทียนไป..."ยังพูดไม่ทันจบประโยคพี่พลอยก็หันมาที่ฉัน

"ก็ไปรายงานตัวกับคุณโดสก่อนไง"ฉันพยักหน้า เออใช่ ฉันต้องไปรายงานตัวกับเจ้าของผับ จะได้รู้รายละเอียดเรื่องงาน รวมถึงค่าจ้าง เหนือรอหน่อยนะ แม่จะรีบหาเงินไปจ่ายค่ารักษาให้

"ตรงไปสุดทางก็จะเป็นออฟฟิศห้องทำงานคุณโดส"ฉันเงยหน้าหันไปมองพี่พลอยแล้วคลี่ยิ้มหวานให้ ทางเดินติดไฟสลัว ๆ แต่ยังพอเห็นทางที่จะเดินได้ ทุกห้องวีไอพี แทบจะมีแขกเข้ามาบริการทุกห้อง ผับนี้ใหญ่ ลูกค้าก็เยอะด้วย

พอเดินมาสุดทาง แล้วพี่พลอยก็พาเลี้ยวไปที่ด้านขวา เธอหยุดตรงที่หน้าห้อง ๆ หนึ่งแล้วยกมือเคาะประตู ก๊อก ก๊อก

"นี้แหละห้องทำงานคุณโดส"ฉันมองหน้าพี่พลอยสลับกับประตูห้องแล้วคลี่ยิ้มให้กับเธอ

แอ๊ดดดดด เสียงประตูเปิดออก ฉันกับพี่พลอยก็หันไปมองพร้อมกัน เป็นคุณโดสที่เปิดประตู เขาดูชะงักจ้องฉันอยู่พักหนึ่ง แล้วใช้สายตากวาดมองเรือนร่างฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า คงจะไม่เคยเห็นฉันแต่งตัวแบบนี้ ซึ่งฉันก็ไม่เคยแต่งแบบนี้เหมือนกัน ด้วยความเขินอายจึงใช้มือดึงกระโปรงลง แล้วบิดไปบิดมา เบือนหน้าไปทางอื่น

"เข้ามา"ฉันหันไปทันที เมื่อได้ยินคุณโดสพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ แล้วหันหลังเดินเข้าไป

"ตามเข้าไปสิ พี่จะไปทำงานแล้ว"พี่พลอยเห็นฉันยังยืนนิ่ง จึงเอามือมาผลักหลังฉันเบา ๆ

"ขอบคุณนะ"ฉันก้าวขาเดินเข้าไปในห้องหลังจากกล่าวขอบคุณพี่พลอยแล้ว เธอยิ้มแล้วพยักหน้าให้ฉัน พร้อมกับเอื้อมมาปิดประตูให้

พอหันหน้ามาก็พบว่าคุณโดสไม่ได้อยู่คนเดียวแต่มีคุณเป้อยู่ในห้องด้วย เขาเห็นฉันลุกขึ้นจากโซฟาแล้วยืนขึ้นเต็มความสูงสายตาจ้องมาฉันอึ้ง ๆ

"ว้าว เทียนแต่งตัวแบบนี้สวยจังเลยครับ"

"ขอบคุณค่ะ"ฉันโค้งตัวรับอย่างเขิน ๆ แล้วยกมือลูบท้ายทอย แล้วเดินไปที่โต๊ะทำงานที่คุณโดสนั่งจ้องฉันอยู่

"นั่งสิ"คุณโดสตวัดสายตาไปที่เก้าอี้ตรงหน้า ฉันผงกหัวนิด ๆ แล้วขยับเก้าอี้นั่งลง คุณเป้ก็เดินเข้ามายืนข้าง ๆ คุณโดส แล้วเอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋าสายตาจ้องมองฉันตลอด

"ถ้าบอกว่ายังไม่มีลูก ผมก็เชื่อนะ"เขาเอามืออีกข้างลูบที่คางแล้วพูดขึ้น ฉันหันไปยิ้มให้เขาแบบหน้าเจื่อน ๆ

"ลูกเธอเป็นอย่างไรบ้าง"ฉันหันไปที่คนถามซึ่งมีสีหน้าที่เรียบนิ่ง

"ตอนนี้ยังต้องดูอาการอยู่ค่ะ"ฉันตอบกลับไป

"วันก่อนกูก็ไปเยี่ยมมา"คุณเป้พูดขึ้น คุณโดสก็หันไปที่เพื่อนของเขาสายตาเรียบ ๆแล้วก็หันกลับมาที่ฉัน

"ดื่มได้ไหม"ฉันก้มหน้างุด แล้วเม้มปากทั้งสองเข้าหากันแน่น ต้องดื่มได้ด้วยเหรอ

"อย่างเธอน่าจะผ่านอะไรมาอย่างโซกโซนแล้วสินะ เรื่องดื่มคงจะจิ๊บ ๆ"ฉันเงยหน้าขึ้นมองคนพูดทันที อะไรกันฉันเป็นแบบนั้นเหรอ ฉันขมวดคิ้วจนเป็นปมจ้องหน้าชายหนุ่มที่มีสีหน้าเรียบนิ่ง และดูเย็นชา

"มึงก็พูดเกินไปว่ะ ไอ้โดส"

"หึ....เธอทำให้ฉันประหลาดใจอยู่เหมือนกันนะเทียน"คุณโดสหันไปเปล่งเสียงหัวเราะในลำคอกับคุณเป้ แล้วก็หันกลับมาพูดกับฉัน

"ประหลาดใจ?"ฉันพึมพำเบา ๆ พอให้ได้ยิน

"ไม่คิดว่าเธอจะแต่งตัวแบบนี้มาในวันแรกนะสิ"คุณโดสพูดขึ้นแล้วเอนหลังไปพิงกับพนักเก้าอี้ พร้อมใช้มือลูบที่คาง แล้วมองฉันด้วยสายตาโลมเลีย ฉันกัมหน้างุด บีบมือทั้งสองแน่น

"พี่พลอยเป็นคน...."ฉันเงยหน้าขึ้นแล้วกำลังจะบอกกับเขา แต่คุณโดสก็พูดแทรกเข้ามาแล้วหยัดกายลุกขึ้น

"ตามฉันมา....ส่วนมึงรออยู่บนนี้แหละ"และหันไปบอกกับเพื่อนเขาก่อนที่จะก้าวขาเดินออกมาจากโต๊ะทำงาน ส่วนฉันก็รีบลุกขึ้นทันที

"สู้ ๆ นะครับ"ฉันหันไปยิ้มบาง ๆ ให้กับคุณเป้ แล้วรีบเดินตามคุณโดสออกมาจากห้อง

ฉันเดินตามคุณโดสมาติด ๆ

"ด้านบนนี้เป็นห้องวีไอพีทั้งหมด ห้องน้ำลูกค้าอยู่ซ้ายมือ .."ฉันผงกหัวรีบ แล้วรีบเดินลงบันไดตามคุณโดส

"ขวามือเป็นทางออกฉุกเฉินแล้วห้องน้ำลูกค้า ของพนักงานด้านซ้าย...ห้ามเข้าห้องน้ำลูกค้าเป็นอันขาด"พอลงมาที่ชั้นล่าง คุณโดสก็อธิบายบริเวณผับต่อ

"ยิ่งเป็นผู้หญิง ห้ามเข้าเด็ดขาด ...มันไม่ปลอดภัย"คุณโดสหันมาที่ฉันแล้วมองไปที่หน้าอกลงมาถึงกลางกาย ฉันละขนลุก หัวใจวูบวาบไปหมด แล้วคุณโดสก็เดินมาที่เคาน์เตอร์บาร์

"ด้านหลังเคาน์เตอร์ เป็นสต๊อกเครื่องดื่ม"ฉันผงกหัวรับ

"แล้วจะให้เทียนทำหน้าที่อะไรคะ"เมื่อเขาอธิบายหมดทุกอย่างจบแล้ว ฉันจึงเอ่ยถาม

"เด็กดริ้ง"ฉันขมวดคิ้วเลยจ้า คืออะไรกัน ฉันไม่รู้จัก

"น่าจะชำนาญ..."ชำนาญอะไรก่อน เด็กดริ้งคืออะไรฉันยังไม่เข้าใจเลย คุณโดสเห็นว่าฉันเป็นคนยังไงกันเนี่ย แค่บอกว่าฉันมีลูก คือฉันจะต้องชำนาญ และโซกโซนทุกเรื่องเลยหรือไง สถานที่แบบนี้ฉันเพิ่งจะเคยมาเหยียบครั้งแรก รู้ไว้ด้วย

"พลอย พลอย"ฉันเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของผับกำลังกวักมือเรียกพี่พลอย ที่กำลังเดินมาพอดี

"คะ คุณโดส"

"ฝากเทียนไปสอนงานด้วย"ว่าจบ คุณโดสก็สอดมือล้วงกระเป๋าเดินไป พี่พลอยก็มาจับมือฉันแล้วฉีกยิ้มกว้าง.

"ไปกับพี่ พอดีมีลูกค้าหาเด็กไปนั่งด้วยอยู่พอดี"ฉันเบิกตาโต หันไปมองพี่พลอยด้วยความตกใจ คือในหัวงงไปหมด นั่งกับลูกค้าได้ด้วยเหรอ แล้วไอ้เด็กดริ้งต้องทำอะไรบ้าง จึงรีบดึงมือพี่พลอยไปที่หน้าห้องน้ำพนักงาน เพื่อจะสอบถาม

"มีอะไรเทียน"

"เด็กดริ้ง ทำหน้าที่อะไรเหรอ พี่ช่วยอธิบายให้เทียนฟังหน่อยสิ"พี่พลอยยกมือปิดปากหัวเราะเบา ๆ

"เออ พี่ก็ลืมไปเลยว่าแกไม่เคยทำอะไรแบบนี้ แล้วแกจะดื่มได้เหรอเนี่ย"พี่พลอยขมวดคิ้วจ้องหน้าฉัน แล้วใช้นิ้วเคาะที่แก้มตัวเองเบา ๆ ราวกับคิดอะไรบางอย่าง

"เทียนจะไปขอคุณโดสทำหน้าที่อื่น"กำลังจะก้าวขาเดิน พี่พลอยก็คว้าแขนฉันไว้

"ไม่ต้อง ๆ แกรู้ไหมว่าเด็กดริ้งที่นี้ คืน ๆ หนึ่งได้เงินเท่าไหร่"ฉันขมวดคิ้วมองหน้าพี่พลอยด้วยความสงสัย

"เฉพาะทิปก็ ห้าพัน บางคืนก็ได้เป็นหมื่น"

"โอเค เทียนจะทำหน้าที่นี้"พอพี่พลอยพูดถึงเงินที่จะได้ ฉันก็รีบพูดขึ้นทันที

"คิคิ.."พี่พลอยก็หัวเราะออกมาเบา ๆ

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • พันธะหน้าที่   Special

    วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรถคันที่ขี้งกของคุณโดสพาเหนือไปฝากไว้ที่บ้านพ่อแม่เขา พอมาถึงก็เจอกับพ่อแม่ และดิวน้องสาวคุณโดส "สวัสดีค่ะคุณเคเดน คุณด้าย"ฉันยกมือไหว้ท่านทั้งสอง "ทำไมเรียกห่างเหินแบบนั้นล่ะ..เรียกฉันว่าแม่และพี่เคเดนว่าพ่อได้แล้ว"แม่คุณโดสพูดด้วยน้ำเสียงหวานประโยคสุดท้ายก็หันไปที่สามีตัวเอง "พ่อ แม่"ฉันเอ่ยออกมาด้วยเก้อเขิน นานมากแล้วที่ไม่ได้เอ่ยคำนี้ พ่อแม่ฉันเสียชีวิตไปนานมากจึงรู้สึกแปลก ๆ มองไปที่แม่คุณโดสที่ส่งยิ้มหวานให้ "เหนือมาหาปู่"พ่อคุณโดสยื่นแขนมารับเหนือจากคุณโดส เหนือฉีกยิ้มกว้างโน้มตัวไปหาปู่ของเขา "เหอะ ดิวต้องขับรถไปเรียนคนเดียวใช่ไหม"ดิวกลั้วหัวเราะแล้วพูดขึ้นพร้อมกับมองขวางไปที่พี่ชาย "อพาร์ทเม้นท์ไปถึงไหนแล้ว"พ่อคุณโดสเอ่ยถาม เขาจึงหันมาที่พ่อตัวเองจากที่หันไปกระตุกยกยิ้มให้น้องสาว."ตอนนี้ทำไป เก้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้วครับ""อืม..ใกล้จะเสร็จแล้วนะสิ..จะอยู่ที่นั้นเลย?"พ่อคุณโดสถามต่อ "ครับ ผมกับเทียนจะอยู่ที่นั้น"ฉันเพิ่งมารู้ว่าอพาร์ทเม้นท์ที่ฉันอยู่ไม่ได้มีคนเช่า ที่เห็น ๆ จะเป็นพวกคนงานทั้งนั้น คุณโดสจ่ายเงินชดเชยผู้เช่า

  • พันธะหน้าที่   END ขอฝากชีวิต (nc)

    คุณโดสวางร่างเล็กนอนราบบนเตียงนุ่ม แล้วยืนเต็มความสูงเขามองฉันด้วยสายตาหวานเยิ้มมือหนายกขึ้นปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด ทีละเม็ด "พี่จะนุ่มนวลกับเธอ"คำพูดน้ำเสียงกระเส่าของเขาทำให้ฉันต้องเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอาย นี้ฉันกำลังตกหลุมพรางของเขาแล้วเหรอ เพราะฉันยังคงนอนนิ่งไม่ได้ขัดขืนหรือปฏิเสธอะไรเลย รู้สึกว่าร่างกายมันรุ่มร้อนไปหมด พรึ่บ! ฉันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างหล่นลงมาที่พื้นจึงหันไปมอง ก็พบว่าคุณโดสถอดเสื้อของเขาออกแล้วโยนลงไปที่พื้นนั้นเอง และฉันจะต้องกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ลงคอเมื่อได้เห็นกล้ามท้องที่เป็นลอนของเขาอีกแล้ว มันทำให้หัวใจของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ ฉันแพ้ซิกแพคของเขาจริงเหรอ คุณโดสคลี่ยิ้มมุมปากแล้วขึ้นมาคร่อมที่ร่างของฉัน แล้วดึงร่างเล็กลุกนั่งก่อนที่จะถกเสื้อยืดของฉันยกขึ้นถอดอย่างง่ายดาย ตอนนี้ช่วงบนของฉันก็เหลือแต่บราเซียร์สีดำปกปิดเต้าอกอวบอูม"เธอจำครั้งแรกของเราได้ไหม"ไม่พูดเปล่าคนถามก็เอื้อมไปที่ด้านหลังของฉันแล้วปลดตะขอบราเซียร์ฉันออกอย่างชำนาญ ส่วนฉันที่เป็นคนถูกถามรู้สึกใบหน้าเห่อร้อนก้มหน้างุดในหัวก็มีภาพครั้งแรกที่ฉันมีอะไรกับเขาลอยเข้ามา และตอนนี้ช่วงบนของฉ

  • พันธะหน้าที่   ตอนที่ 49 สานฝัน

    ฉันเดินตามชายร่างสูงที่อุ้มเด็กน้อย ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ พอมาถึงหน้าร้านอาหารเขาหยุดชะงักแล้วหันมาที่ฉัน "เหนือหิวแล้ว กินข้าวกันก่อนนะ""อืม"พอสิ้นเสียงคุณโดสก็เดินเข้าร้านไป ฉันก็ก้าวขาเดินตามไปติด ๆ "มากี่ท่านคะ"พนักงานต้อนรับเอ่ยถาม "สามครับ ผม ลูก และภรรยา"คุณโดสตอบพนักงานสาวและประโยคสุดท้ายเขาก็หันมาที่ฉัน สีหน้าจริงจังมากค่ะ ฉันไม่อยากจะทักท้วงอะไร ได้แต่ยืนอมยิ้ม เอ๊ะแล้วฉันจะยิ้มทำไมเนี่ย จากนั้นพนักงานก็พาพวกเราไปที่โต๊ะว่าง แล้วก็มีพนักงานชายเดินเข้ามายืนเมนูให้ ระหว่างที่คุณโดสวางเหนือลงนั่งที่เก้าอี้สำหรับเด็กเขาหันมาเห็นพนักงานเสิร์ฟชายยิ้มหวานให้กับฉันพร้อมกับยื่นเมนู."สั่งอาหารที่ลูกชอบด้วยนะ..ที่รัก"ฉันขณะที่กำลังรับเมนูจากพนักงานชาย ก็ต้องชะงักหันไปที่ชายร่างสูงที่กำลังกระตุกยกยิ้มแล้วยักคิ้วให้ฉัน พร้อมพนักงานที่หันมองเขาเช่นกัน "ภรรยาผมครับ"แล้วคุณโดสก็หันไปบอกกับพนักงานชาย "ครับ"เขาตอบรับแล้วยื่นเมนูอีกเล่มให้คุณโดส "เดี๋ยวผมมารับออร์เดอร์นะครับ"พอคุณโดสพยักหน้ารับพนักงานชายก็หันหลังเดินไป คุณโดสมองแผ่นหลังพนักงานชายพร้อมกับยิ้มกรุ่มกริ่มอย่า

  • พันธะหน้าที่   ตอนที่ 48 ขอเบอร์ลูกสาว

    "ให้โอกาสพ่อหม้ายลูกติดสักครั้งนะครับ"ฉันเผลอคลี่ยิ้มออกมาหลังจากที่คุณโดสพูดจบ แล้วก็ต้องรีบหุบยิ้ม ไม่นะเทียนแกจะใจอ่อนไม่ได้ ฉันแกะแขนแกร่งที่โอบเอวฉันแล้วหันหน้าไปที่เขา "คนอย่างเทียนไม่มีสิทธิ์ให้โอกาสใครได้หรอก"ฉันจ้องหน้าเขาตาแข็งแต่ภายในใจมันรู้สึกเริ่มจะหวั่นไหวกับเขาอีกครั้งแล้ว แต่ฉันจะต้องเก็บอารมณ์นั้นไว้ "เทียน"คุณโดสพยายามจะเอื้อมมาจับมือฉันแต่ก็ปัดมือเขาออก "ไม่ต้องมาจับเทียน...เทียนจะกลับห้องแล้ว"ประโยคสุดท้ายฉันก็หันหลังเดินมาที่ประตูโดยที่เขาไม่ได้ตาม พอออกมาจากห้องแล้วประตูปิดลง.ฉันยกมือทาบไปที่หน้าอกเพราะหัวใจมันเต้นแรงมาก แล้วอมยิ้มออกมา "คนบ้า"ฉันหันไปที่ประตูห้องคุณโดสแล้วพึมพำออกมา พ่อหม้ายลูกติดงั้นเหรอ คิกคิก แล้วหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเองไป .เช้าวันใหม่ฉันที่นอนอยู่บนเตียงนุ่มที่แสนจะสบายยกแขนขึ้นบิดตัวไปมาแต่ดวงตายังไม่ลืมขึ้น 'อื้อ' หลังจากบิดขึ้เกียจเรียบร้อยก็ลืมตาขึ้น แล้วต้องตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มทั้งสองอยู่ข้างกายฉันคนล่ะฝั่ง"แม่ตื่นแล้ว"ฉันหันไปที่ชายหนุ่มที่ยังเป็นเด็กน้อยนอนคว่ำเอามือท้าวที่คางจ้องฉันแล้วฉีกยิ้มกว้าง "พี่ท

  • พันธะหน้าที่   ตอนที่ 47 พ่อหม้ายลูกติด

    พอขึ้นบันไดมาถึงชั้นที่4 ฉันก็เบิกตาโต เพราะมันเปลี่ยนแปลงไปมาก มันดูหรูหราสุด ๆ มันไม่ใช่หอพักเก่า ๆแล้ว แต่มันราวกับคอนโด พี่พลอยดึงแขนฉันไปที่หน้าห้อง 403 ซึ่งเป็นห้องเก่าที่ฉันเคยอยู่ เธอใช้คีย์การ์ดทาบไปที่แม่เหล็กตรงข้างประตู แล้วก็ผลักมันออก "พี่พลอยนี้มัน..."ฉันรู้สึกอึ้งตาค้างอ้าปากหวอ เมื่อได้เห็นภายในห้องที่มันกว้างกว่าเดิม ราวกับว่าเขาได้เอาสองห้องมาทำเป็นห้องเดียว "เข้ามาสิ"พี่พลอยกับคุณเป้เดินเข้าไปก่อนในขณะที่ฉันยังยืนนิ่ง พอก้าวขาเข้าไป ฉันก็กวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องที่มันดูดีมาก มีเฟอร์นิเจอร์พร้อม และเตียงนอนยังเป็นเตียงขนาดคิงไซส์ ว้าว นี้มันสวรรค์ชัด ๆ "พี่พลอย แน่ใจนะว่า..ราคาเท่าเดิม"ฉันเดินไปสะกิดถามพี่พลอยเบา ๆ "อืม ราคาเท่าเดิม"ฉันฉีกยิ้มกว้าง..อยากให้เหนือมาอยู่ด้วยจัง ไม่คิดเลยว่าที่อยู่เก่าที่เป็นห้องเล็กราวกับรังหนู จะกลายเป็นห้องขนาดใหญ่แถมยังมีเฟอร์นิเจอร์ให้ครบครัน ฉันเดินสำรวจรอบ ๆ ห้อง เดินไปที่ห้องครัวที่มีอุปกรณ์ทำอาหารครบ และเดินไปยังห้องน้ำ ว้าว มีอ่างอาบน้ำด้วย และเดินมาที่ระเบียงห้อง ฉันจับตรงราวแล้วเงยหน้าขึ้นสูดอากาศที่สดชื่นเข้าปอด แล้

  • พันธะหน้าที่   ตอนที่ 46 ต้องจากกันแล้ว

    พ่อคุณโดสขอให้ฉันอยู่ที่บ้านของเขาจนกว่าร่างกายฉันจะสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นซะก่อน ก็ดีฉันจะได้มีเวลาอยู่กับเหนือต่ออีก หลังจากที่ฉันจะต้องปล่อยให้เขาได้อยู่กับครอบครัวที่นี้ ที่มีพ่อ ปู่ย่า แล้วอาของเขา เหนือจะต้องมีความสุขมากแน่ ๆ ฉันคิดแบบนั้นแม้ว่าฉันจะรู้สึกหวิว ๆ ก็ตามแต่เพื่ออนาคตของเหนือฉันต้องยอมตัดใจ.ฉันได้พาเหนือมานอนที่ห้องกับฉันเกือบทุกคืน เห็นเขานอนหลับสบายน้ำตาฉันก็ไหลออกมาทุกที ฉันคงจะคิดถึงเขามากแน่ ๆ ที่ฉันได้พาเหนือมานอนด้วยโดยที่คุณโดสไม่คัดค้าน และไม่บังคับให้ฉันและเหนือไปนอนห้องเขาก็เพราะว่าช่วงนี้เขาดูยุ่ง ๆ กลับมาก็ดึก ๆ แทบทุกคืน ทั้งที่เขาก็ไม่ได้ไปที่ผับเลยสักคืน ที่ฉันรู้เพราะดิวมักจะบ่น ๆ พี่ชายตัวเองที่ไม่ไปดูผับบ้าง เขาก็ตอบกลับน้องสาวว่า "เดี๋ยวพี่ทำธุระเรียบร้อยแล้วจะเข้าไปครับ"ฉันไม่รู้หรอกว่าธุระที่เขาบอกนั้นคืออะไร เพราะไม่อยากรู้ ฉันเริ่มเก็บข้าวของตัวเองใส่กล่อง รวมถึงเสื้อผ้าใส่กระเป๋า "แม่ ไปไหน"เหนือเอ่ยถามเมื่อเขาเห็นว่าฉันกำลังเก็บของ ฉันหันไปยิ้มให้เขา"แม่...เอ่อแม่จะต้องไปทำงานน่ะ"ฉันรู้สึกหัวใจมันสั่น ๆ ที่จะต้องโกหกเหนือ "ที่ไหน"ฉันวา

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status