บทที่ 35 แกล้งเมีย

'บรืน บรืน'

เสียงรถหรูบีเอ็มดับเบิลยูคันสีดำขลับเคลื่อนตัวมาจอดลงยังหน้าบ้านของเอวาในช่วงเช้าของวันใหม่ ก่อนจะเผยให้เห็นร่างสูงโปร่งของภาคินในชุดกางเกงยีนส์สีดำเสื้อยืดสีกรมสวมรองเท้าผ้าใบสีดำดูทะมัดทะแม้งเปิดประตูลงมาจากรถเดินไปกดกริ่งหน้ารั้ว วันนี้เขาจะพาสามคนแม่ลูกไปเที่ยวเลยเลือกแต่งตัวแบบธรรมดาไม่ใช่ชุดสูทเป็นทางการเหมือนเช่นทุกวัน

เสียงกริ่งหน้ารั้วทำให้คุณแม่ลูกสองที่กำลังจะพาลูกไปอาบน้ำหยุดชะงัก คิ้วสวยขมวดชนกันเป็นปมระคนสงสัยว่าใครกันที่มาบ้านเธอตั้งแต่เช้าตรู่

"อลัน อลินรอแป๊บนะคะ มามี๊ไปดูก่อนว่าใครมา" เสียงหวานเอ่ยบอกกับลูกๆ ก่อนเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมทับชุดนอนสายเดี่ยวแล้วเดินออกไปยังหน้าบ้าน เท้าเล็กหยุดชะงักอัตโนมัติเมื่อเห็นร่างสูงหน้ารั้วดวงตากลมโตกลมมองสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองผ่านๆ พลางใช้มือมัดเชือกเสื้อคลุมให้แน่นขึ้นแล้วก้าวเท้าเดินต่อ

"คุณมาทำไมแต่เช้าเนี่ย" ดวงตากลมโตมองค้อนคนนอกรั้วอย่างไม่ชอบใจขณะใช้มือไขกุญแจรั้วไปด้วย ร่างสูงไม่ได้สนใจเสียงบ่นสักนิดตอนนี้สายตาและจิตใจจดจ่ออยู่กับอย่างอื่นมากกว่า เขาลอบกลืนน้ำลายเหนี่ยวๆ คงลำคออึกใหญ่เมื่อสายตาดันเผลอมอ