LOGINShare
บทที่ 3
Last Updated:
2025-08-02 20:51:42“อ้าวนิ้ง?”
“เหมย...”
เหมยเจอกับคะนิ้งหน้าห้องน้ำ ทั้งคู่มองตากันนิ่ง ก่อนที่คะนิ้งจะเป็นฝ่ายหลบหน้าเพื่อนก่อน
“มาเข้าห้องน้ำเหรอ”
“อืม แล้วเค้กล่ะ”
“ไม่อะ ตรงนั้นมันชุลมุนเลยหาที่หลบภัย ระหว่างทางก็มีแต่คนขอถ่ายรูปเต็มไปหมด”
คะนิ้งพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำอย่างไม่คิดอะไรมาก ลำพังเรื่องที่เจอมาในงานก็หนักหัวพออยู่แล้ว ไม่มีอารมณ์มาคิดเรื่องอื่นหรอก
เหมยยืนรอคะนิ้งอยู่หน้าห้องน้ำ ไม่นานคะนิ้งก็ออกมา ทั้งคู่ตั้งใจกลับไปทำงานต่อแต่ระหว่างทาง มีคนมาขอถ่ายรูปไม่หยุด วุ่นวายกว่าตอนอยู่คนเดียวซะอีก
จนกระทั่งคนกลุ่มสุดท้ายเบาบางลง เหมยกำลังจะเรียกคะนิ้งกลับไปที่เต็นท์แต่ว่าหันมาอีกทีเพื่อนก็ไม่อยู่แล้ว
“อ้าว... คะนิ้ง? นิ้ง!”
เหมยขมวดคิ้ว กวาดตามองรอบๆ อย่างงุนงง หายไปไหนนะ... ระหว่างถูกความสับสนเข้าเล่นงานก็เหลือบไปเห็นแผ่นหลังของเพื่อนกำลังถูกชายคนหนึ่งลากตัวออกไป
“นั่นคะนิ้งหรือเปล่านะ....”
เหมยชั่งใจอยู่ว่าจะตามไปดีมั้ย แต่สุดท้ายก็เดินกลับมาที่เต็นท์ ไม่ได้ตามคะนิ้งไปเพราะคิดว่าไม่ใช่ธุระของตน
“อ้าวเหมย ไปไหนมา เห็นนิ้งบ้างมั้ย”
คลื่นที่นั่งรออยู่ในเต็นท์หันมามองเมื่อเห็นอีกฝ่ายกลับมา
“ไปเดินเล่นรอบๆ มา ส่วนคะนิ้ง...น่าจะไปกับเพื่อน”
“เพื่อน?” คลื่นหรี่ตามองเหมยด้วยสายตาสงสัย
“อื้ม” เหมยพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจก่อนหยิบร่มมากาง เดินตามหลังนักแข่งคนหนึ่งมาที่รถอย่างเป็นงาน คลื่นมองตามยัยหมวยไปอย่างคาใจ แต่เธอไม่มีเหตุผลที่ต้องโกหกเขา นั่นทำให้คลื่นตัดสินใจรอ
...ทว่ารอแล้วรออีกคะนิ้งก็ไม่กลับมา จนงานเลิก
“นี่ตกลงว่าจะไปส่งมั้ย ถ้าไม่ไป ฉันจะได้กลับเอง”
ฉันตะโกนเรียกคลื่น หมอนั่นเอาแต่มองไปทางอื่นเหมือนกำลังหาใครสักคนอยู่ ก็พอรู้นะว่าใครแต่ตอนนี้ฉันทั้งเหนื่อย ทั้งง่วงและก็เหนียวตัวสุดๆ ไม่มีอารมณ์มาห่วงใครทั้งนั้น
“ถ้านายไม่ไปส่ง ฉันกลับเองก็ได้นะ แต่ขอไปเอาของในรถก่อน”
ถ้าไม่ใช่กระเป๋ากับโทรศัพท์อยู่ในรถหมอนั่นฉันไม่เสียเวลาอยู่ที่นี่หรอก
“เดี๋ยวไปส่ง”
พูดเสร็จเขาก็เดินนำฉันมาที่รถ ท่าทางไม่กล้าปล่อยฉันกลับเองคงกลัวคะนิ้งว่านั่นแหละ ฉันรู้นะว่าเขาคิดจะจีบเพื่อนฉันแต่คะนิ้งเหมือนจะมีเจ้าของแล้วเนี่ยสิ
เฮ้อ ช่างเถอะ ใครจะอะไรยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับฉันหรอก ฉันเดินตามร่างสูงมาที่รถ ตอนแรกจะนั่งเบาะหลังแต่ก็ฉุกนึกได้ว่าเบาะหน้าว่าง เลยเปลี่ยนใจ นั่งเบาะหน้าข้างคนขับเพื่อรักษามารยาท ขวดน้ำที่วางอยู่ช่องวางแก้วสะดุดตาฉันทันที กำลังคอแห้งเลย น่าจะเป็นของคะนิ้ง
ฉันเปิดฝาแล้วกระดกรวดเดียวครึ่งขวด เสียดายไม่เย็นไม่งั้นคงชื่นใจกว่านี้
“เหี้ย!”
เสียงอุทานในลำคออย่างตกใจเกินจำเป็นของคลื่นทำฉันหันไปมอง อะไรวะ กินน้ำแค่นี้ต้องด่าเหี้ยด้วย!?
เขาเปิดประตูเข้ามานั่งในรถแล้วมองขวดน้ำในมือฉันด้วยสายตาเบิกโพลงเป็นพิเศษ
“ทำไม? แค่ดื่มน้ำหรือดื่มไม่ได้”
“ขวดน้ำนั่น อย่าบอกนะว่าเธอหยิบมาจาก...” เขามองขวดในมือฉันสลับกับช่องใส่แก้วที่คอนโซลหน้า
“ก็ ...ตรงนี้ไง ทำไม?”
“เออๆ ดื่มแล้วก็ช่างเหอะ” ใบหน้าแตกตื่นของคลื่นสงบลงในชั่วเวลาสั้นๆ ไม่รู้ฉันคิดไปเองหรือเปล่าแต่รู้สึกเหมือนเห็นประกายตาเจ้าเล่ห์จากเขาแวบหนึ่ง
พอได้ยินแบบนั้นฉันดื่มต่อจนหมดขวด คลื่นเหลือบมองฉันทีแรกเขาทำท่าเหมือนจะห้ามแต่สุดท้ายก็ไม่ได้อะไร ขับรถต่อไปเงียบๆ นั่นน่ะสิถ้าแค่น้ำดื่มยังหวงก็เค็มเกินไปละ
สักพักใหญ่ๆ ก็รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ฉันยกมือขึ้นกุมศีรษะ เกิดอะไรขึ้น? หรือว่าตากแดดนานไปหน่อยก็เลยรู้สึกไม่ค่อยสบาย
เหงื่อผุดขึ้นตามไรผมอย่างไม่รู้ตัว ร่างกายร้อนรุ่มขึ้นเรื่อยๆ ฉันเอื้อมมือไปเร่งแอร์จนสุด คลื่นมองสิ่งที่ฉันทำเงียบๆ ก่อนเบือนสายตากลับไปจ้องถนนต่อ
“ทำไมมันร้อนแบบนี้ แอร์เสียหรือเปล่า”
“แอร์ไม่เสียหรอก”
น้ำเสียงนุ่มลึกของคลื่นทำฉันขนลุกแปลกๆ มองหน้าเขาด้วยแววตาสับสน ทำไมนะ.... ทำไมถึงรู้สึกว่าคนข้างๆ หล่อเหลาเป็นพิเศษ ทั้งที่สเป็กฉันชอบคนผิวเข้มตาเฉี่ยวแบบไทยๆ ที่ผ่านมาฉันไม่เคยปลื้มผู้ชายสูงขาวหน้าโอปป้าแบบนี้เลยสักนิด
Latest chapter
พายุแค้นซ่อนรัก บทที่ 136
EXTRA STORYEP.5/3เสียงเข้มห้วนทำให้เท้าที่กำลังจะก้าวไปข้างหน้าหยุดกึก เหมยกลั้นใจหันไปเผชิญหน้ากับเขา ดวงตากลมสวยฉายแววแข็งขืนจนคนบนเตียงหวั่นใจ “หมวยคะ โกรธอยู่เหรอ”“เปล่า แค่เหนื่อยๆ น่ะ อยากอาบน้ำ”“ถ้าอย่างงั้นเดี๋ยวช่วยอาบนะ”“เอ๊ะ? ...คลื่น! นี่ว้ายยย ทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ”ร่างสูงก้าวลงจากเตียง สืบเท้าเข้ามาคว้าร่างบางขึ้นอุ้มทันทีทันใด เหมยถึงกับตั้งตัวไม่ทัน กะพริบตาอีกทีเธอก็อยู่ในอ้อมแขนเขาแล้วต่อให้เธอโวยวายแค่ไหนคลื่นก็ไม่คิดจะปล่อย เขาอุ้มภรรยาที่ดิ้นพล่านเป็นเด็กๆ มาลงอ่าง“นี่เดี๋ยว... อ๊ายเดี๋ยวชุดเปียก อย่านะ”“จะถอดเองหรือให้ถอดให้”“อึก คนบ้า!”สาวเจ้าหลุดยิ้มออกมาทั้งที่กำลังโกรธ มองค้อนสามีวงโตทว่าอีกฝ่ายกลับจ้องมาด้วยนัยน์ตาคมกริบ เธอร้อนวูบวาบไปทั้งตัว หลุบตาลงอย่างประหม่า“ออกไปได้แล้วจะอาบน้ำ”“ก็อาบสิ ทำอย่างกับไม่เคยเห็น”“แต่...อุบอื้อ!~”คลื่นโฉบเข้าไปประกบริมฝีปากอิ่มโดยไม่เปิดโอกาสให้เธอพูดอะไรอีก เหมยเบิกตาโพลง มือเล็กกำคอเสื้อของเขาแน่น ตั้งใจผลักร่างสูงออกห่างทว่าปลายลิ้นที่แทรกซึมเข้ามาภายในกลับหวานซะจนเธออ่อนระทวยไปทั้งตัวและหัวใจ เสียงลมหายใจหอบ
พายุแค้นซ่อนรัก บทที่ 135
EXTRA STORYEP.5/2วันต่อมา เหมยช่วยลูกแต่งตัวไปโรงเรียน เธอกลับมาที่ห้องอีกทีก็ไร้วี่แววของคลื่นแล้วไปธุระข้างนอกหรือเปล่านะ ไม่เห็นบอกสักคำหญิงสาวกวาดตามองไปรอบๆ ห้องที่ไร้เงาของร่างสูงแล้วก่อเกิดความเหงาในอกแผ่นเบา คำพูดของหนูมีนเมื่อคืนทำให้ความตั้งใจเรื่องที่จะไม่ไปต่างจังหวัดสั่นคลอน ความรู้สึกของหนูมีนสำคัญที่สุด ถ้าพ่อกับแม่ต้องแยกกันอยู่ลูกจะคิดยังไง นึกแล้วเหมยก็สงสารลูกเหลือเกินตกบ่าย เหมยไปรับลูกที่โรงเรียน บังเอิญเจอกับคะนิ้งพอดี จึงชวนกันไปนั่งเล่นที่ร้านไอศกรีมที่เด็กๆ ชอบระหว่างปล่อยให้ภามกับหนูมีนวิ่งเล่นในสวนหย่อมของบริเวณร้าน เหมยก็ขอคำปรึกษาจากคะนิ้ง“นี่คลื่นรู้หรือเปล่าว่าเหมยลำบากใจ”“ไม่รู้สิ ตั้งแต่ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คุยกันอีกเลย เมื่อคืนเหมยก็นอนกับลูก วันนี้ทั้งวันยังไม่เจอหน้าด้วยซ้ำ”“อ่าว แล้วไม่โทรหากันเหรอ”เหมยส่ายหน้า... รู้สึกท้อแท้อย่างบอกไม่ถูก“แล้วลองพูดกับหนูมีนเรื่องย้ายบ้านยัง”“ยัง... แต่เหมยรู้ยังไงหนูมีนก็เลือกพ่อ เฮ้อ... พูดแล้วก็ปวดใจ”“เอาน่าอย่าเพิ่งคิดมากเลย วันนี้กลับไปก็ลองคุยกับคลื่นดูมันอาจจะไม่ได้แย่อย่างที่เหมยกังวลก็ได้”“อื้
พายุแค้นซ่อนรัก บทที่ 134
EXTRA STORYEP.5/13 เดือนต่อมา...“อะไรนะ ไปประจำที่ต่างจังหวัด!”เสียงเอ็ดตะโรดังลั่นคฤหาสน์ฟู่หงส์ในเย็นวันหนึ่ง ทั้งคนรับใช้และคนสวนต่างหันขวับเข้ามาในบ้านด้วยท่าทีสงสัยสามเดือนแล้วที่คุณหนูแต่งงานจดทะเบียนสมรสกับหมอคลื่นอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ความรักของทั้งคู่ชื่นมื่นไม่เคยมีปัญหาทะเลาะเบาะแว้ง ดูแลเอาใจใส่กันเป็นอย่างดี แต่เหตุไฉนวันนี้คุณหนูถึงทำเสียงเหมือนจะมีใครตายแบบนั้น“ว่าไงนะคลื่น ไหนพูดอีกทีสิ”ใจเหมยสั่นตุบๆ รู้สึกร้อนรนและไม่แน่ใจว่าได้ยินผิดไปหรือเปล่า“คลื่นต้องไปประจำที่โรงพยาบาลต่างจังหวัด คำสั่งเพิ่งออกเมื่อเช้า”เหมยยืนอึ้ง ได้ยินเรื่องที่คลื่นสอบอะไรสักอย่างเกี่ยวกับแพทย์มาบ้างแต่เธอไม่ได้ใส่ใจ และไม่เคยคิดมาก่อนว่าเหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้น“หมายความว่าคลื่นต้องไปพักต่างจังหวัดด้วยใช่มั้ย”“อื้ม”“แล้วเหมยล่ะ?”“หมวยก็จะไปกับคลื่นด้วยไงคะ เราจะพาหนูมีนไปด้วย หาโรงเรียนดีๆ ที่นั่นให้ลูก”คลื่นกุมมือเหมยขึ้นมาจูบ เหมยสะบัดทิ้งหลังจากเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด“ไม่!”“หมวย?”เหมยส่ายหน้า มองสามีด้วยสายตาต่อต้าน ก้าวถอยออกมาหนึ่งก้าว ไม่ใช่ว่ารังเกียจที่จะต้องอยู่ต่างจ
พายุแค้นซ่อนรัก บทที่ 133
EXTRA STORYEP.44 ปีต่อมา...งานมงคลสมรสถูกจัดขึ้นภายในคฤหาสน์ฟู่หงส์ เจ้าของกิจการกว่าพันล้าน จัดงานเลี้ยงฉลองแต่งงานลูกสาวคนเล็กแบบเรียบง่าย แขกเหรื่อภายในงานมีแต่คนสนิท ญาติ และเพื่อนพ้องของทั้งสองฝ่ายเท่านั้นกระนั้นคนก็ยังเต็มบ้านอยู่ดี“แต่งงานแล้วก็ทำตัวเป็นผู้นำครอบครัวที่ดีล่ะ อย่าให้หนูเหมยลำบากเข้าใจมั้ย”“ครับพ่อ”คลื่นพยักหน้ารับโอวาทพร้อมรอยยิ้มจากผู้เป็นพ่อก่อนหันไปยิ้มให้ภรรยาสาวข้างๆ“ฝากดูแลลูกชายพ่อด้วยนะ ถ้ามันเกเรก็จัดการได้เลยไม่ต้องเกรงใจ”“แน่นอนค่ะ”เหมยตอบรับด้วยน้ำเสียงหนักแน่นทำเอาชายหนุ่มข้างๆ ถึงกับโอดครวญขณะที่พ่อกับลูกสะใภ้สบตากันแล้วขำคิกคักเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเสียงหัวเราะเงียบกริบทันทีเมื่อแม่คลื่นเดินเข้ามา บรรยากาศเงียบเชียบจนน่าอึดอัด สายน้ำเทลงบนมือคู่บ่าวสาวอย่างไร้สุ้มเสียง“แม่จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอครับ”แม่เหลือบมองหน้าลูกชายครู่สั้นๆ ก่อนถอนหายใจยาวเพราะทนใจแข็งต่อไปไม่ไหว“ขอให้ลูกมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองเลือก” หล่อนเหลือบมองหน้าลูกสะใภ้ชั่วขณะ “อะไรที่แล้วมาก็ให้แล้วกันไปนะ แม่ไม่เคยกีดกันความสุขของลูกแม่แค่เป็นห่วง... ฝากลูกชายฉันด้วย
พายุแค้นซ่อนรัก บทที่ 132
EXTRA STORYEP.3/2หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ประเทศไทย“อะไรกันน่ะหมวย ไหนว่าจะไปยาว แล้วนี่กลับมาคนเดียวเหรอ?”คลื่นมารอรับแฟนสาวที่สนามบิน เขาเองก็เพิ่งรู้ล่วงหน้าไม่ถึงวันด้วยซ้ำว่าเหมยจะมา ชายหนุ่มมองไปรอบๆ เพราะปกติเหมยจะมีทิกเกอร์คอยประกบตลอด“มาคนเดียว ทำไมเหรอ อยากให้มีหนุ่มๆ ติดสอยห้อยตามมาด้วย?”“หนุ่มๆ งั้นเหรอ”“โอ๊ยคลื่น!”คลื่นหยิกแก้มขาวๆ ของเหมยลงโทษที่เธอพูดเล่นไม่เข้าเรื่อง เหมยลูบแก้มป้อยๆ มองค้อนเขาวงใหญ่“ชิ... รีบเดินได้แล้วคิดถึงลูกจะแย่”“แล้วไม่คิดถึงพ่อบ้างเหรอ”“ก็คิดถึงไงถึงได้รีบกลับมา”“หมวยรอด้วย”เหมยเร่งฝีเท้าเร็วผิดปกติ คลื่นรีบตามไปอย่างตั้งตัวไม่ทัน เขาแอบเห็นนะว่าแก้มเธอแดงหน่อยๆ ด้วย คงกำลังกลบเกลื่อนความเขินตัวเองอยู่แน่ๆชายหนุ่มเดินตามร่างบางไปเงียบๆ ถึงเขาจะกำลังอมยิ้มแต่ก็ยังไม่หายแคลงใจเรื่องที่เธอกลับมา“แล้วจะอยู่ถึงเมื่อไหร่”“เปิดเทอม”“ไม่เห็นบอกก่อนว่าจะกลับมาอีก”“พอดีเหมยเคลียร์งานไวป๊าก็เลยอนุญาตให้กลับมาได้” เหมยไม่ได้เล่าว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่ไปอาละวาดในห้องทำงานป๊าวันนั้น เธอตั้งใจจะเก็บกระเป๋าหนีกลับเมืองไทยทันทีแต่ทิกเกอร์เตือนสติเ
พายุแค้นซ่อนรัก บทที่ 131
EXTRA STORYEP.3/1- คลื่น –ผมขับรถมาส่งหมวยที่สนามบิน บอกตรงๆ ว่าไม่โอเค โมโหที่ได้อยู่ด้วยกันไม่นานเธอก็ต้องไปเพราะเหตุผลเรื่องงาน ความทรมานที่ต้องพลัดพรากมันยังเจ็บใจน้อยกว่าความจริงที่ว่าผมไม่มีกำลังพอจะรั้งเธอเอาไว้ถ้าผมสามารถเร่งเวลาให้ตัวเองเรียนจบได้ภายในปีเดียวคงจะดีสำหรับเราทั้งคู่ ไม่สิ...เราทั้งสามต่างหากวันนี้หนูมีนไม่ได้มาด้วยเพราะกลัวทำใจกันไม่ได้ที่จริงเราทะเลาะกันครับ หมวยอยากพาหนูมีนไปสิงคโปร์ด้วยแต่ผมไม่ยอมให้ไป ถ้าเกิดเธอพาลูกไปจากผมตลอดกาลล่ะ ผมคงทนไม่ได้ จะว่าผมเห็นแก่ตัวหรือขี้ขลาดก็ไม่เป็นไร“ถึงแล้วโทรบอกด้วยนะ”ผมจับมือหมวยเอาไว้แน่น เธอหันกลับมายิ้มให้ผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“อื้ม”“หมวย”ผมรั้งมือที่กำลังจะเดินเข้าไปข้างในเอาไว้“โกรธเรื่องหนูมีนหรือเปล่า”“ไม่หรอก เหมยเข้าใจคลื่นนะ เหมยเองก็คิดถึงลูกเหมือนกัน ไม่ได้เลี้ยงยังทรมานขนาดนี้ แล้วคลื่นเลี้ยงหนูมีนมาตั้งแต่แบเบาะ ได้ใกล้ชิดกันทุกวัน ถ้าเหมยเอาลูกไปเหมยคงใจดำมาก อีกอย่างหนูมีนคงทนไม่ได้ถ้าขาดพ่อ”หมวยพูดเหมือนตัวเองไม่เป็นอะไร แต่ผมจับน้ำเสียงที่กำลังสั่นไหวได้ ดึงร่างบางเข้ามากอดแนบอกแน่น ผ
You may also like
โทษทัณฑ์พิพาทใจ
ซูซี88.5K viewsท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน
เจียงจื่อหยา139.8K viewsคุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว
อวินจงมี่217.8K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์22.5K viewsนางบำเรอนายหัวสิงห์
ปลาเก๋าผัดฉ่า195 viewsรีเทิร์นรักร้ายนายแฟนเก่า
ดอกอ้อลู่ลม771 viewsเมียวัยแรกแย้ม Nc
สิรี&EVAVY5.3K viewsรักสวมรอย
เตชิตา270 views
