ฉับพลัน! หินศิลารูปไฟอัคคีหลุดติดมือของหญิงสาวออกมาทันใด
“เฮ้ยยย!!!” วาวาอุทานออกมาได้เพียงแค่นั้น หินศิลารูปไฟอัคคีหลุดตกมาอยู่ในอุ้งมือของหญิงสาว ก่อนจะพุ่งทะยานตรงเข้าสถิตกลางหน้าผากของเธอโดยพลัน เปล่งแสงสว่างสีแดงสาดแสงอยู่บนกลางหน้าผาก ก่อนจะเลือนหายไปเพียงชั่วพริบตา เหลือเพียงรอยปานคล้ายหยดน้ำเข้ามาแทนที่ พร้อมการเปลี่ยนแปลงปรากฏขึ้นกับเฉินวาวา ใบหน้างามลึกล้ำปรากฏเส้นเลือดสีแดงแผ่ขยายดังเถาวัลย์ป่าเลื้อยขึ้นเต็มดวงหน้างามเต็มไปหมด ก่อนจะลามเลียลงไปถึงลำคอขาวผ่องและค่อยๆ แผ่กระจายไปทั่วเรือนร่างงาม มองแล้วช่างน่าสะพรึงกลัวเสียนี่กระไร เป็นผลจากไฟอัคคีย้ายไปสถิตอยู่ภายในร่างของเธอ ท่ามกลางความตกตะลึงของหญิงสาว ร่างระหงถูกตรึงอยู่กับที่มิอาจขยับเขยื้อนกายได้แม้แต่น้อย ในขณะที่หินศิลาที่ตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยวตรงหน้าเริ่มแปรเปลี่ยนต่อหน้าต่อตาให้เธอได้เห็น จากก้อนหินตั้งโดดเดี่ยวค่อยๆ กลับกลายเป็นมนุษย์ขึ้นมาโดยพลัน หินศาลาค่อยๆ มลายเลือนหายไปอย่างช้าๆ พร้อมร่างบุรุษเข้ามาแทนที่ อาภรณ์สีนิลกาฬพร้อมเกศาสีเงินยวงปล่อยยาวสยายเริ่มปรากฏให้เห็นทีละน้อยและคืนสภาพกลับมาเป็นมนุษย์ดั่งเดิมอยู่ตรงหน้าเฉินวาวาในขณะนี้ “มะ... ไม่จริง! ฉันฝันไปใช่ไหม” หญิงสาวส่งเสียงพึมพำด้วยความตกใจสุดขีด บัดนี้ความฝันตลอดระยะเวลาอันยาวนานกลับเป็นความจริงเข้าให้เสียแล้ว บุรุษในความฝันปรากฏให้เห็นอยู่ตรงหน้า รูปลักษณะไม่ผิดเพี้ยนไปจากที่เห็นในฝันแต่อย่างใด เปลือกตาที่ปิดสนิทมานานนับหลายหมื่นปี เริ่มกำลังกลอกกลิ้งไปมา ความทรงจำสุดท้ายก่อนจะหลับใหลมาอย่างยาวนานพลันผุดพรายเข้ามาในความทรงจำทันใด “สวรรค์ลิขิตให้ข้ามีคู่วาสนา หากแต่วาสนาของข้าอันน้อยนิดนางมิรักตอบข้าแต่อย่างใด ข้าขอตัดวาสนาที่มีต่อกันแต่เพียงเท่านี้ นับตั้งแต่นี้ต่อไปดวงเนตรสีเลือดของข้าจะมิเปิดขึ้นเพื่อมองสตรีใดอีก หากแม้นดวงเนตรของข้านี้ต้องเปิดขึ้นมาอีกครา สตรีที่ข้าได้พบนับตั้งแต่เบิกเนตร นางคือของข้าเพียงผู้เดียวเท่านั้น รักของข้าจะมอบให้เจ้าแต่เพียงผู้เดียว” “พรึ่บ!!!” เปลือกตาที่ปิดสนิทเปิดขึ้นทันที ดวงเนตรสีเลือดวาววับขึ้นมาโดยพลัน พร้อมร่างงามระหงของสตรีในชุดเจ้าสาวสีขาวปรากฏอยู่ในแววตาสีเลือดคู่นั้น บัดนี้จอมมารชินซางได้ตื่นจากการหลับใหลมาอย่างยาวนาน เมื่อเฉินวาวาหญิงสาวในยุคปัจจุบันได้ทำให้พระเนตรสีเลือดกลับมาเบิกเนตรอีกครั้ง เพื่อรอคอยรักแท้ที่ทรงรอคอยมานานนับหลายหมื่นปี “เฮือกกก!!!” เฉินวาวาสะดุ้งจนสุดตัวครั้นได้เห็นดวงตาสีเลือดจ้องเขม็งมาที่เธอตาไม่กะพริบต่างฝ่ายอยู่ในภาวะตกตะลึงด้วยกันทั้งคู่ พระเนตรสีเลือดเต็มไปด้วยความแปลกพระทัย ครั้นทอดพระเนตรสตรีเบื้องหน้าพระพักตร์อยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาว ทว่าใบหน้าของนางกลับผิดแปลกแตกต่างไปจากสตรีทั่วไปเป็นยิ่งนัก เมื่อไฟอัคคีลามเลียไปทั่วดวงหน้างามปิดบังรูปโฉมงดงามลึกล้ำไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงความน่าสะพรึงกลัวดั่งเช่นปีศาจร้ายเข้ามาแทนที่ ในขณะที่อีกฝ่ายเต็มไปด้วยความตื่นกลัวเมื่อความฝันกลับเป็นความจริง
“มะ... ไม่จริง! เขาเป็นเพียงความฝันของฉัน! ไม่มีทางเป็นความจริงไปได้! ไม่จริง! ไม่จริง!” หญิงสาวกล่าวออกมาอย่างตื่นตระหนก “ฉันต้องหนีไปจากที่นี่ไม่อยู่แล้ว!” หญิงสาวเอ่ยออกมาทันที ครั้นเฉินวาวากล่าวออกมาเช่นนั้น ร่างระหงที่ถูกตรึงเอาไว้อยู่กับที่พลันขยับเรือนกายขึ้นมาได้อีกครั้ง หญิงสาวมิรอช้ารีบหันหลังกลับวิ่งหนีออกไปจากบริเวณนั้นด้วยความตื่นกลัวสุดขีด “ไม่อยู่แล้ว! หนีให้สุดชีวิตไปให้ไกลจากตรงนี้ดีที่สุด!” หญิงสาวพูดพร้อมยกกระโปรงเจ้าสาวขึ้นสูงเพื่อให้เธอวิ่งหนีออกไปจากสถานที่ดังกล่าว ท่ามกลางดวงเนตรสีเลือดมองตามหลังเธอตาไม่กะพริบ พระพักตร์หล่อเหลาคมคร้าม ค่อยๆ คลี่พระโอษฐ์ยกยิ้มออกมาบางๆ เมื่อเฉินวาวาคือสตรีที่ได้พานพบนับตั้งแต่เบิกเนตรขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากหลับใหลไปนานหลายหมื่นปี แม้รูปโฉมของนางจะน่าสะพรึงกลัวแต่สำหรับจอมมารชินซาง นางคือสตรีที่ถูกกำหนดให้เป็นของพระองค์! “เจ้าเป็นของข้า! ไม่ว่าจะอยู่แห่งหนใดข้าจะต้องตามเจ้ากลับคืน!” สุรเสียงทุ้มก้องกังวานแฝงเร้นอำนาจอันยิ่งใหญ่ หากแต่เพียงครู่กลับต้องตกพระทัยขึ้นมาโดยพลัน เมื่อปานไฟอัคคีได้เลือนหายไปจากกลางหน้าผากของพระองค์ “แย่แล้ว! ไฟอัคคีของข้าย้ายไปสถิตอยู่ในร่างของนางเข้าให้เสียแล้ว” รับสั่งด้วยความกังวล พระวรกายสูงใหญ่ทะมึนทรงลุกยืนจากแท่นหินทันที เสด็จพระดำเนินติดตามเจ้าสาวในชุดขาวที่วิ่งหนีจากพระองค์ออกไปเมื่อครู่ที่ผ่านมา พระเนตรสีเลือดค่อยๆ เลือนหายไปพร้อมพระเนตรสีนิลกาฬปรากฏเข้ามาแทนที่ทรงทอดพระเนตรตรงไปทางเดินเบื้องหน้า สองพระบาทรีบก้าวติดตามเพื่อให้ทันนาง ในขณะเดียวกัน เฉินวาวาวิ่งหนีเตลิดมาอย่างไม่คิดชีวิต เธอรีบร้อนจนกระทั่งลืมไปว่าด้านหน้าปากทางเข้ามีเสือดำสองตัวนอนเฝ้าอยู่ตรงหน้า “โฮกกกก!!!” เสียงคำรามลั่นของเสือดำสองตัวทำให้หญิงสาวหยุดชะงักทันที “ข้างหน้าก็เสือ! ข้างหลังก็ไม่รู้ว่าผีหรือคน! ทำไมฉันจะต้องมาพบเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ! เหตุการณ์ไม่เหมือนในฝันแม้แต่น้อย สิ่งที่ฉันเห็นเมื่อกี้มันจะต้องไม่ใช่เรื่องจริงแน่ๆ ไม่มีทางเป็นความจริง” วาวาพูดสลับไปสลับมาอยู่เช่นนั้น ก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินตามหลังเธอมาติดๆ “เหวอ!!! มาแล้ว” เสียงร้องอย่างตื่นตระหนก ร่างงามหันรีหันขวางไม่รู้จะหลบไปทิศทางใดไม่มีมุมหรือซอกหลืบตรงไหนที่เธอสามารถหลบเร้นซ่อนกายได้เลย มิหนำซ้ำแสงสว่างจากโถงลึกที่เพิ่งวิ่งออกมาก็ไม่สามารถสาดมาถึงจุดที่เธอกำลังยืนอยู่ มองไปแห่งหนใดมีแต่ความมืดมิด เสียงฝีเท้าก็เริ่มก้าวเข้ามาใกล้ทุกขณะ หญิงสาวรีบล้วงเข้าไปในอกเสื้อด้านในของตัวชุดเจ้าสาวควานหาไฟแช็กจ้าละหวั่น ร่างงามหมุนไปโดยรอบ และก็ต้องตกใจอย่างสุดขีดเมื่อเธอหันกลับมาด้านหลัง “พลั่ก!!!” ร่างระหงปะทะเข้าที่แผ่นอกกว้างของจอมมาร ใบหน้าสวยแหงนหน้ามองร่างบุรุษสูงทะมึนท่ามกลางความมืดมิด ในขณะที่จอมมารทรงก้มลงทอดพระเนตรสตรีของพระองค์เฉกเช่นเดียวกัน แม้ในขณะนั้นบริเวณโดยรอบจะมืดสนิท แต่พระเนตรของจอมมารกลับสามารถทอดพระเนตรได้อย่างชัดเจนมิมีสิ่งใดที่ซ่อนเร้นสายพระเนตรไปได้ พระหัตถ์ค่อยๆ ยกขึ้นลูบไล้ใบหน้างามของเธอ “เจ้าเป็นของข้า!” รับสั่งออกมาเพียงสั้นๆ พระเนตรสีนิลกาฬค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นพระเนตรสีเลือดขึ้นมาอีกครั้งท่ามกลางความมืดมิด ทรงทอดพระเนตรเฉินวาวา ที่สวรรค์ลิขิตกำหนดให้นางเป็นคู่ชะตาของพระองค์อย่างลึกซึ้ง ทว่าประโยคดังกล่าวกลับทำให้หญิงสาวสติแตกขึ้นมาทันใด สองขารีบก้าวเดินถอยหลังอย่างรวดเร็วโดยมิรู้ตัวเลยว่ากำลังก้าวข้ามเขตแดนระหว่างมนุษย์กับปีศาจอีกครั้ง ทันทีที่สองขาของเธอก้าวเดินถอยหลังผ่านเส้นแบ่งเขตแดน ติดต่อกันถึงห้าก้าว “พรึ่บบบ!!!” เส้นแบ่งเขตแดนระหว่างภพมนุษย์กับดินแดนปีศาจสว่างวาบขึ้นมาทันที “หมับ!” สองพระกรของจอมมารชินซาง ตรงเข้าโอบกอดร่างงามเอาไว้แนบอกอย่างรวดเร็วครั้นทอดพระเนตรเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นเช่นนั้น ทั่วทั้งบริเวณเต็มไปด้วยแสงเจิดจ้าจนมองด้วยตาเปล่าไม่เห็น พร้อมร่างระหงของเฉินวาวาและพระวรกายสูงใหญ่ทะมึนของจอมมารชินซาง ค่อยๆ เลือนหายไปจากถ้ำดังกล่าวเพียงชั่วพริบตา เฉินวาวามิล่วงรู้เลยว่าการก้าวเดินถอยหลังผ่านเขตแดนในครั้งนี้ได้เปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของเธอเข้าให้เสียแล้ว หญิงสาวก้าวผ่านเส้นเขตแดนระหว่างภพมนุษย์กับดินแดนปีศาจเป็นครั้งที่สอง การเดินถอยหลังกลับของเฉินวาวา ทำให้กาลเวลาหวนกลับคืนสู่อดีตกาล ปากทางเข้ามิใช่ยุคปัจจุบันที่เธอร่วงหล่นตกลงมาอีกต่อไป แต่หวนคืนย้อนกลับไปในยุคโบราณแรกเริ่ม ที่แผ่นดินจีนได้ผ่านการก่อตั้งราชวงศ์มีกษัตริย์เป็นประมุข นำร่างของเธอและจอมมารหนุ่มเข้าสู่ยุคของเจ้าผู้ครองแคว้น นำพาทั้งสองเผชิญโชคชะตาไปพร้อมกัน บัดนี้ปานรูปไฟอัคคีของจอมมารชินซางย้ายไปสถิตอยู่ในร่างของเฉินวาวาแทน พลังเวทปีศาจทั้งหมดรวมไปถึงอำนาจและอิทธิฤทธิ์อย่างไร้ขีดจำกัดอยู่ที่ปานไฟอัคคีในร่างของหญิงสาว ทำให้จอมมารกลับกลายเป็นมนุษย์เดินดินธรรมดาเหลือเพียงวิทยายุทธ์จากดินแดนปีศาจที่มิมีผู้ใดทัดเทียม ในขณะที่เฉินวาวาผู้ครอบครองไฟอัคคีต้องกลับกลายเป็นนางมารร้ายเข้ามาแทนที่ โชคชะตานำทั้งสองมาพานพบอย่างไม่คาดฝัน สตรีเพียงหนึ่งเดียวนับตั้งแต่เบิกเนตรที่จอมมารชินซางเฝ้าถวิลหามาโดยตลอด บัดนี้พระองค์ได้พานพบนางแล้ว เฉินวาวา เจ้าสาวในชุดขาว งดงามตราตรึงสถิตอยู่ในหัวใจของพระองค์ทันทีที่ได้พบพระราชวังจำลองพิธีอภิเษกสมรสในซีรีส์เรื่องดัง ถ่ายทำฉากกราบไหว้ฟ้าดินระหว่างนางมารร้ายตัวเอกของเรื่องและชินอ๋องแห่งแคว้นเทียนโจว ปรากฏขึ้นต่อสายตาของเฉินวาวาด้วยความรู้สึกยากเกินจะบรรยายออกมาได้ ด้วยทุกอย่างตรงกับพิธีที่การทุกอย่างในยุคอดีต ไม่ว่าจะเป็นการตกแต่งสถานที่โดยรอบ บรรดาข้าราชบริพารที่ยืนประจำจุดของตน รวมไปถึงตำแหน่งที่ประทับขององค์ฮ่องเต้ล้วนเหมือนกันทุกอย่าง“อะ... อะไรกันนี่!” หญิงสาวในชุดเจ้าสาวโบราณในพิธีเตรียมพร้อมเข้าฉากถึงกับยืนตะลึงไปโดยพลันในขณะที่อู๋ชิงเหยียนก็มีอาการไม่แตกต่างกันแม้แต่น้อย ไม่คาดคิดว่าพิธีแต่งงานในยุคโบราณจะยิ่งใหญ่อลังการถึงขนาดนี้“โอ้โฮ! วาวาเธอนี่โคตรโชคดีเลยให้ตายสิ! ได้เข้าฉากแต่งงานยิ่งใหญ่อลังการแบบนี้ ราวกับว่าเข้าไปมีชีวิตในซีรีส์เรื่องนี้เลยนะ” แม่ผู้จัดการสาวกล่าวออกมาตามความรู้สึก“ฉันเคยเข้าพิธีแบบนี้มาแล้วกับชินอ๋องแห่งเทียนโจว และครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่ฉันจะได้เข้าพิธีแบบนี้อีก แตกต่างตรงที่คนที่ฉันจะเข้าพิธีในครั้งนี้ไม่ใช่ท่านอ๋องของฉัน”
งานแสดงแฟชั่นโชว์เครื่องเพชรเฉินวาวานั่งเงียบงันอยู่บนรถ SUV ของบริษัทฯ ซึ่งเธอเดินทางมาร่วมงานในฐานะเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ ของ JCS GOLD MASTER ใบหน้างดงามลึกล้ำถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางจนเฉิดฉายน่ามองชวนหลงใหลอย่างยิ่งยวด หากแต่ดวงตาคู่สวยกลับมีแต่ความหม่นหมอง ไม่มีชีวิตชีวาเหมือนก่อน“เฮ้อ!” เสียงถอนหายใจดังออกมาจากแม่ผู้จัดการสาว บ่งบอกให้รู้ว่าเธอกลุ้มใจกับอาการของเพื่อนรัก“วาวา! ถึงงานแล้วไม่ลงเหรอ นั่งเหม่อมาตลอดทาง ไม่ใช่สิ นั่งเหม่อมจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเป็นแบบนี้จะสองอาทิตย์แล้วนะ ถามจริงเถอะ! เมื่อไรอาการแบบนี้จะหายไปจากตัวแกเสียที” หญิงสาวบ่นกระปอดกระแปดให้เพื่อนรัก“ไม่หาย! ไม่มีใครรักษาฉันหายหรอกเหยียนเหยียน ป่วยกายรักษาด้วยยาหายได้ แต่ป่วยใจคนที่รักษาได้คือคนรักของฉันเท่านั้น มีเพียงท่านอ๋องคนเดียวที่ทำได้” กล่าวพร้อมหยาดน้ำตาหลั่งรินออกมาทันที“แปะ!” น้ำตาร่วงหล่นลงมาทันใด“อั้ยยะ! อย่าร้องนะ! อย่าร้อง... ห้ามร้องเด็ดขาดเลย จะต้องเข้าไปในงาน
มณฑลเสฉวน ณ โรงพยาบาลเฉิงตูภายในห้องคนไข้พิเศษพระวรกายสูงใหญ่ทะมึนของจอมมารชินซางยังคงอยู่ในห้วงญาณหลับใหลมาโดยตลอด พระพักตร์หล่อเหลาตราตรึงรัญจวนจิต รับกับขนตางามงอนเป็นแพยาวสวย พระนาสิกโด่งสันสวยขึ้นเป็นสันคม ภายใต้เกศาสีเงินยาวสยายเต็มหมอนที่กำลังถูกนางพยาบาลใช้แปรงหวีพระเกศาสีเงินยาวสยายอย่างเบามือ“ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้หล่อยิ่งกว่าพระเอกหนังอีกเลยเนอะ พระเอกบางคนยังหล่อสู้ไม่ได้เลย เป็นลูกครึ่งหรือเปล่าก็ไม่รู้ถึงมีเส้นผมสีบลอนด์เงินแบบนี้ สีเงินสม่ำเสมอไม่ใช่สีขาวเพราะผมหงอกก่อนวัยด้วย แถมสูงเกือบสองเมตร หุ่นก็ดี๊ดี... กล้ามเนื้อแน่นไปทุกส่วนเลย เช็ดตัวให้ทีไรมีความสุขจริงๆ เลยนะเธอ” นางพยาบาลสองคนที่ช่วยกันดูแลคนไข้ปริศนา ต่างคุยกันอยู่ใกล้เตียงด้วยความเคลิบเคลิ้มอย่างยิ่งยวดตั้งแต่จอมมารถูกช่วยขึ้นจากน้ำตกในอุทยานแห่งชาติที่เดียวกันกับเฉินวาวา หากแต่พบพระองค์ห่างไกลออกไปนอนหมดสติอยู่ทางต้นน้ำ หลังจากนั้นได้ถูกช่วยจากเจ้าหน้าที่อุทยานนำส่งโรงพยาบาลเฉิงตู หลังพระชายาเข้าทำการรักษาไปแล้วหนึ่งวัน นับ
ร่างระหงตรงดิ่งเข้าสวมกอดนางพยาบาลที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอด้วยความดีใจอย่างยิ่งยวด ในขณะที่อีกฝ่าย อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมนางร้ายหน้าสวยจึงรู้จักชื่อของเธอ สายตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ“คุณเฉินวาวารู้จักชื่อของฉันด้วยเหรอคะ” นางพยาบาลที่เหมือนมู่อิงราวเป็นคนเดียวกันถามทำลายความเงียบหญิงสาวที่กำลังสวมกอดด้วยความดีใจ ยิ้มกว้างพร้อมหยาดน้ำตาก่อนจะปล่อยร่างนั้นออกจากอ้อมกอดของเธอเพื่อสำรวจใบหน้าให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ครั้นยิ่งมองยิ่งเหมือนมู่อิงในยุคอดีตทำให้เฉินวาวายิ่งหลั่งน้ำตามากขึ้นไปกว่าเดิม“ขอโทษด้วยคะ พอดีคุณเหมือนกับคนที่ฉันรู้จักมากๆ เธอมีชื่อและหน้าตาเหมือนกับคุณพยาบาลไม่มีผิดเพี้ยน ก็เลยทำให้นึกถึงและคิดถึงมากด้วย”หญิงสาวตอบพลางส่งเสียงสะอื้นไห้ออกมาทันทีนางพยาบาลสาวถึงกับน้ำตาคลอเบ้าขึ้นมาทันที เธอเอื้อมมือไปจับมือเรียวสวยของนางร้ายที่เธอชื่นชอบ พร้อมเอ่ยปลอบโยน“อย่าร้องไห้เลยนะคะ เดี๋ยวคนที่คุณรู้จักถ้ารู้ว่าร้องไห้เพราะคิดถึงแบบนี้จะไม่สบายใจเอาได้ ร้องไห้มากตาบวมเดี๋ยวไม่สวยนะคะ”หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาทันทีเม
ยุคอนาคตมณฑลเสฉวน ณ.โรงพยาบาลเฉิงตูภายในห้องพิเศษบัดนี้ร่างงามระหงของเฉินวาวา กำลังนอนหลับใหลอยู่บนเตียงคนไข้ของโรงพยาบาล หญิงสาวได้กลับคืนสู่ยุคอนาคต และยังคงอยู่บนผืนแผ่นดินจีนอันกว้างใหญ่ เธอหลับใหลตั้งแต่อยู่ในอดีตกาลจนกระทั่งกลับมาสู่อนาคตอย่างไม่คาดฝันร่างของเธอถูกพบอยู่บริเวณน้ำตกในอุทยานแห่งชาติในชุดเกราะและสวมหน้ากากทองคำอยู่ด้วยในขณะนั้น แผลจากคมธนูที่ถูกฮ่องเต้แคว้นเยว่ยิงปักถูกร่างนั้น ถูกเย็บและได้รับรักษาเป็นอย่างดีจากแพทย์แผนปัจจุบันไม่มีใครล่วงรู้ว่าเธอมาปรากฏกายอยู่ที่นี่ได้อย่างไร และเพราะเหตุใดจึงมาอยู่ที่นี่ ในขณะที่การพบนางร้ายหน้าสวยเฉินวาวาเป็นข่าวดังขึ้นหน้าหนึ่งขึ้นมาอีกครั้ง เพราะหญิงสาวหายสาบสูญไปนานกว่าหนึ่งเดือน อันเป็นระยะเวลาของโลกอนาคตที่ดำเนินอยู่ ซึ่งแตกต่างจากยุคอดีตที่จากมากาลเวลาในยุคอดีตผ่านไปแล้วหนึ่งปีในขณะที่เธอใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นนักข่าวต่างรอทำข่าวกันอย่างเนืองแน่น เมื่อข่าวการค้นพบของเฉินวาวา นางร้ายหน้าสว
ฉับพลันสุรเสียงของจอมมารชินซางดังกระหึ่มท่ามกลางทะเลเพลิง“มันผู้ใดหาญกล้าแตะต้องราชินีของข้า!” สุรเสียงของจอมมารดังกึกก้อง พร้อมพระวรกายค่อยๆ ปรากฏขึ้นท่ามกลางทะเลเพลิงที่ลุกโชนท่วมสูงทิวเขาต่อหน้ากองทัพของทั้งสามแคว้นท่ามกลางสายตาของมนุษย์ที่มีมากมายเป็นเรือนแสนของสองฝั่งแม่น้ำ ต่างยืนมองอย่างตกตะลึงเมื่อเห็นบุรุษสวมอาภรณ์สีนิลกาฬ เกศาสีเงินปลิวยายสยาย ในขณะที่รองแม่ทัพซึ่งล่วงรู้เหตุการณ์ทุกอย่างเมื่อเห็นชินอ๋องทรงฟื้นขึ้นดั่งเดิมและปรากฏอยู่ตรงหน้าท่ามกลางทะเลเพลิงอยู่ในขณะนี้“ชินอ๋องทรงฟื้นแล้ว! พระองค์ช่วยพระชายาด้วยพ่ะย่ะค่ะ! ฮ่องเต้โฉดผู้นี้กำลังจะจับพระชายาถ่วงน้ำ!” รองแม่ทัพตะโกนแทรกออกไปทันทีและนั่นทำให้ชิงอวิ้นฮ่องเต้ถึงกับชะงักงันเมื่อบุรุษสูงใหญ่ตรงพระพักตร์แท้จริงแล้วคือชินอ๋องผู้วายชนม์ไปแล้วเมื่อสามเดือนก่อนแต่บัดนี้กลับมาปรากฏพระวรกายด้วยร่างที่ยังคงรูปมิเน่าเปื่อยแต่อย่างใด“เป็นไปไม่ได้! คนตายแล้วฟื้นคืนกลับมาอย่างนั้นรึ!” รับสั่งรำพึงรำพันในขณะเดียวกันพระวรกายสูงใหญ่ทะ