Mag-log inShare
บทที่ 6
Huling Na-update:
2024-10-20 17:27:27บทที่ 6
“แต่ก็ไม่ผิดนะที่จะบอกใครบางคนว่าเราชอบเขา” ลักขณาพยายามเสนอ เพราะไม่อยากให้ภัทรานิษฐ์เก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียวจนวันตาย
“ก็ไม่ผิด แต่ติดที่เราไม่กล้าเอง จบไหมเพื่อน” “เออ…จบประเด็น” พอได้ยินคำตอบของเพื่อนสาวก็ทำเอาคนฟังไปไม่เป็นเหมือนกัน แต่ยิ่งรู้แบบนี้พัฒน์ชนะก็ยิ่งอยากได้อยากจะเอาชนะภัทรานิษฐ์มากขึ้นเท่านั้น มันคือความท้าทายแบบผิดๆ ของชายหนุ่มที่จะเป็นโซ่ผูกเขาไปจนวันตาย “เออนี่เก๋…เห็นกระเป๋าเราไหม” พูดจบสายตาของภัทรานิษฐ์ก็มองหากระเป๋าตัวเอง “ไม่นี่…ลืมไว้บนโต๊ะที่ห้องจัดเลี้ยงหรือเปล่า” “ท่าทางจะเป็นแบบนั้น เดี๋ยวเราลงไปเอาก่อนนะ ฝากยายฝนด้วย” คำพูดของภัทรานิษฐ์ทำให้พัฒน์ชนะรีบหลบออกไป “อืม” ลักขณาเอ่ยรับ ก่อนจะมองภัทรานิษฐ์ที่เดินออกจากห้องไป แล้วมองคนขี้เมาที่นอนอยู่ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกไปโทรหาแฟนหนุ่มของเธอ และเลือกออกไปคุยที่ระเบียงห้องพักอย่างกระหนุง กระหนิงตามประสาคนรักเพื่อรอภัทรานิษฐ์ ส่วนคนขี้ลืมทั้งๆ ที่ไม่น่าลืมก็กดลิฟต์ลงไปยังห้องจัดเลี้ยง ซึ่งตอนนี้ภายในห้องจัดเลี้ยงค่อนข้างมืดเพราะปิดไฟเกือบหมดเพื่อให้ทุกคนที่มางานออกสเต็ปแดนซ์ตามจังหวะเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม พัฒน์ชนะนั้นตามภัทรานิษฐ์มาไม่ห่างเหมือนกัน ยิ่งได้ยินว่าเธอชอบเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้วแบบนี้ก็ยิ่งเข้าทาง อนุภพเองก็พยายามตามหาเพื่อนเพื่อจะยกเลิกในเรื่องที่วางเดิมพันกันไว้แต่ก็หาไม่พบ และเพราะความเป็นเพื่อนกันมานานหลายปี ทำให้อนุภพนั้นรู้นิสัยของ พัฒน์ชนะเป็นอย่างดี หนุ่มหล่อรวยและเพลย์บอย ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ยังไม่มีคนรักจนถึงตอนนี้ก็เพราะรักชีวิตสนุก ไม่คิดผูกมัดกับใคร ชอบก็ฟันถ้าผู้หญิงยอม ซึ่งส่วนใหญ่ร้อยทั้งร้อยเป็นต้องยอมเพราะพัฒน์ชนะหน้าตาดี แต่เขาไม่อยากให้เพื่อนทำร้ายภัทรานิษฐ์แบบนั้น เพราะรู้ว่าหญิงสาวเป็นคนดีคนหนึ่ง พัฒน์ชนะไม่ควรเอาความดีและน่ารักของเธอมาล้อเล่นเพียงเพราะต้องการเอาชนะด้วยการพนันที่เขาก็บ้าไปเล่นกับมันด้วย “หาอะไรอยู่ครับน้องยี่หวา” เสียงทุ้มๆ ของพัฒน์ชนะเอ่ยถาม น้ำเสียงของเขาแทบกลบเสียงเพลงภายในห้องจัดเลี้ยงได้ด้วยซ้ำภัทรานิษฐ์ถึงกับสะดุ้ง เพราะไม่คิดว่าจะเจอกับชายหนุ่มในตอนนี้ “เอ๊ะ” “พี่ทำให้ตกใจเหรอครับ” รู้ทั้งรู้แต่พัฒน์ชนะก็ยังถาม ชายหนุ่มลอบยิ้มเจ้าเล่ห์กับท่าทางของภัทรานิษฐ์ที่แสดงออกว่าเธอกำลังตกใจที่ได้เจอเขาอยู่ “ไม่เป็นไรค่ะ” “ว่าแต่กำลังหาอะไรอยู่ครับ ให้พี่ช่วยไหม” “เอ่อ…กระเป๋าค่ะ” ภัทรานิษฐ์เอ่ยบอก ใจเธอสั่นมาก นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พูดคุยกับพัฒน์ชนะ ไม่รู้มาก่อนว่าชายหนุ่มจะรู้จักชื่อของเธอ ตอนที่เขาเรียกว่าน้องยี่หวา เธอดีใจอย่างบอกไม่ถูก “ใบนี้หรือเปล่า” มือใหญ่ของพัฒน์ชนะส่งกระเป๋าถือใบสวยมาให้ภัทรานิษฐ์ หญิงสาวจึงรีบยื่นมือไปรับ “ใช่…ขอบคุณค่ะ” จังหวะที่คว้ากระเป๋ามาถือไว้ มือของภัทรานิษฐ์ที่สั่นเทาก็ทำให้กุญแจห้องที่ถืออยู่หล่นกับพื้น เธอรีบก้มเก็บทันที ซึ่งเข้าทางพัฒน์ชนะที่ใช้โอกาสนี้สลับกุญแจห้องให้เธอทันที เพราะความมืดจึงทำให้หญิงสาวไม่ได้มองว่ากุญแจที่พัฒน์ชนะจงใจยัดเยียดให้นั้นถูกห้องหรือไม่เพียงแค่สัมผัสถูกมือชายหนุ่มหญิงสาวก็สะดุ้งแล้ว ภัทรานิษฐ์โค้งศีรษะให้พัฒน์ชนะนิดหน่อย เพราะไม่มีอะไรจะต้องพูดกับเขาอีก รู้สึกอายและเขินเขาไปหมด หญิงสาวรีบเดินออกจากห้องจัดเลี้ยง ตรงไปยังลิฟต์ก่อนจะยืนงงว่าเมื่อครู่เธอลงมาจากชั้นไหน สงสัยจะประหม่ากับความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นกับพัฒน์ชนะเพียงเล็กน้อยนั่นเกินไปจนสติหลุดไปแล้วก็เป็นได้ “บ้าไปแล้วเหรอยี่หวา แค่นี้ก็ประหม่าซะได้” ภัทรานิษฐ์เอ่ยกับตัวเอง ก่อนจะนึกออกว่าเธอมีกุญแจห้องอยู่ในมือ หญิงสาวกดลิฟต์จากหมายเลขห้องที่โชว์อยู่ เพราะสองตัวหน้าคือหมายเลยชั้นที่พักนั่นเอง พัฒน์ชนะยืนยิ้มกริ่มกับแผนการที่เขาวางไว้ ชายหนุ่มกดลิฟต์ขึ้นไปบนห้องตามภัทรานิษฐ์ไปเหมือนกัน ความที่ไม่ได้คิดอะไร ทำให้หญิงสาวไขกุญแจเข้าไปในห้องที่ถูกพัฒน์ชนะเตรียมไว้รอ หญิงสาวออกอาการงง เพราะในห้องมันหรูหราต่างจากเมื่อครู่ตอนที่เธอเข้ามากับลักขณาและศิรดาลิบลับ แถมภายในยังไม่มีเพื่อนของเธออยู่สักคน ภัทรานิษฐ์จึงคิดว่ากุญแจนี่น่าจะสลับกับของใครสักคนที่ทำหล่นไว้ก่อนหน้า หญิงสาวกำลังจะก้าวไปยังประตู แต่ประตูกลับถูกเปิดออกพร้อมคนที่เธอไม่คาดคิด “พี่แพท” “อ้าว…เจอกันอีกแล้วนะครับ” พัฒน์ชนะทำเหมือนเป็นเรื่องบังเอิญ “อะ…เอ่อ ยี่หวาคงเข้าผิดห้อง” คนที่ไม่รู้เรื่องอย่างภัทรานิษฐ์ เริ่มทำตัวไม่ถูก หญิงสาวยืนหลบมุม สะดุ้งอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงประตูปิดลง เธอถึงกับหน้าซีดมองไปยังประตูที่มีชายหนุ่มยืนขวางอยู่ “อะไรครับ ไม่ดีเหรอที่เราจะได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองแบบนี้” “เอ๊ะ…หมายความว่ายังไงคะ”คำพูดของพัฒน์ชนะเรียกสติของภัทรานิษฐ์กลับมา หญิงสาวชักสีหน้าให้คำพูดแบบนั้นทันที “พี่ได้ยินมาว่าน้องยี่หวา แอบชอบพี่มาตั้งหลายปี เรื่องนี้จริงหรือเปล่าครับ” สิ่งที่ได้ยินทำให้ภัทรานิษฐ์รู้สึกเย็นเฉียบไปทั้งตัว พัฒน์ชนะรู้เรื่องนี้ได้ยังไง แต่ถึงเขาจะรู้เธอก็ไม่ยอมรับ “แค่เรื่องที่เขาอำกันเล่นๆ เท่านั้นเอง พี่แพทไม่ต้องไปซีเรียสหรอกค่ะ” “ต้องซีเรียสสิ เพราะพี่ก็ชอบน้องยี่หวาเหมือนกัน” คำว่าชอบจอมปลอมดังออกมาจากปากของชายหนุ่ม ยิ่งทำให้คนฟังตกใจ แต่ลึกๆ คือดีใจ เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินแบบนี้ “เอ๊ะ”
Pinakabagong kabanata
พิศวาสร้อนซ่อนรัก บทที่ 107 (จบ)
“ดีมากจ้ะ” ภัทรานิษฐ์ลูบใบหน้าพลอยประภัสเบาๆ เด็กหญิงจึงได้ทีถามแม่เรื่องการแต่งตัว เพราะอยากให้ชม“แม่จ๋า… น้องพราวแต่งตัวเสร็จแล้ว เก่งไหมคะ”“เก่งค่ะ ว่าแต่วันนี้ใครแต่งตัวให้น้องพราวของแม่นะ” ภัทรานิษฐ์มองชุดที่ลูกสาวสวมอยู่ ไม่มีอะไรเกินความคาดหมายวันนี้พลอยประภัสมาในชุดเสื้อยืดเท่ๆ กางเกงยีนส์ขายาว คาดเข็มขัด ผมยาวเลยบ่าไปแล้ว มัดสูงขึ้นรวบตึงที่ด้านหลัง ใส่หมวกอีกใบคงเท่ขึ้นเป็นกอง“พี่พลอย”“ขอบคุณพี่หรือยังคะ”“ยังค่ะ”“หนูต้องทำยังไง” คนเป็นแม่เอ่ยถามลูก พลอยประภัสหันมองหาพลอยไพลิน เมื่อเห็นว่ากำลังเดินลงมาจากบันไดก็เข้าไปกอดและเขย่งเท้าขึ้นหอมแก้ม ก่อนจะเอ่ยบอก“ขอบคุณค่ะ พี่สาวของน้องพราว” พลอยไพลินที่ลงมาช้า เพราะพึ่งแต่งตัวเสร็จ หลังจับน้องจอมซนใส่เสื้อผ้าแล้ว เด็กหญิงยิ้มให้น้องทันที ก่อนจะจูงมือไปยังโต๊ะอาหารที่พ่อนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ทั้งภัทรานิษฐ์และพัฒน์ชนะยิ้มให้ เพราะทั้งสองคนมักจะบอกลูกๆ ว่าใ
พิศวาสร้อนซ่อนรัก บทที่ 106
ห้าปี ต่อมาครอบครัวของพัฒน์ชนะและภัทรานิษฐ์ สมบูรณ์แบบตามคำว่าครอบครัว มีความรักลอยอบอวลอยู่รอบข้างของเหล่าสมาชิกที่ตอนนี้เพิ่มมาเป็นสี่คนและอีกหนึ่งคนกำลังเติบโตอยู่ในท้องของภัทรานิษฐ์รอเวลาลืมตาดูโลก ภาพตอนนี้ คือทั้งสี่คนกำลังยืนแปรงฟันหน้ากระจกและอ่างล่างหน้าที่ลดหลั่นเป็นขั้นบันไดไปตามความสูง เริ่มที่พัฒน์ชนะ ภัทรานิษฐ์ พลอยไพลินและพลอยประภัส สมาชิกคนที่สี่ที่ตอนนี้อายุได้สามขวบแล้ว ส่วนพลอยไพลินเป็นพี่ใหญ่อายุเจ็ดขวบครึ่ง“แปรงให้สะอาดนะคะ” เสียงอบอุ่นของแม่เอ่ยบอก ทั้งสามีและลูกๆ ของเธอ“ค่ะ/ค่ะแม่” เสียงเจื้อยแจ้วของลูกสาวทั้งสองคนเอ่ยตอบภัทรานิษฐ์กลับไป ยิ่งนานวันครอบครัวนี้ก็ยิ่งมีแต่ความสุขและความน่ารักของสมาชิก“ไหน… อ้าปากให้พ่อดูหน่อย น้องพลอย น้องพราว” พัฒน์ชนะที่แปรงฟันเสร็จแล้ว ลงไปนั่งยองๆ มองหน้าลูกทั้งสองคน“อ้า...” พลอยไพลินและพลอยประภัสอ้าปากให้ผู้เป็นพ่อดูความสะอาด ก่อนจะยิ้มแฉ่งอวดฟันซี่เล็กๆ สีขาวที่ดูแลเป็นอย่างดี“โอ้โห้...ฟันขาวสะอาดกั
พิศวาสร้อนซ่อนรัก บทที่ 105
“คุณเก๋!” น้ำเสียงตึงๆ ของศุภวุฒิดังขึ้นไปอีก ชายหนุ่มกำลังโกรธเพราะหึงอยู่นั่นเอง ลักขณาจึงเอ่ยดักทางไว้“ทำเสียงเข้มๆ แบบนั้นทำไมคะ หึงหรือไง”“เปล่า ไม่ได้หึง” ศุภวุฒิรีบปฏิเสธทันที ก่อนจะกลับไปทำ หน้าตาย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ลักขณาส่ายหน้าให้ผู้ชายปากแข็ง ลักขณาขี้เกียจจะซักต่อ จึงเอ่ยถามถึงที่หลับที่นอนของเขาแทน“เปล่าก็เปล่า แล้วนี่คุณวุฒิจะพักที่ไหน”“ที่นี่” ชายหนุ่มเอ่ยตอบแบบไม่รีรอ คนฟังอุทานเสียงดังทันที“เอ๋…ได้ไงคะ”“ทำไมจะไม่ได้ ผมจะนอนที่นี่”“เก๋…พึ่งรู้ว่าคุณวุฒิเอาแต่ใจ”“อืม จะว่าไปที่นี่มีโรงเรียนอนุบาลหรือยังนะ” ศุภวุฒิไม่ตอบคำถามนั้นของลักขณา ก่อนจะทำท่าคิด เรื่องที่เขาต้องการจะทำอีกอย่าง“ถามทำไมคะ”“คงต้องสำรวจตลาดกันสักหน่อย เผื่อจะมีคู่แข่ง” สีหน้าของชายหนุ่มดูจริงจังมาก ก่อนจะควานหาอะไรในกระเป๋
พิศวาสร้อนซ่อนรัก บทที่ 104
หลังเสร็จงานแต่งงานของพัฒน์ชนะและภัทรานิษฐ์ที่แสนเรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยความทรงจำที่แสนล้ำค่า พอเห็นลูกมีความสุขจรรยาและทวี รวมทั้งวสุวัสก็ขอตัวกลับบ้าน ภัทรานิษฐ์อยากให้ครอบครัวเธออยู่ต่ออีกหน่อย แต่ทุกคนกลับส่ายหน้าให้ เพราะสามสี่วันที่ได้อยู่ดัวยกันมันก็มีค่ามากพอแล้ว อีกอย่างกรุงเทพฯ - ตราดก็อยู่ใกล้กันแค่นี้ ไปมาหาสู่ได้สบาย อนุภพมีงานก็ขอตัวกลับด้วยเหมือนกันส่วนศิรดาและรัชยศก็ขอตัวกลับกรุงเทพฯ เพราะศิรดามีนัดตรวจครรภ์ ลักขณาเองก็ต้องกลับโดยมีศุภวุฒิขับรถไปส่งเธอใจจริงหญิงสาวอยากอยู่นานๆ แต่ด้วยงานที่ต้องรับผิดชอบจึงทำแบบนั้นไม่ได้ ที่ชะอำในตอนนี้จึงมีแต่เหล่าสมาชิกของบ้านสุนทรโรจน์อยู่กันพร้อมหน้า พวกเขาจะอยู่ต่ออีกวัน พรุ่งเช้าค่อยกลับกรุงเทพฯ ศุภวุฒิขับรถมาถึงสนามบินสุวรรณภูมิ ชายหนุ่มเข้าไปรับตั๋วเครื่องบินให้ลักขณา เพราะเขาจองตั๋วไว้แล้ว แต่ในมือศุภวุฒิลับมีตั๋วถึงสองใบ ก่อนที่ชายหนุ่มจะส่งตั๋วเครื่องบินใบหนึ่งให้เธอ“คุณวุฒิ… จะบินไปไหนคะ”“ผมมีงานน่ะครับ” ศุภวุฒิ ไม่ได้บอกว่าเขามีงานที่ไหน ลักขณาออกอาการงง
พิศวาสร้อนซ่อนรัก บทที่ 103
“พี่รักยี่หวา”“ยี่หวาก็รักพี่แพทค่ะ”“เราจะรักกันไปจนวันตาย”“ค่ะ” ภัทรานิษฐ์เอ่ยรับคำพูดนั้น ทุกคนที่ได้ยินทั้งสองเอ่ยคำรักกันและกัน ถึงกับยิ้มอย่างตื้นตัน เมื่อสวมแหวนเรียบร้อย บ่าวสาวก็เดินไปนั่งตรงซุ้มที่ประดับประดาอย่างสวยงาม ให้ทุกคนได้รดน้ำสังข์ แต่น้ำสังข์ของงานแต่งงานครั้งนี้เป็นทรายสีชมพูที่ผ่านการอวยพรมาจากทุกคนที่ทั้งสองรักบรรยากาศรดน้ำสังข์ทำเอาน้ำตาของภัทรานิษฐ์ไหลนองหน้า คำอวยพรจากพ่อแม่ของเธอ รวมทั้งพ่อและแม่ของพัฒน์ชนะ มันทำให้หญิงสาวมีความสุขจนบรรยายเป็นคำพูดไม่ได้ เพราะทุกคนล้วนอวยพรให้เธอและพัฒน์ชนะมีความสุขทั้งนั้น ลักขณาและศิรดาก็แอบปาดน้ำตาเหมือนกัน เธอดีใจที่ภัทรานิษฐ์มีวันนี้ วันที่เพื่อนเธอมีความสุข และคนรอบข้างก็อวยพรให้อย่างจริงใจและปรารถนาดีเมื่อผ่านการรดน้ำสังข์และได้รับคำอวยพรจากทุกคน ภัทรานิษฐ์ก็โยนช่อดอกไม้ โดยมีบรรดาสาวโสดที่เป็นพนักงานของรีสอร์ตมายืนรอกันไม่น้อย แต่กลับไม่มีลักขณา เพราะเธอเขินจึงยืนหลบอยู่กลังศุภวุฒิ แต่โชคชะตาก็ได้กำหนดให้ช่อกอดไม้ของภัทรานิษฐ์ มาหล่
พิศวาสร้อนซ่อนรัก บทที่ 102
“หวา… อย่าพึ่งร้องไห้สิ เดี๋ยวไม่สวยนะ” ศิรดาเอ่ยบอกเพื่อน ซึ่งมันดูยากที่จะห้ามเหลือเกิน เพราะเธอเคยผ่านอารมณ์การแต่งงานมาแล้ว จึงพอเข้าใจว่าตื่นเต้นมากแค่ไหน แถมพัฒน์ชนะยังทำเซอร์ไพรส์ใหญ่แบบนี้ ไม่ตกใจก็ให้มันรู้ไปสิ“ก็คนมันอดไม่ได้ แกสองคนรู้เรื่องนี้กันตั้งแต่ตอนไหน”“เรื่องอะไร ฉันไม่รู้” ลักขณาปฏิเสธตาใส ภัทรานิษฐ์จึงคาดคั้น“ฝน เก๋ เล่ามา”“เสร็จงานก่อน แล้วพวกฉันจะสารภาพนะเพื่อน” ศิรดายิ้มให้ ก่อนจะบรรจงแต่งหน้าภัทรานิษฐ์ให้สวยที่สุด ลักขณาหยิบดอกไม้สีขาวขึ้นมาปักบนเส้นผมที่จัดแต่งอย่างสวยงามของเพื่อน ตามด้วยมงกุฎเพชร ที่เข้ากับชุดแต่งงานสีขาวนั่นเป็นที่สุดเมื่อหน้าผมพร้อม ภัทรานิษฐ์ก็เปลี่ยนชุด เธอยืนมองตัวเองหน้ากระจกเป็นนาน ลูบชุดแต่งงานเกาะอกสีขาวบริสุทธิ์ที่สวมอยู่อย่างเบามือ มุกและคริสตัลทุกเม็ด รวมทั้งลูกไม้ที่ปักอยู่สวยงามไม่มีที่ติ ที่สำคัญเธอใส่มันได้พอดี จึงชวนให้คิดวันที่ศิรดาขอวัดตัวเธอ แล้วบอกว่าจะตัดชุดส่งไปให้ญาติที่ต่างประเทศ ที่แท้ก็เ
Maaari mong magustuhan
คลั่งรักอันธพาล NC20+
ฅนบนดอย21.7K viewsเมียในสมรส
ลำเจียก17.8K viewsเกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ
อี้เสี่ยวเหวิน37.9K viewsสลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์67.5K viewsBDSM ซื้อเพื่อนมาเป็นทาส PWP
Sadistic_X717 viewsHelp me please!! ช่วยด้วยครับ แฟนผมหื่น (END)
Kiiro88 viewsปะป๊าที่แปลว่าผัวไม่ใช่พ่อ
Sun Su35 viewsเฮียไคอย่าร้าย
กชภาภัค104 views
