ตอนที่ 3.2 เด็กดื้อ

มันจึงเป็นปมความเจ็บปวดที่ฝังในใจว่า ถ้าเธอเป็นหมอเธอคงจะช่วยเหลือพวกเขาไว้ได้ ที่ผ่านมาเธอสูญเสียคนในสายเลือดที่เธอรักไปจนหมด ตอนนี้ฟ้าลันดามีเวหากับวาคินเพียงสองคนที่หญิงสาวคิดว่าพวกเขาคือคนในครอบครัวเธอ

ฟ้าลันดาไม่อยากที่จะเสียใครไปอีกแล้ว ยิ่งเป็นพี่ชายคนโต ฟ้าลันดาคงจะทนความเจ็บปวดไม่ไหวแน่นอน

“ไม่เอาแบบนี้ ลันดาอยากให้คุณเวหาอยู่ใกล้ๆ ลันดาเหมือนเดิม”

ในความรู้สึก คนตรงหน้ากำลังจะถอยห่างจากเธอ ฟ้าลันดาจึงรู้สึกหวาดกลัวที่จะไม่มีเขาอยู่ใกล้ๆ เหมือนเดิม

วาคินกำลังจะก้าวขาออกจากบ้านไปแต่เจอสายตาของพี่ชายส่งมา บอกเป็นนัย ๆ ว่าถ้าเขากล้าก้าวขาออกจากบ้านตอนนี้โดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาต รับรองว่าสิ่งที่ตามมานั้น…

เพียงแค่คิดถึงตรงนี้วาคินก็ อบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ตอนนี้เขาจึงยืนอยู่หน้าห้องทำงานไม่กล้าเข้าไป

“เข้ามา... จะแอบฟังอีกนานไหม” คนเป็นน้องชายนั้นสะดุ้ง จนแทบอุทานเสียงดังออกไป เมื่อได้ยินน้ำเสียงพี่ชายเหมือนพูดกับตัวเอง ทว่าวาคินยังคงไม่ขยับตัว

“ถ้ามึงยังไม่เข้ามานะวาคินร้านสักทั้งหมดของมึง ภายในวันพรุ่งนี้จะ...” วาคินพรวดพราดเปิดประตูเข้ามาอย่างเร็วเท่าที่เขาจะทำได้ เขารู้ดีว่าตอนนี้พี่ชายของเขามันกำลังอารมณ์ไม่ดี

“มึงโตแล้ววาคิน แล้วเข้าไปเรียนรู้งานที่อนาคินทร์” เวหาเลือกที่จะไม่พูดเรื่องนี้ต่อ

“จัดการเรื่องเรียนลันดาให้เรียบร้อย” เมื่อพูดกับน้องชายจบ เวหาก็ชำเลืองมองร่างบางที่นั่งที่โซฟา ตอนนี้ร่างเล็กนั่งก้มหน้าน้ำตาคลอ ก่อนที่เขาจะหันหน้าหนีแล้วหันหลังเดินออกจากห้องทำงานของเขาไป

เพราะด้วยความรับผิดชอบต่ออนาคินทร์ ที่ชายหนุ่มต้องแบกไว้บนบ่า จึงหล่อหลอมให้เขาเป็นคนที่แข็งกระด้างในการแสดงออก แต่ใครจะรู้ว่าการกระทำที่เขาแสดงออกต่อเธอนั้นอ่อนโยนที่สุดแล้ว

วาคินก็ไม่ได้ชอบงานบริหาร เวหาจึงไม่อยากบังคับคนเป็นน้องมาก แต่จะคอยเตือนสติตลอดเวลา พนักงานนับพันคนที่เขาต้องดูแล ปากท้องพร้อมครอบครัวของพวกเขา มันจึงสอนให้เขากลายเป็นคนเด็ดขาด ไม่มีความลังเลใจใด ๆ ทั้งสิ้นถ้าได้ตัดสิ้นใจอะไรสักอย่างไปแล้ว นอกจากเรื่องของฟ้าลันดา..

“เป็นความผิดของพี่เอง” วาคินได้แต่กอดฟ้าลันดาปลอบ ตอนนี้เธอเหนื่อยทั้งกายและใจจนไม่อยากทำอะไร

“คุณเวหาโกรธลันดามาก”

“รอให้มันอารมณ์ดีแล้วเราค่อยไปคุยกับมันใหม่” วาคินได้แต่ลูบหลังบอบบางของน้องสาวอย่างปลอบโยน

ฟ้าลันดาดูเหมือนจะเป็นเด็กดีไม่ดื้อ แค่ในความเป็นจริงแล้วนั้นภายใต้ใบหน้าหวานหยด ดวงตาเรียวสวยนั้นซ่อนความดื้อรั้นเอาแต่ใจไว้จนมิด เด็กสาวเป็นตัวของตัวเองค่อนข้างสูง เป็นเวอร์ชั่นของเวหาที่ดูชอฟท์ลง แล้วมีใบหน้าน่ารักคอยหลอกตาคนอีกที และคนที่รู้นิสัยยัยตัวแสบนี้นั้นจะเป็นใครไปได้นอกจากเขาและเวหา ส่วนเขานั้นมักใจอ่อนกับลูกอ้อนของคนเป็นน้องสาวทุกครั้งไป

เวหามันกล้าถึงขนาดเดินไปบอกปู่ของตัวเอง เรื่องที่มันชอบฟ้าลันดานฐานะคนรัก และไม่เคยคิดว่าฟ้าลันดาเป็นน้องสาวของมัน ตั้งแต่น้องเริ่มโตเป็นสาว

ด้านเหินฟ้าปู่ของเขานั้นรักฟ้าลันดาเหมือนหลานสาวตัวเองจริงๆ นั้น เขามองเด็กสาวที่เลี้ยงดูมาข้างกายเป็นหลานสาวของตัวเองจริง ๆ แถมยังมองว่าเธอเป็นน้องสาวของเขาและเวหามาโดยตลอด

ถึงจะรู้มาตลอดเวลาว่าหลานชายคนโตรู้สึกอย่างไรกับฟ้าลันดา แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเวหามันคุยหรือตกลงอะไรกับคนเป็นปู่ ท่านถึงยอมยกฟ้าลันดาให้มัน แล้วตอนนี้มันจะยอมถอยไปง่าย ๆ แบบนี้จริงหรือ

ส่วนฟ้าลันดากลับร้องไห้ออกมาจนน้ำตาแทบท่วมห้องเธอเสียใจอย่างหนัก ความรู้สึกเจ็บปวดเหมือนถูกหักอกแล้วโดนคนรักบอกเลิก นี่สินะความรู้สึกของคนอกหักครั้งแรกมันเป็นยังไง

พอจบเรื่องของฟ้าลันดา เวหาก็ขึ้นเครื่องกลับมาที่อนาคินทร์พูลวิลล่าทันที

อนาคินทร์พลูวิลล่ามีทีมสถาปนิกทั้งจากต่างประเทศและในประเทศร่วมกันออกแบบตกแต่ง เพื่อรองรับนักท่องเที่ยวต่างชาติ ดังนั้นความพิเศษอนาคินทร์พูลวิลล่า จึงเป็นสถานที่พักผ่อนแห่งแรกในภูมิภาคเอเชีย ที่ทั้งสื่อและแวดวงนักธุรกิจต่างให้ความสนใจ

แคลวิล นักธุรกิจต่างชาติเจ้าของบ่อน้ำ มาเที่ยวพักผ่อนพร้อมครอบครัวลูกชายคนเล็กและภรรยาถูกฆาตกรรมจนเสียชีวิต

แคลวิล เป็นนักธุรกิจที่รวยติดอันดับของโลก ลูกชายและภรรยา กลับมาถูกฆาตกรรมที่อนาคินทร์พลูวิลล่า ที่พึ่งเปิดให้บริการได้ไม่นาน แถมยังเป็นช่วงที่สื่อต่างจับตามองอยู่ก่อนแล้ว

ทุกสื่อในประเทศและต่างประเทศต่างตั้งข้อสงสัย ถึงระบบรักษาความปลอดภัยของอนาคินทร์พูลวิลล่า ทั้งที่เป็นสถานท่องเที่ยวครบครันระดับไฮเอนด์ แถมยังถูกจัดอันดับตั้งแต่ยังไม่เปิดให้บริการเป็นอันดับต้น ๆ แต่ทำไมระบบความปลอดภัยจึงหละหลวมขนาดนี้

ทุกสื่อเพ่งเล็งมาที่อนาคินทร์ แทนที่จะสงสัยปัญหาความขัดแย้งและผลประโยชน์ทางธุรกิจของแคลวิล

 

&&&&

เอาตอนใหม่มาฅากแล้วนะคะ ขอใก้มีความสุขในการอ่านคร้า