Chapter 6
ตีเนียน
พี่แป้งร้องเสียงหลงแล้วหันมาตีที่แขนผม พยายามแกะมือผมออก ผมก็ทำเป็นเอามือป่ายไปมาทำเป็นแบบไม่รู้ทิศไม่รู้ทางแต่ก็ให้เฉียดไปโดนหน้าอกนุ่มนุ่มของพี่แป้งบ้าง
“ผมคิดถึงพี่แป้งจังเลยครับ พี่แป้งคิดถึงผมบ้างไหมครับ”
พูดจบผมก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มอีกข้างหนึ่งเพื่อให้สมดุลกัน
“พอเลยเจย์เดน ไม่เอาอย่ามาทำแบบนี้สิ พวกเราโตกันแล้วนะ”
“ไม่เห็นจะโตตรงไหนเลยผมก็ยังเป็นเด็กชายเจย์เดนของพี่แป้งที่พึ่งเรียนอยู่ ป.6 เอง ยังไม่ได้ขึ้นเป็นเด็กมัธยมเลย”
“เด็กแก่แดดแก่ลมละสิ นี่เอามือออกไปห่างๆ เลย”
ผมแกล้งทำหน้าเศร้าเบะปากบีบน้ำตา
“หึ พี่แป้งไม่รักน้องเจย์เดนแล้วหรือครับ หรือพี่แป้งมีน้องชายคนใหม่ ฮือน้องเจย์เดนจะไปฟ้องน้าปิ่น”
ผมเล่นใหญ่เล่นโตบีบน้ำตาไหลออกมาหยดนองอาบหน้า รางวัลออสก้า ตุ๊กตาทองต้องเข้าผมแล้วล่ะ และก็ดูเหมือนจะได้ผลพี่แป้งตกหลุมพรางที่ผมขุดไว้แล้ว พี่แป้งหันหน้ามาเอานิ้วปาดน้ำตาผม แล้วเข้ามาจุ๊บที่แก้มผมแล้วดึงตัวผมไปกอดลูบหัวผม เป็นไงครับแผนบีบน้ำตาของผมได้ผลจริงๆ
“โอเคโอเคไม่ร้องนะครับ พี่แป้งขอโทษ พี่แป้งยังรักน้องเจย์เดนเหมือนเดิมเพียงแต่ว่า เอ่อ.. คือตอนนี้พวกเราโตกันแล้วไง จะมาทำแบบนี้กันมันดูไม่เหมาะสม”“อะไรคือความไม่เหมาะสม น้องเจย์เดนกับพี่แป้งเราก็กอดกันหอมกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ตั้งนานมาแล้ว เอาอะไรมาไม่เหมาะสม น้องเจย์เดนไม่เข้าใจ .. ฮือ ฮือ”
ผมสะอึกสะอื้นเข้าไปอีก
“ยอมแล้ว ไม่ต้องร้องแล้วนะคะ พี่แป้งให้กอดได้ หอมได้ ดูสิตัวโตแล้วยังมาร้องเป็นเจ้าเจย์เดนตัวเล็กๆ ไปได้”
“เย้... ดีใจจัง พี่แป้งคนเดิมของน้องเจย์เดนกลับมาแล้ว ถ้าอย่างนั้นหอมแก้มน้องเจย์เดนอีกทีสิครับ”
ผมดีใจเป็นลิงโลด ทำแก้มป่องเอียงหน้าไปหาพี่แป้ง แต่ดูเหมือนพี่แป้งจะมีอาการขัดเขินเอียงอาย ผมหล่ออะดิ พี่แป้งถึงได้เขิน แล้วพี่แป้งก็ยอมหอมแก้มผมทั้งสองข้าง แล้วผมก็ยื่นปากหมายจะให้พี่แป้งจุ๊บตอบ
“ไม่ได้ตรงนี้ไม่ได้ ไปไป ไปนั่งอ่านตรงโน้นเลย”
ผมเห็นพี่แป้งหน้าแดง ผมไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองใช่ไหมว่าพี่แป้งกำลังเขินผมอยู่ แล้วผมก็เหลือบตาไปเห็นหนังสือที่เปิดกางไว้บนโต๊ะพี่แป้ง ภาพที่ผมเห็นมันเป็นภาพอวัยวะสืบพันธ์ของผู้ชาย ผมมองหน้าพี่แป้งแล้วตะโกนเสียงดังว่า
“นี่พี่แป้งอ่านหนังสือโป๊อยู่หรือครับ ผมจะฟ้องน้าปิ่นว่าพี่แป้งดูหนังสือโป๊ นั่งดูจู๋ผู้ชาย”
พี่แป้งหันมาทำหน้าตกใจ รีบเอามือมาปิดปากผม
“หยุดเดี๋ยวนี้เลยเจย์เดน หนังสือโป๊อะไร นี่มันหนังสือเรียน พี่กำลังอ่านทบทวนเรื่องระบบสืบพันธ์อยู่ เดี๋ยวอีกหน่อยเจย์เดนก็ต้องได้เรียนเหมือนกันนั่นแหละ”
พูดจบพี่แป้งก็เปิดหน้าปกให้ดู ว่าเป็นหนังสือเรียนจริงๆ ผมยิ้มกว้างยกมือขึ้นเกาหัว
“หนังสือเรียนจริงด้วยแฮะ”
“ก็หนังสือเรียนนะสิ ไปเลย พูดจาไม่น่ารักไปนั่งอ่านตรงโน้นเลย”
พี่แป้งใช้มือดันหลังให้ไปนั่งอ่านอีกมุมหนึ่งของห้อง แล้วผมก็คิดอะไรพิเรนท์ออก ผมหันหน้าไปประชันกับพี่แป้ง
“พี่แป้งครับ พี่แป้งสอนผมมาหลายวิชาแล้ว เดี๋ยววิชานี้ผมจะสอนพี่แป้งเอง”
“สอนอะไรของนาย”
พูดจบผมก็ดึงทั้งกางเกงขาสั้น และกางเกงชั้นในลงปล่อยให้เจ้าเจย์เดนน้อยที่ดูจะไม่น้อยถ้าเทียบกับรุ่นราวคราวเดียวกันห้อยต่องแต่งไปมาอยู่ตรงหน้าพี่แป้ง พี่แป้งเห็นก็ร้องว้ายตกใจรีบเอามือปิดตา
“เจย์เดนนี่นายมาทำบ้าอะไรเนี่ย มายืนแก้ผ้าทำไมตรงนี้ ใส่กางเกงเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“นี่ผมกำลังช่วยติวให้พี่แป้งอยู่นะ พี่แป้งมัวแต่อ่านในหนังสือไม่ดูของจริง พี่แป้งจำไม่ได้หรอก เชื่อผมสิ เดี๋ยวนี้เขาต้องเรียนกับของจริงกันหมดแล้วทั้งนั้นแหละครับ คุณครูที่โรงเรียนก็สอนผมมาอย่างนี้”
“...”
ผมพยายามเกลี้ยกล่อมพี่แป้งแบบใสใส ทำตาแบ๊วใสซื่ออีกต่างหาก
“เนี่ยพี่แป้งได้ดูของจริง รับรองว่าพี่ต้องจำได้แม่นกว่าเพื่อนพี่แน่นอน วิชานี้พี่ต้องท๊อปแล้วแหละ ถ้าไม่ท๊อปนะ เดี๋ยวน้องมาสอนอีก”
“มันจะดูแปลกไปไหม ที่นายมาแก้ผ้าต่อหน้าพี่เนี่ย”
“ไม่เห็นแปลกเลยเลยก็ผมเป็น..น้องพี่นี่นา”
ผมพยายามเน้นคำว่า “น้อง” ชัดชัดและผมก็ยังพูดต่ออีก
“พี่จำได้เปล่าว่าเมื่อก่อนพี่แป้งก็ยังเคยอาบน้ำให้ผมเลย แถมยังแกล้งผมจับจู๋ผมดึงจู๋ผมเล่นอยู่เลย”
พี่แป้งทำสีหน้าอึกอักเลิกลั่ก
“พอแล้ว พอแล้ว หยุดพูดได้แล้ว ก็ตอนนั้นนายยังเด็ก ยังเล็กอยู่เลย แต่ตอนนี้มันโตขึ้นเยอะเลย”
พี่แป้งพูดไปเสียงติดขัดไป ผมก็ยังแอบเห็นสายตาพี่แป้งยังจดจ้องอยู่ที่เจย์เดนอันไม่น้อยของผมแบบไม่วางตาเลย ไหนเมื่อกี้ใครบอกว่าแปลกนะ แต่ก็จ้องตาไม่กระพริบเลยนะ อิอิ ผมเลยย่ามใจขยับเข้าไปใกล้พี่แป้งอีกนิด แล้วผมก็คว้าข้อมือเล็กให้มาจับมาทักทายลูกชายผม เพียงแค่ผ่ามือพี่แป้งแตะสัมผัสแผ่วเบา หัวใจผมก็กระตุกวาบ ต้องหายใจเข้าปอดลึกๆ ผมประคองมือพี่แป้งให้กำแท่งเอ็นของผม สายตาผมจดจ้องไปที่ใบหน้าหวาน ที่ตอนนี้ถูกแต่งแต้มด้วยเลือดฝาดขึ้นสีอย่างชัดเจน
“พี่แป้งลองจับแน่นๆ ลองขยับดูสิครับ หรือจะดูใกล้ๆ ก็ได้นะ ผมไม่ว่าอะไรหรอกครับ พี่จะได้จำได้แม่นไง”
Chapter 27ลืมให้หมดเพื่อเตรียมเริ่มชีวิตใหม่ [END]สักพักพี่แป้งก็ใช้สองมือทำการปลุกลูกชายผมที่กึ่งหลับกึ่งตื่นให้ตื่นมามองโลก ซึ่งเจ้าลูกชายผมก็ใจง่ายโดยเล้าโลมด้วยมือนุ่มๆ ไม่นานก็ลืมตาแข็งตัวตื่นขึ้นชมโลกทันที พี่แป้งนั่งบนเตียงอยู่ตรงหว่างขาของผม สองมือน้อยสาวแท่งเอ็นที่ตั้งขึ้น สายตาหวานเชื่อมก็ส่งมาหาผม ผมมองภาพสีหน้าที่เซ็กซี่ขยี้ใจ กับมือน้อยสาวแท่งเอ็นของผม ทำให้ผมอดใจไม่ไหวเอื้อมมือไปจับขยำนมที่เด้งไปมาตรงหน้า ปลายนิ้วก็จงใจเขี่ยเล่นที่หัวนม ซึ่งตอนนี้ก็แข็งขันสู้กับนิ้วมือผมขึ้นมาทันทีแล้วพี่แป้งก็ทำในสิ่งที่ผมไม่คิดว่าพี่ปากจะทำ ผมเคยเห็นแต่ในหนังเอวีที่ผมแอบดูอยู่บ่อย พี่แป้งก้มตัวลงแล้วใช้มือจับสองเต้าของตัวเองประกบท่อนของผมไว้แล้วขยับตัวขึ้น แม่เจ้า.. ผมโคตรเสียวเลย“ดีไหมเจย์เดน”เสียงหวานทักถามผม“ดีครับพี่แป้ง ดีมากเลย”ผมเองก็ขยับเอวเด้งขึ้นลงให้ท่อนเอ็นของผมถูและเสียดสีกับหน้าอกอันนุ่มนิ่มของพี่แป้ง แล้วก็ครางออกมาในลำคอ พอพี่แป้งได้ยินเสียงครางผมเท่านั้นแหละ พี่แป้งก็เปลี่ยนท่ามาใช้ลิ้นเลียส่วนปลายของผมที่ตอนนี้มีน้ำเยิ้มปริ่ม พอปลายลิ้นอุ่นแตะที่ส่วนปลายของผม ผม
Chapter 26สั่งลาตอนนี้เวลาของผมก็ถูกนับถอยหลังลงเรื่อยๆ ผมเหลือเวลาเพียงสัปดาห์กว่าที่ได้อยู่ จะได้เห็นหน้าพี่แป้ง ผมแทบไม่ไปไหนเลย นี่ถ้าไม่เกรงใจน้าปิ่นแม่พี่แป้ง ผมคงขอนอนค้างกับพี่แป้งไปแล้ว วันนี้ผมไปเข้าไปหาพี่แป้งช้ากว่าปกติ เพราะผมมีนัดไปรับของที่สั่งทำไว้ ใช่แล้วครับผมไปสั่งทำของแทนใจสำหรับเราสองคน แล้วจะเอาไปให้พี่แป้ง ผมเดินเข้ามาในบ้านพี่แป้งก็เห็นพี่แป้งนั่งเล่นชมสวนดอกไม้เล็กๆ ข้างบ้าน ผมย่องเข้าไปสวมกอดจากทางด้านหลัง แล้วหอมแก้มพี่แป้งไปหนึ่งฟอด “อุ๊ย..เจย์เดน อย่ามาทำประเจิดประเจ้อแบบนี้สิ เดี๋ยวแม่กับน้าเดือนหรือแด๊ดเจย์เดนมาเห็นเข้านะ” “ทำไมต้องกลัวใครมาเห็นด้วยละ เขาก็รู้หมดแล้วว่าผมรักพี่แป้งแค่ไหน” ผมยังคงกอดพี่แป้งแล้วเอาคางเกยไว้ที่ไหล่พี่แป้ง ดวงตาเหม่อลอยไปข้าง ไม่อยากคิดถึงวันที่จะไม่ได้กอดร่างนุ่มนิ่มนี้เลย “พี่แป้ง พี่แป้งเรียนที่อเมริกากับผมไหม เดี๋ยวผมไปขอคุณย่าให้ เราไปอยู่ด้วยกันที่โน่นเลย ... เนอะเป็นความคิดที่ดี ทำไมผมถึงคิดไม่ได้นะ นะ นะ ไปเรียนกับผมนะ” “ไม่ได้หรอกเจย์เดน แล้วแ
Chapter 25แจ้งข่าวคนรัก“สวัสดีครับน้าปิ่น สวัสดีครับพี่แป้ง” ผมยกมือไหว้น้าปิ่นแล้ว แล้วส่งยิ้มหวานไปให้แฟนผม “มาได้เวลาพอดีเลย มาช่วยพี่หยอดหน้าตะโก้หน่อย” “ยายแป้งน้องมาถึงก็ใช้เลยนะ” “แหมแม่ก็ เจย์เดนกินเก่งจะตาย ก็ต้องมาช่วยกันทำสิคะ มาเร็วเจย์เดน” ผมเดินเข้าไปหาพี่แป้ง ช่วยพี่แป้งตักหน้ากะทิที่กวนไว้หยอดลงกระทงที่หยอดเผือกกวนไว้แล้ว ผมทำของผมไปเรื่อยๆ ไม่พูดไม่จา ผิดวิสัยของผมจนพี่แป้งเริ่มสงสัยว่าผมเป็นอะไร พี่แป้งเอามือมาแตะที่หน้าผากผม “เจย์เดนเป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า” “ผมรักพี่แป้งนะ” ผมพูดเสียงแผ่วเบาให้ได้ยินกันแค่สองคน พี่แป้งเอียงคอยิ้มหวาน พยักหน้าเล็กน้อย “ยังไงเนี่ย ไปแอบทำความผิดอะไรไว้หรือเปล่า ถึงมาอ้อนแบบนี้” “พี่แป้งสัญญากับผมได้ไหม ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่แป้งห้ามทิ้งผมนะ ห้ามมีคนอื่นด้วย” พี่แป้งมองหน้าผมด้วยความสงสัย แล้วก็วางมือกับขนมที่ตอนนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว จูงมือผมมานั่งโซฟากลางบ้าน “ไหน เกิดอะไรขึ้น มีอะไรจะเล
Chapter 24เรื่องเศร้าของผม“อะไรนะ ลูกกับหนูแป้งเป็นแฟนกัน ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” “ก็สักพักแล้วครับ แต่ผมก็รักพี่แป้งแบบที่ไม่ใช่พี่สาวกับน้องชายมาโดยตลอดนะครับ” พ่อกับแม่ผมมองหน้ากันเชิงหารือ แล้วก็เป็นพ่อที่พูดขึ้นมาว่า “พอลูกไปที่โน่น แด๊ดเชื่อว่าลูกจะคนใหม่ๆ ที่ทำให้ใจลูกสั่นได้ไม่แพ้น้องแป้งเลย” “ทำไมแด๊ดกับแม่ไม่เข้าใจผมล่ะครับ คือ ผมรักพี่แป้ง ผมอยากแต่งงานกับพี่แป้ง แล้วทำไมผมจะต้องไปเจอคนใหม่ที่อเมริกาด้วยล่ะ” ผมตะโกนออกมาด้วยความหงุดหงิด นี่ทุกคนมองเห็นความรักของผมเป็นอะไร นี่แค่จะไปอยู่ที่ใหม่แล้วผมจะมีใหม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรือ มันไม่ง่ายขนาดนั้นนะ ผมรักของผมมาตั้งกี่ปี่ จะให้ผมมาลืมได้อย่างไร “เจย์เดนใจเย็นก่อนลูก พ่อกับแม่ไม่ได้มีเจตนาจะดูถูกความสัมพันธ์ของลูกกับหนูแป้งนะ ถ้าลูกสองคนรักกัน แม่เชื่อว่าหนูแป้งก็ต้องเข้าใจและเขาต้องยินดีที่จะเห็นลูกมีอนาคตที่ดี ลูกไม่อยากสร้างอนาคตที่ดีกับคนรักหรือ” แม่ผมเริ่มเอาน้ำเย็นเข้าลูบ แล้วมันก็ได้ผล เพราะผมคิดตาม ถึงผมจะเอาแต่ใจบ้างแต่สุดท้ายผมก็ต้องท
Chapter 23จุดเปลี่ยน“ผมจะขยับแล้วนะ” พี่แป้งพยักหน้า ผมขยับเร็วขึ้นและแรงขึ้นเสียงกระทบกันของร่างเราสองคนดังลั่นผมไม่สามารถจะทำเบาได้ ถึงแม้จะกลัวว่าน้าปิ่นจะตื่นมาได้ยินก็ตาม “น้องเจย์เดนขา...ขอแรงอีกนิดพี่แป้งเสร็จแล้ว” “ตอนนี้ไม่เป็นน้องแล้ว ตอนนี้เป็นผัว เมียจ๋าอยากได้อะไรบอกผัวอีกทีสิคะ” “ผัวขา เมียจะเสร็จ ขอแรงๆ หน่อย อ่าห์...” “เมียผมนี่น่ารักจริงๆ” แค่ได้ยินแค่นี้ผมก็หึกเหิม แทงไม่ยั้ง กลีบเนื้อที่ปลิ้นเข้าออกตามแรงส่งของผมมันโคตรสวยเลย ร่างบางสั่นสะท้าน เสียงครวญครางแห่งความสุขของเราสองคนสอดรับกับเสียงร่างกายที่กระทบกัน เป็นเสียงที่ไพเราะเพราะพริ้งมาก ไม่นานพี่แป้งก็แตกเสร็จนำไปก่อน แล้วผมก็รัวกดเน้นย้ำไปอีกพักก็เสร็จตามพี่แป้งไป แต่ในเมื่อถุงยางที่ผมเตรียมมันยังเหลืออีกตั้งสองชิ้น ผมก็ไม่ยอมให้เสียโอกาสนานๆ จะได้มีเอาพี่แป้งสักที ผมเลยจัดเสริมแบบไม่ต้องพักไปให้อีกสองยก จนพี่แป้งสั่นเทิ้มหมดแรง แล้วเราก็หลับไปด้วยกันยันเช้าเลยดีนะที่ตอนเช้าน้าปิ่นไปเดินออกกำลังกายตอนเช้า ผมเลยอาศัยช่วงเวลาน
Chapter 22แมวขโมยผมดีใจเป็นลิงโลดรีบจัดการทำความสะอาดเจ้าลูกชายของผมแล้วจัดให้เข้าที่เข้าทาง ผมย่องออกจากบ้านเบาๆ ผ่านห้องนอนพ่อกับแม่มีเสียงกำลังกิจกรรมเข้าจังหวะกัน ดีเลย พวกเขาจะได้ไม่สนใจผม ผมเดินลัดเลาะเข้ามาในเขตบ้านพี่แป้ง แล้วก็มายืนอยู่หน้าประตูบ้าน เอื้อมมือไปหยิบกุญแจในกระถางต้นไม้แล้วไขอย่างเบามือ นี่ผมกำลังจะเข้าไปทำเรื่องอย่างว่ากับลูกสาวเจ้าของบ้านในขณะที่คุณแม่ก็ยังอยู่ในบ้านนี่อะนะ จะกล้าเกินไปไหมเจย์เดน ผมจะโดนน้าปิ่นเข้าไม้หน้าสามมาตีหัวผมไหมนะ คงไม่โดนหรอก เพราะที่บ้านพี่แป้งไม่มีไม้หน้าสามผมสำรวจมาแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่อาจจะโดนสากกระเบือหรือไม้ตีพริกมาแพ่นกบาลอันนี้มีความเป็นไปได้สูงหน่อย ผมค่อยๆ หมุนลูกบิดแล้วดันเข้าไปอย่างเบามือแล้วค่อยปิดประตู จากนั้นก็ค่อยๆ ย่องผ่านหน้าห้องนอนน้าปิ่นแล้วเดินขึ้นบันไดอย่างแผ่วเบาไปหยุดยืนที่หน้าห้องพี่แป้ง ก่อนที่จะบิดลูกบิดแล้วเบี่ยงตัวเข้าไป พอเข้าไปถึงผมก็แทบจะกระโจนเข้าใส่พี่แป้งราวกับหมาป่าที่เจอเหยื่อที่ถูกใจ ผมเข้าไปจูบพี่แป้งเราสองคนแลกจูบกันอย่างหวานฉ่ำเสียงน้ำลายดังเฉอะแฉะ สายตาเราทั้งคู่ประสานกัน ด้วยความ