Chapter 6 ตีเนียน

Chapter 6

ตีเนียน

           

พี่แป้งร้องเสียงหลงแล้วหันมาตีที่แขนผม พยายามแกะมือผมออก ผมก็ทำเป็นเอามือป่ายไปมาทำเป็นแบบไม่รู้ทิศไม่รู้ทางแต่ก็ให้เฉียดไปโดนหน้าอกนุ่มนุ่มของพี่แป้งบ้าง

“ผมคิดถึงพี่แป้งจังเลยครับ พี่แป้งคิดถึงผมบ้างไหมครับ”

พูดจบผมก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มอีกข้างหนึ่งเพื่อให้สมดุลกัน

“พอเลยเจย์เดน ไม่เอาอย่ามาทำแบบนี้สิ พวกเราโตกันแล้วนะ”

“ไม่เห็นจะโตตรงไหนเลยผมก็ยังเป็นเด็กชายเจย์เดนของพี่แป้งที่พึ่งเรียนอยู่ ป.6 เอง ยังไม่ได้ขึ้นเป็นเด็กมัธยมเลย”

“เด็กแก่แดดแก่ลมละสิ นี่เอามือออกไปห่างๆ เลย”

ผมแกล้งทำหน้าเศร้าเบะปากบีบน้ำตา

“หึ พี่แป้งไม่รักน้องเจย์เดนแล้วหรือครับ หรือพี่แป้งมีน้องชายคนใหม่ ฮือน้องเจย์เดนจะไปฟ้องน้าปิ่น”

ผมเล่นใหญ่เล่นโตบีบน้ำตาไหลออกมาหยดนองอาบหน้า รางวัลออสก้า ตุ๊กตาทองต้องเข้าผมแล้วล่ะ และก็ดูเหมือนจะได้ผลพี่แป้งตกหลุมพรางที่ผมขุดไว้แล้ว พี่แป้งหันหน้ามาเอานิ้วปาดน้ำตาผม แล้วเข้ามาจุ๊บที่แก้มผมแล้วดึงตัวผมไปกอดลูบหัวผม เป็นไงครับแผนบีบน้ำตาของผมได้ผลจริงๆ

            “โอเคโอเคไม่ร้องนะครับ พี่แป้งขอโทษ พี่แป้งยังรักน้องเจย์เดนเหมือนเดิมเพียงแต่ว่า เอ่อ.. คือตอนนี้พวกเราโตกันแล้วไง จะมาทำแบบนี้กันมันดูไม่เหมาะสม”

“อะไรคือความไม่เหมาะสม น้องเจย์เดนกับพี่แป้งเราก็กอดกันหอมกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ตั้งนานมาแล้ว เอาอะไรมาไม่เหมาะสม น้องเจย์เดนไม่เข้าใจ .. ฮือ ฮือ”

ผมสะอึกสะอื้นเข้าไปอีก

“ยอมแล้ว ไม่ต้องร้องแล้วนะคะ พี่แป้งให้กอดได้ หอมได้ ดูสิตัวโตแล้วยังมาร้องเป็นเจ้าเจย์เดนตัวเล็กๆ ไปได้”

“เย้... ดีใจจัง พี่แป้งคนเดิมของน้องเจย์เดนกลับมาแล้ว ถ้าอย่างนั้นหอมแก้มน้องเจย์เดนอีกทีสิครับ”

ผมดีใจเป็นลิงโลด ทำแก้มป่องเอียงหน้าไปหาพี่แป้ง แต่ดูเหมือนพี่แป้งจะมีอาการขัดเขินเอียงอาย ผมหล่ออะดิ พี่แป้งถึงได้เขิน แล้วพี่แป้งก็ยอมหอมแก้มผมทั้งสองข้าง แล้วผมก็ยื่นปากหมายจะให้พี่แป้งจุ๊บตอบ

“ไม่ได้ตรงนี้ไม่ได้ ไปไป ไปนั่งอ่านตรงโน้นเลย”

ผมเห็นพี่แป้งหน้าแดง ผมไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองใช่ไหมว่าพี่แป้งกำลังเขินผมอยู่ แล้วผมก็เหลือบตาไปเห็นหนังสือที่เปิดกางไว้บนโต๊ะพี่แป้ง ภาพที่ผมเห็นมันเป็นภาพอวัยวะสืบพันธ์ของผู้ชาย ผมมองหน้าพี่แป้งแล้วตะโกนเสียงดังว่า

“นี่พี่แป้งอ่านหนังสือโป๊อยู่หรือครับ ผมจะฟ้องน้าปิ่นว่าพี่แป้งดูหนังสือโป๊ นั่งดูจู๋ผู้ชาย”

พี่แป้งหันมาทำหน้าตกใจ รีบเอามือมาปิดปากผม

“หยุดเดี๋ยวนี้เลยเจย์เดน หนังสือโป๊อะไร นี่มันหนังสือเรียน พี่กำลังอ่านทบทวนเรื่องระบบสืบพันธ์อยู่ เดี๋ยวอีกหน่อยเจย์เดนก็ต้องได้เรียนเหมือนกันนั่นแหละ”

พูดจบพี่แป้งก็เปิดหน้าปกให้ดู ว่าเป็นหนังสือเรียนจริงๆ ผมยิ้มกว้างยกมือขึ้นเกาหัว

“หนังสือเรียนจริงด้วยแฮะ”

            “ก็หนังสือเรียนนะสิ ไปเลย พูดจาไม่น่ารักไปนั่งอ่านตรงโน้นเลย”

พี่แป้งใช้มือดันหลังให้ไปนั่งอ่านอีกมุมหนึ่งของห้อง แล้วผมก็คิดอะไรพิเรนท์ออก ผมหันหน้าไปประชันกับพี่แป้ง

            “พี่แป้งครับ พี่แป้งสอนผมมาหลายวิชาแล้ว เดี๋ยววิชานี้ผมจะสอนพี่แป้งเอง”

            “สอนอะไรของนาย”

พูดจบผมก็ดึงทั้งกางเกงขาสั้น และกางเกงชั้นในลงปล่อยให้เจ้าเจย์เดนน้อยที่ดูจะไม่น้อยถ้าเทียบกับรุ่นราวคราวเดียวกันห้อยต่องแต่งไปมาอยู่ตรงหน้าพี่แป้ง พี่แป้งเห็นก็ร้องว้ายตกใจรีบเอามือปิดตา

“เจย์เดนนี่นายมาทำบ้าอะไรเนี่ย มายืนแก้ผ้าทำไมตรงนี้ ใส่กางเกงเดี๋ยวนี้เลยนะ”

“นี่ผมกำลังช่วยติวให้พี่แป้งอยู่นะ พี่แป้งมัวแต่อ่านในหนังสือไม่ดูของจริง พี่แป้งจำไม่ได้หรอก เชื่อผมสิ เดี๋ยวนี้เขาต้องเรียนกับของจริงกันหมดแล้วทั้งนั้นแหละครับ คุณครูที่โรงเรียนก็สอนผมมาอย่างนี้”

“...”

            ผมพยายามเกลี้ยกล่อมพี่แป้งแบบใสใส ทำตาแบ๊วใสซื่ออีกต่างหาก

“เนี่ยพี่แป้งได้ดูของจริง รับรองว่าพี่ต้องจำได้แม่นกว่าเพื่อนพี่แน่นอน วิชานี้พี่ต้องท๊อปแล้วแหละ ถ้าไม่ท๊อปนะ เดี๋ยวน้องมาสอนอีก”

“มันจะดูแปลกไปไหม ที่นายมาแก้ผ้าต่อหน้าพี่เนี่ย”

“ไม่เห็นแปลกเลยเลยก็ผมเป็น..น้องพี่นี่นา”

ผมพยายามเน้นคำว่า “น้อง” ชัดชัดและผมก็ยังพูดต่ออีก

“พี่จำได้เปล่าว่าเมื่อก่อนพี่แป้งก็ยังเคยอาบน้ำให้ผมเลย แถมยังแกล้งผมจับจู๋ผมดึงจู๋ผมเล่นอยู่เลย”

พี่แป้งทำสีหน้าอึกอักเลิกลั่ก

“พอแล้ว พอแล้ว หยุดพูดได้แล้ว ก็ตอนนั้นนายยังเด็ก ยังเล็กอยู่เลย แต่ตอนนี้มันโตขึ้นเยอะเลย”

พี่แป้งพูดไปเสียงติดขัดไป ผมก็ยังแอบเห็นสายตาพี่แป้งยังจดจ้องอยู่ที่เจย์เดนอันไม่น้อยของผมแบบไม่วางตาเลย ไหนเมื่อกี้ใครบอกว่าแปลกนะ แต่ก็จ้องตาไม่กระพริบเลยนะ อิอิ  ผมเลยย่ามใจขยับเข้าไปใกล้พี่แป้งอีกนิด แล้วผมก็คว้าข้อมือเล็กให้มาจับมาทักทายลูกชายผม เพียงแค่ผ่ามือพี่แป้งแตะสัมผัสแผ่วเบา หัวใจผมก็กระตุกวาบ ต้องหายใจเข้าปอดลึกๆ ผมประคองมือพี่แป้งให้กำแท่งเอ็นของผม สายตาผมจดจ้องไปที่ใบหน้าหวาน ที่ตอนนี้ถูกแต่งแต้มด้วยเลือดฝาดขึ้นสีอย่างชัดเจน

“พี่แป้งลองจับแน่นๆ ลองขยับดูสิครับ หรือจะดูใกล้ๆ ก็ได้นะ ผมไม่ว่าอะไรหรอกครับ พี่จะได้จำได้แม่นไง”