LOGINShare
113. นารี
Last Updated:
2025-12-06 12:04:25“ฉันขอเบี้ยเลี้ยงเดือนละสี่พันบาท ถ้าได้ตามนี้ ฉันกับพ่อแกก็จะกลับบ้านพรุ่งนี้เช้าเลย” ยุพินยื่นข้อเสนอ
“สี่พันบาท! จะบ้าเหรอ ปล้นกันชัด ๆ พ่อกับแม่รู้ไหมว่าฉันกับนะได้เงินเดือนคนละกี่บาท คนละ 5,500 บาท แล้วไหนจะหนี้รายเดือน ค่ากินค่าอยู่อีก จะมีปัญญาที่ไหนไปจ่ายเท่านี้ได้” โสภาเริ่มเสียงดังอีกครั้ง
แต่ยุพินเสียงดังกว่า
ยุพินวิ่งออกไปหน้าบ้านและตะโกนพูดเสียงดังเพื่อให้เพื่อนบ้านข้างเคียงได้ยินกันถ้วนทั่ว “เจ้าข้าเอ๊ย ใครไม่เคยเห็นลูกอกตัญญูให้มาดูที่บ้านนี้ หลังแต่งเมียแล้วกลับลืมบุญคุณพ่อแม่หมดสิ้น รังเกียจว่าเป็นคนบ้านนอก บ้านนอกแล้วยังไง ไอ้อีบ้านนอกคู่นี้แหละที่ทนลำบากอดมื้อกินมื้อจนส่งมันเรียนจบสูง ๆ ได้”
“แม่!” มานะรีบวิ่งมาฉุดยุพินเข้าบ้าน “อย่าทำลายอนาคตผมแบบนี้ ผมขอร้องนะแม่”
ยุพินยังคงดื้อดึง เกาะประตูรั้วแน่นไม่ยอมปล่อย
“แม่ อย่าพูดอีกเลยนะ ผมขอร้อง ถ้าแม่ยอมหยุดพูด ผมจะจ่ายให้พ่อกับแม่เดือนละสี่พันบาทตามที่ขอ”
“มานะ!” โสภาแหวออกมาเสียงดัง
ยุพินและมานพยิ้มย่องขึ้นมาทันที
“ก็ได้ ฉันจะยอมหยุดแค่
Latest chapter
พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย ตอนพิเศษ – รักษิต 2
“พี่วินเป็นอะไรถึงเที่ยวยุส่งหนึ่งไปให้พี่อาร์ตแบบนี้” ปิ่นตะวันเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดรักษิตหน้าเจื่อนลงขณะที่ภายในใจเขาหงุดหงิดไม่ต่างจากเธอ “อาร์ตสนใจหนึ่งมานาน ฐานะก็ดีเหมาะสมกับหนึ่ง เป็นถึงลูกผู้ว่าเชียวนะ”“อ้อ..ถ้าหนึ่งจะคบกับใครก็ต้องดูฐานะความเหมาะสมเป็นหลักเหรอคะ” สีหน้าและแววตาของหญิงสาวแสดงถึงความน้อยใจสุดขีดยามเมื่อมองตรงไปยังรักษิต“ถ้าพี่มองเขาว่าดีทุกอย่างพี่ก็ไปคบกับเขาเองสิ ไม่ต้องเตะหนึ่งส่งไปแบบนี้ หนึ่งไม่ชอบ” เธอสะบัดหน้าและวิ่งหนีไปทันที ไม่เปิดโอกาสให้เขาได้พูดหรือแก้ตัวอะไรแม้แต่น้อย-----“หนึ่ง เป็นอะไรรึเปล่าลูก ให้สองมาตามไปกินข้าวก็ไม่ยอมไป ไม่สบายตรงไหน” ปิ่นแก้วเข้ามายังห้องนอนของลูก เมื่อเห็นเธอนั่งหน้าบึ้งอยู่บนเตียง คนเป็นแม่ก็อดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้ น้อยครั้งนักที่สาวน้อยที่มีนิสัยผู้ใหญ่เกินตัวจะแสดงอาการโมโหแบบนี้ออกมา“โมโหคนน่ะค่ะ เห็นหนึ่งเป็นของเล่น คิดจะจับโยนหนึ่งให้ใครก็ได้ทั้งนั้น” ในอารมณ์โมโหมีความน้อยใจแฝงอยู่อย่างเห็นได้ชัด
พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย ตอนพิเศษ – รักษิต 1
“วินไม่ใช่ลูกโดยสายเลือดของพ่อและแม่”รักษิตวัยสิบแปดปี ที่เพิ่งผ่านพ้นวันเกิดตัวเองไปได้หนึ่งวันถึงกับตัวแข็งทื่อและมองไปที่พ่อกับแม่ของเขาอย่างตกตะลึง“ทำไมพ่อกับแม่ถึงบอกเรื่องนี้ให้ผมรู้” น้ำตาของเขาเอ่อคลออย่างห้ามสัญชาตญาณของร่างกายไม่อยู่“เพราะพ่อกับแม่กลัวว่าในอนาคตลูกอาจไปรับรู้เรื่องนี้จากปากคนอื่นและเข้าใจอะไรผิด ๆ ไป พวกเราจึงตัดสินใจบอกลูกจากปากของเราด้วยข้อมูลที่เป็นความจริงที่สุด”แพงน้ำตาคลอเบ้าไม่น้อยไปกว่าลูก “แม่ขอให้ลูกรับรู้เอาไว้อย่างว่า ถึงลูกจะไม่ใช่สายเลือดเดียวของเรา แต่ลูกคือจิตวิญญาณของพ่อกับแม่ พ่อกับแม่รักลูกมากที่สุดนะ”รักษิตนิ่งเงียบไปหลังจากนั้น “พ่อครับ แม่ครับ ถ้าผมจะถามอะไรที่มากกว่านี้ พ่อกับแม่จะบอกผมตามความจริงไหม”“แน่นอนสิลูก” สุวิทย์ยืนยันหนักแน่น “ในเมื่อพวกเราตัดสินใจบอกลูกในเรื่องนี้แล้ว เรื่องอื่น ๆ ที่วินอยากรู้ พ่อกับแม่จะเล่าให้ฟังอย่างไม่ปิดบังใด ๆ อีก”“ลูกอยากถามอะไรพ่อกับแม่ก็ถามมาได้เลย”คนเป็นลูกส่ายหน้า “ตอนนี้ผมอยากอยู่คนเดียวครับ”รักษิตนั่งอยู่
พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย ตอนพิเศษ – นิชา 2
ตอนพบพ่อครั้งแรกเธอแสดงอาการต่อต้านเขาอย่างรุนแรงเพราะโกรธแทนแม่ แต่ก็เป็นแม่อีกนั่นแหละที่มาพูดให้เธอเข้าใจ ให้เธอแยกแยะ เพราะอย่างไรเสียเขาก็คือพ่อของเธอ แม้เขาจะบกพร่องในหน้าที่สามี แต่ก็ยังนับว่าไม่บกพร่องในหน้าที่พ่อ เห็นได้จากที่เขามอบเงินให้แม่มาเลี้ยงดูเธอและตั้งตัว จะว่าไปที่แม่ตั้งตัวขึ้นมาได้ก็เพราะเงินที่เขามอบให้ในครั้งนั้นหลังจากนั้นเธอจึงค่อย ๆ ยอมรับท่านทีละน้อย ยอมให้ท่านรับเธอไปอยู่ที่บ้านเดือนละสองถึงสามวันแล้วแต่โอกาส ซึ่งแม่เองก็ยอมปล่อยให้เธอไปทำความรู้จักกับญาติข้างพ่อแต่โดยดีในที่สุดก็สืบความมาได้ว่าที่พ่อมาหาเธอและแม่นั้นก็เพราะพ่อเลิกกับภรรยาคนนั้นแล้ว เป็นการจากกันด้วยดีเหมือนคราวที่เลิกกับแม่ สาเหตุการเลิกคือพ่อป่วยหนักมาก่อนหน้านี้จนไม่สามารถมีลูกได้อีก เขาและภรรยาจึงตัดสินใจแยกทางกันเพื่อให้ฝ่ายหญิงไปมีอนาคตที่ดีกว่าเมื่อเกิดเหตุเช่นนี้ ทางครอบครัวของพ่อจึงอยากได้เธอกลับไปในฐานะทายาทเพียงคนเดียวของครอบครัว ส่วนแม่ของเธอนั้นจะกลับไปหรือไม่ก็แล้วแต่แต่น่าเสียดายที่แม่นารีไม่ใช่นารีคนเดิมที่ต้องพึ่งครอบครัวเ
พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย ตอนพิเศษ – นิชา 1
“นิ่ม เอาหูฉลามไปส่งให้น้าแก้วที” “ได้ค่ะ รอแป๊บ ขอล้างมือก่อน”เสียงใสตะโกนมาจากหลังร้านขายอาหารแห้งชื่อดังของตลาดริมชล และรอไม่นานนักก็มีเสียงวิ่งตึง ๆ มาจากหลังร้านอย่างรวดเร็วบ่งบอกถึงบุคลิกที่ร่าเริงและกระตือรือร้นของเจ้าตัว“ใจเย็น ๆ ลูก วิ่งจนร้านถล่มแบบนี้เงินทองปลิวหายหมด”นิชายิ้มเผล่ แม้จะถูกบ่นแต่เธอไม่กลัวแม้แต่น้อยเพราะรู้ว่าแม่บ่นไปอย่างนั้นเอง ตลอดเกือบสิบเจ็ดปีที่ผ่านมาหญิงสาวรู้ดีว่าแม่รักเธอมากแค่ไหน“อย่าลืมบอกน้าแก้วด้วยนะว่ากระเพาะปลาที่สั่งไว้ยังไม่ได้ รอของเข้าวันศุกร์นี้แม่จะเอาไปให้อีกที”เสียงแม่ยังคงไล่ตามหลังระหว่างเธอกำลังวิ่งจี๋ออกจากร้าน หญิงสาวทำเพียงแค่หัวเราะเสียงใสตอบกลับไป ระหว่างทางที่เอาของไปส่ง เธอก็ส่งเสียงทักทายบรรดาญาติมิตรในตลาดไปทั่ว เพราะเห็นหน้าและผูกพันกันมานานนับสิบปีนับตั้งแต่จำความได้นิชาก็วิ่งเล่นกินนอนอยู่ในตลาดที่สะอาดสะอ้านแห่งนี้แล้ว ไม่ว่าซอกไหนมุมไหนของตลาดเธอรู้จักหมด เธอสามารถเรียกที่แห่งนี้ว่าบ้านได้อย่างสบายร้านของแม่เป็นร้านค้าอาหารแห้งนำเข้าที่ใ
พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย ตอนพิเศษ - แดนไทย/ชิงชัย 2
“ไทย แต่งตัวหล่อแต่เช้าจะไปไหนวะ” ชิงชัยลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นเพื่อนยืนเสริมหล่ออยู่หน้ากระจกแล้ว“รินชวนไปงานเปิดร้านขายเสื้อผ้าของเพื่อนน่ะ เค้าบอกเป็นร้านหรูเลยต้องแต่งตัวดีหน่อย”“แล้วจะกลับกี่โมง ให้ฉันรอกินข้าวไหม”“ไม่ต้องรอ ตอนเย็นว่าจะไปกินอาหารฝรั่งกันต่อ รินอยากไปอยู่หลายครั้งแล้วแต่จองไม่เคยได้ ร้านเต็มก่อนตลอด โชคดีคราวนี้โทรไปจองได้ทัน”“ใช่ร้านที่แพง ๆ ข้างโรงหนังรึเปล่า”แดนไทยพยักหน้ารับ“อาหารแพงน่าดูเลยนะร้านนั้น นายมีเงินพอเหรอ”“ไม่เป็นไร ยังพอไหว” แดนไทยหน้าเจื่อนเล็กน้อยเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ชิงชัยถอนหายใจยาว แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมาให้แดนไทยรู้สึกหงุดหงิดใจ ตั้งแต่เริ่มคบหากับมณีริน แดนไทยมักจะเป็นฝ่ายออกเงินให้เธออยู่เสมอไม่ใช่ว่าเขาจิตใจคับแคบหรือไม่มีความคิดเป็นสุภาพบุรุษแต่อย่างใด สำหรับคนรักแล้ว ผู้ชายอย่างเขาย่อมสามารถจ่ายให้ได้เสมอยามที่ได้ออกไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่กรณีที่มณีรินทำอยู่เขามองว่ามันเกินเลยไปมากมณีรินมักจะไม่ยอมกินอาหารข้างทางหรือร้านอาหารถูก ๆ ซึ่งเรื่องน
พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย ตอนพิเศษ - แดนไทย/ชิงชัย 1
“นี่นายยังยกแปลงไม่เสร็จอีกเหรอ ไหนคุยนักคุยหนาว่าเชี่ยวชาญเพราะที่บ้านทำสวนผลไม้ใหญ่โต”“ถ้ามีคนใช้มือช่วยทำงานแทนปากมันก็เรียบร้อยไปตั้งแต่เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนแล้วสิ”“นายจะให้ผู้หญิงบอบบางแบบฉันไปจับจอบขุดดินได้ยังไง ไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย”“บอบบางตายล่ะ เมื่อวานยังเห็นวิ่งไล่เตะไอ้บอมจนมันวิ่งหนีอุตลุด”ชิงชัยมองภาพการเถียงกันง้องแง้งของหนุ่มสาวตัวดำที่อยู่เบื้องหน้าก็อดหลุดขำออกมาไม่ได้ ทุกคราวยามเมื่อเขามาหาแดนไทยที่แปลงนาสาธิตท้ายมหาวิทยาลัย เป็นต้องเห็นเขายืนเถียงกับเพื่อนหญิงร่วมคณะที่ชื่ออภิญญาอยู่เสมอ“ไทย” ชิงชัยตะโกนเรียกเสียงดังแดนไทยหันไปมองก็ยิ้มยิงฟันขาวให้พร้อมกวักมือดำ ๆ เรียกเพื่อนให้เดินเข้ามาใกล้“ชัย มาช่วยฉันยกแปลงนี้ที”ชิงชัยพับแขนเสื้อและคว้าจอบที่วางอยู่ข้าง ๆ มาช่วยขุดอย่างไม่เกี่ยวงอน งานพวกนี้เป็นงานถนัดของเขาอยู่แล้ว“คนเรียนบริหารนี่ผิวขาวดีจริง ๆ ตอนนี้แขนนายขาวกว่าของยายผึ้งอีกนะ” แดนไทยดึงแขนของชิงชัยไปเทียบกับอภิญญาที่นั่งหน้าหงิกเก็บเศษหญ้าอยู่ด้านข้าง
You may also like
เมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก44.7K viewsพราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก76.2K viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย105.4K viewsบ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า154.7K viewsเผลอรัก เมียชั่วคืน
ณดารินทร์25.1K viewsปีกที่สมบูรณ์ของซุปตาร์
Jigsaw wave113 viewsบ่วงแค้นพันธนาการรัก
นิษฐา0147 viewsพิษรักโทมัส
ฅนบนดอย330 views
