บทที่ 2 สืบประวัติ

"เจ๊..คนเมื่อกี้ใคร ?"

หลังจากที่มาถึงบ้านของเจ๊ไก่แล้ว แตงไทยก็เอ่ยปากถามสาวสองเพื่อนรุ่นพี่ทันที ตอนแรกเธอว่าจะกลับบ้านเลย

แต่ว่าในใจมันร้อนรุ่ม แถมยังเต้นแรงผิดปกติ เพราะอยากรู้ว่าคนที่เธอเดินชนเขาเมื่อกี้นี้เป็นใคร จึงตามเจ๊ไก่มาที่บ้านเพื่อสอบถาม

"กำนันหิน กำนันประจำตำบลหนองปลาไหลของเรา ทำไมสนใจเหรอ ?"

"ใช่..เอ๊ยไม่ใช่ จะบ้าเหรอไงเขาโสดหรือเปล่าก็ไม่รู้ ?"

"โสดสิ..โสดสนิท แต่เจ๊ว่าแกอย่าไปสนใจเขาดีกว่า"

"ทำไมล่ะเจ๊ ? ถ้าเขาโสดก็แสดงว่าหนูจีบได้สิ"

"อ้าว..ไหนบอกจะอยู่บนคานไปตลอดชีวิตไม่ใช่หรือไง ?"

"เจ๊..ที่บอกว่าจะอยู่บนคานไปตลอดชีวิต ก็เพราะว่าหนูยังไม่เจอผู้ที่ถูกใจไง มาวันนี้ก็เจอแล้ว ปณิธานที่ตั้งเอาไว้มันก็ต้องเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย ไม่รู้ล่ะยังไงเจ๊ต้องเล่าเรื่องของกำนันหินให้หนูฟัง"

เจ๊ไก่มองหน้าสวยใสของแตงไทยอย่างหมั่นไส้ ตอนที่กลับมาจากกรุงเทพ ฯ วันแรกมันบอกจะไม่ยอมมีผัว ผ่านมาแค่สามเดือนความตั้งใจเปลี่ยนเสียแล้ว

"ฉันจะเล่าเรื่องของกำนันหินให้แกฟังก็ได้ แต่แกต้องไปช่วยฉันตัดหญ้าให้ลูก ๆ ของฉันก่อน"

"โห่..เจ๊เกรงใจชุดชั้นมั่ง"

"ก็แล้วแต่"

"ก็ได้ ๆๆ"

แล้วแตงไทยก็รุนรถเข็นตามเจ๊ไก่ที่แบกเครื่องตัดหญ้าลงไปกลางทุ่งนา ไม่นานเสียงเครื่องตัดหญ้าก็ดังขึ้น แตงไทยหอบหญ้าใส่รถเข็นจนเต็มโดยไม่ห่วงสวย เพราะต้องการทราบข้อมูลของกำนันหิน

เกือบ ๆ ชั่วโมงการตัดหญ้าให้วัวของเจ๊ไก่ก็แล้วเสร็จ ตอนนี้น่าจะเป็นเวลาบ่ายคล้อยแล้ว

เจ๊ไก่กลัวว่าแตงไทยจะหิวจึงได้สอยมะละกอที่ปลูกเอาไว้หลายต้นมาทำส้มตำให้เธอกิน ระหว่างนั้นก็เล่าเรื่องกำนันหินให้แตงไทยฟังไปด้วย พอเล่าจบทั้งสองคนก็กินส้มตำเสร็จพอดี

"โห..น่าสงสารกำนันจัง เมียมาตายจาก ดีนะที่ไม่มีลูกติด"

"นี่แหละเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาโสด ถึงแม้ว่าเมียเขาจะตายมาห้าปีแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ยอมเปิดใจคบใคร เพราะยังลืมเมียที่ตายไปไม่ได้ เจ๊ถึงไม่อยากให้แกไปยุ่งกับเขาไง ยังไงก็จีบเขาไม่ติดหรอก"

"เจ๊..ของอย่างนี้มันต้องลองดู หนูก็หนึ่งในตองอูเหมือนกัน ทั้งสวยและรวยขนาดนี้ บางทีเขาอาจจะหวั่นไหวก็ได้"

แตงไทยกล่าวออกมาอย่างมั่นอกมั่นใจและมั่นหน้า เจ๊ไก่คร้านจะพูดอะไรต่อก็ทำได้เพียงเบ้ปากเท่านั้น

"นี่เจ๊ ไม่ต้องมาเบ้ปาก เจ๊ต้องช่วยหนูนะ"

"ช่วยอะไร ?"

"ก็ช่วยหนูจีบกำนันหินน่ะสิ"

เจ๊ไก่ถอนหายใจออกมาอย่างรำคาญ แต่ก็ต้องพยักหน้า เพราะว่ามันเซ้าซี้ไม่เลิก

เกือบ ๆ ห้าโมงเย็นแตงไทยจึงได้กลับบ้าน ตาทองไม่อยู่บ้าน แกน่าจะออกไปดูข้าวที่นา เพราะว่าเริ่มเหลืองใกล้จะได้เกี่ยวแล้ว

เธอจึงนึ่งข้าวเหนียวและอุ่นแกงไก่เมื่อตอนเช้าเอาไว้เป็นกับข้าวมื้อเย็น หลังจากนั้นก็รีบอาบน้ำอาบท่า เพราะว่าอากาศหลังออกพรรษานั้นเริ่มหนาวเย็นขึ้นมาบ้างแล้ว

พออาบน้ำและแต่งตัวเสร็จพ่อก็กลับมาถึงบ้าน แตงไทยจึงบอกให้พ่อไปอาบน้ำจะได้กินข้าวเย็นกัน

"ข้าวเป็นไงบ้างพ่อ ?"

"บุญกฐินแล้วก็คงได้เกี่ยว"

เมื่อทานข้าวเสร็จตาทองก็ไปนอนดูทีวี ส่วนแตงไทยก็แยกตัวเข้าห้องนอน เธอนึกถึงเรื่องของกำนันหินที่เจ๊ไก่เล่าให้ฟังแล้วก็นอนกลิ้งอยู่บนเตียง

"เขาชื่อเล่นว่ากำนันหิน ชื่อจริง 'เอกภพ บุตรพรมภักดี' อายุ 37 ปี สูง 180 cm สถานะโสดเป็นพ่อหม้ายเมียตาย ไม่ค่อยพูด ดูหยิ่ง ๆ แต่ที่จริงทำงานดีมาก ใส่ใจชาวบ้าน การศึกษาจบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยรามคำแหงคณะรัฐศาสตร์ พ่อแม่ตายหมด เป็นลูกคนเดียว ที่สำคัญรวยมาก"

เสียงที่เจ๊ไก่เล่าเรื่องของกำนันหินยังดังแว่วอยู่ในหัว เธอคิดถึงแต่สายตาคมเข้มของเขาจนกระทั่งกำลังจะเคลิ้ม ๆ หลับไป เจ๊ไก่ก็โทรมา

'หลับหรือยัง พรุ่งนี้อย่าลืมนะมีตักบาตรเทโวที่วัด เตรียมของไปเผื่อเจ๊ด้วย"

"อือ ๆๆ"

'แค่นี้แหละ'

แล้วเจ๊ไก่ก็วางสายไป แตงไทยนอนไม่หลับแล้วจึงได้เดินออกจากห้องนอนไป เพื่อเตรียมของไปตักบาตรเทโวพรุ่งนี้

พ่อของเธอเข้าห้องนอนไปแล้ว ตั้งแต่แม่ตายพ่อก็ไม่ค่อยพูด ยังดีที่แกไม่กินเหล้าไม่อย่างนั้นเธอคงจะเป็นห่วงท่านมากกว่านี้

ฐานะของแตงไทยกับพ่อก็ไม่ได้ลำบากอะไรนัก ค่อนข้างมีฐานะดีด้วยซ้ำ มีที่นาห้าสิบไร่เกี่ยวข้าวแต่ละปีก็ขาย แบ่งเก็บไว้กินเพียงนิดหน่อยเท่านั้น มีวัวอีกหลายสิบตัว ตอนที่เธอกลับมาอยู่บ้านใหม่ ๆ นั้นพ่อก็แบ่งขายไปสามสี่ตัวเพื่อซื้อมอเตอร์ไซค์ให้เธอ ถึงแม้ว่าเธอจะค้านก็ตาม

"พ่อหนูมีตังค์อยู่ เดี๋ยวหนูซื้อเอง"

"เงินหนูเก็บไว้เถอะ พ่อมีลูกคนเดียว ถ้าไม่ให้หนูแล้วจะเอาไปให้ใคร"

แตงไทยไปทำงานที่กรุงเทพ ฯ เธอก็พอมีเงินเก็บอยู่หลายแสนเหมือนกัน เพราะเธอตั้งใจว่าจะเป็นโสดไปตลอดชีวิต จึงตั้งใจเก็บเงินเอาไว้เยอะ ๆ เพื่อเอาไว้ใช้ตอนบั้นปลายชีวิต

เช้าวันต่อมาที่วัด

"แตง !"

เสียงเจ๊ไก่ตะโกนเรียก เธอจึงหิ้วตะกร้าใส่ข้าวสารอาหารแห้งเดินตรงไปหาเจ๊ไก่ ที่จองที่สำหรับตักบาตรเทโวเอาไว้แล้ว

พอเธอวางตะกร้าใส่ของสำหรับตักบาตรลงบนเก้าอี้ เจ๊ไก่ก็ก้มลงกระซิบอะไรบางอย่างที่ริมใบหูเธอ พอเจ๊ไก่พูดจบแตงไทยก็ตาเป็นประกาย ยิ้มกว้างออกมาทันที

"จริงเหรอเจ๊ กำนันก็มาด้วย ?"

"จริงสิ"

แล้วแตงไทยกับเจ๊ไก่ก็นั่งลงรอใส่บาตร ไม่นานพระสงฆ์ก็เดินมาถึงจุดที่ทั้งสองคนยืนอยู่ แตงไทยหยิบของใส่บาตรแต่ว่าสายตาของเธอชำเลืองมองไปยังร่างสูงใหญ่ที่ถือกระสอบปุ๋ยเดินตามพระสงฆ์มา

ทั้งสองสบตากันเข้าอย่างจัง คราวนี้เป็นแตงไทยที่หลบสายตาคมเข้มคู่นั้น ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวและลามไปถึงใบหู ใจเต้นโครมครามราวกับจะทะลุออกมานอกอก

เธอก้มลงมองแขนแกร่งที่ถือกระสอบเอาไว้ เขามีผิวที่คล้ำ แต่ก็เท่ห์สมเป็นชายไทย และดูเหมือนว่าเธอจะได้กลิ่นโรลออนหรือครีมอาบน้ำโชยมาจากร่างกายของเขาด้วย

ชั่วเวลาเพียงไม่ถึงนาทีที่เขาเดินผ่าน แต่ทว่าแตงไทยกลับเก็บรายละเอียดของกำนันหินได้ครบถ้วน เสื้อเชิ้ตแขนสั้นลายสก็อตสีเข้ม นิ้วมือเรียวแกร่งสะอาดสะอ้าน เล็บตัดสั้นเรียบร้อย กางเกงยีนส์ขากระบอกเล็กสีเข้ม ผ้าขาวม้าผูกเอว ทุกส่วนที่ประกอบขึ้นเป็นเขาทำเอาเธอใจแทบละลาย