“ไม่มีทางหรอก” นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาบนร่องแก้มแดงเรื่อของสาวน้อย “ต่อไปนี้พ่อจะดูแลเจนเหมือนลูกคนหนึ่งเลยล่ะ แต่...เจนห้ามบอกเรื่องนี้กับยัยดาด้านะ ยัยดาด้าหวงพ่อมาก พ่อกลัวยัยดาด้าจะทำร้ายหนูน่ะ”
“ค่ะพ่อ นี่จะเป็นความลับของเราสองคน”
เมื่อเด็กสาวลงจากรถไปแล้ว สายตาหวานฉ่ำเหลือบเห็นบางอย่างวางอยู่บนพื้น เขาหยิบมันขึ้นมาดูด้วยความแปลกใจ พอเห็นว่าเป็นกางเกงในของเด็กสาว เขายิ้มพอใจออกมา...
“น่ารักจัง กางเกงในสีขาว เฮ่อ ทำไมใจเราเต้นขนาดนี้” โดยเฉพาะเมื่อนึกถึงตอนที่เจ้าหล่อนฉีดน้ำสวาทใส่เสื้อของเขา กายที่กระตุกสั่นยามถึงจุดสุดยอด เสียงครางแผ่วเบากระแทกใจ “จะเป็นไรมั้ย ถ้าเราไม่ซักเสื้อตัวนี้ โอย กระชุ่มกระชวยเป็นบ้า!”
กำนันสาวิตรรู้สึกเนื้อเต้นไปหมด อดใจไม่ไหว รูดซิปกางเกงยีนแล้วควักลำขนาดเจ็ดนิ้วออกมา กางเกงในของสาวน้อยรูดสาวลำร้อนจนทำให้เขาเสร็จสมไปหนึ่งน้ำ ก่อนที่รถของเขาจะขับออกไปจากหน้าหอพักสตรีหลังโรงเรียนเอกชน
เมื่อกลับถึงหอพัก เธอรีบอาบน้ำชำระร่างกายโดยเฉพาะตรงส่วนอวัยวะเพศที่โดนลงลิ้นจนอ่วม เธอล้างแล้วล้างอีกเพื่อให้คราบใคร่หมดจดสิ้นซาก แม้ความรู้สึกขยะแขยงจะไม่หมดสิ้นไป
“ยัยดาด้า เป็นฝีมือเธอใช่มั้ย” เจนจิรายิ้มร้ายออกมา ตอนนี้ความหวาดกลัวแปรเปลี่ยนเป็นความแค้นอย่างเต็มรูปแบบ เธอเชื่อว่าสวรรค์ต้องเห็นด้วยกับเธอ หากจะลงโทษสรัญดาและแก๊งเพื่อนให้ได้รู้รสของความเจ็บปวดที่แสนทรมานซะบ้าง
“แล้วเราได้เห็นดีกัน!!!”
ร่างเปลือยฉ่ำน้ำเดินออกจากห้องน้ำ คว้าผ้าขนหนูมาเช็ดตัวพอหมาด ทิ้งตัวนั่งลงบนปลายเตียงแล้วหยิบโทรศัพท์เครื่องนั้นออกมา
“ขอบคุณนะที่ไม่ได้ใส่รหัสไว้” เธอสไลด์หน้าจอโทรศัพท์เอนดรอยราคาถูกเพื่อเปิดดูข้อมูลด้านใน เห็นภาพวอลเปเปอร์หน้าจอก็จำได้ทันทีว่าเป็นของหนึ่งในสามตัวร้ายที่พยายามข่มขืนเธอ
“ติดต่อกับคุณดาด้าหลายสายเลยนะ” แววตาเกลียดชังของเจนจิราทำให้รู้ว่าเธอแค้นแค่ไหน โดยเฉพาะเมื่อได้เห็นคลิปที่ถูกถ่ายเอาไว้ ซึ่งเป็นคลิปตอนที่เธอโดนเบิร์น “ถ่ายไม่เห็นหน้าผู้ชายเลย ดาด้า เธอคงอยากปล่อยคลิปฉันลงอินเทอร์เน็ตสินะ แต่เสียใจด้วยนะ พ่อเธอมาช่วยฉันไว้ซะก่อน!”
เจนจิราจัดการลบคลิปแล้วเก็บโทรศัพท์เครื่องนั้นไว้ในลิ้นชักโต๊ะอ่านหนังสือ จากนั้นก็ออกจากห้องอย่างอารมณ์ดี เพื่อลงไปกินข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งใต้หอ แล้วก็ได้เจอกับใบเตยเพื่อนร่วมห้องที่เพิ่งลาออกจากโรงเรียนได้ประมาณหนึ่งสัปดาห์ ใบเตยสาวอ้วนกลับมาเก็บของที่หอเพื่อจะย้ายไปอยู่ที่อื่น
“ใบเตย ดีใจจังเลยที่ได้เจออีก กินข้าวด้วยกันมั้ย”
ความจริงใบเตยคือเพื่อนคนแรกของเธอที่โรงเรียนนี้ ก่อนที่เธอจะเข้าร่วมกลุ่มกับแองเจิ้ลแบล็กพิงค์ ขณะที่ใบเตยเริ่มไม่มาโรงเรียนเพราะปัญหามากมายรุมเร้า โดยเฉพาะการถูกบลูลี่ในโรงเรียน
“ไม่ดีกว่า ฉันไม่อยากยุ่งกับพวกแองเจิ้ล”
“เตยก็รู้ว่าเจนไม่ใช่ นั่งเหอะน่า”
ใบเตยยอมนั่งลง เพราะนึกเป็นห่วงเพื่อน “ถ้าแกไม่ใช่แล้วไปยุ่งกับพวกนั้นทำไม พวกนั้นร้ายกว่าที่แกคิดนะเจน แล้วแกจะเจ็บ”
เจนจิรายิ้มให้กับความเจ็บของตัวเอง “คนพวกนั้นก็มีสิทธิ์เจ็บเหมือนกัน แกอย่าลาออกได้มั้ย กลับมาเรียนด้วยกันเถอะนะ”
“ไม่ ฉันไม่อยากเป็นเหยื่อพวกนั้นอีกแล้ว”
“พวกนั้นเคยทำอะไรแกเหรอ”
“ก่อนที่แกจะย้ายมา พวกนั้นเคยหลอกฉันไปที่ฟาร์มหมูของพ่อมันแล้วจับฉันขังรวมไว้กับหมู พวกนั้นบอกว่าฉันเป็นหมูก็ควรจะอยู่กับหมูด้วยกัน แล้วก็ถ่ายคลิปเอาไว้ดูเล่นสนุก ส่งให้เพื่อนทั้งโรงเรียนด้วย”
“จริงเหรอ แล้วทุกคนก็เห็นด้วยเหรอ ว่ามันเป็นเรื่องน่าขำ”
“ก็สรัญดามีอิทธิพลนี่ ใคร ๆ ก็กลัวยัยนั่นกับพรรคพวก พ่อของสรัญดาเป็นนักการเมืองท้องถิ่นที่คนยอมรับนับถือ เป็นพ่อพระเป็นฮีโร่ของคนทั้งเมือง เขามีบารมีและอิทธิพลมาก เขาไม่ใช่คนธรรมดาหรอก”
“งั้นเหรอ” เธอชักสนใจขึ้นมาแล้วสิ “แล้วแม่ของสรัญดาล่ะ”
“ก็เป็นคุณนายผู้เย่อหยิ่งไง คุณนายสุกัญญามีอิทธิพลกับโรงเรียนของเรามาก เพราะเป็นสปอร์นเซอร์ หลักของโรงเรียน สนิทกับ ผอ.สุดๆ แบบว่าชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ ยัยสรัญดาก็เลยไม่เคยถูกทำโทษ แม้จะทำเรื่องผิดที่ไม่น่าให้อภัย และยัยคุณนายสุกัญญานี่แหละ ที่เป็นคนทำให้ ผอ.ไล่ฉันออกจากโรงเรียน โทษฐานที่ฉันใส่ร้ายลูกสาวของเธอ เรื่องที่มันทำร้ายฉัน”
“อ้าว ไหนว่าแกขอลาออกเอง”
“ฉันถูกบีบให้ออกต่างหาก แกเองก็ระวังเอาไว้เจน สามคนนั้นไม่ยอมรับคนสวยกว่าเป็นเพื่อนหรอก ใครสวยมาโดนหมด ไม่งั้นยัยสรัญดาจะได้เป็นดาวโรงเรียนเหรอ แล้วยัยสองสมุนก็คอยทำร้ายคนอื่นไปทั่ว”
“แล้วทำไมแกถึงตกเป็นเหยื่อ”
“เพราะฉันเรียนเก่งที่สุดไง แกไม่เข้าใจเหรอ”
“อืม” ข้อมูลที่ได้มาจากใบเตย ทำให้เธอรู้ว่าครอบครัวนั้นควรถูกลงโทษ ทั้งแม่ตัวร้ายของสรัญดา และสรัญดาจอมร้ายกาจ สองแม่ลูกต้องได้รับบทเรียนราคาแพงที่ไม่อาจลืมเลือนไปตลอดชาติ !!!
และเครื่องมือในการสร้างความเจ็บปวดให้แก่สองแม่ลูกจะเป็นใครไปไม่ได้เลย นอกจาก...
“พ่อขา...” เจนจิราพิมพ์ข้อความสั้น ๆ ส่งไปทางโปรแกรมไลน์ “ไลน์เจนเองนะคะ”
“อู๊วส์ ซี๊ดส์ พะ พ่อ พ่อขา อื้ออ อูยย หนูเสียวนะ อืออ พ่อทำไรคะ กินของหนู...โอ้ยกินแรงจัง” ฉันครางกระเส่ากระสันด้วยความเสียวซ่าน พลางแอ่นร่องกลีบขึ้นป้อนปากลิ้นแผ่นใหญ่ของพ่อเพื่อน ซึ่งกำลังดูดเลียกลีบอูมของฉันอย่างกระหืดกระหาย ตะกระตะกราม กินมูมมามเหมือนหมาหิว“อ่า อ่า แผล่บ แผล่บ..” นายชาติชายดูดเลียร่องกลีบของฉันอย่างสุขสมอิ่มหนำ ก่อนจะลากลิ้นขึ้นมาตามหน้าท้องจนถึงทรวงเต้าอวบโต เขาจัดการปลดตาขอบราเซียอย่างง่ายดาย กระชากออกแล้วโยนทิ้ง เปิดเปลือยสองเต้าโตสดสาว หัวนมสีสวยยั่วเย้า“อ๊า อืออ พ่อขา หนู..หนูอายนะ” ฉันเลื่อนมือขึ้นปิดป้องทรวงเต้าเอาไว้ แต่เขาจับมือฉันออก ก้มลงดูดเลียหัวนมฉันด้วยความแรง ครางคำรามเหมือนหมาหิวจนระงมไปหมด หากใครอยู่นอกบ้านพักคงได้ยิน“อ๊า อื้ออ เสียว อูย พ่อขา หนูเสียว อืออไม่ไหวแล้ว โอยยย ทำไมเสียวอย่างนี้” ฉันครางกระเส่าด้วยความซ่าน ดิ้นกายไปมาราวกับทรมาน สัมผัสกับแท่งฉกาจที่กำลังบดเคล้าเนินสวาทอย่างร้ายกาจ แท่งฉกาจซึ่งกำลังแข็งคัดหนัดแน่น เส้นเอ็นผุดโปนรอบลำ พร้อมสำหรับทะลวงรูรักให้หนำใจ “อ้า เสียว เสียวหัวนม อ๋อย อืออ จะดูดของหนูให้ขาดเลยเหรอ อ้า..”“อืมม
“หืมม..” ฉันอึ้งไปเลย แต่ใจเต้นรัวเร็วแทบคลั่ง แอบเสียวสยิวขนลุกขนชันกับคำพูดหยาบคายเชิงชู้สาวของเขาจนร้อนวูบวาบไปทั้งกลีบสวาทอิ่มอูม ยอมรับเลยว่าฉันก็เหงี่ยนเหมือนกันที่โดนพูดจาแทะโลมแบบนั้น “พะ พ่อ ..หื่นจังค่ะ ทำไม..หื่นกับหนู”“ก็หนูสวยนี่นา หน้าก็สวย หุ่นก็สวย ผิวก็สวย ตรงนั้นก็น่าจะสวยมากๆเลย ..หนูสวยจนพ่ออดใจไม่ไหว พ่อพยายามห้ามตัวเองแล้วจริงๆนะ แต่หนูสวยเกินไปไง” เขาครางคำรามกระเส่าแผ่วเบาเหมือนเสือหิวในช่วงฤดูติดสัตว์ เลื่อนฝ่ามือหนาใหญ่หยาบขึ้นบีบคลำสองเต้าอย่างหยาบหยาม แม้สัมผัสผ่านเสื้อยึดและบราเซียลูกไม้ที่ปกป้องสองเต้าไว้มิดชิด แต่รสมือหยาบกร้านกลับกระตุ้นหัวนมฉันอย่างหนักหน่วงจนมันชูชันสั่นเสียวในไม่กี่อึดใจที่โดนกระทำ“อูววว อูยย...พะ พ่อ พ่อขา..บะ บีบนมหนูทำไม เจ็บนะ อย่าบีบสิ อื้ออ”ฉันถามด้วยน้ำเสียงกระเส่า มันเป็นไปตามธรรมชาติโดยไม่รู้ตัว ยามฝ่ามือกร้านหยาบแผ่นใหญ่ข้างซ้ายของพ่อเพื่อนล้วงเข้ามาในเสื้อยืดของฉันแล้วบีบขยำเต้าโตในบราเซียลูกไม้อย่างรุนแรง"อร๊ายยพ่อ สะ เสียว อูย มือพ่อโดนของหนูแล้วอ่ะ มือพ่อซนจัง อือ""นุ่มจังหนูยุ้ย นุ่มมือสุดๆเลย อ่า หัวนมหนูสู้มือซะ
“ขอบคุณนะคะพ่อ” ฉันเอ่ยขอบคุณอีกครั้งพร้อมยกมือไหว้ เขายื่นมือหนาใหญ่มาจับมือฉันเพื่อตอบรับคำขอบคุณ ซึ่งไม่จำเป็นต้องสัมผัสมือกันก็ได้ เขาทำฉันสะดุ้งเบาๆ รู้สึกเหมือนโดนไฟช็อตเลยล่ะ“ไม่เป็นไร ไม่ต้องเกรงใจ พ่อยินดีช่วยด้วยความเต็มใจ..ขึ้นรถเถอะจ๊ะ” เขามองหน้าฉันด้วยสายตาเข้มขรึม หลุบตามองช่วงล่างของฉันด้วยสายตาร้อนแรงแฝงเล่ห์ ขณะเปิดประตูรถให้ฉันขึ้นนั่งในรถบนเบาะข้างๆคนขับ"เอ่อ..ค่ะ" ฉันเห็นสายตาอันตรายเขานะ รู้สึกได้ว่าเขาซ่อนความร้ายกาจไว้ในใบหน้าใจดี แต่ก็ยังยอมขึ้นรถเขาโดยไม่อิดเอื้อน ทั้งที่มันไม่ใช่ทางเลือกเดียวของเธอ ปฏิเสธเขาแล้วเดินฝ่าความกลัวไปเองก็ได้ แต่ก็ยังอยากเสี่ยง...ซึ่งฉันก็คิดถูก เขาเผยธาตุแท้ทันทีที่รถขับมาถึงบริเวณสวนปาล์มที่เปล่าเปลี่ยวไร้บ้านคน หลังจากนั่งรถมาด้วยกันไม่เกินห้านาที ห้านาทีที่โคตรจะอึดอัด เพราะแทบไม่ได้คุยอะไรกันเลย ได้ยินก็แค่เสียงหายใจแรงๆของเขาเท่านั้น“อืมม จริงมั้ยนะ ข่าวลือน่ะ" เขาเริ่มจากประโยคคลุมเคลือ"ข่าวลืออะไรคะ""เรื่องนั้นแหละ" ยังไม่ยอมพูดตรงๆ แต่สีหน้าอยากรู้สุดๆ"เรื่องนั้น..เรื่องไหนล่ะคะ""ก็...ข่าวที่ว่าหนูยุ้ยมีปานที่ตรงน
ตอนช่วงมัธยมต้น ฉันกับออยเคยสนิทกันมาก่อน แต่พอช่วงม.ปลายก็เริ่มห่างกัน แต่ยังเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันอยู่ การที่ออยมันเลือกสนิทกับเพื่อนอีกคน เป็นเพราะความสวยของฉันเองแหละเนื่องจากผู้ชายที่ออยมันแอบชอบมาจีบฉัน มันเลยไม่พอใจ แอบหมางเมินใส่ฉันแล้วปล่อยข่าวเรื่องที่ฉันมีปานดำที่กี จนไม่มีผู้ชายคนไหนกล้ามาจีบฉันเลย เพราะคนที่นี่ยังเชื่อว่าผู้หญิงมีปานดำที่กีคือผู้หญิงกินผัว !!!ยิ่งไปกว่านั้น พื้นฐานครอบครัวฉันก็ดันไปตรงกับเรื่องนี้อีก เนื่องจากพ่อฉันตายตั้งแต่ฉันยังเด็ก พอแม่มีผัวใหม่ก็ป่วยตายอีก คนเลยลือกันว่าแม่ฉันกินผัวแต่ไม่พูดถึงเรื่องที่แม่ฉันมีผัวคนที่สามเป็นฝรั่งแล้วอยู่ด้วยกันที่สมุยจนถึงวันนี้ ก็ไม่เห็นว่าผัวฝรั่งแม่จะตายเหมือนผัวสองคนก่อนหน้านี้เลย“ขอบใจนะออย ขอบใจมากๆเลยมึง เดี๋ยวกูไปหาที่บ้านนะ”บ้านเราไม่ได้ห่างกันมากนัก สองหมู่บ้านมีสวนปาล์มขั้นกลางประมาณสามสิบไร่กว่าๆเท่านั้น ซึ่งเป็นสวนของกำนันทอง ก็ลุงของออยนั่นแหละ ครอบครัวนี้เขารวยที่ดิน รวยอิทธิพลในละแวกอำเภอนี้พอสมควรส่วนฉันอยู่กับยาย มีอาชีพเก็บดอกมะลิขาย ฐานะค่อนข้างยากจน แม่ที่อยู่กับผัวฝรั่งจนมีลูกด้วยกันสอง
“ใช่ ลุงรู้ว่าเราเอากันแล้ว และลุงตั้งใจด้วย ลุงยอมรับเลย ว่าลุงไม่ได้เมา แต่หนูพิณก็สมยอมไงครับ หนูพิณพยายามยั่วลุงเองนะ”“งั้นเป็นความผิดของหนูหรือคะ หนูก็คิดว่าเรามีความสุขกันซะอีก”สารวัตรวิญูถอนหายใจอย่างกังวล “ก็ใช่ ลุงยอมรับว่ามีความสุขมาก และอยากจะทำอีก แต่...”“งั้นเราก็ทำกันอีกสิคะ”“หนูพิณ”“มันก็แค่เซ็กส์นี่คะ ไม่รู้ล่ะ ลุงวินเป็นของหนูแล้ว ถ้าหนูต้องการลุงเมื่อไหร่ ลุงจะต้อง...ยอมเป็นทาสสวาทของหนูนะคะ”“หนูพิณ...ทำไมหนู...ถึงได้ร้อนแรงขนาดนี้ เอ้อ ไม่ใช่ๆ ผิดประเด็นแล้ว ลุงขอร้องล่ะ ลบคลิปเถอะนะ อย่าเก็บไว้เลย วันนึงหนูอาจพลาดทำโทรศัพท์หาย คนที่จะเสียชื่อไม่ใช่แค่ลุง แต่เป็นหนูด้วย”“เอาเป็นว่า คราวหน้าหนูจะอมให้”“หะ...จริงอ่ะ”“ฮ่า ๆ จริงสิคะ จะขย่มให้ด้วย เอาให้ของลุงวินหักเลยดีมั้ย”“โอยหนูพิณ ทำลุงไขว้เขวอีกแล้ว”“หนูสัญญาค่ะว่าจะเก็บของที่ระลึกชิ้นนี้ไว้อย่างดี ตราบใดที่ลุงวินยังใจดีกับหนู ไม่ดื้อกับหนู”สารวัตรวิญญูพยายามจะใจเย็นให้ได้ แม้จะร้อนใจสักแค่ไหน “แล้วหนูล่ะ จะดื้อกับลุงรึเปล่า”“ถ้าหนูดื้อ ลุงก็ตีหนูแรงๆสิคะ”“อืม ก็ได้ ๆๆ ลุงยอมแล้ว ลุงเชื่อใจหนูนะ ว่าแ
“นี่นะพ่อ ถึงพ่อจะเที่ยวผู้หญิงจริง มันก็ไม่ผิดอะไรนี่คะ หนูไม่ได้แอนตี้เรื่องนี้ซะหน่อย เพราะมันเกิดจากความพอใจทั้งสองฝ่าย คนซื้อได้ความสุข ส่วนคนขายก็ได้เงิน แฟร์ ๆ วินวินกันทั้งคู่”เอกพลฟังลูกสาวพูดตาปริบ ๆ“แต่ถ้าพ่อไปทำลุ่มล่ามกับผู้หญิงที่ไม่สมยอม อย่างเช่นพวกนักเรียน หรือว่า...”“พ่อไม่มีวันทำแบบนั้นหรอก!” เอกพลรีบขัดคำพูดลูกสาวอย่างลนลาน เหมือนคนมีชนักติดหลัง “พูดมาได้ไงว่าพ่อจะทำเด็ก พ่อไม่เคยคิดทำเรื่องบ้าๆแบบนั้น เห็นพ่อเป็นคนยังไงเนี่ย ถึงพ่อจะเลิกกับแม่ของแกมานานแล้ว แต่พ่อก็ไม่เคยคิดจะยุ่งกับใครเลย พ่อแค่อยากทำงานส่งท้ายก่อนเกษียรณให้ดีที่สุด”พูดซะยาวเลย...“ก็ไม่รู้สิคะ เห็นออกตัวแรงปกป้องครูแมนจัง”“พ่อก็แค่...”“ไม่อยากให้โรงเรียนเสียชื่อเสียง” ลูกสาวพูดแทนเสียเองอย่างรู้เท่าทัน “ไม่อยากโดนผู้ใหญ่ตำหนิ หรือว่าเพราะครูแมนเป็นหลานของนายก อบต.”“เหอะน่า เรื่องมันผ่านมาแล้ว จบเรื่องนี้ไปเถอะ พ่ออยากทำงานอย่างสงบ อีกไม่กี่ปีก็จะเกษียณแล้ว ขอจบชีวิตข้าราชการแบบสวย ๆ เถอะ”เธอพยักหน้าเข้าใจพ่อ “แต่สำหรับเด็กคนนั้น มันจบไม่ค่อยสวยนะคะ”“แกจะอะไรกับเรื่องนี้นักหนาฮึยัยพิณ มั