Night Club
ร่างอรชรของหญิงสาว โยกย้ายส่ายสะโพกไปตามจังหวะเพลงอย่างเมามันส์ ที่มีแสงไฟวาววับสาดส่องลงมา เพราะเธอเป็นจุดเด่นกว่าใครเป็นไหน ๆ
“ใครว่ะ หุ่นเด็ดมากเลย” นำทัพ ชายหนุ่มที่มาท่องราตรีในค่ำคืนนี้ ถามคนที่เอานั่งกระดกแก้วเครื่องดื่มอยู่แต่ไม่ยอมเอ่ยอะไรสักคำตั้งแต่ที่เขาชวนมา
“คนไหนของมึงอีกวะ” สิบทิศ ชายหนุ่มวัย 35 ปี ถามขึ้นมาทันที ที่ถูกเพื่อนถาม เพราะไอ้นี่มันเสือผู้หญิงอยู่แล้ว ร้อยวันพันปีไม่เคยชวนเขามา จะแอบทำแอบเที่ยวคนเดียวตลอด แต่วันนี้กลับมาบังคับเขาให้มาเป็นเพื่อน และเขาก็ไม่ค่อยอยากมาเอาเสียเลย แต่เพราะตวามเป็นเพื่อนกันมาหลายปี เลยต้องยอมมันหน่อย
“ชุดแดงนั่นไง แม่งน่าฟัดฉิบหาย” นำทัพใช้สายตาชี้ทางบอกสิบทิศที่นั่งไม่ค่อยสบอารมณ์อยู่อย่างเซ็ง ๆ
“เหี้ยยย...” สิบทิศสบถออกมา เครื่องดื่มสีอำพรางที่กำลังดื่มเข้าไปแทบจะพุ่งออกมา เมื่อรู้ว่าคนที่เพื่อนหมายตานั้นคือใคร
“อะไรของมึง หรือว่ามึงเคยล่อมาแล้ว” นำทัพถามกลับไปทันที เมื่อเห็นอาการพิรุธของสิบทิศออก เพราะถามเพื่อความแน่ใจ เพราะพวกเขาจะไม่ใช้ผู้หญิงคนเดียวกันเด็ดขาด ถึงแม้จะถูกตาต้องใจมากขนาดไหน
“เปล่า ไม่มีอะไรกูกลับก่อนนะ มึงจะทำอะไรก็เรื่องของมึงเลย” สิบทิศรีบปฏิเสธ แล้วขอตัวเพื่อนกลับทันที เพราะมีภารกิจบางอย่างที่ต้องจัดการ
ส่วนทางด้านคนที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกเมื่อกี้นั้น หยุดการกระทำแล้วเดินกลับมาที่โต๊ะของเพื่อนเธอทั้งคน ที่คนหนึ่งคอพับไปเรียบร้อยแล้ว
“แพท แกจะไปไหน” นันทิชา หรือ ทิชา เพื่อนที่มาด้วยกันถามเธอขึ้น เมื่อเห็นเธอหยิบกระเป๋า กำลังจะเดินออกไปจากตรงนี้
“ไปเข้าห้องน้ำแปบน่ะ” พจีกานต์ตอบออกไปตามตรง
พจีกานต์ หรือ แพท หญิงสาวในวัย 28 ปี ซึ่งเป็นบุตรคนที่สองของ พัฒน์พงษ์ และ นิษฐา นั้นเอง แถมยังเป็นบุตรสาวในตระกูลเพียงคนเดียวอีกด้วย
เพราะถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก เนื่องด้วยญาติพี่น้องทางฝ่ายแม่และพ่อก็มีแต่บุตรชายกันทั้งนั้น หญิงสาวที่เป็นบุตรสาวเพียงคนเดียว จึงมีนิสัยที่ค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเองมาก เพราะมีแต่คนตามใจ
เหตุนี้เธอจึงใช้ชีวิตในแบบของตัวเอง โดยไม่มีใครกล้าห้ามได้เลย และจนป่านนี้แล้วก็ยังไม่มีหน้าที่การงานทำ เพราะไม่เคยสนใจ
“ฉันไปเป็นเพื่อนไหม” นันทิชาถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ต้อง ฉันไม่ได้เมาสักหน่อย แกอยู่เป็นเพื่อนไอแนนมันเถอะ” พจีกานต์หันไปบอกให้เธอคอยอยู่เป็นเพื่อน เพื่อนอีกคนที่ตอนนี้ เมาคอพับหลับอยู่ที่โต๊ะ
“รีบมาน่ะ” นันทิชาบอกด้วยความเป็นห่วง
หญิงสาวเดินออกมาล้างมือข้างนอก เมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จ ครั้นจะเดินกลับไปที่เดิม แต่กลับถูกมือหนาของใครบางคนปิดปาก กอดเอวฉุดลากเธอออกมาเสียก่อน
“อื้อ...” หญิงสาวดีดอยู่ในอ้อมกอดแกร่ง และพยายามจะแกะมือที่ปิดปากของเอาไว้ออก
“พี่เอง” เสียงเรียบของสิบทิศตอบออกมาทันที ที่ปล่อยหญิงสาวออกอย่างเป็นอิสระ
“ไอ้พี่ทิศ พี่มาทำอะไร” เสียงดังตวาดขึ้นมาทันที เมื่อเห็นว่าคนที่ลากเธอมานั้นเป็นใคร
สิบทิศชายหนุ่มที่อยู่บ้านติดกันกับเธอนั้นเอง แถมยังเป็นช่างซ่อมบำรุงประจำบ้านของเธอ ที่พ่อของเธอเอ็นดูนักเอ็นดูหนา ไท่รู้ว่าชายหนุ่มมีอะไรดี
“ถามแต่คนอื่นมาทำอะไร แล้วตัวเองละ แต่งตัวโป๊เดินล่อเหยื่ออยู่ได้” สิบทิศต่อว่าหญิงสาวออกมาทันที พร้อมกับมองสำรวจเธอตั้งแต่ศีรษะลงมาจรดเท้า
“นี่พี่...” หญิงสาวค้อนใส่ร่างสูงตรงหน้าทันที
“กลับ ไม่อย่างนั้น พี่จะไปฟ้องคุณพงษ์ว่าลูกสาวสุดที่รักแอบหนีมาเที่ยวในที่แบบนี้อีกแล้ว” ร่างสูงลากจูงเธอมาที่จอดรถของเขาอยู่
“แก...”
“หยุดน่ะ” ร่างสูงชี้นิ้วจ้องโทษเธอไว้ทันที เมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังจะพ่นวาจาไม่สุภาพออกมา ยัยคุณหนูบ้านนี้ แม่งโคตรเอาแต่ใจ ใครจะเอาไปเป็นเมียว่ะ
“แต่เพื่อน...” หญิงสาวกำลังจะบอกว่า เพื่อนรออยู่
“โทรไปบอกสิ” เสียงเข้มสั่งออกไป
“แต่”
“ไม่มีแต่ เอาโทรศัพท์มา” ร่างสูงยื่นมือออกไปหาเธอ
“ไม่ต้องฉันโทรบอกเองได้”
พจีกานต์โทรศัพท์บอกเพื่อนว่าขอตัวกลับไปบ้านก่อน เพราะรู้สึกไม่ค่อยสบาย ยอกให้เพื่อนพาเพื่อนอีกคนที่เมากลับไปได้เลย
“พี่ทิศฉันใส่กระโปรงนะ จะนั่งรถพี่ได้อย่างไร” หญิงสาวถามขึ้น เมื่อร่างสูงส่งหมวกกันน็อคมาให้เธอ
“เฮ้อ...”
สิบทิศจึงถอดเสื้อแจ็คเก็ตที่ตัวเองใส่ออก ผูกที่เอวของหญิงสาว แล้วอุ้มเธอขึ้นนั่งบนเบาะรถมอเตอร์ไซค์คันโปรดของเขาทันที พร้อมกับสวมหมวกกันน็อคสวมใส่ให้เธอด้วย แล้วเขาก็ขึ้นนั่งประจำตำแหน่งคนขับ โดยที่ไม่ลืมดึงแขนของเธอมาโอบกอดรอบเอวของเขาเอาไว้ ก่อนจะบิดรถออกจากสถานบันเทิงแห่งนี้มุ่งหน้ากลับบ้านทันที
“ทำไมไม่จอดหน้าบ้านฉัน” หญิงสาวถามขึ้น เมื่อรถขับผ่านหน้าบ้านเธอ แต่สิบทิศกลับขับเข้ามารถที่บ้านเขาแทน ไม่ใช่สิบ้านเจ้านายเขาที่ไปต่างประเทศให้เขาเป็นคนดูแลอยู่ก็เท่าที่รู้นั้นแหละ เพราะเธอก็ไม่อยากรู้อะไรมากเกี่ยวกับตัวเขา
“ก็เดินกลับเองสิ หรือจะนอนที่นี่ก็แล้วแต่น่ะ” ร่างสูงเอ่ยบอกเมื่อถอดหมวกกันน็อคออก
“ไม่เอาหรอก นอนค้างกับผู้ชายมันดูไม่ดี” หญิงรีบปฏิเสธ
“แล้วไปเที่ยวในที่แบบนั้น มันดีมากนักหรือไง เป็นสาวเป็นนาง” สิบทิศต่อว่าเธอออกมาทันที ด้วยวาจาที่ประชดประชัน
“พูดยังกับตัวเองไม่เคยเที่ยวมาก่อนอย่างนั้นแหละ หรือว่าไม่เคยเที่ยวจริง ๆ ไม่น่าละอายุขนาดนี้แล้ว พี่ถึงยังไม่มีเมีย”
“ยัยคุณแพท” ร่างสูงตวาดตามองเธอทันที
“ทำไม ฉันพูดผิดตรงไหน” หญิงสาวยืนกรานอย่างไม่เกรงกลัว
“พูดมากเดี๋ยวจับทำเมียเสียเลย” เสียงเข้มขู่ออกมาด้วยท่าทีเล่นที
“เฮ้อะ พี่มีเงินร้อยล้านเมื่อไหร่ ก็ค่อยไปสู่ขอฉันกับพ่อกับแม่น่ะ แต่ไม่แน่นะพ่อเอ็นดูพี่ขนาดนี้ คงจะลดให้พี่อยู่สัก 10-20 ล้านแหละ”
“คิดว่าตัวเองสูงส่ง มีค่ามากขนาดนั้นเชียวเลยเหรอ หึ ลูกสาวคนเดียวของวงตระกูล ทายาทหมื่นล้าน ทำตัวเหลวแหลกเอาแต่เที่ยวผับ เที่ยวบาร์ทุกคืน”
“พี่ก็อย่ามองค่าคนที่ภายนอกสิ”
“คุณก็อย่าดูถูกผมเพียงแค่เปลือกล่ะ เดี๋ยวได้เห็นข้านในจะช็อคเอา” ร่างสูงโต้ตอบออกมาอย่างไม่ยอมแพ้
“มีอะไรดีขนาดนั้นหรือคะ ถ้าตัวเองมีดีอย่างที่พูด ทำไมไม่เอาเมียสักทีละคะ หรือว่าไม่มีใครอะ อื้อ...” หญิงสาวเอ่ยเหน็บแนมร่างสูงออกไป แต่ไม่ทันที่จะได้เอ่ยจบ ร่างสูงก็ชวงชิงจูบปิดปากของเธอเสียแล้ว
“จะลองดูไหมละ” เสียงแหบพร่าท้าทายขึ้นมาเมื่อถอนจูบ
“ไอ้บ้า...” เสียงดังตวาดออกมา ยกมือขึ้นเช็ดปากตัวเอง แล้วรีบกลับเข้าบ้านของตัวเองทันที โดยเดินไปทางกำแพงข้าง ไป ที่มีประตูกั้นสามารถทะลุเดินไปบ้านของเธอได้
หน้าที่ดูแล“ยัยแพท นี่จะหอบกระเป๋าออกไปไหนมันค่ำแล้วน่ะ” นิษฐาถามลูกสาวขึ้น เมื่อเห็นว่าลูกสาวหอบกระเป๋าใบใหญ่ลงมาบันไดมา ในขณะที่ตัวเองกำลังจะพาหลานชายขึ้นไปนอน“แพทขอไปพักสมองที่ต่างจังหวัดสักพักนะคะ” เธอเอ่ยตอบแม่ออกไปตามตรง แล้วลากกระเป่าเดินตรงไปยังพัฒน์พงษ์ที่นั่งอยู่บนโซฟากลางห้องรับแขก“ถูกพ่อควบคุมความประพฤติแค่นี้ ถึงขั้นต้องเก็บกระเป๋าออกจากบ้านเชียวเหรอ” พัฒน์พงษ์เอ่ยแซวขึ้นมาทันที ที่ลูกสาวเดินมานั่งลงข้าง ๆ กับตัว“แพทขอไปพักสักสองสามวันนะคะพ่อ กลับมาแพทจะเป็นแพทคนใหม่ให้พ่อเห็น” เธอเอ่ยบอกพ่อของเธอออกไป เมื่อนั่งลง“แล้วทำไมไม่รอเดินทางพรุ่งนี้เช้า” พัฒน์พงษ์วางทุกอย่างลง แล้วหันมาสนใจถามลูกสาวขึ้นมา เพราะตอนนี้ก็มืดค่ำแล้วด้วย“แพทอยากมีเวลาเที่ยวเยอะค่ะ เลยอยากเดินทางตอนนี้” พจีกานต์ตอบพ่อออกไป“ผมขับรถไหวครับคุณพงษ์ แค่นี้สบายมาก คุณพงษ์ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมจะดูแลคุณแพทเป็นอย่างดีเลย” สิบทิศที่พึ่งจะเดินเข้ามา เอ่ยขึ้นพร้อมกับรับปากกับพัฒน์พงษ์เป็นอย่างดี เพื่อให้ท่านหายเป็นกังวล“แล้วจะพากันไปที่ไหนล่ะ” ผู้เป็นพ่อถามขึ้นมาทันที เพราะเห็นกระเป๋าใบโตของลูกสาว ที่น
หน้าที่ใหม่“สรุปว่าเป็นใครกัน ที่กล้ามาหาลูกถึงที่บ้านที่พ่อกับแม่ไม่อยู่” พัฒน์พงษ์เค้นถามเอาความจริงกับลูกสาวขึ้นมาทันที เมื่อได้ยินสิบทิศเอ่ยเช่นนั้นพจีกานต์จึงส่งหลานชายที่อุ้มอยู่ในตอนนี้ ให้แก่พิมพาพาออกไปจากตรงนี้ทันที เพราะเห็นว่าพ่อของเธอต้องการที่คุยกับเธอ“ก็เพื่อนรุ่นเดียวกับพี่เพชร พี่พีลูกป้าณียังไงละพ่อ เขาไม่ได้มาหาแพทสักหน่อย น่าจะมาหาพี่เพชรหรือละมั้งคะ แพทก็ไม่ได้ถาม” เธอจึงบอกพ่อออกไปตามตรง เพราะเธอก็ไม่ได้ที่คิดจะปิดบังพ่อของเธออยู่แล้ว“อยู่ให้ห่าง ๆ ลูกชายบ้านนั้นเลยน่ะ” พัฒน์พงษ์สั่งห้ามขึ้นมาทันที ที่ทราบว่าคนที่มาบ้านตอนที่เขาไม่อยู่นั้นคือใคร“อะไรกันค่ะคุณพี่ เด็ก ๆ เขาก็ไปมาหาสู่กันตามประสาคนที่เคยเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ” นิษฐาพูดขัดขึ้นมาทันที ที่พึ่งจะเดินเข้ามาภายในบ้าน“ก็ตอนนี้ทุกคนไม่ใช่เด็กกันแล้ว คุณก็รู้ว่าลูกชายเพื่อนคุณ เจ้าชู้ยังกับอะไรดี ผมไม่ยอมให้ลูกสาวเพียงคนเดียวของเรา ไปเป็นหนึ่งในคู่นอนหรือตัวเลือกของลูกชายบ้านนั้นหรอกน่ะ” พัฒน์พงษ์พูดขึ้นมาอย่างเด็ดขาด“แพทก็ไม่ได้คิดที่สนใจอยู่แล้วนี้ค่ะพ่อ” พจีกานต์จึงพูดขึ้นมา เมื่อเริ่มเห็นว่าพ
จริงจังบ้านเทพารัตน์“ไปไหนมาล่ะพ่อตัวดี พึ่งจะกลับมาเองน่ะ ก็หัดอยู่ให้ติดบ้านหน่อย” เสียงแม่ของเขาต่อว่าขึ้นมาทันที เมื่อเห็นลูกชายตัวดีพึ่งเดินเข้ามาที่บ้านในช่วงเย็นของวัน เพราะตั้งแต่ที่ลูกชายกลับมาจากต่างประเทศก็ยังไม่เห็นว่าวันไหนที่ลูกชายจะอยู่ติดบ้านเลยสักวัน วันนี้ก็เช่นกันปราณี ซึ่งเป็นแม่ของ ปฐพี และเป็นเพื่อนร่วมรุ่นเดียวกันกับนิษฐานั้นเอง แต่ทั้งคู่ไม่ค่อยสนิทกันสักเท่าไหร่ เพราะตั้งแต่ที่ต่างคนต่างมีครอบครัว ก็ไม่ค่อยได้เจอหน้า หรือไปมาหาสู่กันเลย เพราะต่างก็ทำธุรกิจเดียวกัน“ไปบ้านเพื่อนแม่มายังไงครับ” ปฐพีตอบแม่ของเขาออกมาอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร และทิ้งตัวลงบนโซฟาทันที“เพื่อนแม่...” ปราณีถามลูกชายออกไปทันที เพราะไม่รู้ว่าลูกชายหมายถึงเพื่อนคนไหนกันแน่ เพราะเพื่อนก็ไม่ได้มีแค่คนเดียว“ครับ”“เพื่อนคนไหน!?” ปราณีถามลูกชายขึ้นมาทันที ว่าลูกชายหมายถึงใคร“ก็...อานิษยังไงละครับ”“นิษฐา!” ปราณีถามย้ำลูกชาย เพราะเพื่อนที่ชื่อนี้ ก็มีอยู่คนเดียวเท่าเดียวเท่านั้นแหล่ะในรุ่น จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากนิษฐาคนนั้นคนเดียว“ครับ...แต่น่าเสียดาย ที่วันนี้พวกท่านไม่อยู่บ้าน แถมไอ้เพช
คนมาป่วน“ลุกออกไปได้แล้ว...ฉันจะไปอาบน้ำ ร้อนจะตายอยู่แล้ว” เธอดันอกเขาออกจากเธอทันที ที่เสียงหน้าห้องเงียบลงเขาจึงยอมลุกขึ้น แล้วไปทำงานของตัวเองต่อทันที โดยไม่สนใจเจ้าของห้องที่วิ่งเข้าไปในห้องน้ำเลยแม้แต่น้อยไม่นานเธอก็ออกมาจากห้องน้ำ กลับต้องพบกับความเงียบ และมีเพียงเสียงของเครื่องปรับอากาศที่ทำงานอยู่ เขาน่าจะกลับออกไปแล้ว“ทุกคนหายไปไหนกันหมดค่ะป้าพิมพ์” เธอถามขึ้นมาทันที ที่เดินลงมาชั้นล่างของบ้าน ต้องพบกับความเงียบอีกครั้ง“คุณท่านทั้งสองไปงานค่ะ เพราะคุณเพชรไม่อยู่” พิมพาตอบออกมาตามตรง“พี่เพชรไม่อยู่” เธอถามย้ำขึ้นมาทันที“ค่ะ”“ไปไหนหรือค่ะ ปกติคนอย่างพี่เพชรไม่เคยขาดงานเลยแม้สักครั้ง” เธอถามขึ้นมาอย่างสงสัยทันที เพราะปกติคนที่บ้างานอย่างพี่ชายเธอ แทบจะเอางานมานอนด้วยทุกครั้ง ทำไมถึงยอมขาดงานได้“เห็นว่ามีธุระที่ต่างจังหวัดค่ะ น่าจะหลายวันเลย คุณท่านเลยต้องเข้าไปดูงานที่บริษัทแทนคุณเพชรก่อนในช่วงนี้” พิมพาตอบออกมาเท่าที่ทราบ“อ่อคะ ป้าพิมพ์มีอะไรก็ไปทำเถอะคะ เดี๋ยวที่เหลือแพทจัดการเองคะ” เธอเอ่ยบอกแม่บ้านคนเก่าแก่ของบ้านกลับไปเธอจึงทิ้งตัวลงนอนที่โซฟาตัวยาวกลางห้อง เพรา
หาทางปรับเปลี่ยนรุ่งเช้าบ้านเรืองพาณิชยากุล“ป้าพิมพ์ วันนี้ไม่ต้องเตรียมมื้อกลางวันน่ะ พอดีจะออกไปข้างนอกกัน คงจะกลับมาเย็น ๆ เลย” นิษฐา พูดขึ้นมาทันที ที่เดินลงมาถึงชั้นล่างของบ้าน“แล้วคุณแพทละคะ” พิมพาถามออกมา เพราะว่าวันนี้ลูกสาวเพียงคนเดียวของบ้านอยู่ที่บ้าน“อ้าว! ยัยแพทอยู่หรอกหรือ” นิษฐาถามออกไปด้วยความสงสัย เพราะปกติลูกสาวจะไม่ค่อยอยู่บ้าน แต่วันนี้กลับแปลกกว่าทุกที ที่กลับมาค้างที่บ้าน“คะ กลับมาเมื่อคืนช่วงดึก” พิมพาตอบกลับไป“ถ้าอย่างนั้น ก็เตรียมเฉพาะของยัยแพทก็พอน่ะ เดี๋ยวนิษกับพี่พงษ์จะไปทานกันข้างนอกเอาเลย” นิษฐาจึงเอ่ยบอกแม่บ้านกลับไป แล้วเดินออกมาข้างนอกมันที วันนี้พัฒน์พงษ์มีธุระที่จะต้องไปกะทันหันจึงพาภรรยาอย่างนิษฐาไปด้วย เพราะลูกชายคนโตไปต่างจังหวัด พัฒน์พงษ์จึงจัดการงานที่บริษัทแทนไปก่อน และไม่รู้ว่าจะกลับมาวันไหนและหลานชายกลับมาจากโรงเรียนก็ต้องเป็นหน้าที่พิมพาผู้เป็นยายที่ต้องดูแลต่อ โดยมีไม้เอกลูกน้องคนสนิทของเจ้าของบ้าน ทำหน้าที่ขับรถให้แทน ทุกวันนี้พัฒน์พงษ์จะขับรถเองสะส่วนใหญ่ เพราะไม่ค่อยได้ออกไปไหนตั้งแต่ที่มีหลานชายเข้ามา“เป็นอะไรของคุณอีกคุณนิษ แ
พี่ข้างบ้านผู้หวังดี Night Club ร่างอรชรของหญิงสาว โยกย้ายส่ายสะโพกไปตามจังหวะเพลงอย่างเมามันส์ ที่มีแสงไฟวาววับสาดส่องลงมา เพราะเธอเป็นจุดเด่นกว่าใครเป็นไหน ๆ“ใครว่ะ หุ่นเด็ดมากเลย” นำทัพ ชายหนุ่มที่มาท่องราตรีในค่ำคืนนี้ ถามคนที่เอานั่งกระดกแก้วเครื่องดื่มอยู่แต่ไม่ยอมเอ่ยอะไรสักคำตั้งแต่ที่เขาชวนมา“คนไหนของมึงอีกวะ” สิบทิศ ชายหนุ่มวัย 35 ปี ถามขึ้นมาทันที ที่ถูกเพื่อนถาม เพราะไอ้นี่มันเสือผู้หญิงอยู่แล้ว ร้อยวันพันปีไม่เคยชวนเขามา จะแอบทำแอบเที่ยวคนเดียวตลอด แต่วันนี้กลับมาบังคับเขาให้มาเป็นเพื่อน และเขาก็ไม่ค่อยอยากมาเอาเสียเลย แต่เพราะตวามเป็นเพื่อนกันมาหลายปี เลยต้องยอมมันหน่อย“ชุดแดงนั่นไง แม่งน่าฟัดฉิบหาย” นำทัพใช้สายตาชี้ทางบอกสิบทิศที่นั่งไม่ค่อยสบอารมณ์อยู่อย่างเซ็ง ๆ“เหี้ยยย...” สิบทิศสบถออกมา เครื่องดื่มสีอำพรางที่กำลังดื่มเข้าไปแทบจะพุ่งออกมา เมื่อรู้ว่าคนที่เพื่อนหมายตานั้นคือใคร“อะไรของมึง หรือว่ามึงเคยล่อมาแล้ว” นำทัพถามกลับไปทันที เมื่อเห็นอาการพิรุธของสิบทิศออก เพราะถามเพื่อความแน่ใจ เพราะพวกเขาจะไม่ใช้ผู้หญิงคนเดียวกันเด็ดขาด ถึงแม้จะถูกตาต้องใจมากขนาดไหน“เ