11 - หมอ(ไม่)จำเป็น

หมอ(ไม่)จำเป็น

ช่วงเช้ามืดเป็นร่างสูงที่ตื่นขึ้นมาอย่างยากลำบาก เพราะพึ่งจะได้หลับไปไม่ถึงชั่วโมงเสียด้วยซ้ำ แต่ต้องตื่นขึ้นมาเพราะไอความร้อนจากตัวของหญิงสาวในอ้อมกอด ที่แพร่กระจายมาสู่ร่างของธนา จนทำให้เขาหลับต่อไม่ได้

“เดียร์...เชี่ยเอ้ย ตัวร้อนจี๋เลย” ร่างสูงสบถขึ้นมาทันที ที่มือแตะไปที่หน้าผากมนของหญิงสาว และรีบชักมือกลับมาคืนอย่างรวดเร็ว

“พ่อจ๋า...เดียร์คิดถึงพ่อจัง” ร่างบางเพ้อละเมอออกมา ด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนเหน็ดเหนื่อย พร้อมกับหางตาที่มีน้ำใสๆ ซึมออกมาเพียงเล็กน้อย

ร่างสูงไม่รอช้ารีบคว้าโทรศัพท์มือถือ ต่อสายหาใครบางคนทันที ครั้นจะลงไปเรียกเหล่าบรรดาแม่บ้าน ก็กลัวจะแตกตื่นกัน จึงได้ต่อสายหาคนที่เขาต้องการ และมีความหวังเดียวอยู่ตอนนี้

“สวัสดีครับพี่ทิศ...ขอโทษที่โทรมารบกวนพี่ตอนนี้นะครับ พอดีมีเรื่องให้พี่ช่วย พี่รีบมาที่บ้านผมตอนนี้เลยนะครับ เอาเครื่องมือและอุปกรณ์กับพวกยาเท่าที่จำเป็นมาด้วยนะครับ” ธนาเอ่ยร่ายยาวออกมาทันที ที่ปลายสายรับ

[ใครเป็นอะไร...แกหรือชีโน่ แล้วทำไมไม่พามาที่โรงพยาบาล พี่ก็อยู่น่ะ...] เสียงปลายสายพูดขึ้นมาทันที

“พี่รีบมาด่วนเลยครับ...มาถึงก็ขึ้นมาที่ห้องนอนผมเลย เดี๋ยวมาถึงพี่รู้เองครับ” ธนาเอ่ยบอกอีกครั้ง แล้วรีบตัดสายทิ้งทันที เมื่อปลายสายเริ่มจะสาวความยาว

เพียงไม่นานนักคนที่ธนาโทรตามเมื่อสักครู่ก็มาถึง เหล่าบรรดาแม่บ้านที่ตื่นมาเตรียมอาหารเช้ากันต่างพากันสงสัย ที่เห็นชายในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวเดินถืออุปกรณ์เครื่องมือแพทย์เดินเข้ามาในบ้าน

“คุณหมอสิบทิศ มาแต่เช้ามืด มีธุระอะไรหรือค่ะ ใครป่วยหรือ” นวลจันทร์ หัวหน้าแม่บ้านเอ่ยถามทันที ที่เห็นหมอเดินเข้ามา

“สวัสดีครับป้านวล...พอดีธนาโทรตามผมมาครับ ขอตัวก่อนนะครับ” สิบทิศ เอ่ยบอกป้าแม่บ้านออกไป เพราะเขาเข้าออกที่นี่อยู่เป็นประจำ เพราะความสนิทของทั้งสามคน แต่หลังจากที่เขตแดนหายไป เขาก็ไม่ค่อยได้แวะเข้ามาสักเท่าไหร่ นานๆปีละหนเลยก็ว่าได้

สิบทิศ หรือ นายแพทย์สิบทิศ อัครมนตรี แพทย์เวชปฏิบัติทั่วไปประจำโรงพยาบาลในเครือของธนากรุ๊ป อีกทั้งยังเป็นเพื่อนสนิทของเขตแดนอีกด้วย

“คุณธนาป่วยหรือค่ะ...ถ้าอย่างนั้นคุณหมอรีบขึ้นไปเถอะค่ะ เดี๋ยวป้าทำข้าวต้มไว้รอ สายๆจะยกขึ้นไปให้นะค่ะ” นวลจันทร์เอ่ยบอก

“...” สิบทิศไม่ได้เอ่ยตอบอะไร แต่กลับพยักหน้ารับแทนเชิงรับรู้ แล้วปลีกตัวเดินขึ้นไปยังชั้นบนของบ้านทันที

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้นนมาจากทางด้านนอก ธนาซึ่งเป็นเจ้าของห้อง รีบสาวเท้ายาว เดินไปเปิดทันที อย่างรีบร้อน เพราะใจเริ่มกระวนกระวายนั่งแทบไม่ติด

“กว่าจะมาได้นะครับ...” ธนาเอ่ยปากขึ้นถามทันที ที่เปิดประตูออก แล้วเจอหน้าบุคคลที่ต้องการความช่วยเหลือ

“แกก็ปกติดีนี้ธนา แล้วให้พี่มาตรวจใคร” สิบทิศถามขึ้นอย่างสงสัย เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวดูปกติดี ไม่เห็นเป็นอะไรอย่างที่เขาคิด

“ไม่ต้องถามมากครับ...พี่เจอพี่ก็รู้เองแหล่ะ ตามผมมาครับ” ธนาพูดขึ้น พร้อมกับเดินนำสิบทิศไปยังห้องนอนของตนทันที

“เดียน่า...นี้แกกับ...” สิบทิศตาลุกวาวขึ้นมาทันที ที่เข้ามาภายในห้องนอน เพราะคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงนั้น เขารู้จักดี เพราะเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทเขานั้นเอง

“ครั้งแรก แต่เผลอเพลินไปหน่อย เลยลืมตัวไป” ธนาพยักหน้ารับ อย่างรู้สึกผิด

“พี่ว่าแกไม่เผลอแล้วล่ะ สภาพหลานสาวพี่ยับขนาดนี้” สิบทิศตวาดสายตามอง พร้อมกับต่อว่าเพียงเล็กน้อย

“ขอโทษครับ พี่รีบตรวจเร็วๆสิ” ธนาเอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกผิดอีกครั้ง แล้วรีบบอกให้สิบทิศรีบดูอาการของหญิงสาว

“เป็นห่วงเหรอ” สิบทิศเลิกคิ้วขึ้นถาม เพราะตั้งแต่ที่รู้จักกับธนามา ไม่เคยเห็นอาการกระวนกระวายของชายหนุ่มมากขนาดนี้

“...” ธนาไม่ได้เอ่ยตอบ แต่กลับเป็นก้มหน้าเพียงเล็กน้อย แล้วพยักหน้ารับ

“จบกันลูกสะใภ้ในอนาคตของพี่ จู่ๆมาถูกพ่อหม้ายอย่างแกจับทำเมียเสียแล้ว ไอ้สมภารกินไก่วัดเอ้ย  พี่อุตส่าห์รอให้เธอเรียนจบก่อนค่อยมาทาบทาม แต่ถูกแกจกไปเสียก่อนเลี้ยงไว้กินเองชัดๆเลยนะ” สิบทิศพูดขึ้นมาอย่างรู้สึกผิดหวังในตัวของธนา

“เดี๋ยวๆ นี้พี่จะเปิดผ้าทำไม” ธนารีบเอ่ยห้าม เมื่อสิบทิศกำลังจะเปิดผ้าห่มออก

“อ้าว...พี่ก็จะตรวจร่างกายดูยังไงล่ะไอ้นี้ คลุมผ้าห่มผืนหนาขนาดนี้จะให้พี่ตรวจยังไงกัน” สิบทิศเอ่ยบอก พร้อมกับสาดคำพูดขึ้นด้วยท่าทีที่ประชดประชัน

“ตรวจแค่ภายนอกก็พอแล้ว ตาพี่มองดูก็พอจะรู้แล้วมั้งครับ” ธนาเอ่ยบอกสิบทิศ พร้อมกับจ้องร่างบางอย่างไม่ละสายตา

“ห่วง...” สิบทิศถามเพียงสั้นๆ

“...” ธนาได้แต่ก้มหน้ายอมรับ และพยักหน้าให้สิบทิศเชิงเป็นคำตอบอีกที

“ห่วงขนาดนี้ แล้วโทรเรียกพี่มาทำไม ทำไมแกไม่ตรวจเองเลยว่ะ” สิบทิศได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ ให้กับอาการห่วงของ ของธนา

“ถ้าผมรักษาเป็น ผมคงไม่โทรตามพี่ ให้มาต่อว่าผมหรอกครับ” ธนาตอกกลับคำพูดใส่สิบทิศคืนทันที

“ถ้าอย่างนั้นก็วัดความดันกับฟังเสียงหัวใจก็แล้วกัน ถ้าพี่จะเปิด แกก็คงไม่ยอม” สิบทิศได้แต่ส่ายหน้าให้อย่างเอือมระอา

สิบทิศจึงได้แต่เตรียมเครื่องวัดเสียงหัวใจ หรือที่เรียกว่าหูฟังทางการแพทย์นั้นเอง และขยับเข้าไปหาร่างบางที่นอนบนเตียงใกล้ๆ อีกครั้ง เพื่อทำการตรวจดูอาการ

“โห่...นี้แกเป็นปีศาจหรือไงว่ะ ทิ้งร่องลอยไว้สะ กลัวแต่คนไม่รู้หรือไง” สิบทิศต่อว่าธนาขึ้นมาอีกที เมื่อเห็นรอยสีกุหลาบตามซอกคอ และตามร่างกายบางส่วนของเดียน่า

“พี่รีบตรวจเถอะครับ” ธนาไม่ได้โต้ตอบอะไร แต่กลับรีบให้สิบทิศรีบตรวจ

“แล้วแกจะมาชะโงกดูอะไร” สิบทิศหันไปตวาดสายตามองธนา ที่ขยับมาใกล้ๆ กับเขา

“ผมขอจับที่ตรวจเอง พี่แค่รอฟังเสียงก็พอได้ไหม” ธนาเอ่ยขึ้นมา

“เฮ้อะ สรุปใครเป็นหมอว่ะ ถ้าจะห่วงขนาดนี้ เชิญตรวจเองครับ” สิบทิศเค้นหัวเราะออกมา พร้อมกับพูดจาขึ้นมาประชดประชัน แล้วทำท่าจะยื่นหูฟังทางการแพทย์ให้แก่ธนา

“แล้วไอ้นี้มันใช้ยังไง” ธนายื่นมือไปรับทันที แล้วเอ่ยถามขึ้นมาอย่างจริงจัง

“นี้แกจะทำจริงๆ เหรอ” สิบทิศได้แต่ทำหน้างง ไม่เข้าใจกับอาการห่วงของธนา ไม่คิดว่าธนาจะเป็นเอามากถึงขนาดนี้

“ถอยไป... พี่สัญญาว่าจะไม่มอง” สิบทิศออกคำสั่งกับธนาให้ถอยออกห่างทันที