บทที่ 16 สอบประวัติ (2)

          “ไม่เคยค่ะ หนูไม่ได้ทำ” เอาจริงเรียกว่าทำครั้งหนึ่งกับคินน์ก็แล้วกัน แต่ในเมื่อตอนนี้เธอเป็นแฟนกับเขาแล้ว เรื่องพวกนั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่จะมาป่าวประกาศให้ใครรับรู้

          “อืม...ถ้าไม่ทำฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอก ถ้าเธอบอกว่าเธอรักลูกชายฉัน ฉันจะลองเชื่อดูสักครั้ง” คำพูดที่ดูเป็นผู้ใหญ่ของคุณหญิงอนงค์ทำให้เธอเปลี่ยนความคิดจากเมื่อก่อนทันที ว่าพวกคนรวยๆ มักรังเกียจคนจน แต่ท่านกลับทำให้เธอรู้ว่าต่อให้รวยหรือจนถ้าเราเห็นคุณค่าของกันและกันแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

          “งั้นมานวดไหล่ให้ฉันหน่อยสิ วันนี้ไปงานที่สมาคมทั้งวัน ยืนนานปวดเมื่อยไปหมดแล้ว”

          “ได้ค่ะ มะนาวนวดเก่งนะคะ คุณท่านจะต้องชอบ” มะนาวฉีกยิ้มกว้าง จนคุณหญิงอนงค์เองก็อดเอ็นดูกับความช่างจ้อของมะนาวไม่ได้ ไม่แปลกใจหรอกที่จะทำให้คินน์ยอมใช้คำว่าแฟนด้วย

          มือเล็กๆ ของมะนาวกดลงไปที่ไหล่ พร้อมใช้นิ้วนวดคลึงไปมา จนคุณหญิงอนงค์ถึงกับเคลิบเคลิ้ม เพราะใครจะคิดว่ามะนาวที่ตัวเล็กแค่นี้สามารถลงแรงได้เพิ่มมากขึ้น

          “เจ็บบอกมะนาวนะคะคุณหญิง”

          “อืม...นวดไปเถอะ ไม่ต้องพูดมากหรอก เสียงหล่อนเนี่ยแหลมใช้ได้เลยนะ” คุณหญิงอนงค์พูดแต่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมา เพราะกำลังรู้สึกผ่อนคลายกับการนวดของมะนาวแบบนี้

          “ค่ะ”

          มะนาวตั้งใจนวดให้กับคุณหญิงอนงค์ อีกทั้งเมื่อตอนเด็กๆ แม่ชอบเรียกเธอไปนวดแบบนี้ จนเธอติดนิสัยชอบนวดให้กับคนอื่น ไม่เว้นแม้กระทั่งคินน์ ที่วันไหนเขาทำงานมาเหนื่อยๆ เธอก็มักจะนวดบ่าให้เขาแบบนี้

          “มือเธอนี่มันดีจริงๆ นะมะนาว ดีกว่าที่ฉันไปนวดที่ร้านอีก”

          “แม่เคยสอนมาบ้างค่ะคุณท่าน หนูก็จำมาบ้างว่าจุดไหนที่ทำให้เราผ่อนคลายได้” มะนาวบอกพลางยิ้มกว้างเนื่องจากเธอดีใจที่ท่านไม่ได้อคติกับเธอมากถึงขั้นไล่ให้เลิกกับลูกชายท่านอย่างคินน์ เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองจะเป็นยังไง ทุกวันนี้เหมือนเธอชินกับการที่ได้อยู่ข้างๆ คินน์แบบนี้

          “อืม...ฉันชอบนะ วันหลังก็ไปที่บ้านฉันบ้าง ไปนวดให้ฉันแบบนี้ หรือเธอไม่อยากไปบอกได้นะ”

          “ได้ค่ะคุณท่าน ถ้าคุณท่านอยากให้หนูไปวันไหนบอกหนูมาได้เลยนะคะ” มะนาวดีใจที่เธอสามารถผูกสัมพันธ์ไมตรีกับผู้ใหญ่ได้ แต่เธอก็ไม่รู้ว่าท่านยินดีให้เธอคบกันคินน์มากน้อยแค่ไหน แต่ใจตอนนี้เธอก็อยากจะสู้กับความรักครั้งนี้ดู

          ทางด้านของคินน์ที่เพิ่งกลับมาจากหลังครัวเนื่องจากวัตถุดิบในวันนี้ค่อนข้างมีปัญหา เลยมัวแต่แก้ปัญหาปรับหลายอย่างก่อนจะถึงผู้บริโภค

          “คุณคินน์คะ”

          “ครับ”

          “คุณหญิงอนงค์มาค่ะ” คำพูดของผู้จัดการร้านทำเอาคินน์ใจเต้นแรงเพราะฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าวันนี้เขาเอามะนาวมาทำงานด้วย แล้วถ้าแม่เจอกับเธอมันจะเกิดอะไรขึ้น และที่ไม่ยอมบอกแม้เพราะคิดว่าท่านอาจจะห้ามไม่ให้เขาคบหากับมะนาว กลัวจะเกิดเหตุการณ์เหมือนตอนนรินดาอีก

          “อะไรนะ แล้วแม่อยู่ไหนแล้ว”

          “เข้าไปในห้องทำงานของคุณคินน์แล้วค่ะ”

          “เวรแล้ว” คินน์รีบวิ่งเข้าไปในห้องทำงานของตัวเองเพราะกลัวว่าแม่จะต่อว่ามะนาว เขาไม่อยากให้มะนาวต้องเสียใจ ถ้าเจอแม่เขาพูดแรงๆ ใส่

          ผลัวะ!

          มือหนาของคินน์จัดการเปิดประตูห้องทำงานเข้าไปด้วยความเป็นห่วงมะนาวว่าจะโดนแม่ของเขาต่อว่าอะไรไหม แต่สิ่งที่ทำเอาเขาแปลกใจก็คือเห็นภาพที่หญิงสาวกำลังนวดไหล่ให้แม่ของเขาอยู่ และทั้งสองก็ดูเหมือนว่าทั้งสองคนกำลังคุยกันออกรสด้วย

          “เอ่อ...”

          “เคลียร์ปัญหาหลังร้านเรียบร้อยแล้วเหรอตาคินน์”

          “ครับแม่...แล้วทำไม...แม่กับมะนาว”

          “มะนาวนวดดีนะ ดีกว่าร้านที่แม่ไปนวดอีก ไว้วันหลังเอามะนาวไปส่งที่บ้านแม่ไปนอนสักคืนสองคืนนะ ไปนวดให้แม่หน่อย ช่วงนี้แม่ออกงานบ่อย ไม่มีใครนวดถูกใจเลย” คำพูดของแม่ทำเอาคินน์ถึงกับอึ้ง แม่ถึงขั้นออกปากให้เขาพามะนาวไปนอนที่บ้าน มันก็คือยิ่งแปลกกว่าเดิมเสียอีก

          “ครับ”

          “กระเป๋าอันนี้ฉันไม่เอากลับนะ เอาคืนไปเถอะมะนาว” คุณหญิงเลื่อนกระเป๋าแบรนด์เนม ซึ่งนางก็รู้ว่าคินน์ต้องซื้อคืนให้แก่มะนาวอย่างแน่นอน เนื่องจากวันนี้เธอแค่อยากลองใจผู้หญิงคนนี้เท่านั้น

          “ไม่เป็นไรค่ะ มะนาวไม่อยากได้แล้วค่ะ”

          “ผู้ใหญ่คืนของก็รับไว้เถอะ อย่าให้ต้องเสียน้ำใจเลย”

คินน์มองแม่และมะนาวสลับกันอย่างสงสัยและงงงวย เนื่องจากแม่ของเขาเป็นประเภทที่ไม่ชอบพูด แต่กับมะนาวท่านกลับพูดด้วยเสียงอ่อนโยนจนเขาประหลาดใจ

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ” มะนาวยกมือขึ้นไหว้ผู้อาวุธโสกว่าด้วยท่าทีอ่อนช้อย

          “งั้นวันนี้แม่กลับก่อนนะ ตอนแรกจะมาดูร้านเนี้ยแหละ แต่เห็นคินน์จัดการได้ แม่ก็ค่อยสบายใจหน่อย กลับแล้วมะนาว วันหลังไปนวดให้ฉันอีกนะ” คุณหญิงอนงค์บอกกับคินน์จบก็หันไปบอกมะนาวทันที

          “ค่ะคุณท่าน มะนาวยินดีค่ะ” มะนาวส่งยิ้มกลับไป และท่านดูเป็นผู้ใหญ่ที่ใจดีมากๆ

          “ไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณท่านแล้ว”

          “เอ่อ...” มะนาวหน้าเจื่อนเนื่องจากไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรให้ท่านไม่พอใจหรือไม่ “ทำไมคะ...หนูทำอะไรให้คุณท่านไม่พอใจหรือเปล่า”