บทที่ 7 ขอจูบได้ไหม 1/2

บทที่ 7

ขอจูบได้ไหม

เสิ่นลู่ซือยกมือปิดปากตนเองด้วยความตกใจ ในนิยายไม่ได้กล่าวถึงรอยแผลเป็นที่เต็มแผ่นหลังของเขาเลย มีเพียงกล่าวว่าเขาเป็นมือขวาผู้จงรักภักดีของพระเอก และสุดท้ายเพื่อช่วยพระเอกจากตัวร้าย เขาจึงได้เสียสละชีวิตของตนเอง

เมื่อนางได้รับรู้เรื่องราวล่วงหน้าจึงคิดจะอยู่ข้างกายเขา และช่วยเปลี่ยนดวงชะตาที่น่าสงสารของเขาเช่นเดียวกับเสิ่นลู่ซือคนเก่า แต่ทำไมเมื่อได้เห็นความเจ็บปวดของเขาเช่นนี้ หัวใจของนางจึงพาลเจ็บปวดไปเช่นกัน

“หากท่านต้องการหย่ากับข้า พรุ่งนี้ข้าจะเขียนหนังสือหย่าให้ท่านเอง”

น้ำเสียงที่ทั้งเจ็บปวดและเศร้าใจของโม่โฉ่ว ยิ่งทำให้เสิ่นรู้สึกที่ตกใจกับแผลเป็นตรงหน้าพลันได้สติ

“ผู้ใดบอกว่าจะหย่ากัน ข้าแค่ตกใจเท่านั้นเอง ท่าน...เจ็บมากหรือไม่”

นิ้วเรียวยาวเผลอยกขึ้นมาลูบที่รอยแผลเป็นนี้ ความรู้สึกทั้งเสียใจ เศร้าใจ และเห็นใจพลันถาโถมเข้ามาไม่ขาดสาย

“...”

“คงจะเจ็บมากสินะ ข้านี่ไม่น่าถามคำถามเช่นนั้นเลย ยามเข้าฤดูหนาวท่านรู้สึกเจ็บตึง หรือคันแผลที่หลังหรือไม่ ข้ารู้มาว่ารอยแผลเป็นจะแข็ง และแห้งเป็นขุย ทำให้รู้สึกทรมานมาก”

“อืม ในยามคิมหันต์ฤดูกับเหมันต์ฤดู ข้าจะทรมานมาก