ตอนที่6 ขอหย่า

อรนิชามาพบกับมินตราตามที่ได้นัดหมายกันเอาไว้ที่ร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดัง ซึ่งเป็นร้านประจำของทั้งสองสาวสมัยตอนเรียนมหาวิทยาลัยห้องเดียวกัน แต่กลับเกิดเรื่องไม่คาดฝันเมื่อมินตราต้องย้ายไปเรียนที่อังกฤษกลางคันตอนขึ้นปีสาม ถึงแม้จะอยู่กันคนละประเทศก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเพื่อนซี้ เพราะทั้งคู่ยังติดต่อและพูดคุยกันแทบทุกวันเหมือนเดิม

อรนิชามองเพื่อนรักตั้งแต่หัวจรดเท้า ก็รู้ทันทีว่ามินตราเปลี่ยนไปจากเดิม โดยเฉพาะการแต่งตัวดูทันสมัยเป็นสาวเต็มตัว แตกต่างจากเธอที่ยังใส่แค่เสื้อยืดกางเกงยีนเป็นหลัก

" มิน แกดูเปลี่ยนไปนะ "

อรนิชาจับตัวของมินตราให้หมุนไปทางซ้ายทีไปทางขวาที เพื่อสำรวจเพื่อนแบบจริงๆจังๆ

" อื้อฮือ เดี๋ยวนี้แต่งตัวเปรี้ยวขนาดนี้แล้วเหรอ "

" สวยละสิ ตอนนี้เทรนด์นี้กำลังมานะ "

มินตรารีบนั่งก่อนที่ตัวเองจะเป็นจุดสนใจของทุกคนในร้านไปมากกว่านี้ เพราะสังเกตเห็นสายตาหลายคู่เริ่มจับจ้องมาที่เธอแล้ว

" ฉันว่ามันโป๊ไปหน่อยนะ "

ชุดเดรสสั้นรัดรูปเน้นทรวดทรง ถึงด้านหน้าจะปิดหน้าอกหน้าใจ แต่ข้างหลังกลับเปิดเกือบจะถึงก้น

" โอ๊ย ใครจะใส่แต่เสื้อยืดกางเกงยีนแบบแกล่ะ ดีหน่อยก็ชุดเซตที่เด็กมัธยมใส่ แบบนั้นมันไม่เหมาะกับคนอายุยี่สิบหกอย่างพวกเราแล้ว "

" แกก็หัดเปลี่ยนการแต่งตัวบ้างนะ คนจะได้เลิกคิดว่าแกอายุแค่สิบเก้าสักที "

" ก็ฉันชอบแบบนี้นี่ "

อรนิชายอมรับในความไร้รสนิยมเรื่องการแต่งกายของตัวเอง เธอรู้แค่ต้องแต่งให้ถูกต้องตามกาลเทศะเท่านั้นส่วนเรื่องตามแฟชั่นเธอไม่ทันเหตุการณ์จริงๆ

สองสาวสั่งอาหารเมนูประจำที่เคยกินด้วยกันบ่อยๆ

" แกรู้ไหม ว่าฉันคิดถึงเวลาไปกินข้าวกับแกที่สุดเลย "

มินตราเอ่ยออกมาขณะที่มือก็กำลังตักอาหารเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย

" คิดถึงแล้วหนีไปอยู่อังกฤษทำไมตั้งหกปี "

อรนิชาไม่เคยรู้เหตุผลจริงๆที่มินตราต้องย้ายไปเรียนที่ต่างประเทศกลางคัน พยายามถามหลายต่อหลายครั้งแต่เจ้าตัวก็บ่ายเบี่ยงไม่ยอมตอบ พูดแต่เพียงว่าเป็นความต้องการของพ่อ

พ่อของมินตราเป็นนายพลที่เกษียณราชการแล้วออกมาบริหารกิจการเต็มตัว ส่วนแม่เป็นคุณหญิงเปิดสมาคมอะไรสักอย่างนี่แหละอรนิชาก็จำไม่ค่อยจะได้ รู้แค่เพียงว่าพ่อแม่ของมินตรามักจะเข้มงวดกับเธอเสมอ บ่อยครั้งที่มินตราแอบมาร้องไห้กับอรนิชาบ่อยๆ เพราะน้อยใจคนที่บ้าน

" ไหนแกว่าจะเล่าทุกอย่างให้ฉันฟังไง "มินตราทวงสัญญาที่อรนิชาให้ไว้เมื่อคืน

อรนิชาเล่าเรื่องทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบ ให้เพื่อนรักอย่างมินตราฟัง เพราะเธอไม่มีอะไรจะต้องปิดบังเพื่อนอยู่แล้วเพียงแต่ไม่ได้เล่ารายละเอียด 'ตอนอยู่บนเตียง' ให้ฟังเพราะคิดว่าเรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องเล่าจนเห็นภาพก็ได้ และที่สำคัญเธอรู้สึกกระดากปากเกินกว่าจะพูดเรื่องอย่างว่ากับเพื่อนต่อให้สนิทกันแค่ไหนก็เถอะ

" ไอ้พี่แชมป์มันหลอกให้แกจดทะเบียนกับมัน แล้วพาแกไปขัดดอกที่บ่อนในประเทศเพื่อนบ้าน "

" ตายๆๆๆ ฉันฟังแล้วจะเป็นลม นี่มันยิ่งกว่าละครหลังข่าวอีก แกไม่ได้อำฉันเล่นใช่ไหมเนี่ย "

มินตรายกมือทาบอกเพราะแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ว่าเพื่อนรักอย่างอรนิชาจะประสบชะตากรรมที่เลวร้ายเช่นนี้ แล้วก็คาดไม่ถึงว่าคนหน้าซื่อๆอย่างชัชพลจะกลายเป็นคนเลวได้ขนาดนั้น

" จริงซะยิ่งกว่าจริงอีก แล้วตอนนี้เปลี่ยนเบอร์หนี ลบไอจี ลบไลน์อีกตั้งหาก "

อรนิชาคีบซูชิหน้าโปรดเข้าปากเคี้ยวแก้เซ็ง เมื่อต้องพูดถึงสิ่งที่อดีตคนรักทำกับเธอ

" ว่าแต่คนที่แกต้องไปขัดดอก แก่มากไหม หน้าตาเป็นไง แล้วโรคจิตหรือเปล่า "

มินตราคีบซูชิไปวางที่จานให้อรนิชาเพิ่มอีกชิ้น เพราะอยากฟังคำตอบที่เพิ่งถามไปเมื่อครู่

" ไม่แก่ แต่ไม่รู้อายุเท่าไหร่ หล่อมากเพราะเป็นลูกครึ่งผสมจีน อเมริกา ไทย "

" แล้วเป็นไงอร่อยไหม "

" ก็อร่อย "

" ว้าย คุณออมเธอมันร้ายกาจกว่าที่ฉันคิดไว้ "

" รสชาติเหมือนที่เคยมากินทุกครั้งนี่ แกจะวี้ดว้ายทำไม "

อรนิชาหมายถึงรสชาติของซูชิที่เพิ่งกินเข้าไป แต่มินตรากลับหมายเรื่องอย่างว่าแทน

" ฉันไม่ได้หมายถึงซูชิ ฉันหมายถึงพ่อหนุ่มเมกันเลือดผสมคนนั้น "

" คงจะใหญ่ ยาว อึด ทน ใช่ไหม "

อรนิชาส่ายหัวเบาๆไม่รู้ว่าทำไมมินตราถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ จากเด็กสาวที่น่ารักสดใสเรียบร้อย จะกลายเป็นแม่สาวก๋ากั่นหรือเป็นเพราะสังคมเด็กนักเรียนนอกเขาเป็นกันแบบนี้

" พูดอะไรหัดอายผีเจ้าที่เจ้าทางร้านบ้างนะ วางตัวให้มันสมกับเป็นลูกท่านนายพลหน่อย คุณหนูมิน "

" เรื่องธรรมชาติของมนุษย์จ้า ใครๆก็ต้องผสมพันธุ์กันถูกต้องไหม "

มินตรายักไหล่ พูดคำนั้นแบบชิลๆ

" มีเพศสัมพันธ์ค่ะ ผสมพันธุ์น่ะเขาเอาไว้ใช้กับสัตว์นะคะคุณหนู "

" เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ว่าแต่ต่อไปแกจะทำยังไงต่อ "

แน่นอนว่าคำตอบของอรนิชาคือ เธอต้องการหย่าให้เร็วที่สุด เพราะไม่อยากเกี่ยวข้องกับคนเลวๆอย่างชัชพลอีก แต่ไม่รู้ว่าเรื่องมันจะง่ายอย่างที่คิดไว้ไหม

" ไปหามันวันนี้เลยไหมล่ะ ฉันจะไปด้วย " มินตราอาสาจะไปเป็นเพื่อนอรนิชา เพราะไม่อยากให้เพื่อนไปเผชิญหน้าอดีตคนรักเพียงลำพัง เกิดมันคิดทำบ้าอะไรขึ้นมาอีกจะได้ช่วยเหลือกันได้

" ดีเหมือนกัน ถ้าไปคนเดียวฉันบอกตามตรงว่ายังกล้าๆกลัวๆ อยู่ "

เมื่อกินมื้อเที่ยงกันเสร็จสองสาวก็พากันมุ่งหน้าไปยังบ้านของชัชพลทันที เมื่อไปถึงหน้าบ้านอรนิชากดกริ่งหน้าประตูอยู่หลายครั้งโชคดีที่ชัชพลอยู่ที่บ้าน เขาเดินออกมาเปิดประตูแต่พอรู้ว่าเป็นอรนิชาก็รีบปิดประตูหนีทันทีเพราะกลัวว่าอรนิชาจะตามมาเอาเรื่องที่เขาพาเธอไปขายขัดดอก

" ถ้าแชมป์ไม่ยอมเปิดประตูมาคุยกับออมดีๆ ออมจะไปที่ร้านทองแล้วบอกพ่อกับแม่แชมป์ ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด "

ที่บ้านของชัชพลมีธุรกิจร้านขายทองคำ และอรนิชารู้ว่าชัชพลกลัวพ่อและแม่ของเขามาก เธอจึงขู่ว่าจะบอกความจริงกับทั้งสองท่าน ซึ่งคำขู่นี้มันก็ได้ผลเกินคาด ชัชพลยอมเปิดประตูออกมาและให้อรนิชากับมินตราเข้าไปคุยในบ้าน

" ออมจะไม่ถามหรอกนะ ว่าทำไมแชมป์ถึงทำกับออมแบบนั้น คำตอบที่ได้มันคงมีแต่คำโกหก "

" เราขอโทษ ออมให้อภัยเรานะ "

ชัชพลกุมมืออรนิชาเอาไว้ หวังให้เธอใจอ่อนเหมือนทุกครั้ง เพราะเขารู้ดีว่าอรนิชาเป็นคนจิตใจดี ไม่เคยโกรธอะไรได้นาน และที่สำคัญเมื่อไหร่ที่เขาขอโทษเธอก็มักจะให้อภัยตลอด

" ออมต้องการหย่า ตอนนี้ยังพอมีเวลาเราไปหย่าที่เขตกันเถอะ "

แต่เขาคิดผิดนอกจากเธอจะไม่พูดว่า 'ยกโทษให้ ' อรนิชายังพูดเรื่องหย่าออกมาแถมยังเร่งให้เขาไปในวันนี้ด้วย

" ออมโกรธเราจริงๆเหรอ ก็เราไม่มีทางเลือก ไอ้มาร์คมันจะฆ่าเรา เรากลัว เราไม่รู้จะทำวิธีไหนจริงๆเราก็เลย... "

" ก็เลยเอาผู้หญิงคนนึงที่แกเคยบอกว่ารักมากไปแลกงั้นสิ แกรู้ไหมว่าเพื่อนฉันต้องเจอกับเรื่องเลวร้ายอะไรบ้าง "

มินตราอดไม่ได้เลยด่าชัชพลไปชุดใหญ่ ใจจริงอยากชกหน้ามันสักครั้งเสียด้วยซ้ำ แต่กลัวมันไม่เจ็บเพราะแรงเธอน้อย คนอย่างมันต้องเจอลูกปืนเท่านั้นถึงจะสาสม

" ไปเตรียมตัวเถอะแชมป์ ออมมีเวลาไม่มากเดี๋ยวสำนักงานเขตจะปิดเสียก่อน "

อรนิชายังยืนยันคำเดิมคือต้องการหย่า ภายในวันนี้ เดี๋ยวนี้

" เราไม่หย่า เรารักออมนะ ออมเราขอโทษเราสัญญาว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก "

" ไอ้หน้าด้าน ทำชั่วขนาดนี้ เพื่อนฉันไม่แจ้งจับแกก็บุญหัวแกแค่ไหนแล้ว อย่าลีลาให้มันมากนัก "

เครื่องด่าอย่างมินตรายังทำหน้าที่ได้ดีไม่ขาดตกบกพร่อง จนอรนิชาเองยังอดสงสัยไม่ได้ นอกจากเพื่อนจะแต่งตัวแซ่บขึ้นแล้ว มินตรายังด่าเก่งขึ้นอีกด้วย

" ไปหย่าเถอะแชมป์ อย่าให้ออมต้องฟ้องหย่ารวมถึงแจ้งความที่แชมป์ล่อลวงออมด้วยเลย "

พอได้ยินว่าจะแจ้งความ ชัชพลก็เกิดความกลัวว่าเรื่องเดือดร้อนจะมาถึงตัวเอง แต่ด้วยความเลวที่มันเข้าสู่กระแสเลือดแล้วมันก็ยากที่จะกลับตัวเป็นคนดีได้ ความคิดชั่วช้าก็ผุดขึ้นมาในทันทีอีกครั้ง

" ถ้าจะให้กูหย่าก็เอามาสิบล้าน ผัวใหม่มึงรวยนี่เงินแค่นี้คงจ่ายได้สบาย "

นอกจากไม่มีสำนึก ยังมีหน้าไปเรียกเงินจากอรนิชาเป็นข้อต่อรองอีก

" ไอ้สารเลว กูไม่รู้ว่าจะสรรหาคำไหนมาด่ามึงแล้วเนี่ย " เครื่องด่าอย่างมินตราถึงกับท้อเมื่อเจอคนหน้ามึนอย่างชัชพล

" เฮ้อ " อรนิชาถอนหายใจออกมาเบาๆ

" แชมป์จะเอาแบบนี้ใช่ไหม ได้งั้นออมจะแจ้งความแชมป์เตรียมตัวเข้าคุกได้เลย "

อรนิชาจูงมือมินตราออกมาจากบ้านทันที ไม่สนใจกลับไปมองชัชพลที่ยืนตะโกนด่าไล่หลังเธอแถมยังบอกว่าไม่กลัวถูกจับอีกตั้งหาก

" แกจะทำไงต่อ "

มินตราหันมาถามเพื่อนสนิทที่ตอนนี้มีสีหน้าอมทุกข์อย่างเห็นได้ชัด เพราะเรื่องทุกอย่างมันไม่ได้เป็นไปอย่างที่ใจคิด แถมยังถูกเรียกร้องเงินจำนวนมหาศาลเป็นข้อต่อลองอีก

" ฉันจะมาอีก แต่ถ้าเขาไม่ยอมจริงๆ ฉันคงต้องพึ่งพ่อแม่เขาให้ช่วยพูดให้ "

" แกคิดว่าพ่อแม่ไอ้แชมป์จะช่วยแกจริงๆเหรอ นั่นลูกชายคนเดียวของพวกเขานะ "

มันก็จริงพ่อแม่ย่อมรักลูกมากกว่าคนอื่นอยู่แล้ว ไม่มีใครเห็นขี้ดีกว่าไส้ แต่อรนิชาไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีไปกว่านี้ เธอไม่อยากต้องแจ้งความให้เรื่องมันถึงตำรวจจริงๆ เพราะลึกๆแล้วเธอไม่ได้อยากเป็นคนทำร้ายชัชพลด้วยตัวเอง ปล่อยให้เวรกรรมจัดการเขาเองมันจะดีกว่า