Home / รักโบราณ / ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น / 78 หมาป่ารัตติกาล...ให้ข้ากลืนกินท่าน! (3)

Share

78 หมาป่ารัตติกาล...ให้ข้ากลืนกินท่าน! (3)

last update Last Updated: 2025-07-22 10:53:05

หลังจากลองชิมความหวานของแท่งหยกแล้ว ฟ่านรั่วเจี๋ยก็เริ่มสนุกยิ่งถูกมู่ชิงซานกระตุ้นด้วยการใช้นิ้วเปิดกลีบนุ่มชื้นที่เริ่มฉ่ำแฉะ นางก็หวามไหวอย่างที่สุด

ฟ่านรั่วเจี๋ยโลมเลียความแข็งแกร่ง นางทำให้มู่ชิงซานส่งเสียงต่ำๆ ไม่หยุด กระทั่งเขาแทบจะไม่ไหว บั้นท้ายงอนของนางจึงถูกยกสูง

คราวนี้มู่ชิงซานอยากเอาคืนหญิงสาวบ้าง เขาเลยแหย่ลิ้นเข้าสู่ทางสวาท ความสยิวที่นางปรารถนาบังเกิดแล้ว และเขาส่งให้นางไปถึงความสุขล้ำลึกและสั่นไปทั้งร่าง

“ทะ...ท่านอ๋อง...” ดวงตากลมโตลืมตื่นช้าๆ ยามนี้นางเห็นทุกอย่างจากแสงจันทร์ที่ทาบทับสรรพสิ่งเบื้องหน้า ความขัดเขินมีมาก แต่นางกับมู่ชิงซานเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้อง ไฉนยังต้องปกปิดความรู้สึกที่อยู่ข้างในใจอีก

“อ๋องซาน...ท่านยั่วข้า”

“เจี๋ยเจี๋ย...เจ้าอย่าได้ถือโทษ สามีภรรยายามใกล้ชิดกันย่อมผูกพันรักใคร่ แม้กายห่างใจคะนึงหา ยามนี้ข้ากับเจ้าได้เวลาบอกรักกัน และอุ่นร่างกายให้ร้อนแล้ว”

ยิ่งฟังสิ่งที่เขาเอ่ย นางยิ่งหวามไหวหนัก

“ผู้ชายเช่นท่าน มักมาก...”

“แล้วภรรยาเช่นเจ้าไม่ชอบหรอกรึ”

คนช่างยั่วยุกล่าวเช่นนั้น แทนที่นางจะตะบึงตะบอนใส่ กลับรู้สึกชอบใจ และอยากสนุกกับกายแกร
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Virat Ponrit
คนอืนเค้าดี่ใจยากได้กู่ ฮองชายเร่ใจเมียไม่ต้องอัปลักษณ์
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น    88 ชินอ๋อง ท่านล้อภรรยาเล่นแล้ว(3)

    มู่ชิงซานกับฟ่านรั่วเจี๋ยรับประทานอาหารที่ภัตตาคารอยู่ราวๆ หนึ่งชั่วยามอย่างเป็นส่วนตัว โดยเลือกอาหารขึ้นชื่อของที่นี่และของหวานตบท้ายซึ่งถูกใจคนกำลังตั้งครรภ์ แต่คนซึ่งกินจนอิ่มหนำและเรียกหาอาหารไม่หยุดปากกลับเป็นมู่ชิงซาน“นานๆ จะได้ออกมากินข้าวกับเจี๋ยเจี๋ย ข้าอยากเอาใจเจ้าสักหน่อย”“แต่ดูเหมือนท่านอ๋องจะเพลิดเพลินมาก เช่นนี้ฝีมือของผู้เป็นภรรยาคงไม่ถูกปาก”ยามนั้นชายหนุ่มรู้ว่าตนพลาดเสียแล้ว กระนั้นพ่อครัวที่ภัตตาคารแห่งนี้นับว่าเป็นยอดฝีมือ ทำทุกอย่างได้ดีกว่าในวังหลวงเสียด้วยซ้ำ จึงไม่แปลกที่เขาจะรู้สึกชอบใจจนสั่งหลายสิ่งมาเต็มโต๊ะ“อาเจี๋ย...ข้าแค่เปลี่ยนรสชาติ เจ้าอย่าได้คิดเป็นอื่น แม้เจ้าจะทำอาหารหมู อาหารเป็ดให้ข้ากิน ข้าก็จะกินให้หมด เพราะมันอร่อยทุกอย่าง”“ฟังท่านอ๋องพูดเข้า เช่นนี้ข้าน้อยใจนัก”มู่ชิงซานแกล้งเย้านางเช่นนั้น พอเขาวางมือที่หน้าท้องฟ่านรั่วเจี๋ย ก็เป็นนางที่ถลึงตาดุเขา“ทำอะไร ผู้อื่นมองอยู่ท่านอ๋อง”แทนที่เขาจะฟังนาง กลับแนบหูกับหน้าท้องหญิงสาวและทำประหนึ่งว่าฟังเสียงลูกน้อย“อืม พ่อเข้าใจ แม่เจ้าขี้โมโห ขี้หึงเป็นที่หนึ่ง เช่นนี้พ่อคงต้องกลายเป็นอ๋องกลัวเ

  • ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น    87 ชินอ๋อง ท่านล้อภรรยาเล่นแล้ว(2)

    “เหตุใดท่านอ๋องจึงมีความคิดเช่นนั้น”“ก็...เพราะบางทีข้าน้อยใจที่ภรรยามีชายอื่นในดวงใจ”ฟ่านรั่วเจี๋ยตกตะลึงในคำพูด ตอนแรกย่อมเป็นนางที่นึกหึงหวงสามีที่กลับมาด้วยกลิ่นสุราบนร่างกาย และแก้มยังมีสีชาดทาปากของสตรีติดอยู่ทว่าตอนนี้เขากลับหาเรื่องสวมหมวกเขียวให้นางเสียนี่“ขะ...ข้าจะไปมีใจให้ผู้ใดกันอ๋องชิงซาน!”“ยังไม่รู้ตัวอีก” เขาว่าและทำหน้าตึง หากสายตาคมกริบไม่วายแสดงความยั่วล้อ“อย่ามากล่าวหาว่าข้านอกใจท่าน”“หากไม่ได้ทำ เหตุใดต้องร้อนตัว”เขายังยียวนไม่เลิก นางเลยกางมือเตรียมฟ้อนเล็บข่วนหน้าคนหล่อเหลา“เจี๋ยเจี๋ย...ทำแบบนั้นมันเจ็บรู้ไหม ข้ายังต้องไปพบปะคนในราชสำนักอีกตั้งมากมาย รวมถึงพรุ่งนี้ต้องเข้าเฝ้าฮ่องเต้ด้วย เจ้าไม่คิดหรือว่าสามีจะอับอายเพียงใดหากถูกภรรยาตบตี”“เป็นท่านกล่าวหาข้าก่อน”“ข้าเพียงน้อยใจที่เจี๋ยเจี๋ย...เอาแต่รักเป็ดน้อยมากกว่าข้าก็เท่านั้น”“อย่าพูดจาเหลวไหล ท่านกับเป็ดน้อยย่อมเป็นคนคนเดียวกัน”“จริงรึ...เยี่ยงนั้นเจ้าจงช่วยอาบน้ำ ถูหลัง และนวดเนื้อนวดตัวให้สามีเป็นเยี่ยงไร”“แขนขาท่านก็ดีๆ อยู่ เหตุใดต้องให้ผู้อื่นยุ่งยาก”ชายหนุ่มไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด เข

  • ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น    86 ชินอ๋อง ท่านล้อภรรยาเล่นแล้ว

    ชินอ๋อง ท่านล้อภรรยาเล่นแล้วเกือบเที่ยงคืนแล้ว บรรยากาศเย็นชื้นมากหลังฝนตกหนัก แต่ห้องนอนของฟ่านรั่วเจี๋ยยังมีแสงตะเกียงน้ำมันสว่างอยู่ นางข่มตาหลับไม่หลงนางรอมู่ชิงซานมาหลายชั่วยาม ทั้งที่จางหมิ่นมาส่งข่าวว่าอีกฝ่ายเดินทางถึงเมืองหลวงตั้งแต่ก่อนหัวค่ำ แต่ติดงานในราชสำนัก เขามีเรื่องต้องปรึกษากับขุนนางอีกหลายคนกระนั้นในเมืองหลวงแห่งนี้ คนที่นางคุ้นเคยที่สุดย่อมเป็นมู่ชิงซานนางเฝ้ารออยากแจ้งข่าวเรื่องตนตั้งท้องแก่เขาหญิงสาวนั่งอยู่ที่โต๊ะกลม ขณะผล็อยหลับ กายอุ่นๆ ของมู่ชิงซานก็ก้าวมาชิดร่างนาง เขาพยายามอุ้มนางไปที่เตียง แต่ด้วยอาการซึ่งเมาอยู่มิน้อยจึงเกือบเสียหลักชนข้าวของในห้องฟ่านรั่วเจี๋ยลืมตาตื่น และต้องตกใจที่ร่างนางอยู่ในอ้อมอกแกร่งใบหน้าอีกฝ่ายแต้มรอยยิ้มกว้าง ดวงตามีประกายวิบวับ แต่ที่น่าโมโหที่สุดคือเนื้อตัวเขามีกลิ่นสุรา ซึ่งราวกับไม่ใช่การดื่มแต่อาบมาทั้งตัว“อ๋องซาน ปล่อยข้าลงเดี๋ยวนี้” ฟ่านรั่วเจี๋ยเสียงเขียวจัดเจือความโมโหสีหน้าบึ้งตึง การแสดงออกนั้นทำให้มู่ชิงซานแทบหายเมาเป็นปลิดทิ้ง จึงยอมวางนางลงพื้นแต่โดยดี“ฮูหยินของข้า...เหตุใดถึงทำท่าเหมือนจะกินสามี”“ถ้าหากท่

  • ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น    85 ฟ้าฝนเป็นใจ (3)

    ในขณะที่มู่ชิงซานต้องสะสางงานหลายอย่างแทนบิดาที่ทางเมืองหน้าด่านฝั่งทิศตะวันออก เขาส่งคนเข้ามาสอดส่องดูความสงบของจวนชินอ๋องแทน ผู้นั้นคือหยวนซางกุนซือหนุ่มเป็นคนเจ้าระเบียบ หลายครั้งทำให้คนในจวนต้องเหนื่อยอยู่สักหน่อย กระนั้นการมีเขามาเยี่ยมฟ่านรั่วเจี๋ยทำให้นางไม่ต้องพบหน้าผู้คนในวังหลวงอย่างไม่จำเป็น เพราะอีกฝ่ายเป็นเสมือนคนรับหน้าแทนนางในหลายเรื่อง“อาซ้อ ท่านจะให้ข้าออกหน้าทุกเรื่องเช่นนี้ย่อมไม่ถูกต้อง”ในที่สุดหยวนซางก็กล่าวขึ้น ด้วยเทียบเชิญจากตำหนักต่างๆ ในวังถูกส่งมาไม่เว้นวัน แต่ฟ่านรั่วเจี๋ยทำเป็นเงียบ และยังเอ่ยปากว่าหากไม่ได้มาจากตำหนักฮองเฮา หรือเป็นคำสั่งฮ่องเต้ นางจะขออยู่ที่จวนชินอ๋องเงียบๆต่อไป“ข้าไม่ถนัดเข้าวังหลวง อีกอย่างท่านได้รับมอบหมายงานจากท่านอ๋องมิใช่หรือ เหตุใดถึงคิดขัดคำสั่งเขา”ฟ่านรั่วเจี๋ยตอกกลับอีกฝ่าย เมื่อครู่นางเห็นเทียบเชิญจากตำหนักต่างๆของฝ่ายใน ที่ส่งมาบ่อยที่สุดเห็นจะเป็นของพระชายาเอกองค์รัชทายาท ฝ่ายนั้นดูเหมือนอยากรู้จักฟ่านรั่วเจี๋ย แต่นางคิดว่าตอนนี้ตนรู้จักคนทั่วเมืองหลวงมากมายจนจำหน้าไม่ได้แล้ว“อย่างไรอาซ้อควรออกไปนอกจวนบ้าง”ฟ่านรั่วเจ

  • ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น    84 ฟ้าฝนเป็นใจ (2)

    นับตั้งแต่ฟ่านรั่วเจี๋ยมาอยู่ที่เมืองหลวงต้าหลาง มักมีของฝากมาจากทั้งฮองเฮาเซี่ยเหยียนและเหล่าขุนนางส่งมาให้ไม่ขาดสาย พ่อบ้านเหลียงเป็นธุระจัดการทุกอย่างและช่วยแบ่งเบาภาระของนางได้มากโขกระนั้นหนึ่งในของฝากมากมายก็มีสิ่งที่ฟ่านเยี่ยฉีส่งมาให้ ทั้งที่นางกลับแคว้นหมิงไปแล้ว ทว่ายังไม่วายขยันสร้างความร้าวฉานให้นางกับมู่ชิง-ซาน ก่อนกลับนางยังส่งจดหมายมาถึงฟ่านรั่วเจี๋ย เขียนข้อความทิ้งเอาไว้ว่านางจะได้รับตำแหน่งสูงส่งในแผ่นดินต้าหลาง ส่วนน้องสาวต่างมารดาผู้นี้คงไม่แคล้วกลับไปใช้ชีวิตในตำหนักเย็นเช่นเดิม“ทำลายทิ้งดีหรือไม่ฮูหยิน” พ่อบ้านเหลียงเอ่ยถาม สีหน้าไม่ใคร่พอใจ“ยามที่อาศัยอยู่ในตำหนักเย็นใช่ว่าข้าจะมีของกินมากนัก กว่าเป็ดจะออกไข่ หรือพืชผักออกดอกออกผล ต้องใช้เวลามิน้อย”“แต่ว่าของพวกนี้ล้วนเป็นการหยามหมิ่นท่าน องค์หญิงใหญ่ผู้นั้นช่างเจ้าคิดเจ้าแค้นไม่เลิก”“นางกางปีกเป็นหงส์ได้ไม่นานหรอก นอกจากปีกจะหักบินไม่ได้ ขาก็ยังจะพิการอีกด้วย”เหลียงตี้ได้ยินฟ่านรั่วเจี๋ยกล่าวแล้วก็ประหลาดใจ ฮูหยินของมู่ชิงซานปกติไม่ใช่คนเคียดแค้นใครง่ายๆ แต่ยามนี้ดูเหมือนนางจะไม่ยอมให้ผู้ใดมาทำร้ายตนแต่ฝ่า

  • ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น    83 ฟ้าฝนเป็นใจ

    “อ๋องซาน!”มู่ชิงซานหัวเราะขบขัน เขาชอบยั่วให้นางมีอารมณ์กรุ่นๆ ด้วยสตรีนางนี้น่ารัก น่ากอด ชวนให้อยากง้อด้วยการจูบอย่างดูดดื่ม“เรียกสามีเสียงแข็งเช่นนี้ มีสิ่งใดขัดใจ”“ท่านจะทำการใดข้ามิเคยยื่นมือเข้าไปยุ่ง อีกอย่างเรื่องเช่นนี้ตอนที่อยู่แคว้นหมิงข้าก็ทำเป็นประจำ”“ฮ่าๆ ไฉนข้าจะไม่รู้ว่าภรรยามักหาทางหลบออกมาจากตำหนักเย็นหลังน้อย ขนผัก ขนไข่เป็ด ไข่ไก่ไปมอบให้ขอทานอยู่ตลอด แต่ที่ทำเช่นนั้นเพราะเจ้ามีข้อแลกเปลี่ยนกับพวกมัน”ฟ่านรั่วเจี๋ยอยากบิดสีข้างคนตัวโต เขาช่างรู้จักวิธีทำให้นางจนมุมและเผยความลับอยู่ตลอด“ข้าอยู่ในตำหนักเย็น หากปิดหูปิดตาตนเองเอาไว้ จะรู้ความเป็นไปของบ้านเมืองได้อย่างไร”“ดังนั้นเจ้าเลยใช้ขอทานเป็นสายลับคอยส่งข่าว และยังรวมถึงนางสนมตัวเล็กตัวน้อยกับขันทีซึ่งมีชีวิตอาภัพในวังหลวง ก็ได้แป้งผัดหน้าและน้ำหอมชนิดพิเศษที่เจ้าปรุงขึ้นเพื่อทำให้พวกเขาเป็นที่สนใจของฝ่าบาท และเหล่าคนในราชวงศ์”“โอ้ อ๋องซานช่างหูตากว้างไกล ผู้เป็นภรรยาคงไม่กล้ากระทำสิ่งใดนอกลู่นอกทางแล้ว”“เจี๋ยเจี๋ย...เจ้าชมสามีเกินไป ตัวข้าทั้งหล่อเหลาและเป็นคนใจกว้างดังนั้นอยากตกรางวัลให้ภรรยาสักเล็กน้อย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status