61: หัวหน้ากองกำลังพิเศษ [1]

อีกด้านหนึ่งทางใต้ของเมือง

หวังอี้หลินควบม้ามาจนถึงจุดหมาย รอบข้างเป็นแนวเขาเส้นทางคดเคี้ยว หากควบม้าตามแนวป่าเข้าไป จะพบกับค่ายทหารด้านหน้า ที่มีลานกว้าง และกระท่อมหลังเล็กอยู่สามสิบหลังล้อมรอบ โดยมีตรงกลางจะเป็นหลังใหญ่ที่สุด

ชายหนุ่มลงจากหลังม้าและได้ส่งม้าให้กับคนที่ยืนรอรับ นำม้าไปพักเพื่อกินน้ำกินหญ้า เขาเดินเข้าไปในกระท่อมหลังใหญ่ที่สุด ภายในเต็มไปด้วยอาวุธจำพวกหอก ธนู ทวน ตรงกลางเป็นโต๊ะขนาดใหญ่ โดยมีคนนั่งรออยู่ตรงนั้นสามคนเพื่อรอเขา เมื่อทุกคนเห็นหวังอี้หลินเดินเข้ามาภายใน ต่างลุกขึ้นทำความเคารพอย่างพร้อมเพรียง

เขาคือหัวหน้ากองกำลังพิเศษสิงโตเพลิง ที่ขึ้นตรงต่อองค์ฮ่องเต้แต่เพียงผู้เดียว เนื่องด้วยตอนนี้มีเหตุการณ์ที่ทำให้บัลลังก์ของฮ่องเต้องค์ปัจจุบันเริ่มไม่มั่นคง เพราะอ๋องห้าพระปิตุลาคิดการก่อกบฏ และได้ร่วมมือกับชนเผ่าซ่งหนู จนตอนนี้ทุกคนที่ได้แยกย้ายกันชั่วคราว ได้กลับมารวมตัวกันเพื่อปฏิบัติภารกิจตามที่ได้รับคำสั่งมา

และเมื่อสามปีก่อนในระหว่างที่หวังอี้หลินเดินทางไปเยี่ยมสหาย เขาได้ถูกชายชุดดำกลุ่มหนึ่ง ซึ่งเขาก็เดาได้ไม่ยากว่าเป็นคนของอ๋องห้าผู้นี้ ตนหนีรอดมาได้และปล่อยข่าวออกไปว่าถูกฆ่าตายไปในครั้งนั้น

กระทั้งชายหนุ่มไปถึงบ้านของสหายสิ่งที่ทำให้ตกใจนั้นก็คือสภาพบ้าน และสหายที่นอนจมกองเลือดหายใจรวยริน ยังไม่ทันที่จะได้สอบถามว่าโดนใครทำร้าย สหายผู้นั้นกลับสิ้นลมไปก่อนต่อหน้าต่อตา นั้นจึงเป็นเหตุให้เขารับเอาอาจูน้อยมาอยู่ในความดูแล

“คารวะท่านหัวหน้า”

“ทุกคนเชิญนั่ง สถานการณ์เป็นเช่นไร” หวังอี้หลินนั่งลงเก้าอี้หัวโต๊ะ เมื่อเขาเอ่ยถามทุกคนต่างมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก

“เรียนท่านหัวหน้า พวกเราสืบทราบมาว่าอ๋องห้าอยู่เบื้องหลังของชนเผ่าซ่งหนู ที่กำลังเคลื่อนไหวในตอนนี้ขอรับ” หยงเจาที่มีตำแหน่งเป็นรองหัวหน้าหน่วยหนึ่ง กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“ฝ่าบาททรงตรัสเช่นไรบ้าง” หวังอี้หลินหันหน้ามาสอบถามหานลู่หน่วยส่งข่าว

“เรียนท่านหัวหน้าฝ่าบาทตรัสว่าให้จับตาดูอ๋องห้าเป็นพิเศษขอรับ และให้รอดูท่าทีท่านอ๋องเจ็ดหนานฟาหยาง ว่าในช่วงนี้มีความเคลื่อนไหวอะไรบ้างขอรับ” หานลู่กล่าวรายงานเรื่องที่ได้รับคำสั่งมา

“ท่านหัวหน้าสองวันก่อนเว่ยป๋อลอบเข้าไปสืบข่าวในเผ่าซ่งหนูอีกสามเดือนพวกนั้นจะเคลื่อนกำลังพล แถมยังแอบติดต่อกับพวกตาสีฟ้าด้วยขอรับ พวกมันอาจจะเตรียมการบางอย่าง ฝั่งเราสามารถชิงจดหมายลับที่พวกนั้นจะส่งไปให้อ๋องห้ามาได้ เพียงแต่ตอนนี้” หยงเหม่ารองหัวหน้าหน่วยที่สองบอกกับหวังอี้หลินด้วยสีหน้าที่ดูไม่ดีนัก

“เพียงแต่อะไร เหตุใดถึงไม่พูดต่อ” ชายหนุ่มเริ่มเป็นกังวล เพราะเว่ยป๋อเป็นหัวหน้าหน่วยข่าวกรองมากฝีมือ อีกทั้งพวกเขาทั้งห้าคนต่างผ่านเหตุการณ์เสี่ยงตายมาด้วยกันมากมาย

“เขาต่อสู้กับทหารซ่งหนูในระหว่างที่หนีออกมาขอรับ แต่อาการสาหัสไม่แน่ว่าอาจจะไม่พ้นในอีกสามวัน หากไม่มียาที่สามารถห้ามเลือดให้หยุดไหลได้” หยงเจาเป็นผู้เอ่ยตอบ

“ตอนนี้เขาอยู่ที่ใดพาข้าไป”