เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 4 คารวะแม่สามี 2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-09 12:40:07“ขออภัยท่านโหวเจ้าค่ะ ข้าจะพยายามเดินให้เร็วกว่านี้”
นางก้าวเดินเร็วขึ้น แต่นั่นกลับสร้างความปวดแปลบเข้าสู่ใจกลางสาว สองขาสั่นระริกด้วยความเจ็บปวด แข็งขาพลันดูอ่อนแรง
เย่เจียวหั่วพ่นลมหายใจอย่างอ่อนใจ ก่อนจะตรงเข้ามาช้อนร่างระหงเข้ามาในอ้อมแขน ขายาว ๆ ของเขาก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานก็มาถึงยังเรือนของหลิวเถียน ฮูหยินใหญ่ของจวนโหว มารดาผู้ให้กำเนิดของท่านโหวคนปัจจุบัน
ร่างสูงว่างร่างของห่าวเย่วเล่อลงกับพื้น พร้อมกับประคองแขนเล็กพากันเดินเข้าไปยังห้องโถง ที่ซึ่งมีหลิวเถียนกำลังนั่งรอทั้งสองคนอยู่ก่อนแล้ว
“กว่าจะมากันได้ น้ำชาที่เตรียมเอาไว้เย็นชืดไปเสียแล้ว”
สตรีวัยกลางคนบนเก้าอี้ไม้เนื้อหอม เอ่ยตำหนิซึ่งหน้า แต่สายตาของนางกลับทอดมองห่าวเย่วเล่อ ราวกับจะประกาศว่าเป็นความผิดของนาง
“ขออภัยฮูหยินใหญ่เจ้าค่ะ”
ปัง!!
ฝ่ามือเรียวตบที่โต๊ะอย่างมีโทสะ ดวงตาของหลิวเถียนมองมาทางสะใภ้ด้วยความกรุ่นโกรธ
“เจ้ากำลังผายลมอะไรกัน ถึงเจ้าจะไม่คิดว่าตนคือคนของจวนโหว แต่ข้าก็เป็นแม่สามีของเจ้า เจ้าควรเรียกขานว่าท่านแม่ด้วยความนอบน้อม หากเรื่องที่เจ้าเรียกข้าด้วยถ้อยคำที่ห่างเหินเช่นนี้แพร่ออกไป จวนโหวของเราจะมิอับอายหรือ”
ร่างระหงทรุดกายโขกศีรษะลงกับพื้นไม้เย็นเยียบเสียงดัง
ตุ๊บ!
“สะ สะใภ้โง่เขลาเจ้าค่ะ สะใภ้ไม่เคยคิดเช่นนั้น เพียงแต่เกรงว่าถ้าไม่ได้รับคำอนุญาตจากท่านแม่เสียก่อน สะใภ้ก็มิบังอาจเอ่ยเรียกท่านแม่เจ้าค่ะ ขอท่านแม่ได้โปรดอย่ามีโทสะเพราะสะใภ้ผู้นี้เลยเจ้าค่ะ” น้ำเสียงแว่วหวานเอ่ยสั่นเทาด้วยความสำนึกผิด
หลิวเถียนเองก็พยักหน้าพึงพอใจ อย่างน้อยนางก็รู้ว่าอะไรควรไม่ควร
“เจ้ารีบลุกขึ้นเถอะ คราวหน้าก็อย่าทำเช่นนี้อีก ถึงเจ้าจะเป็นสตรีบรรณาการแต่ตอนนี้เจ้าก็คือคนของจวนโหว พึงระลึกไว้เสมอว่าหน้าที่ของเจ้าคือสิ่งใด”
“ขอบคุณท่านแม่ที่สั่งสอนเจ้าค่ะ”
มามาผู้อาวุโสเดินเข้าไปประคองห่าวเย่วเล่อ จากนั้นคู่สามีภรรยาจึงได้ยกน้ำชาให้แก่หลิวเถียน นางเองก็เตรียมของขวัญรับขวัญทั้งคู่เช่นเดียวกัน
กล่องไม้ใบใหญ่ถูกนำมามอบให้กับห่าวเย่วเล่อ ภายในบรรจุเครื่องประดับทองมีฝังอัญมณีสีอำพัน ดูงดงามและหรูหราควรค่าแก่เมืองเจียว เครื่องประดับชุดนี้คือของตกทอดจากฮูหยินเอกของจวนโหวที่จะส่งมอบให้แก่สะใภ้เอก
“เจ้าเป็นคนของจวนโหวโดยสมบูรณ์แล้ว พรุ่งนี้ยามเฉินมาที่เรือนของข้า ข้าจะให้มามาอาวุโสคอยสอนงานของจวนโหวให้แก่เจ้า”
“สะใภ้ทราบแล้วเจ้าค่ะ”
“อาหั่วเจ้าเองก็ดูแลนางให้ดี และให้ดีคือรีบมีหลานให้แม่จะดีที่สุด แม่อยากฟังข่าวดีก่อนงานวันไหว้บรรพชน”
“ลูกจะพยายามอย่างเต็มที่ขอรับ”
“แม่เหนื่อยแล้ว พวกเจ้าทั้งสองออกไปเถอะ”
“ขอรับ/เจ้าค่ะ”
ทั้งสองยอบกายคารวะ แล้วจึงเดินจากไปโดยเย่เจียวหั่วยังคอยประคองฮูหยินของเขาตลอดเวลา
คล้อยหลังของหนุ่มสาว มามาผู้อาวุโสอดจะเอ่ยถามเจ้านายของตนไม่ได้ นางอยู่รับใช้หลิวเถียนตั้งแต่เด็ก จึงพอรู้ใจมาอยู่บ้าง แต่การกระทำครั้งนี้ของเจ้านายกลับแปลกไปจนนางประหลาดใจ
“ฮูหยินใหญ่ยอมรับฮูหยินน้อยแล้วหรือเจ้าคะ”
“เปล่า ข้าแค่กำลังให้โอกาสนาง เด็กคนนี้ไม่ได้โง่เขลาอย่างที่นางแสดงหรอกนะ นางรู้จักอ่านสถานการ์ณและยังสามารถโอนอ่อนได้เป็นอย่างดี นางดูคล้ายนางจิ้งจอกที่กำลังห่มหนังแกะเสียมากกว่า”
“จะให้บ่าวตามดูฮูหยินน้อยไหมเจ้าคะ”
“ไม่ต้องหรอก อาหั่วส่งคนของเขาไปแล้ว บุตรชายของข้าเขาโชคดีที่ได้รับการสั่งสอนจากท่านปู่และท่านย่าของเขา หากเขาเหมือนกับบิดา ข้าคงปวดใจมากกว่านี้”
หลิวเถียนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เมื่อนึกถึงสามีผู้ล่วงลับของตนเอง หากว่าเขาหนักแน่นและฉลาดมากกว่านี้ คงจะไม่ต้องมาจบชีวิตเช่นนี้เป็นแน่
“คุณหนูหลิวมาขอเข้าพบเจ้าค่ะ” บ่าวรับใช้หน้าห้องเดินเข้ามารายงาน
“ให้นางเข้ามาเร็วเข้า” น้ำเสียงของหลิวเถียนกระตือรือร้นยิ่งนัก สีหน้าที่เคยเศร้าหมองพลันยิ้มแย้มขึ้นมาทันใด
ไม่นานสตรีนางหนึ่งก็ย่างกรายเข้ามายังในห้องโถงหลัก ท่วงท่าการเดินเหินของนางดั่งคุณหนูในห้องหอที่ได้รับการอบรมมาเป็นอย่างดี ฝีเท้าเงียบกริบ แผ่นหลังเล็กยืดตรง ใบหน้าหวานเชิดขึ้นแต่ก็ยังคงความอ่อนน้อม สองมือประสานกันที่ระดับเอว ทุกก้าวย่างชายกระโปรงของนางแทบไม่ขยับเลย
“คารวะท่านป้าเจ้าค่ะ”
สตรีสะคราญโฉมที่มีใบหน้างดงามหมดจดยอบกายคารวะฮูหยินใหญ่หลิวเถียนด้วยความนอบน้อม ใบหน้าที่ตกแต่งด้วยเครื่องประทินโฉมแย้มยิ้มบางเบา
“เหตุใดถึงมาเช้านักเล่า วันนี้เจ้าไม่ได้มีเรียนพิณหรือ”
หลิวเถียนทอดมองสตรีรุ่นลูกด้วยความเอ็นดู น้ำเสียงของนางที่เอ่ยถามมีความเอื้ออาทรต่อ ‘หลิวหนิงอัน’ บุตรสาวของพี่ชายต่างมารดาแห่งจวนตระกูลหลิว
“ท่านอาจารย์ขอลาหยุดหนึ่งวันเจ้าค่ะ วันนี้ข้าถือโอกาสทำน้ำแกงปลามาฝากท่านป้า และอยากให้ท่านพี่เจียวหั่วชิมด้วยเจ้าค่ะ”
“อาหั่วเพิ่งกลับออกไปไม่นาน เจ้าเอาไปให้เขาที่เรือนเถอะ”
“เจ้าค่ะท่านป้า”
เมื่อเป้าหมายสำเร็จผล หลิวหนิงอันจึงฉีกยิ้มกว้างอย่างยินดี นางรีบหมุนกายเดินไปทางเรือนหลักทันที
บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาแสนชังของท่านโหว บทที่ 5 ศัตรูหัวใจ 1
บทที่ 5ศัตรูหัวใจเย่เจียวหั่วเดินมาส่งห่าวเย่วเล่อถึงเรือนนอนของนาง เขากระชับร่างระหงเข้ามาในวงแขนแล้วอุ้มมาวางที่เตียงหลังใหญ่อย่างนุ่มนวล แต่สีหน้าที่เขาแสดงออกมานั้นดูคล้ายกำลังหงุดหงิด“ท่านโหวไม่ต้องลำบากมาส่งข้าก็ได้เจ้าค่ะ ข้าให้เพ่ยเพ่ยพามาได้”“อวดเก่ง” ร่างสูงพ่นลมหายใจอย่างหงุดหงิดตัวเองยังยืนแทบจะไม่ไหว ถ้าไม่ได้เขามาส่งจะมาถึงเมื่อไหร่กัน สตรีจากชนเผ่าห่าวอู๋อวดเก่งเช่นนี้เลยหรือ“ข้าเห็นท่านโหวหงุดหงิดใจ จึงไม่อยากทำตัวเป็นภาระเจ้าค่ะ”ใบหน้างามเริ่มบูดบึ้งไม่พอใจ เขาไม่ใช่หรือไรที่ทำให้นางมีสภาพเช่นนี้ ถ้าการที่ต้องอุ้มมาส่งนางมันทำให้เขาหงุดหงิดนัก แล้วจะทำทำไมเล่า“ดี ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็นอนพักอยู่แต่ในเรือนไม่ต้องเดินออกไปเผ่นพล่านข้างนอก”“ท่านโหวจะกักบริเวณข้าหรือเจ้าคะ” นางแทบไม่เชื่อหูของตัวเอง“แล้วแต่เจ้าจะคิด”เอ่ยจบร่างสูงใหญ่กำยำก็เดินจากไปทันที ทิ้งให้ห่าวเย่วเล่อขบเม้มริมฝีปากแน่นด้วยความขุ่นเคืองใจเย่เจียวหั่วที่พัวพันอยู่กับนางเมื่อคืนนี้ไม่ห่าง ช่างแตกต่างกับเขาในเวลานี้ยิ่งนัก ใบหน้าคมเข้มมีแต่ความหงุดหงิดฉายชัดออกมา หรือว่าเขาจะเป็นคนที่มีหลายบุคลิก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-19ภรรยาแสนชังของท่านโหว บทที่ 5 ศัตรูหัวใจ 2
จวนเจียวหย่งโหวหลิวหนิงอันเดินกรีดกรายมาที่เรือนหลักของเย่เจียวหั่ว เมื่อมาถึงหน้าเรือนนางก็แจ้งกับสาวใช้ ไม่นานสาวใช้ก็พานางมายังห้องโถง แต่ที่นั่งตรงตำแหน่งประมุขกลับมีสตรีผู้หนึ่งนั่งอยู่ก่อนแล้ว ดวงตาเรียวหงทอดสายตามองนิ่งหลิวหนิงอันขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเห็นศัตรูหัวใจของตนทำตัวราวกับเป็นเจ้าของจวน ทั้งที่จริงแล้วที่ตรงนั้นสมความเป็นนางมากกว่า ถ้าไม่ใช่เพราะราชโองการของฮ่องเต้ นางก็จะได้เป็นฮูหยินน้อยของท่านพี่เจียวหั่วไปแล้วแววตาไม่เป็นมิตรมองสบกับห่าวเย่วเล่ออย่างถือดี หลิวหนิงอันหันไปพูดกับสาวใช้ด้วยท่าทางที่สงสัย“ท่านป้าให้ข้ามาพบท่านพี่เจียวหั่ว เหตุใดเจ้าถึงพาข้ามาพบนางเล่า” ใบหน้าหวานเอียงคอเล็กน้อย“เอ่อ...เรื่องนั้น คือท่านโหวไม่อยู่ที่เรือนเจ้าค่ะ ข้าน้อยเลยไปเรียนฮูหยินน้อยแทนเจ้าค่ะ”เรือนร่างบอบบางทำท่าทางตกใจ ก่อนจะยอบกายคารวะห่าวเย่วเล่ออย่างเสียมิได้“ข้าช่างไม่รู้ความนัก ขออภัยฮูหยินน้อยเจ้าค่ะ ข้ามีนามว่าหลิวหนิงอันเป็นญาติผู้น้องของท่านพี่เจียวหั่ว วันนี้ข้าทำน้ำแกงปลาที่ท่านพี่เจียวหั่วชอบมาให้เจ้าค่ะ หวังว่าฮูหยินน้อยจะไม่ถือสาข้านะเจ้าคะ” ใบหน้าหวานยกยิ้มมุมปา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-19ภรรยาแสนชังของท่านโหว บทที่ 6 จัดระเบียบบ่าวไพร่ 1
บทที่ 6จัดระเบียบบ่าวไพร่ตั้งแต่ที่หลิวหนิงอันกลับไปแล้ว ในความคิดของห่าวเย่วเล่อก็วนเวียนคิดแต่เรื่องของทั้งสอง หากว่าเย่เจียวหั่วมีใจกับหลิวหนิงอันจริง นางจะทำเช่นไร เพราะดูแล้วสตรีผู้นั้นก็เต็มใจอย่างยิ่งที่จะแต่งเข้ามายังจวนโหว หรือว่านางควรจะหลีกทางให้ทั้งสองคนนี้ดีนะเฮ้อ...ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว นางขอนอนพักเอาแรงก่อนดีกว่าห่าวเย่วเล่อผล็อยหลับไปในทันที ร่างกายของนางที่รับศึกหนักเมื่อคืนยังคงอ่อนล้าอยู่มาก นั่นจึงทำให้นางหลับไปนานราวหนึ่งชั่วยาม รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่โดนของหนักทับที่เอว“อื้อ...หนักจัง” เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างงัวเงียห่าวเย่วเล่อในความฝันนั้น ฝันเห็นว่าตนเองกำลังนอนอยู่ข้างกองไฟกองใหญ่ นางจึงได้ขยับตัวเข้าไปหากองไฟที่ให้ความอบอุ่น ทั้งยังอ้าแขนเข้าไปหากองไฟนั้นด้วย“อุ่นจัง”ใบหน้างามหลับตาพริ้มอย่างสุขใจ แต่ชายร่างสูงที่นอนอยู่ด้านข้างนั้นกลับเริ่มหายใจติดขัด เมื่อถูกเนื้อตัวนุ่มนิ่มของห่าวเย่วเล่อเข้ามาแนบชิด สองแขนเรียวของนางกำลังโอบกอดเอวหนาของเขา โดยที่ใบหน้าของนางกำลังคลอเคลียถูไถที่หน้าอกแกร่งที่ตอนนี้ไม่ได้สวมเสื้อผ้าเย่เจียวหั่วอยากจะลุกหนี แต่พอเห็นดวง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-19ภรรยาแสนชังของท่านโหว บทที่ 6 จัดระเบียบบ่าวไพร่ 2
เย่เจียวหั่วนิ่งคิดไปครู่ “ฮูหยินคือเจ้านายของจวนโหว ย่อมสามารถกระทำการสิ่งใดก็ได้ตามสมควร ภายในเรือนนี้ฮูหยินจะทำสิ่งใดก็ได้ แต่ถ้าในจวนโหวเจ้าคงต้องบอกกล่าวแก่ท่านแม่เสียก่อน”“ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ ขอบคุณท่านพี่” ใบหน้างามแย้มยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยบุรุษผู้นี้ก็ยังมีหัวคิดเย่เจียวหั่วที่เห็นรอยยิ้มของหญิงงามนั้นพลันคันยุบยิบในหัวใจ เขากระแอมไอเล็กน้อยก่อนจะเดินจากไปยังห้องหนังสือคล้อยหลังร่างสูงห่าวเย่วเล่อยังคงนั่งเหม่อลอยอยู่บนเตียงหลังใหญ่ ริมฝีปากอิ่มขบเม้มเมื่อนึกถึงคำพูดของเขาเพ่ยเพ่ยที่รออยู่ด้านนอกเดินเข้ามาพร้อมกับอ่างน้ำและผ้าสะอาด“ฮูหยินเช็ดหน้าก่อนนะเจ้าคะ”“ขอบใจเจ้ามากเพ่ยเพ่ย”ห่าวเย่วเล่อหยิบผ้าสะอาดมาเช็ดหน้าตาของตนเอง ก่อนจะสำรวจความเรียบร้อยแล้วเดินออกไปยังห้องโถง“เจ้าไปเรียกบ่าวในเรือนมาให้หมด ข้ามีเรื่องจะพูดคุยกับพวกเขาเล็กน้อย”“เจ้าค่ะฮูหยินน้อย”หลังจากนั้นไม่นานสาวใช้กว่าสามสิบคน และบ่าวรับใช้ชายอีกสิบคนก็เดินเรียงแถวมาที่ห้องโถง โดยมีพ่อบ้านที่รู้ข่าวมาสมทบด้วย ถึงแม้เรื่องภายในจวนโหวนั้นฮูหยินใหญ่จะเป็นคนจัดการเองทั้งหมด แต่ถ้าในส่วนของเรือนหลักนั้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-19ภรรยาแสนชังของท่านโหว บทที่ 7 ไหว้บรรพชน 1
บทที่ 7ไหว้บรรพชนวันเวลาผ่านไปราวสามเดือนแล้วที่ห่าวเย่วเล่อมาอยู่ที่จวนโหว ในยามเช้านางต้องไปเรือนของหลิวเถียนเพื่อร่ำเรียนกับมามาอาวุโส บทเรียนของนางคือการทำความเข้าใจเกี่ยวกับกิจการของจวนโหว และดูแลงานภายในของจวนโหวหลังจากที่นางเรียนรู้ได้หนึ่งเดือน หลิวเถียนก็ส่งสมุดบัญชีของร้านค้าที่อยู่ในการดูแลของจวนโหวให้นางดูแล ทั้งยังมอบหมายงานเรื่องการดูแลบ่าวไพร่ภายในจวนโหวด้วย ซึ่งห่าวเย่วเล่อก็ทำได้เป็นอย่างดีจนได้รับคำชมจากหลิวเถียนแม้แรกเริ่มหลิวเถียนจะไม่ชมชอบในตัวของห่าวเย่วเล่อนัก แต่พอนานไปนางก็เริ่มเอ็นดูในตัวสะใภ้ผู้นี้ ไม่ว่านางจะให้ทำงานสิ่งใดล้วนทำออกมาได้ดีจนน่าประหลาดใจ โดยเฉพาะการดูแลสมุดบัญชีและค่าใช้จ่ายต่าง ๆ นั้น ห่าวเย่วเล่อสามารถคำนวณตัวเลขได้อย่างรวดเร็วและแม่นยำ“ท่านแม่เจ้าคะ ข้าคิดว่าตรงจุดนี้คำนวณผิดพลาดนะเจ้าคะ”สมุดบัญชีของร้านค้าที่ขายธัญพืชถูกยื่นมาให้หลิวเถียนได้ตรวจสอบ นางมองตามรายการและค่าใช้จ่ายที่ปรากฏในสมุด ก่อนจะพบว่าค่าใช้จ่ายส่วนนี้คำนวณผิดพลาดไปมาก“ผิดตามที่เจ้าว่าด้วย เจ้าลองตรวจย้อนหลังไปอีกสามเดือนให้แม่ที”“เจ้าค่ะท่านแม่”ห่าวเย่วเล่อกลับไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20ภรรยาแสนชังของท่านโหว บทที่ 7 ไหว้บรรพชน 2
อีกสามวันข้างหน้า คนของจวนโหวจะต้องขึ้นเขาไปสักการะป้ายบรรพชนที่วัดประจำตระกูล ห่าวเย่วเล่อที่เพิ่งแต่งเข้ามาเป็นสะใภ้จึงได้รับมอบหมายให้จัดเตรียมของไหว้ โดยมีมามาอาวุโสคอยกำกับดูแลอีกทีห่าวเย่วเล่อจัดเตรียมข้าวของอย่างครบครัน หลังจากนั้นก็มาถึงวันที่ต้องไปไหว้บรรพบุรุษที่วัดประจำตระกูล ขบวนรถม้าประกอบด้วยคันแรกคือหลิวเถียน และห่าวเย่วเล่อ ส่วนคันถัดไปคือของไหว้ที่เตรียมมาอย่างมากมายส่วนเย่เจียวหั่วเขาขี่ม้าประกบที่รถม้าคันแรก ทั้งตรวจดูความปลอดภัยและขี่นำขบวน การไปไหว้บรรพบุรุษครั้งนี้จะให้ผิดพลาดไม่ได้เป็นอันขาดขบวนรถม้าของจวนโหวมุ่งหน้าขึ้นเขาสู่วัดประจำตระกูล การเดินทางต้องใช้ระยะเวลากว่าหนึ่งชั่วยาม อนึ่งเพราะหนทางที่เป็นทางลาดชันและขรุขระ จึงทำให้การเดินทางเป็นไปอย่างล่าช้าเมื่อขบวนรถม้ามาถึงกลับต้องแปลกใจ เมื่อมีรถม้าที่มีตราประทับของจวนตระกูลหลิวจอดรออยู่สองคัน หลิวเถียนที่ถูกห่าวเย่วเล่อประคองลงมาขมวดคิ้วมุ่นด้วยความไม่พอใจการมาไหว้บรรพบุรุษของจวนโหวชาวเมืองล้วนทราบกันดี แต่เหตุใดตระกูลหลิวจึงมาที่นี่ได้ ทั้งยังไม่มีการแจ้งนางก่อนล่วงหน้า เรื่องนี้ไม่สมควรกระทำเป็นอย่างย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20ภรรยาแสนชังของท่านโหว บทที่ 8 ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ 1
บทที่ 8ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ทุกคนในจวนโหวเดินเข้าไปยังในวัด นำของไหว้ที่เตรียมมานั้นออกจัดเตรียมให้เรียบร้อย จากนั้นก็เริ่มการไหว้บรรพบุรุษโดยเริ่มจากหลิวเถียนผู้อาวุโสที่สุด ถัดมาจึงเป็นเย่เจียวหั่วและห่าวเย่วเล่อหลังจากไหว้บรรพบุรุษเสร็จสิ้นแล้วทุกคนก็ออกมาจากในวัด แล้วเดินกลับมายังรถม้าที่จอดรออยู่ก่อนแล้วหลิวเถียนที่เดินออกมาพร้อมกับห่าวเย่วเล่อนั้น จับมือของหญิงสาวแล้วเอ่ยเรียกบุตรชาย“ไหน ๆ ก็มาถึงที่นี่แล้ว เจ้าพาเล่อเอ๋อร์ไปขอพรที่ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เสียก่อนเถิด”“ท่านแม่ขอรับ ข้าเกรงว่า...”“พานางไป อย่าให้แม่ต้องพูดซ้ำ” ดวงตาของหลิวเถียนเข้มขึ้น“ขอรับ”เย่เจียวหั่วได้แต่จำยอม เขาเดินเข้ามาหาห่าวเย่วเล่อแล้วจึงจูงมือกันพาไปยังด้านหลังของวัดที่มีต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์หลิวหนิงอันที่เห็นเช่นนั้นก็มองมาทางหลิวเถียนด้วยความไม่เข้าใจ นางอยากจะเอ่ยปากถามแต่มารดาของนางจับแขนห้ามไว้เสียก่อน“เย่ฮูหยินคงจะอยากอุ้มหลานใช่ไหมเจ้าคะ ว่ากันว่าหากคู่สามีภรรยามาไหว้ต้นไม่ศักดิ์สิทธิ์ที่นี่จะทำให้ตั้งครรภ์ใช่หรือไม่เจ้าคะ”“เจ้าเข้าใจถูกแล้ว บุตรชายของข้าคนนี้ดื้อรั้นนัก การจะมีภรรยาสักคนช่างยา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20ภรรยาแสนชังของท่านโหว บทที่ 8 ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ 2
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความน้อยใจก่อนหน้านี้หรือไม่ จึงทำให้ห่าวเย่วเล่อรู้สึกไม่สบอารมณ์ หัวใจดวงน้อยกลับรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาเสียอย่างนั้น เขาคงจะกลัวว่าหลิวหนิงอันผู้นั้นจะรอนานสินะ เลยอ้างชื่อมารดาร่างระหงหันหลังจะเดินกลับไป แต่ถูกฝ่ามือหนาจับข้อมือเล็กให้หันกลับมา ใบหน้าคมที่เคยมีรอยยิ้มเริ่มรู้สึกหงุดหงิด“ฮูหยินอยากเป็นคนไม่รักษาคำพูดเช่นนี้หรือ หรือว่าพวกชนเผ่าห่าวอู๋เป็นเช่นนั้นกัน คำพูดที่เอ่ยออกมาล้วนไม่มีค่า บางเบาราวกับขนนก”“ท่านกำลังล้ำเส้นข้าแล้วนะเจ้าคะ”“ทำไม ข้าพูดถูกใช่หรือไม่เล่า”ห่าวเย่วเล่อสะบัดมือออกจากการเกาะกุม นางรีบเดินจ้ำอ้าวออกไปทันที แต่เย่เจียวหั่วกลับเดินเข้ามาประชิดเรือนร่างระหง ร่างกายสูงใหญ่แทบจะกลืนกินหญิงสาวจนมิดน้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยลอดไรฟัน “อย่าได้มาท้าทายข้าเย่วเล่อ” ฝ่ามือหนาตวัดอุ้มร่างของห่าวเย่วเล่อเข้ามาในวงแขนแข็งแรง ก่อนจะเดินไปทิศที่ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ตั้งอยู่ ไม่ว่าอย่างไรวันนี้เขาก็ต้องพานางมาไหว้ต้นไม้ศักดิ์พร้อมกับเขาให้ได้!!ห่าวเย่วเล่อพยายามดิ้นขลุกขลักให้ออกจากวงแขนของเย่เจียวหั่ว แต่เพราะร่างกายของทั้งสองแตกต่างกันมากเกินไป ถึงอย่างไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20
บทล่าสุด
ภรรยาแสนชังของท่านโหว ตอนพิเศษ 3 ดวงจันทร์แห่งความสุข
ตอนพิเศษ 3ดวงจันทร์แห่งความสุขท่านหมอหญิงถูกพาตัวมายังจวนโหวโดยถูกองครักษ์เงาของเย่เจียวหั่วพาตัวมา ทันทีที่มาถึงนางก็รีบตรงเข้าไปยังห้องคลอด และตรวจเด็กในครรภ์ของหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงด้วยท่าทางที่เจ็บปวด“หายใจเข้าลึก ๆ นะเจ้าคะ หากเจ็บมากไม่ต้องกลั้นนะเจ้าคะ เปล่งเสียงร้องออกมาได้เลยเจ้าค่ะ”“กรี๊ดดด!!”ทันทีที่ท่านหมอกล่าวเช่นนั้น ห่าวเยว่เล่อก็เปล่งเสียงกรีดร้องขึ้นมาทันที นางเจ็บที่ท้องมากราวกับร่างกายกำลังจะถูกดึงทึ้งอยู่ภายใน คราแรกนางก็พอยังทานทนไว้ แต่ตอนนี้มันเจ็บถี่ขึ้นมาเรื่อย ๆ และมีทีท่าว่าความเจ็บนี้จะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวีคูณเย่เจียวหั่วที่มาถึงยังหน้าห้องคลอด เมื่อได้ยินเสียงภรรยาร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส เขาก็ตรงปรี่จะเข้าไปยังภายในห้องคลอด ใบหน้าคมเข้มฉายชัดถึงความวิตกกังวล“ไม่ได้นะเจ้าคะ ท่านโหวเข้าไปไม่ได้เจ้าค่ะ”สาวใช้ที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องคลอดรีบเอ่ยห้าม“หลบไป! ข้าจะไปดูภรรยาของข้า” น้ำเสียงเฉียบขาดดังขึ้น จนสาวใช้นางนั้นรู้สึกตัวหดเล็กลงราวกับมดปลวก“อาหั่ว มาหาแม่”หลิวเถียนที่ได้ทราบข่าวว่าลูกสะใภ้จะคลอดแล้ว นางก็รีบมาที่นี่จนได้ทันเห็นท่าทางที
ภรรยาแสนชังของท่านโหว ตอนพิเศษ 2 ความใส่ใจของสามี
ตอนพิเศษ 2ความใส่ใจของสามี5 เดือนผ่านไป จวนเจียวหย่งโหวสตรีในอาภรณ์สีชมพูอ่อนกำลังนั่งเอนหลังอ่านหนังสือที่ศาลาไม้ โต๊ะไม้ตรงหน้ามีจานขนมดอกกุ้ยฮวา ขนมหนวดมังกร และน้ำส้มคั้นวางอยู่ด้านหน้าของสตรีผู้นี้ ในแต่ละวันคืนที่อยู่ในจวนโหว นางนั้นเริ่มเบื่อหน่ายนัก มีเพียงการอ่านหนังสือและนั่งกินขนมหวานกับน้ำส้มคั้น ที่สามารถเยียวยาหัวใจของสตรีที่ตั้งครรภ์เช่นนางได้ตั้งแต่ที่ทุกคนห้ามปรามไม่ให้ทำงาน ห่าวเยว่เล่อจึงทำได้เพียงออกคำสั่งเท่านั้น วันแรกที่ได้เห็นผลส้มลูกใหญ่รสหวานอมเปรี้ยว นางก็ให้นึกถึงน้ำส้มคั้น คิดได้ดังนั้นห่าวเยว่เล่อจึงขอให้แม่ครัวของจวนโหวทำน้ำส้มคั้นให้นางดื่ม วิธีการนั้นแสนง่าย เพียงแค่นำส้มไปล้างน้ำด้วยน้ำที่ผสมเกลือ พักให้สะเด็ดน้ำ จากนั้นผ่าส้มออกเป็นสองซีก แล้วค่อย ๆ บีบส้มให้น้ำส้มไหลลงในแก้วกระเบื้องเคลือบที่สั่งทำพิเศษ ชิมรสให้ได้ที่หรือไม่ก็เติมเกลืออีกสักเล็กน้อย เพียงแค่นี้นางก็มีน้ำส้มคั้นดื่มทุกวันแล้วคราแรกผู้คนในจวนโหวล้วนแปลกใจกับการทำเช่นนี้ เพราะเดิมทีพวกเขาจะเพียงแค่แกะเปลือกและกินผลส้มที่อยู่ข้างใน ยังไม่เคยมีผู้ใดนำส้มมาคั้นออกมาเป็นน้ำเลย แม่ครัว
ภรรยาแสนชังของท่านโหว ตอนพิเศษ 1 ข้ารักนางเช่นนั้นหรือ
ตอนพิเศษ 1ข้ารักนางเช่นนั้นหรือในยามที่ค่ำคืนอันเงียบสงัดนั้น เย่เจียวหั่วได้ขอเข้าพบหลิวเถียนในยามวิกาล สตรีในวัยกลางคนแปลกใจกับการมาของบุตรชายนัก หรือว่าเขาจะมีเรื่องสำคัญกันนะหลิวเถียนให้บุตรชายเข้ามาพบยังห้องนอนชั้นใน ตัวนางนั่งรออยู่ตรงเก้าอี้ไม้เนื้อหอมด้วยท่าทางสงบ แววตาคมกริบที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากจ้องมองบุตรชายไม่วางตา“อาหั่วมีสิ่งใดหรือถึงมาหาแม่ดึกดื่นเช่นนี้”เย่เจียวหั่วคารวะผู้เป็นมารดา ก่อนจะนั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ใบหน้าของเขาดูเคร่งเครียดนัก นั่นยิ่งทำให้หลิวเถียนตื่นตัวมากยิ่งขึ้น“ลูกแค่อยากมาพูดคุยกับท่านแม่ให้ชัดเจนขอรับ ลูกอยากให้ท่านแม่เลิกจับคู่ลูกกับหนิงอันเสียที ลูกมองนางอย่างน้องสาวเพียงคนหนึ่งเท่านั้น มิเคยคิดจะรับนางเป็นภรรยาเลย”หลิวเถียนขมวดคิ้วแน่น ความไม่พอใจฉายชัดเต็มใบหน้าของหญิงสูงวัย“เจ้าหลงเสน่ห์สตรีเผ่าห่าวอู๋เช่นนั้นหรือ เจ้าจึงเมินเฉยอันเอ๋อร์ของแม่เช่นนี้” น้ำเสียงเฉียบขาดดังขึ้นด้วยความขุ่นเคืองใจ“ถึงไม่มีเยว่เล่อ ข้าก็ไม่คิดจะรับนางเป็นภรรยาอยู่แล้ว ท่านแม่ไม่คิดหรือขอรับว่าที่ท่านแม่เปิดโอกาสให้ข้ากับนางใกล้ชิดกันมานานหลายปี แต่ข้าก
ภรรยาแสนชังของท่านโหว บทส่งท้าย 2
ท่านหมอชราที่อยู่หน้าห้องเดินเข้ามาด้วยใบหน้าสงบ เขาทำความเคารพทั้งคู่ก่อนจะขออนุญาตห่าวเย่วเล่อ นางยื่นแขนให้แก่ท่านหมอชรา ผืนผ้าขาวบางสีขาวถูกนำมาวางที่ข้อมือหมอชราจับจุดชีพจรของหญิงสาว เวลาผ่านไปครู่สีหน้าของเขาก็เคร่งเครียดขึ้น เขาทดลองจับชีพจรของห่าวเย่วเล่ออยู่ชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยถามอาการต่าง ๆ ซึ่งนางก็เอ่ยตอบอย่างตรงไปตรงมา“ฤดูของฮูหยินมาหรือยังขอรับ”แค่ประโยคนี้ของท่านหมอหลุดออกมา ห่าวเย่วเล่อก็มั่นใจเต็มสิบส่วน นางเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นระริก “ยังไม่มาเจ้าค่ะ น่าจะสักสองเดือนได้แล้ว”ฝ่ามือเล็กยกขึ้นมาลูบที่หน้าท้องแบนราบของตนเองด้วยหัวใจที่เต้นรัวเร็วหมอชราคลี่ยิ้มอย่างยินดี ใบหน้าที่มีรอยเหี่ยวย่นหันมาเอ่ยกับเย่เจียวหั่ว“ยินดีด้วยขอรับ ฮูหยินน้อยตั้งครรภ์ได้ราว ๆ สองเดือนแล้วขอรับ”เย่เจียวหั่วหูอื้อตาลาย “วะ ว่าอย่างไรนะ” น้ำเสียงทุ้มเข้มเอ่ยถามตะกุกตะกัก“ท่านโหวกลายเป็นพ่อคนแล้วขอรับ ยินดีด้วยขอรับ” หมอชราคลี่ยิ้มเย่เจียวหั่วตรงเข้ามาจับมือหมอชราด้วยความดีใจ “ท่านหมอแน่ใจใช่หรือไม่ ไม่ได้ตรวจผิดพลาดใช่หรือไม่”“ข้าเป็นหมอมานานกว่า 40 ปี ย่อมไม่วันตรวจผิดพลาดอย่างแน
ภรรยาแสนชังของท่านโหว บทส่งท้าย 1
บทส่งท้ายหงเซ่อพยายามจะหนีไปทางช่องทางลับ แต่ถูกหลี่เฉินเจาตามมาจับกุมตัวไว้ได้ทัน เขาไม่ใช่เพียงแค่กุนซือหนุ่มที่เฉลียวฉลาด แต่ฝีมือดาบและวรยุทธ์ของเขาเองก็เป็นเลิศไม่แพ้สหายเช่นเดียวกันการรบกับเผ่าทุ่งหญ้ากินเวลาไปราวหนึ่งชั่วยาม สุดท้ายก็สามารถจับกุมตัวหงเซ่อ หัวหน้าของชนเผ่าทุ่งหญ้าได้สำเร็จ ทหารของเผ่าทุ่งหญ้ายอมทิ้งอาวุธ ก้มหัวจำนนให้กับเย่เจียวหั่วแต่โดยดีทางฝ่ายทหารของเมืองเจียวนั้นได้รับบาดเจ็บกันเล็กน้อย ไม่มีผู้ใดต้องพลีชีพในสงครามครั้งนี้ ความวุ่นวายของสงครามกับเผ่าทุ่งหญ้าจึงได้จบลงหงเซ่อถูกตัดสินให้ประหารชีวิต แต่เพราะความเลวทรามที่เขาได้ทำไว้ เย่เจียวหั่วจึงได้มอบความตายอันน่าสะพรึงกลัวให้แก่เขาตัวอ่อนหนอนไหมพิษถูกป้อนใส่ปากให้กับหงเซ่อที่ถูกคุมขังในคุก เย่เจียวหั่วหยดเลือดไก่ให้นางพญาหนอนไหมพิษ มันดูดกลืนหยดเลือดด้วยความหิวกระหายเวลาผ่านไปราวสามชั่วลมหายใจ หงเซ่อก็พลันร้องลั่นออกมาด้วยความเจ็บปวด“อ๊ากกกก! ช่วยด้วย เอามันออกไป ฆ่าข้า ฆ่าข้าเดี๋ยวนี้เลย”หงเซ่อดิ้นพล่านราวกับถูกน้ำร้อนลวก เขาจับกุมท้องของตนด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความเจ็บปวด ใบหน้าที่เคยทระนงพลันซีดเผ
ภรรยาแสนชังของท่านโหว บทที่ 18 ท้องฟ้าสีแดงฉาน 2
นี่คือแผนที่ลับของชนเผ่าทุ่งหญ้า เหตุใดจึงไปอยู่ในมือของเย่เจียวหั่วได้“แผนที่นี้คือค่ายกลลับของเผ่าเจ้ามิใช่หรือ แต่ข้ากลับพบในห้องนอนของอนุท่านพ่อ นี่คงจะเป็นหลักฐานแล้วว่านางคือคนของเผ่าทุ่งหญ้า หาใช่เผ่าห่าวอู๋ที่นางเคยแอบอ้างไม่” เขาเอ่ยเสียงกร้าว “ข้าเองก็หลงผิดไปนาน คิดว่านี่คือแผนที่ของเผ่าห่าวอู๋ แต่ที่แท้คือเผ่าทุ่งหญ้าต่างหาก นับว่านางยังฉลาดจึงแอบซ่อนตัวตนของนางเอาไว้จนข้าไปพบเข้า”“บัดซบ นังโง่”หงเซ่อกัดฟันกรอดด้วยความเจ็บใจ“ข้าไม่อยากจะเสวนากับคนขลาดเช่นเจ้า จงมอบตัวซะ แล้วข้าจะปล่อยคนของเจ้าไปแต่โดยดี”“ไม่มีวัน! ข้าไม่ผิด เป็นพวกเจ้าที่รังแกข้า”หงเซ่อยังไม่ยอมจำนน ซึ่งนี่ก็เป็นความต้องการของเย่เจียวหั่วพอดี“ทหารกล้าแห่งเมืองเจียวจงฟัง! เผ่าทุ่งหญ้าสมคบคิดกับหลิวห่าวรัน สังหารอดีตท่านโหว ลอบสังหารฮูหยินท่านโหว นี่คือการก่อกบฏ ผู้ใดที่สามารถตัดศีรษะของหงเซ่อได้ มารับรางวัลจากข้า!!”“ฆ่าหงเซ่อ ฆ่าหงเซ่อ ฆ่าหงเซ่อ”ตึง ตึง ตึง!!ทหารด้านหลังส่งเสียงโห่ร้องด้วยความฮึกเหิม กลองศึกของฝั่งเมืองเจียวตีสนั่นหวั่นไหวไปทั่วบริเวณสัญญาณแห่งสงครามได้เริ่มต้นขึ้น ณ บัดนี้!เย่เ
ภรรยาแสนชังของท่านโหว บทที่ 18 ท้องฟ้าสีแดงฉาน 1
บทที่ 18ท้องฟ้าสีแดงฉานอีกฟากหนึ่งของชนเผ่าทุ่งหญ้า ชายวัยกลางคนผู้เป็นหัวหน้าชนเผ่าทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ ขว้างจอกเหล้าทิ้งอย่างไม่ไยดี เขาคือชายที่แข็งแกร่งที่สุด และองอาจที่สุดของชนเผ่าทุ่งหญ้านามของเขาคือ ‘หงเซ่อ’“เจ้านั่นมันตายแล้วอย่างนั้นหรือ”“ขะ ขอรับ ถูกตัดสินโทษประหารขอรับ”ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยเพลิงโทสะ “ไร้ประโยชน์สิ้นดี”แผนการที่สู้อุตส่าห์วางแผนมานานหลายปีล้มครืนไม่เป็นท่า เขาไม่น่าร่วมมือกับคนโง่เลย แค่จัดการให้บุตรสาวเป็นฮูหยินของท่านโหวยังทำไม่ได้ เขารึสู้อุตส่าห์ส่งน้องสาวไปสังหารอดีตท่านโหวจนสำเร็จแล้วตอนแรกคิดว่าหลังจากอดีตท่านโหวตายไป เขาจะสามารถบุกทะลวงเมืองเจียวได้โดยง่าย แต่กลายเป็นเขาได้ปลุกพยัคฆ์ขึ้นมาเสียอย่างนั้น เย่เจียวหั่วผู้สืบทอดบรรดาศักดิ์ของท่านโหว ได้ยืนผงาดบุกทะลวงคนของเขาจนถอยร่น ยังดีที่เขาไหวตัวทันยอมยกธงขาว ไม่เช่นนั้นเขาคงได้สิ้นชีพไปเสียแล้ว“จะ จะทำอย่างไรต่อไปดีขอรับ ถ้าหากท่านโหวสืบรู้ว่าเผ่าของเราเป็นผู้อยู่เบื้องหลังจะทำอย่างไร”“จะกังวลไปทำไม ตอนนี้ข้ายังเป็นพันธมิตรกับแคว้นเป่ย อย่างไรเจ้าท่านโหวนั่นก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี” หงเซ่อ
ภรรยาแสนชังของท่านโหว บทที่ 17 บทลงโทษ 2
“จัดการเสร็จแล้วหรือเจ้าคะ”“ใช่แล้ว ข้าคิดถึงเจ้าจึงตรงกลับมาทันที”ห่าวเย่วเล่อส่ายหน้าให้กับเขา “ท่านพี่น่าจะไปหาท่านแม่ก่อนนะเจ้าคะ ท่านแม่คงยังสะเทือนใจไม่หาย”“ยิ่งพี่ไปหาท่านแม่อาจจะยิ่งปวดใจก็ได้ ช่วงนี้พี่รบกวนเจ้าฝากดูแลท่านแม่ด้วย”“เจ้าค่ะ”“ช่วงนี้เจ้าชอบนอนกลางวันบ่อยนะ เป็นอะไรหรือเปล่า”ห่าวเย่วเล่อส่ายหน้าปฏิเสธ “มีงานให้ต้องจัดการเยอะ ข้าก็เลยรู้สึกเพลีย ๆ นิดหน่อยเจ้าค่ะ”“โยนงานให้พ่อบ้านไปดูแลก่อนก็ได้ ข้าเกรงว่าเจ้าจะล้มป่วย”ห่าวเย่วเล่อยิ้มหวาน หัวใจของนางรู้สึกอบอุ่นนักที่เขาห่วงใยนางเช่นนี้“ข้าไม่เป็นอะไรหรอกเจ้าค่ะ แล้วเรื่องที่ไล่บ่าวออกไปหลายคนเพราะเหตุใดหรือเจ้าคะ”เย่เจียวหั่วขยับกายมานั่งใกล้ภรรยา พร้อมกับกอดรัดเอวของนางไปด้วย ท่าทางของเขาราวกับลูกแมวน้อยที่กำลังออดอ้อน“บ่าวที่ถูกไล่คือสายสืบของท่านอา บางส่วนยังเป็นคนของหัวหน้าเผ่าทุ่งหญ้า เห็นทีพี่จะปล่อยไปไม่ได้เสียแล้ว”“นั่นคือเหตุผลที่ท่านพี่ทำตัวเย็นชากับข้า และปล่อยข่าวลือว่าไม่รักข้าหรือเจ้าคะ”“ใช่แล้ว แม้คราแรกพี่อาจจะ...จะไม่ได้รักเจ้า แต่ตอนนี้พี่รักเจ้ามากที่สุด หากพี่แสดงว่ารักใคร่ในตัวเ
ภรรยาแสนชังของท่านโหว บทที่ 17 บทลงโทษ 1
บทที่ 17บทลงโทษการตายของหลิวหนิงอันสร้างความสะเทือนใจให้กับเมืองเจียว สตรีที่เคยเป็นยอดพธูแห่งเมืองเจียวกลับปลิดชีพตนเอง บ่าวรับใช้ที่อยู่จวนตระกูลต่างให้ปากคำกับทางกรมอาญา สองแม่ลูกที่น่าสงสารมักถูกหลิวห่าวรันลงมือทุบตีอยู่บ่อยครั้งเขาจะใช้แส้หางม้าอันเป็นอาวุธประจำกาย ฟาดที่ร่างกายของบุตรสาวและภรรยา เมื่อทำสิ่งใดให้ไม่ถูกใจทั้งสองก็จะถูกลงโทษ แต่เพราะบริเวณที่โดนแส้ฟาดนั้นคือแผ่นหลัง จึงทำให้ไม่มีผู้ใดรู้เรื่องนี้แต่หลังจากที่ท่านโหวเข้ามาจับกุมหลิวห่าวรัน ความเลวระยำที่เขาเคยทำไว้ก็พลันผุดพรายออกมาไม่รู้จบ ทั้งใช้อำนาจของตระกูลข่มเหงตระกูลที่ต่ำกว่า แอบอ้างอำนาจของพี่สาวเลี่ยงการจ่ายภาษีความผิดของเขาถูกเปิดโปง หลิวเถียนที่รับรู้ความเลวของน้องชายต่างมารดา นางถึงกับเป็นลมหมดสติไปเลย ห่าวเย่วเล่อผู้เป็นลูกสะใภ้จึงดูแลแม่สามีไม่ห่างคุกใต้ดินเมืองเจียวในมุมหนึ่งของห้องขังมีชายในวัยกลางคนนั่งกอดเข่าอยู่บนพื้นฟาง สายตาของเขาเลื่อนลอยออกไปไกล ความหวังที่อยากจะนั่งตำแหน่งท่านโหว ควบคุมเมืองเจียวพลันสลายหายไปในพริบตาถ้าหากบุตรสาวของเขาสามารถแต่งเข้าไปเป็นฮูหยินท่านโหวได้ เขาคงไม่ต้อง
