Share
บทที่ 1187
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1188
"อะไรนะ? เป็นทายาทของตระกูลวู๊ด? เฟนด์ที่นายพูดถึงน่ะเหรอ คนที่เพิ่งมาจากโลกภายนอกน่ะเหรอ?" ดวงตาของชายหนุ่มมีแต่ความประหลาดใจทันทีที่ได้ยิน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้หวังว่าเฟนด์จะอยู่ที่นั่นด้วยจริง ๆ "ทุกคน มาทักทายนายน้อยเฟนด์เร็ว!" สีหน้าของแลนเซล็อตนิ่งลงและให้ทุกคนรีบมา"สวัสดีนายน้อยเฟนด์!" ทุกคนยืนตรงทักทายเฟนด์อย่างเคารพ พวกเขาสงสัยว่าคนที่กลับมาพร้อมกับหัวหน้าของพวกเขาคือใคร และไม่มีใครรู้ว่าจริง ๆ แล้วเขาเป็นนายน้อยของตระกูลหลัก"ไม่ต้องสุภาพมากขนาดนั้นหรอก พวกคุณให้ตระกูลวู๊ดมามากเลย มันคงจะเป็นเรื่อยากสำหรับพวกคุณจริง ๆ !"เฟนด์โค้งคำนับหลังจากที่เดินไปสองก้าว "ผมต้องขอโทษในนามของตระกูลวู๊ดด้วย เพราะผมรู้ว่าพวกคุณต้องเพิ่มเปอร์เซ็นต์ทรัพยากรขึ้นมา ดังนั้น คุณจะต้องหาทรัพยากรเพิ่มถ้าอยากฝึกฝน ทุกคนคงจะเหนื่อยน่าดู และคงมีคนไม่น้อยที่เสียชีวิตด้วยฝีมือของสัตว์อสูร เพราะเหตุนี้ผมก็เลยต้องขอโทษ!"ดวงตาของชายชราเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อนึกถึงหลานชายที่เสียชีวิตไปเมื่อหลายเดือนก่อนอย่างไรก็ตาม เขาเดินไปข้างหน้าและพูดว่า "นายน้อยเฟนด์ ไม่ต้องสุภาพหรอกครับ ในฐานะผู้ฝึกยุทธ เราไม่
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1189
"จู่ ๆ เวดก็ทะลวงถึงขั้นสุดยอดของเทพแท้จริง ถ้านายน้อยเฟนด์ไม่ค่อยเก่งเรื่องการแพทย์และช่วยพ่อของเขาได้ไม่ทันเวลา เวดก็คงประสบความสำเร็จไปแล้ว แต่นายท่านฆ่าพวกเขาไปแล้ว และนายหญิงคนแรกก็ไม่มีพลังอีกต่อไป เธอโดนไล่ออกจากตระกูลวู๊ด! เราไม่ต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว!"แลนเซล็อตหัวเราะขณะอธิบายให้ฟังก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยรู้วิธีโต้ตอบตระกูลสาขา เขารู้ว่าทุกคนเก็บความแค้นเอาไว้ตอนนี้พวกเขาก็ผ่านความยากลำบากมาได้แล้ว"มหัศจรรย์มาก เวดน่าจะตายไปได้ตั้งนานแล้ว!""ใช่ น่าเสียดายที่เราไม่เห็นนายท่านฆ่าเขาด้วยตาตัวเอง!""วิเศษมากจริง ๆ หมายความว่าร่างกายของนายท่านฟื้นตัวได้ดีแล้วสิ ตอนนี้ตระกูลวู๊ดก็จะรุ่งเรืองเพราะนายท่านแล้ว!""งั้นนายท่านก็โดนวางยาพิษน่ะสิ ขอบคุณพระเจ้าที่นายน้อยมีฝีมือรักษาเขาได้ ไม่อย่างนั้นพวกเราจะต้องทุกข์ทรมานถ้าไอ้เลวเวดนั่นเป็นผู้นำ!"สมาชิกของตระกูลสาขาตื่นเต้นมากและเริ่มคุยกันอย่างกระตือรือร้นเฟนด์มองดูพวกเขาคุยกันด้วยอารมณ์ยุ่งเหยิง การใช้ทรัพยากร 50 เปอร์เซ็นต์อาจจะเป็นเรื่องปกติของตระกูลอื่น สำหรับตระกูลสาขาของตระกูลวู๊ด การกลับไปใช้จำนวนเดิมนั่นเป็นข่าวใหญ่ม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1190
"ฮึ่ม ฉันไม่สนหรอกว่าคุณจะเป็นนายน้อยของตระกูลวู๊ดหรือเปล่า นี่มันไม่ยุติธรรมกับพ่อฉันมาก ๆ มันบีบหัวใจมากเลยนะ!"เด็กสาวร้องอย่างเย็นชาและกอดอก เธอเม้มริมฝีปาก หอบ ๆ แต่ก็ดูน่ารักในตอนที่มอง"ถูกต้อง เราจะทำอย่างนั้นได้ยังไง?"หลายคนไม่พอใจแทนแลนเซล็อตสุดท้ายแล้ว หัวหน้าของพวกเขาก็จะได้ทรัพยากรการฝึกเพิ่มขึ้นอีกนิดหน่อย และในที่สุดเขาก็จะได้ใช้ชีวิตอย่างสบาย ๆ แต่หากมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น สมาชิกในตระกูลสาขาต้องโกรธมากแน่ ๆ"พูดเรื่องอะไรน่ะแซลลี่? ขอโทษนายน้อยเฟนด์ซะ! ลืมที่พ่อสอนไปหมดแล้วเหรอ?"แลนเซล็อตขมวดคิ้วอย่างเคร่งขรึม และมองเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้า“พ่อ!”แซลลี่รู้สึกหงุดหงิดและก้าวออกไป "หนูไม่ได้พูดอะไรผิด ทำไมต้องขอโทษด้วย?" เธอโต้ "นอกจากนี้ หนูก็ไม่ได้โทษเขาไปซะทุกอย่าง หนูแค่แสดงความไม่พอใจกับนายท่านวู๊ด พ่อจะมาห้ามให้หนูพูดไม่ได้!"เด็กอีกคนก็พูดขึ้นมาว่า "ถูกต้อง เขาก็ไม่ได้ต่างอะไรกับผู้อาวุโสลำดับสามหรอกถ้าไม่ให้เราพูดได้อย่างอิสระ!"ชายกลางคนข้าง ๆ โดดเหยงด้วยความตกใจ "ลุค ขอโทษนายน้อยเฟนด์เลยนะ!" เขาเสียงดังใส่ลูกชาย "การตัดสินใจของตระกูลวู๊ดเป็นประโยชน์กั
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1191
ชายที่อยู่ในขั้นต้นของเทพแท้จริงร้องขึ้นมาอย่างตื่นเต้นหลังจากที่ได้ยิน"เฮ้ นายเป็นนักรบที่แข็งแกร่งมากเลยนะ วอลลี่ ถ้าไม่มีใครค้าน ฉันจะเสนอชื่อนายเป็นหัวหน้าคนต่อไป!"แลนเซล็อตหัวเราะคิกคักขณะพูดกับชายกลางคน"ฉันเป็นผู้อาวุโสของตระกูลสาขามานานมากแล้ว ไม่พร้อมที่จะได้เป็นหัวหน้าอย่างกะทันหันแบบนี้หรอกนะ!"ชายกลางคนยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน"ต้องเป็นนายสิ นายแข็งแกร่งรองจากหัวหน้าเรา!"ผู้อาวุโสคนหนึ่งพูดขำ ๆ"ถูกต้อง งั้นก็ตัดสินใจแล้วนะ เขาจะได้เป็นหัวหน้า!"คนอื่นพยักหน้าอย่างพอใจ"ถ้าอย่างนั้นฉันเดาว่าทุกคนน่าจะเห็นด้วยแล้ว เราไม่มีปัญหาเรื่องเลือกกันแล้วนะ!"แลนเซล็อตยิ้มแซลลี่มองเฟนด์ "นายน้อยเฟนด์ ฉันขอโทษสำหรับความไร้มารยาทของฉันด้วยนะคะ" เธอพูดขอโทษ "ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันเข้าใจผิดกับความตั้งใจของคุณในตอนที่ได้ยินว่าคุณจะเลือกหัวหน้าใหม่ ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย!"“เฮ้ ไม่ต้องห่วงนะ ผมไม่ถืออะไรหรอก ไม่ได้ใจแคบขนาดนั้น นอกจากนี้ พวกคุณก็ไม่ได้รู้เรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จากที่คุณโกรธก็น่าจะพิสูจน์ได้ว่าแลนเซล็อตคือหัวหน้าที่ดีจริง ๆ ดูแลกันมาอย่างดีเลย ใช่ไหม?
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1192
"จะเป็นของเขาเหรอ?"สีหน้าของชายหนุ่มเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น วิธีการพูดของเธอทำให้เข้าใจผิดได้แซลลี่ตกใจเล็กน้อย แก้มของเธอแดงขึ้นขณะกลอกตาไปที่ผู้คน "พูดเรื่องอะไรน่ะ?" เธอพูดเสียงดัง "ฉันหมายความว่าจะรับใช้เขาตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าเขาไปไหนฉันก็จะตามไปด้วย!""ฮ่า เธอไม่รู้จักวิธีประจบคนอื่นเลยนะ แต่วันนี้เธอได้เรียนรู้วิธีแล้ว เหลือจะเชื่อ!"ชายชราคนหนึ่งหัวเราะออกมา"ใครประจบใครนะ? ฉันจะบอกความจริงอะไรให้นะ เป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอที่นายน้อยเฟนด์ช่วยเรามามากขนาดนี้?"แซลลี่จ้องชายชราเขม็ง "ใครจะไปรู้ว่าเราจะได้มีโอกาสแบบนี้อีกเมื่อไหร่ล่ะ?" เธอพูด"เอาล่ะ ๆ นายน้อยเฟนด์เหนื่อยมามากแล้ว แล้วนี่มันก็สายมากแล้ว เราไปพักผ่อนกันก่อนมาทานอาหารเย็นเถอะ!"แลนเซล็อตพูดขณะหัวเราะ"เอาล่ะ เฮ้ วันนี้เป็นวันที่ดีจริง ๆ ฉันไม่ได้ยินข่าวแบบนี้มานานแล้ว เราต้องฉลองกันจนเช้าไปเลย!"แซลลี่พูดอย่างมีความสุข "อย่างนี้ นายน้อยเฟนด์ ฉันจะจัดที่พักให้คุณในบ้านของเรา""ได้เลย เราจะฉลองกัน พวกเด็ก ๆ ควรไปพักผ่อนกันให้เพียงพอ ผมจะเลือกคนที่มีความสามารถในนี้ ตระกูลสาขามีสมาชิกมาก ผมจะเลือ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1193
เฟนด์ยืดตัวเมื่อได้กลิ่นบาร์บีคิว เขาเดินออกมาข้างนอกบ้าน"เฮ้ เราก็เกรงว่าคุณอาจจะฝึกหรือว่าหลับอยู่ เลยไม่กล้ากวน อาหารใกล้เสร็จแล้ว เรากำลังจะไปเรียกพอดีเลย!"แซลลี่เดินอย่างมีความสุขเมื่อเห็นเฟนด์ เธอยื่นจานมาให้เฟนด์พร้อมกับเนื้อแผ่นใหญ่บนนั้น "ฉันไม่ได้เก่งอะไรเป็นพิเศษ แต่ก็มีทักษะในการทำบาร์บีคิว เลยทำอันนี้เองค่ะ ลองดูสิ!""ไม่เป็นไรหรอก มาดูกันว่าเธอจะเก่งขนาดไหน!"เฟนด์กัดเข้าไป ดวงตาของเขาเป็นประกายทันที "น่าทึ่งมากรสชาตินี้!""ฮ่า นายน้อยเฟนด์ ตรงนี้มีแอลกอฮอลล์ด้วยนะ!"ขณะนั้น แลนเซล็อตก็เดินเข้ามา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขายื่นแอลกอฮอลล์ขวดใหญ่ให้เฟนด์"ขอบคุณมาก!"เฟนด์ดมกลิ่นแฮลกอฮอลล์ก่อนกลืนน้ำลายอึกเห็นได้ชัดเลยว่าเป็นคืนแห่งความสุข โดยเฉพาะกับตระกูลสาขา ทุกคนมีรอยยิ้มติดอยู่ที่ริมฝีปากเช้าวันต่อมา ตระกูลสาขามีอัจฉริยะห้าหรือหกคนเพื่อประลองกันก่อนจะเลือกทั้งหมดมาสามคนพวกเขาออกจากตระกูลสาขาพร้อมกับแลนเซล็อตและครอบครัวในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า ขณะเดียวกันเฟนด์ก็ไปเยือนตระกูลสาขาอื่น ๆ ไม่นานเขาก็มาถึงทางเข้าของตระกูลสาขาที่อื่น"ไอ้สารเลว! สักวัน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1194
ชายหัวล้านที่ตัวสูงและแข็งแรงเลิกคิ้วข้างหนึ่งหลังจากฟังชายหนวด "ฮี่ ๆ ชอบคนไหน? พาพวกมันมาทั้งหมดแล้วก็ลงเขากันเถอะ!"ชายหนวดไม่พอใจกับคำตอบของเขา "ผู้พิทักษ์ลานิช นายทำอย่างนี้ได้ไง? เหอะ ที่ฉันหมายถึงคือนายเอาเด็กนั่นไป!"ชายหัวล้านยิ้มอย่างขมขื่น "โอ๊ะ เข้าใจแล้ว นายชอบคนแก่กว่างั้นสิ? แม้จะเป็นหญิงวัยกลางคนแต่ก็รักษาหุ่นได้อย่างดีเลยนะ! ถือได้ว่ามีอายุประมาณสามสิบ มีแค่คำว่า 'มีเสน่ห์' เท่านั้นแหละที่อธิบายออร่าโดยรวมได้ ยิ่งกว่านั้น เธอก็เป็นถึงภรรยาของผู้อาวุโส ฉันชอบความท้าทายจริง ๆ!" หญิงวัยกลางคนขมวดคิ้ว เธอกัดฟันร้อง "ก็ได้! ฉันจะไปกับพวกแก แต่แกต้องปล่อยลูกสาวฉันไป!" "แม่พูดอะไรน่ะ? เราจะหนีไปด้วยกัน!" ทันทีที่ลูกสาวเธอได้ยินเช่นนั้น สีหน้าก็แห้งเหี่ยวลงอย่างไม่น่าดู เธอจับมือแม่เอาไว้และค้าน "โง่นัก เราสู้ไม่ได้หรอก ความสามารถพวกนี้แข็งแกร่งกว่าเราอีก นอกจากนี้พวกมันก็คนเยอะกว่า อย่าหวังเลยว่าจะมีคนใดคนหนึ่งรอดไปได้!" หญิงวัยกลางคนรู้สึกหมดหนทาง ใจเธอรู้ดีกว่าหากอีกฝ่ายทำให้พวกเธอเป็นมลทิน พวกมันก็คงฆ่าพวกเธอเช่นกันดังนั้น ถ้าปล่อยให้ลูกเธอรอดออกไปคงจะดีกว่า
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1195
ฟืบ!อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ ใบมีดอันน่ากลัวได้พุ่งผ่านอากาศเข้ามาใส่แผ่นหลังของนายหนวด ความคมใบมีดนั้นทำให้ร่างของเขาแยกออกเป็นสองส่วนและล้มลงกับพื้น "อะไรวะนั่น? ใครมันทำแบบนั้น?" ชายหัวล้านและคนอื่น ๆ ตะลึงกับการโจมตีอย่างกระทันหัน ดวงตาของเขามองไปรอบ ๆ อย่างบ้าคลั่งเพื่อหาคนโจมตี นั่นเฟนด์ เขายืนอยู่ที่ใต้ต้นไม้ไม่ไกลนัก และค่อย ๆ เดินมาหาผู้คนด้วยดาบสีดำอันสง่างาม "แกพูดถูก! มันง่ายมากที่จะหนีเข้าป่านี้!" เฟนด์ยิ้มบาง ๆ เขาฟังมาทั้งหมดและก็สรุปได้ว่าคนพวกนี้ไม่ใช่ตระกูลวู๊ดด้วยซ้ำ เฟนด์ไม่รู้ว่าพวกนี้มาจากไหน แต่กล้าดียังไงที่มารังแกคนของตระกูลสาขาของเรา "แกคือคนจากตระกูลวู๊ดเหรอ?" ชายหัวล้านขมวดคิ้ว ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม ลูกน้องอีกคนพูดขึ้นมาว่า "ผู้พิทักษ์ลานิช ไอ้สารเลวนี่ยังเด็กอยู่เลย พนันได้เลยว่ามันไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น เราไม่ต้องกลัวมันหรอก! ถ้าไม่ใช่เพราะการโจมตีแบบลับ ๆ ล่อ ๆ นายหนวดก็คงไม่ตาย!" ผู้พิทักษ์ลานิชส่ายหัวอย่างยอมรับที่ลูกน้องพูด "แน่นอน มันตัวคนเดียว ไม่มีอะไรต้องกลัวหรอก! โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมื่อมันยังเด็ก ความสามารถในการต่อสู้ของ
Latest chapter
