บทที่ 14

นายใหญ่เทย์เลอร์มีความรู้สึกหลากหลาย การคาดเดาของเฟยด์นั้นเกือบจะถูกจุดแล้ว

นายใหญ่ท่านเป็นบุคคลที่ให้ความสำคัญกับชื่อเสียงของเขาเป็นอย่างมาก ในตอนนั้นเขาให้เฟนด์มาแต่งงานกับครอบครัวเทย์เลอร์นั้น เพื่อป้องกันไม่ให้ อีวานถูกเกณฑ์ นั่นเป็นสิ่งที่กระทบต่อชื่อเสียงของครอบครัวเทย์เลอร์อยู่แล้ว

เขาไม่เคยคาดหวังว่าความอัปยศที่จะเกิดขึ้นในภายหลังที่เฟนด์ แต่งงานกับเซเลน่าเพียงวันเดียว เมื่อเขาถูกเกณฑ์ในวันรุ่งขึ้น อย่างไรก็ตามเซเลน่าก็ตั้งครรภ์ไม่นานหลังจากนั้น

เขารู้ว่าคืนนั้นเซเลน่าเมาแล้ว เขายังสงสัยว่าน่าจะเป็นเฟนด์ที่บังคับตัวเองกับเซเลน่า

เขาไม่เคยคาดหวังให้เซเลน่า อ้างว่าเป็นความสมัครใจ เรื่องนั้นเกือบทำให้เขาหัวใจวาย

ด้วยความโกรธเขาจึงไล่เซเลน่าพ่อ แม่ และพี่ชายอายุ 14 ปีของเธอออกจากบ้านพักเทย์เลอร์

สำหรับการที่เซเลน่าไม่สามารถทำงานได้และข้อ จำกัด ที่วางไว้กับเธอนั่นเป็นผลงานของอีวาน

“คุณแน่ใจหรือว่าผมสามารถเขียนจำนวนเงินได้”

เฟนด์รู้สึกประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงถามในขณะที่แอบมอง

“แน่นอน! แค่กรอกมันลงไป!”

เมื่อเห็นว่าเฟนด์ให้ความสนใจกับเงิน หัวใจของนายใหญ่ก็ดีใจ ความงามของเซเลน่าเหนือกว่าคนอื่น ๆ นอกจากนี้เธอยังมีความสามารถในธุรกิจ ตราบใดที่เธอหย่ากับเฟนด์ เธอก็สามารถหาคู่ครองที่ร่ำรวยได้

ในความเป็นจริงเขาได้ยินมาว่านายน้อยคลาร์ก พยายามจะให้เงินจำนวนมหาศาลแก่เซเลน่า

“แน่นอน นายใหญ่รักษาคำพูดของเขาเสมอ รีบกรอกซะ!” ฟีโอน่ากล่าว

ฟีโอน่าตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินการแลกเปลี่ยนของพวกเขาเธอเดินเข้าไปหาเซเลน่า ที่ตกตะลึงอย่างรวดเร็ว “เธอดูสิ แม่บอกแล้วว่าเขาจะต้องทำให้ผิดหวัง แกก็ยังที่จะเก็บเด็กไว้ให้เขา แล้วยังมารอเขาตั้งห้าปี แกลำบากมาห้าปี แต่สุดท้ายเขาก็ยังเลือกเงินอยู่ใช่ไหม? นี่คือโลกแห่งความจริง!”

เซเลน่ายืนอยู่ตรงนั้นด้วยความงุนงง เธอรู้สึกสูญเสีย ตลอดหลายปีที่รอคอยความทุกข์ทรมานในที่สุด…

“เฟนด์...ลูกโง่เหรอ? ลูกจะหาภรรยาที่ดีแบบนี้ได้ที่ไหนอีก? ลูกจะยอมทิ้งลูกและภรรยาเพื่อเงินจริง ๆ หรือ? เซเลน่ายอมทนลำบากมาตั้งห้าปี ทั้งโดนดูถูก ถูกเหยียดหยามที่เธอต้องอดทน! เธอต้องทนกับการเก็บขยะทั้งหมดนี้ก็เพราะลูก!”

โจแอนก้าวไปข้างหน้าและมองเฟนด์ ด้วยสายตาที่ผิดหวัง

ดวงตาของเซเลนาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังสิ้นหวังอย่างสิ้นเชิง ห้าปีที่ยากลำบากที่เธออดทนมาเพื่อได้ข้อสรุปดังกล่าว

“เธอเห็นไหม? เซเลน่าผู้ชายทุกคนไร้ความหวัง ฉันบอกให้เธอทำแท้งเด็ก แต่เธอก็ไม่ฟัง!”

จากนั้นเซซิเลียก็พูดออกมาลอย ๆ ว่า “เฮ้อ ถึงฉันจะหาแฟนไม่ได้ แต่ก็ยังดีกว่าเธอที่เจอกับคนที่เชื่อถือไม่ได้!”

เซเลน่าน้ำตาคลอเบ้า เธอมองไปที่เฟนด์ รู้สึกสิ้นหวัง “คุณตัดสินใจหรือยัง?”

เฟนด์ยิ้ม “ผมตัดสินใจแล้ว!”

เขาเริ่มเขียนเลขบนเช็ค

จากนั้นเขาก็รีบส่งเช็คคืน “เรียบร้อย คุณบอกให้ผมกรอกมัน!”

“แน่นอนฉันจะรักษาคำพูดของฉัน!”

เมื่อเห็นเฟนด์ เลือกเงินสายตาจ้องมองของซุส แสดงให้เห็นถึงความผิดหวัง

ตอนแรกเขารู้สึกให้เกียรติเฟนด์ขึ้นมาเล็กน้อย เขากำลังคิดว่าถ้าเฟนด์ จะแสดงความสามารถบางอย่างแลพปฏิบัติต่อหลานสาวของเขาอย่างดีนั่นก็เป็นเรื่องที่ยอมรับได้

น่าเสียดายที่คนนี้ล้มเหลว

อย่างไรก็ตามตาเขาแข็งขึ้นหลังจากดูเช็ค

ในเช็คนั้นเขียนด้วยตัวเลขว่า “999999999999999999 …”

ในตอนท้ายของสตริงตัวเลขตามด้วยจุดไข่ปลา!

“ไอ้สารเลว แกหลอกฉันเหรอ”

การแสดงออกของซุสมืดลงและเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัว

แม้แต่ธีโอดอร์ นายท่านของตระกูลเทย์เลอร์ยังเดินมาดูเช็คและร้องอุทานว่า “ไอ้สารเลวนี่มันความหมายอะไรกัน? แกคิดว่านี่เป็นเรื่องตลกเหรอ”

“เกิดอะไรขึ้น?”

เซซิเลียรู้สึกประหลาดใจเช่นเดียวกัน เธอจึงรีบไปดู “ หนึ่งสองสามสี่ห้าหกเจ็ด... ทำไมมันถึงลงท้ายด้วยจุดไข่ปลา? นี่เป็นเงินเท่าไหร่”

“ฮ่า ๆ นายใหญ่ คุณบอกให้ผมเขียนตามที่ชอบ คุณสามารถซื้อร่างเดิมคืนมาให้ผมได้ไหม?”

ในขณะนั้นเฟนด์ก็หัวเราะออกมา

เขาเดินเข้ามาหาเซเลน่า และจับมือเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ภรรยาของฉันรอฉันมาห้าปีเต็ม ฉันเป็นเพียงเด็กส่งของ เธอประสบความยากลำบากทั้งหมดนั้น แต่คุณกำลังพยายามวัดผลด้วยเงินอยู่หรือ เธอไม่มีค่าด้วยเหตุใด คุณจึงไม่สามารถจ่ายในราคาที่ฉันขอได้!”

“คนบ้า...”

เซเลน่าถูกขังอยู่ระหว่างความโกรธและความปลื้มใจ อย่างไรก็ตามหัวใจของเธอเต็มไปด้วยความสุข

เมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมาเธอคิดว่าเฟนด์กำลังจะเอาเงินไป และหย่ากับเธอทิ้งเธอและลูกสาวไว้เบื้องหลัง

ปรากฎว่าเขาได้เขียนเก้าจำนวนนับไม่ถ้วนในเช็คนั้นและยังเพิ่มจุดไข่ปลาในตอนท้าย

“เอาให้ฉันดู ให้ฉันดู!”

เดิมทีโจแอนค่อนข้างโกรธ เมื่อเธอได้ยินการสนทนาเธอก็รีบไปขอเช็คทันที หลังจากดูแล้วเธอก็ส่งต่อให้เซเลน่าอย่างตื่นเต้น “เซเลน่าดูสิ! นี่คือสถานะของคุณในใจลูกชายของฉัน คุณล้ำค่า!”

“แม่ ฉันรู้!”

เซเลน่าหน้าแดง ไม่กี่ปีของการรอคอยกลับกลายเป็นสิ่งที่คุ้มค่า ผู้ชายคนนี้ไม่ทำให้เธอผิดหวัง

“แกกล้าล้อเล่นกับครอบครัวเทย์เลอร์ของเราได้อย่างไร เฟนด์คุณกำลังล้อเล่นกับความตาย การ์ด ทำให้มันพิการและโยนมันออกไปจากที่นี่!” ธีโอดอร์ก้าวไปข้างหน้าและร้องด้วยความโกรธ

“นี่คือการต่อสู้? ฉันขอโทษ แต่ฉันทำมันได้ดีมาก!” เฟนด์ตอบกลับหลังจากได้ยินดังนั้น

จากนั้นเขาก็กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาว่า ตลอดห้าปีที่ผ่านมาฉันไม่แน่ใจว่าจะมีภูเขากี่ลูก มีศัตรูกี่คนที่ฉันฆ่าไป มีผู้เชี่ยวชาญหลายคนอยู่ในอยู่ในนั้น แต่พวกเขาทั้งหมดก็ตายด้วยมือของฉัน มีไม่กี่ครั้งที่ฉันเกือบตาย แต่ฉันรอดมาได้เพราะฉันรู้ว่ามีคนรอฉันกลับบ้าน ฉันจะตายไม่ได้!”

เมื่อเฟนด์เผยความในใจจนจบ เขาก็เปล่งออร่าที่แข็งแกร่ง เมื่อเขายืนอยู่ตรงนั้นเขาดูเหมือนราชา “วันนี้ฉันจะบอกให้คนที่กล้าต่อต้านฉันรับรู้ว่าการทำผิดพลาดอย่างร้ายแรงนั้นเป็นอย่างไร!”

“ฉันบอกคุณว่าอะไรก่อนที่จะมา”

น่าแปลกที่ใบหน้าของเซเลน่า เปลี่ยนเป็นสีเข้มขณะที่เธอตำหนิเฟนด์ด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว

เธอรู้สึกว่านับตั้งแต่เฟสด์ เป็นทหารเขาก็มีความสามารถมากขึ้น อย่างไรก็ตามเขาดูขี้โม้เกินไป

ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาอยู่ในครอบครัวเทย์เลอร์ เขาเป็นลูกเขยที่ยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นเขาจะจัดการกับสมาชิกในครอบครัวของเธอได้อย่างไร?

ในที่สุดเฟนด์ก็จำสัญญาของเขากับเซเลน่าได้และเปลี่ยนเป็นหัวเราะที่กลบเกลื่อนในทันที “ฮ่ะ ฮ่ะ...ฉันแค่ล้อเล่น!”

อย่างไรก็ตามบอดี้การ์ดที่อยู่นอกประตูได้รีบเข้ามาแล้ว

“ออกไป!”

ขณะที่บอดี้การ์ดกำลังจะลงมือนายใหญ่เทย์เลอร์ ก็ออกคำสั่งอย่างเข้มงวด

บอดี้การ์ดสบตากันแล้วรีบเดินออกไป

“พ่อเด็กคนนี้กำลังล้อเล่นกับเรา พ่อไม่เห็นเหรอ”

ธีโอดอร์รู้สึกผิดหวังอย่างมาก อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถฝ่าฝืนคำสั่งของนายใหญ่ได้

แม้ว่าเขาจะเป็นเจ้านายของครอบครัวนี้และลูกชายของเขาเป็นผู้อำนวยการของเทย์เลอร์ กรุ๊ป แต่นายใหญ่ก็เป็นผู้รับผิดชอบอย่างแท้จริง เรื่องสำคัญทั้งหมดของครอบครัวเทย์เลอร์ต้องผ่านเขาไป

“เขาไม่ได้ทะเลาะกับเรา ฉันบอกให้เขาเติมเต็มตามที่เขาต้องการ แค่เราจ่ายราคานั้นไม่ได้!”

นายใหญ่เทย์เลอร์หัวเราะอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า “เฟนด์นี่ผ่านไปห้าปีแล้ว หลานสาวของฉันก็ประสบความยากลำบากมากมายเช่นกัน เนื่องจากคุณทั้งคู่มีความรักอย่างแท้จริงและไคลี เติบโตขึ้นฉันก็สบายดีที่จะไม่บังคับคุณผ่านการหย่าร้าง!”

ต้องบอกว่าน้ำเสียงของนายใหญ่เทย์เลอร์ เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน “อย่างไรก็ตาม…”