Share

มังกรคลั่งไร้เทียมทาน
มังกรคลั่งไร้เทียมทาน
ผู้แต่ง: ปัญญาชนผู้ไร้ประโยชน์

บทที่ 1

“คุณคือคุณพ่อใช่ไหม หนูหิวมากเลย พวกเขาไม่ให้ข้าวหนูกิน แถมยังขังหนูไว้กับหมาอีก”

“หมานี่มันดุมากเลย กัดหนูจนเป็นแผลเต็มตัวไปหมด หนูเจ็บ หนูกลัว ฮือๆ”

ขั้วมหาสมุทรอาร์กติก เขม่าดินปืนลอยตลบอบอวลไปทั่วสนามรบขนาดใหญ่ เรือบรรทุกอากาศยานและเรือรบลาดตระเวนนับไม่ถ้วนกำลังต่อสู้โรมรันกันอยู่บนท้องทะเล

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นภายในหอควบคุมเรือบรรทุกอากาศยาน ที่ทาตกแต่งด้วยลายมังกรใหญ่สีแดง

ใบหน้าของเยี่ยจิ่วโจวเคร่งขรึม และกำลังจะวางสาย “โทรผิดแล้ว”

“เป็นไปไม่ได้ แม่ไม่ได้โกหกหนู! พ่อของหนูคือเยี่ยจิ่วโจว หนูชื่อเยี่ยปู้หุ่ย แม่บอกว่าการที่ได้รู้จักคุณ เธอไม่เคยเสียใจกับเรื่องนี้ไปตลอดชีวิต!”

ตูม!

เยี่ยจิ่วโจวราวกับถูกสายฟ้าฟาด

เยี่ยปู้หุ่ย!

“นี่ นี่คือลูกสาวของฉัน!”

มีเสียงดังเข้ามาในโทรศัพท์ ตามมาด้วยเสียงร้องน่าสงสารของเด็กผู้หญิง

เธอถูกตบเข้าที่ใบหน้า!

“ยัยเด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอน กล้าดียังไงมาแอบคุยโทรศัพท์!”

“อ่ะ ลุงเจียง หนูไม่กล้าทำอีกแล้ว ได้โปรดอย่าตีหนู…”

สายถูกตัดไป!

เยี่ยจิ่วโจวรู้สึกกระวนกระวายใจ เลือดแดงฉานถูกพ่นออกมาจากปากบนแท่นบัญชาการ

“ฝ่าบาท!”

หญิงร่างสูงโปร่งในชุดเครื่องแบบทหารทางด้านหลังตะโกนขึ้นด้วยสีหน้าเป็นกังวล

เยี่ยจิ่วโจวตะโกนดังลั่น “เตรียมเที่ยวบินพิเศษเดี๋ยวนี้! กลับแดนมังกร! ปินไห่! ทันที!”

“น้อมรับคำบัญชา ฝ่าบาท!”

ไม่นานหลังจากนั้น เครื่องบินพิเศษขนาดใหญ่ก็แหวกท้องนภาขึ้นไป หายลับไปกับตา

ทหารกว่าแสนนายคุกเข่าลงอย่างพร้อมเพรียงกัน! บนดาดฟ้าของเรือบรรทุกเครื่องบินรบ และเรือรบลาดตระเวน

“ทำความเคารพฝ่าบาท!”

วันต่อมา

คฤหาสน์ของตระกูลเซี่ย ในเขตชานเมืองทางด้านตะวันตกของปินไห่

เยี่ยจิ่วโจวรู้สึกกระวนกระวายใจ มองดูคฤหาสน์ตรงหน้าแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ

ห้าปีก่อน เขาถูกไล่ออกจากตระกูล กลายเป็นเด็กเร่ร่อน ถูกตามฆ่า ซ้ำยังประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์

จนได้หญิงสาวผมยาวที่บังเอิญผ่านมา เธอฝ่ากลุ่มควันหนาและเปลวไฟที่ลุกโชน เข้าไปช่วยเขาที่บาดเจ็บสาหัสออกมาได้

เพื่อตอบแทนบุญคุณ เยี่ยจิ่วโจวจึงได้แต่งเข้าเป็นเขยให้กับตระกูลร่ำรวย

ภรรยาของเขาคือคุณหนูตระกูลเซี่ยผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้!

วันที่ถัดไปของงานแต่ง เยี่ยจิ่วโจวก็สมัครเข้าร่วมกองทัพโดยไม่ลังเล

ห้าปีที่ทำสงคราม เยี่ยจิ่วโจวหลั่งเลือดบนสนามรบ จนกลายเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามไปแล้ว เทพเจ้าแห่งสงครามจิ่วโจว

เขามีสี่เทพแห่งสงคราม เก้าราชาแห่งสงคราม และมีแม่ทัพอีกร้อยแปดนายภายใต้บังคับบัญชาของเขา

มีเสียงหนึ่งดังขึ้นทำลายความเงียบสงบของคฤหาสน์

บนห้องนอนชั้นสอง เงาของสองร่างที่กำลังพลิกไปมาพัวพันกันอยู่บนเตียงหรูขนาดใหญ่

“พี่เจียหาว อย่าใจร้อนแบบนี้สิคะ พี่ยังไม่ได้ตอบตกลงแต่งงานกับฉันเลยนะคะ!”

“ทำไมจะรีบร้อนไม่ได้ พี่ทนรอไม่ไหวมานานแล้วนะ!”

ชายหนุ่มหายใจหนักๆ “อวี่โหรว เป็นของพี่เถอะ! เธอหย่ากับไอ้สวะนั่นเมื่อไร พี่จะแต่งงานกับเธอเลยทันที!”

“ฉันหย่าไม่ได้น่ะสิคะ” อวี่โหรวหอบหายใจหนักขึ้นหลังจากที่ถูกเจียหาวสัมผัส “พี่เจียหาว ไอ้สวะนั่นน่าจะตายไปในสงครามแล้ว หาข้อมูลส่วนตัวของเขาไม่เจอเลย ไม่อย่างนั้นก็คงหย่าไปตั้งนานแล้ว แล้วยังมียัยเด็กที่สมควรตายนั่นอีก นั่นก็เป็นปัญหาเหมือนกันนะคะ!”

“ใช่สิ พี่เพิ่งสั่งให้คนไปพายัยเด็กนั่นไปที่สนามประลองสุนัขคลั่งแล้ว กัดมันให้ตายไปข้าง มันจะได้ไม่ต้องมากวนพี่ทั้งวัน!”

หน้าประตูคฤหาสน์ จู่ๆ เงาร่างหนึ่งร่างก็พลันแข็งขืน

ราวกับถูกฟ้าผ่า!

ห้าปีก่อน หญิงสาวจิตใจดีและกล้าหาญคนนั้น หญิงสาวอ่อนโยนผู้มีพระคุณช่วยชีวิตเขาไว้คนนั้น ภรรยาผู้อ่อนหวานเพียงชั่วข้ามของเขา

ในตอนนี้กำลังทำตัวสนิทสนมกับชายอื่น ภรรยาตัวเองมีชู้

ลูกสาวของตัวเอง กลับถูกสุนัขดุร้ายกัดทึ้ง!

ปัง!

หน้าประตูคฤหาสน์ เยี่ยจิ่วโจวขยับตัว รีบวิ่งตะบึงจากไปอย่างเร็วที่สุด

เกรี้ยวกราด!

ลูกสาวของเขา ถูกสุนัขดุร้ายกัดทึ้ง!

เซี่ยอวี่โหรว เธอมันอำมหิต!

ดวงตาของเยี่ยจิ่วโจวแดงก่ำ!

ลูกพ่อ ลูกจะต้องไม่เป็นอะไร พ่อกำลังรีบไป!!

สนามประลองสุนัขคลั่ง

ผู้คนมากมาย สายตานับไม่ถ้วนจับจ้องไปยังกรงเหล็กกลางสนาม ตะโกนโห่ร้องอย่างบ้าคลั่ง

ชายวัยกลางคนรูปร่างอ้วนท้วม ในมือกำโซ่เหล็กสามเส้นที่ใช้ผูกสุนัขพันธุ์ทิเบตันแมสติฟฟ์ที่อารมณ์ฉุนเฉียวสามตัว

สุนัขพันธุ์ทิเบตันแมสติฟฟ์พุ่งตัวไปยังมุมที่มีเด็กหญิงอายุสามสี่ขวบอยู่ และเห่าอย่างบ้าคลั่ง ถ้าไม่ใช่เพราะว่ามีโซ่เหล็กดึงไว้อยู่ คงจะโผเข้าใส่ตัวของเด็กหญิงไปนานแล้ว!

ใบหน้าเด็กหญิงเหลืองซีด ร่างกายซูบผอม เต็มไปด้วยบาดแผล ไม่มีชิ้นดี

เห็นได้ชัดว่าถูกทารุณอย่างหนักหน่วง

เธอขดตัวงอสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว เสียงก็แหบแห้งจากการร้องไห้

รายการพิเศษของสนามประลองสุนัข การต่อสู้ระหว่างคนกับสุนัข!

ดวงตาทั้งสองข้างของผู้ชมบนอัฒจันทร์แดงก่ำ ชูกำปั้นพร้อมกับเสียงตะโกนโหวกเหวก “เริ่มเลย เริ่มเร็วๆ ปล่อยโซ่เลย!”

“ราคาเปิด! ฉันพนันเลยว่ายัยเด็กที่อยู่ในกรงนี่อยู่ได้ไม่เกินสามนาที เดิมพันหนึ่งแสน!”

“ฉันด้วยห้าหมื่น!”

สุนัขดุร้ายสามตัวที่ถูกกระตุ้นจนเกือบจะคลั่ง กระโจนเข้าใส่เด็กหญิง ทำเอาโซ่เหล็กที่อยู่บนคอเกือบขาด!

“อย่าให้หมามากัดหนูนะ ฮือๆ…”

มือของเด็กหญิงคว้าช่องตาข่ายของกรงโลหะไว้แน่น ร้องไห้จนหัวใจฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ “ลุงเจียง ได้โปรดเถอะ ต่อไปนี้ปู้หุ่ยจะกินอาหารที่เหลืออย่างเชื่อฟัง หนูจะไม่งอแงขอกินขนมเค้กอีกแล้ว”

“ฮือๆ…คุณพ่อ คุณแม่ อยู่ที่ไหน…”

ใบหน้าที่โหดร้ายของนายเจียงอ้วน “นังเด็กนอกคอก ใครให้คุณหนูใหญ่เห็นแกแล้วรำคาญละ แกอย่ามาโทษฉัน…”

สิ้นเสียงลง โซ่สุนัขในมือก็ปล่อยในทันที

สุนัขพันธุ์ทิเบตันแมสติฟฟ์สามตัวที่บ้าคลั่งอย่างถึงที่สุด ก็กระโจนเข้าใส่ปู้หุ่ยน้อยอย่างแรง!

ปากกว้างเปิดออก ชั่วพริบตาก็กัดเข้าที่ใบหน้าของปู้หุ่ยน้อยทันที!

ในขณะนี้!

โครม!

ร่างหนึ่งปรากฏขึ้น ทำลายกรงโลหะที่สร้างด้วยวัสดุโลหะผสมเพียงแค่หมัดเดียวถล่ม จากนั้นก็ใช้ขาเพียงข้างเดียวแตะสุนัขดุร้ายทั้งสามตัวนั้นเปิดกระเจิงไป!

สุนัขพันธุ์ทิเบตันแมสติฟฟ์สามตัวนั้น กระดูกของมันแข็งยิ่งกว่าสุนัขธรรมดาถึงสามเท่า

แต่กลับถูกฆ่าตายในพริบตา ด้วยเท้าเพียงแค่ข้างเดียว!

ผู้ชมต่างพากันกลั้นหายใจด้วยความตกใจกลัว อ้าปากค้าง มองไปยังร่างที่ยังหนุ่มยังแน่นจากไกลๆ!

เขาคนนี้เป็นใครกัน

โหดมาก!

นายอ้วนเจียงสะดุ้งโหยง จิตใต้สำนึกสั่งให้ถอยหลังไปหลายก้าว “แก แกเป็นใคร รู้ไหมว่าที่นี่เป็นสถานที่อะไร”

สีหน้าเปลี่ยนไปในทันที ไม่อยากจะเชื่อสายตา “เยี่ยจิ่วโจว!”

เป็นเยี่ยจิ่วโจวแน่ๆ!

“ฉันรู้จักแก” สายตาคมราวกับมีดของเยี่ยจิ่วโจว ทิ่มตรงเข้าที่ใบหน้าของนายอ้วนเจียง เจตนาฆ่ากันชัดๆ

“แกเป็นรองพ่อบ้านของตระกูลเซี่ย เจียงหย่ง!”

เจียงหย่งดูเหมือนจะเป็นคนซื่อๆ นึกไม่ถึงเลยว่าจะเลวทรามได้ถึงขนาดนี้ แม้แต่เด็กหญิงอายุสามสี่ขวบก็ยังไม่ปล่อยไป

และเด็กหญิงคนนี้ก็เป็นลูกของเขา ลูกของเยี่ยจิ่วโจว!

“หนูชื่อ…ปู้หุ่ยใช่ไหม”

เขาละสายตาจากใบหน้าของเจียงหย่ง ค่อยๆ หมุนตัว มองไปยังปู้หุ่ยน้อยที่ร้องไห้จนเกือบเจ็บหน้าอกอยู่ที่มุมกรง

ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล!

ราวกับถูกมีดกรีดใจของเขา!

เขาเยี่ยจิ่วโจว เทพเจ้าแห่งสงคราม เขาตะลุยมาทั่วทุกสารทิศ กองกำลังอันเกรียงไกรนับล้านภายใต้บังคับบัญชา ชื่อเสียงลือนามที่ทำให้ทั้งโลกตะลึง!

ทว่าเลือดเนื้อเชื้อไขเพียงหนึ่งเดียวของเขา กลับถูกขังอยู่ในกรงสุนัข เพื่อเป็นสิ่งบันเทิงใจให้กับผู้คน!

อีกนิดเดียว ก็จะถูกกัดตายอยู่แล้ว!

เจียงหย่งเยาะเย้ยขึ้น “ฉันก็นึกว่าเป็นใคร ไม่ใช่ว่าแกตายในสงครามไปตั้งนานแล้วเหรอ”

“ในเมื่อยังไม่ตาย งั้นก็เจียมตัว ทำตัวเงียบต่ำอย่าหาเรื่อง! ลูกเขยที่แต่งเข้ามา ไม่นึกเลยว่าจะกล้าถีบสุนัขต่อสู้ของคุณหนูใหญ่จนตาย”

เสียงพลันหยุดลง!

เยี่ยจิ่วโจวหมุนตัวกลับไปในทันที ร่างนั้นหายไปในพริบตา คว้าตรงเข้าไปที่คอของเจียงหย่ง และยกเขาขึ้นมา

เจียงหย่งอึดอัดจนทั้งใบหน้าแดงก่ำ “ไอ้สวะนี่ แกจะทำอะไร”

“ทำอะไรเหรอ”

แววตาดุร้ายฉายขึ้นในสายตาของเยี่ยจิ่วโจว “แกอยากเอาลูกสาวของฉันไปป้อนหมานักไม่ใช่เหรอ”

เขายกเจียงหย่งขึ้น และก้าวเท้ายาวๆ เดินไปด้านข้างบริเวณที่พักคอยของสุนัขต่อสู้

ด้านในนั้น มีสุนัขดุร้ายมากว่าร้อยตัวอยู่ กำลังกระโดดขึ้นลง ดวงตาพวกมันแดงก่ำ

ใบหน้าของเจียงหย่งหวาดกลัว “แกกล้าเหรอ! คุณหนูใหญ่ไม่…”

ยังไม่ทันสิ้นเสียง ก็ถูกเยี่ยจิ่วโจวจับโยนเข้าไปแล้ว

ชั่วพริบตาเสียงกรีดร้องอันน่าเวทนาพลันดังขึ้น ปนกับเสียงเห่าคึกคักของพวกสุนัขดุร้าย

เจียงหย่งถูกสุนัขดุร้ายกว่าร้อยตัวรุมฉีกทึ้ง!

เยี่ยจิ่วโจวยิ้มเยาะ

เป็นถึงธิดาของเทพสงคราม จะถูกรังแกไม่ได้!

“ปู้หุ่ย…”

เยี่ยจิ่วโจวค่อยๆ เดินทีละก้าวไปหาเยี่ยปู้หุ่ยอย่างช้าๆ และย่อตัวลงตรงหน้าเธอ

กอดร่างกายเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยบาดแผลเข้ามาในอ้อมอกแน่นๆ

แม้จะเข้มแข็งอย่างเขา แม้จะไปตะลุยมาทั่วทุกสารทิศ น้ำเสียงตอนนี้ก็กลั่นความสั่นเทาเอาไว้ไม่ได้

เขาอุ้มเด็กหญิงที่ร้องไห้ไม่หยุด

เสียงสะอื้นอยู่ในลำคอ!

“ขอโทษนะ”

“คุณพ่อ…มาช้า!”

ไม่รู้ว่านานเท่าไร เสียงร้องไห้ของปู้หุ่ยน้อยในอ้อมกอดของเขาค่อยๆ หยุดลง

“คุณลุงคะ…” เธอเงยใบหน้าเล็กของเธอ มองไปยังดวงตาล่องลอยของเยี่ยจิ่วโจว เช็ดน้ำตาให้เขาเบาๆ

“คุณ…เป็นพ่อของหนูใช่ไหม แต่คุณแม่บอกว่า พ่อของหนูได้สละชีพไปแล้ว”

“สละชีพ ก็คือตายแล้ว แม่บอกว่าพ่อเป็นฮีโร่ เสียสละชีวิตเพื่อประเทศชาติ…ฮือๆ คุณไม่ใช่พ่อของหนู พ่อของหนูตายไปแล้ว!”

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status