ตอนที่ 19.

ตอนที่ 19.

ดอกไม้ในสวนกำลังชูช่อแข่งกันอวดโฉมสะคราญเบ่งบานเต็มอุทยาน ราชาวดีเดินพาทวิภาคชี้ชมความงดงามเบื้องหน้าอย่างมีความสุข ชายหนุ่มเองแม้ตอนแรกจะรู้สึกอึดอัดกับความเจื้อยแจ้วของแม่นางกำนัลข้างกาย แต่พอนานๆ ก็เริ่มชิน และชักติดใจ

“นายท่านเมื่อยหรือยังเพคะ ถ้าเมื่อยนั่งที่ศาลาตรงนั้นก่อน เดี๋ยวข้าน้อยจะไปนำเครื่องดื่มเย็นมาให้เพคะ” นิ้วเรียวสีขาวสะอาดชี้ไปที่ศาลาไม้แกะสลักขนาดใหญ่สวยงาม

“ไม่ต้องหรอกฉันยังไม่หิว แต่อยากคุยกับเธอมากกว่า”

พูดขณะเดินไปทรุดนั่งที่ศาลาไม้ ราชาวดีรีบเดินตามไปและนั่งลงกับพื้น แต่ทวิภาคดึงให้ขึ้นมานั่งคู่กับตนเอง

“นั่งด้วยกันบนนี้แหละ ฉันไม่ใช่พระราชาสักหน่อย”

“แต่นายท่านเป็นแขกขององค์หญิง...” ค้านเสียงนุ่มแต่ก็ทำตาม

“แล้วฉันใช่คนหรือเปล่า มีแขนมีขามากกว่าเธอหรือไง...” ทวิภาคเอ็ดเสียงดุ ก่อนจะเริ่มถามสิ่งที่ตัวเองสงสัย

“ทำไมตำหนักสีทองนั้นถึงเข้าถึงได้หวงห้ามนักล่ะ ฉันแค่เดินเฉียดไปนิดเดียวก็ถูกลากตัวไปสอบสวนแล้ว”

ราชาวดีทำหน้าครุ่นคิด “นั่นเป็นตำหนักของเสด็จอา... เอ่อ ตำหนักของเจ้าสมถวิลเพคะ เป็นพระอนุชาต่างพระชนนีกับเสด็จ... เอ่อ กับพระราชาสุขเกษม ทรงไม่ชอ